IPTPB2/415-15/13-5/AKr - Możliwość ustalenia podwyższonych kosztów uzyskania przychodów w stosunku do wynagrodzenia biegłego sądowego w zakresie geodezji, wykonującego czynności na zlecenie sądu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2012 r. (data wpływu 3 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 marca 2013 r. (data wpływu 26 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzeń za opinię biegłego w postępowaniu sądowym - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego zwracanych biegłemu sądowemu kosztów przejazdów w celu wykonania czynności zleconych przez Sąd oraz kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynagrodzeń za opinię biegłego w postępowaniu sądowym.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 18 marca 2013 r., nr IPTPB2/415-15/13-2/AKr, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 18 marca 2013 r. (skutecznie doręczone w dniu 21 marca 2013 r.). W dniu 26 marca 2013 r. (data nadania 25 marca 2013 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest emerytem i na zlecenie Sądów Rejonowych oraz Sądu Okręgowego w K. wykonuje czynności biegłego sądowego w zakresie geodezji. W związku z dojazdami na wezwania Sądów oraz wykonywaniem czynności zleconych przez Sądy wykorzystuje własny samochód osobowy. W związku z powyższym Wnioskodawca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu i kosztów jego eksploatacji. Prace obliczeniowe i kreślarskie oraz opracowanie opinii dla Sądu wykonuje we własnym mieszkaniu.

Wynagrodzenia za wykonywaną pracę Wnioskodawca oblicza według taryfy wynagrodzenia za typowe czynności techniczne biegłych sądowych z zakresu geodezji i kartografii, stanowiącej załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.).

Rachunek wystawiony dla Sądów zawiera:

Rachunki te są różnie rozliczane przez poszczególne Sądy. Księgowość Sądu Rejonowego w S. całą kwotę rachunku traktuje jako przychód Wnioskodawcy, który pomniejszony o ustawowe 20% kosztów uzyskania, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Oddział Finansowy Sądu Okręgowego w K. odlicza koszty przejazdu z S. do K. na rozprawę sądową, a pozostałą kwotę rachunku traktuje jako przychód.

Ponadto, żaden z Sądów nie uwzględnia tego, że jeżeli koszty uzyskania przychodu, wykazane w rachunku przekraczają 20% przychodu, to należy przyjąć je w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Pytana o to księgowa Sądu Okręgowego w K. oświadczyła, że koszty uzyskania przychodu wyższe od normy procentowej, Wnioskodawca będzie mógł uwzględnić w zeznaniu rocznym.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca stwierdził, iż jako zaistniałe stany faktyczne wykazał: nieodliczenie przez płatników od Jego przychodu kosztów przejazdu własnym samochodem oraz nieodliczenie przez płatników od Jego przychodu nadwyżki kosztów uzyskania przychodów ponad 20% kwoty przychodu, jeśli faktyczne koszty uzyskania przychodu są wyższe od 20% kwoty przychodu. Powyższe stany faktyczne dotyczą 2012 r. Jako zdarzenie przyszłe Wnioskodawca przyjął możliwość uwzględnienia w rocznym zeznaniu podatkowym za 2012 r., które ma złożyć do 30 kwietnia 2013 r., faktycznych kosztów uzyskania przychodów, nieuwzględnionych przez płatników. Czynności biegłego sądowego w zakresie geodezji na zlecenie Sądów Wnioskodawca dokonuje w ramach działalności wykonywanej osobiście (zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest odpowiedź na pytanie nr 2 w części dotyczącej zdarzenia przyszłego. Natomiast w zakresie pytania nr 1 oraz pytania nr 2 w części dotyczącej stanu faktycznego wydane zostaną odrębne interpretacje indywidualne.

Zdaniem Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 2), zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) koszty uzyskania przychodu biegłych w postępowaniu sądowym ustalone są w wysokości 20% uzyskanego przychodu.

Stosownie do art. 22 ust. 10 powyższej ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy 20%, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Jeżeli więc w ciągu roku podatkowego płatnicy nie uwzględnili wyższych kosztów uzyskania przychodu w kilku rachunkach i Wnioskodawca nie składał wniosków o stwierdzenie nadpłaty podatków z tego powodu, to Jego zdaniem, koszty te należy wykazać w zeznaniu rocznym.

Tym bardziej, że rachunki wystawiane do Sądów nie uwzględniają wszystkich kosztów uzyskania przychodu, a mianowicie:

Powyższych kosztów nie można doliczyć do poszczególnych rachunków, gdyż zakupiony sprzęt i materiały biurowe są wykorzystywane w dłuższym okresie czasu niż realizacja pojedynczego zlecenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.) określa zasady obliczania wynagrodzenia biegłych sądowych za wykonaną pracę, której zakres i termin realizacji określa sąd.

Z treści § 1 tego rozporządzenia wynika, że koszty przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym obejmują:

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako osobne źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do treści art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Konsekwencją takiej klasyfikacji przychodu jest obowiązek płatnika, określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Przepis art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca na zlecenie Sądów wykonuje czynności biegłego sądowego w zakresie geodezji, w ramach działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do wykonania tych czynności wykorzystuje własny samochód osobowy i w związku z tym prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu i kosztów jego eksploatacji. Prace obliczeniowe i kreślarskie oraz opracowanie opinii dla Sądu Wnioskodawca wykonuje we własnym mieszkaniu. Wynagrodzenia za wykonywaną pracę Wnioskodawca oblicza według taryfy wynagrodzenia za typowe czynności techniczne biegłych sądowych z zakresu geodezji i kartografii, stanowiącej załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym. Rachunek wystawiony dla Sądów zawiera: wynagrodzenia za wykonywaną pracę, koszty przejazdów własnym samochodem, obliczone według stawki za 1 km przebiegu, opłaty dokonane w Starostwie Powiatowym za zewidencjowanie dokumentów. Żaden z Sądów, jak wskazuje Wnioskodawca, nie uwzględnia tego, że jeżeli koszty uzyskania przychodu, wykazane w rachunku przekraczają 20% przychodu, to należy przyjąć je w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koszty uzyskania przychodu - co do zasady - wynoszą 20%. Przy czym, jeżeli Wnioskodawca na podstawie posiadanych dokumentów udowodni, że koszty uzyskania przychodu były wyższe niż w wysokości 20% uzyskanego przychodu i o ile udokumentowane wydatki poniesione przez Wnioskodawcę istotnie pozostają w związku z uzyskiwanymi przychodami z tytułu wykonywanych czynności biegłego sądowego w zakresie geodezji i przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwalają na ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z ww. tytułu, to w przedmiotowej sprawie zaistnieją przesłanki do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Tym samym Wnioskodawca przy spełnieniu ww. warunków będzie mógł w zeznaniu podatkowym za 2012 r. wykazać koszty uzyskania przychodu w wysokości faktycznie poniesionej, bez konieczności korekty informacji PIT-11 przekazanej przez płatnika. Jeśli warunki te nie zostaną spełnione - Wnioskodawca winien zastosować koszty w wysokości 20% przychodu.

W odniesieniu do podanego w stanowisku Wnioskodawcy "kosztu amortyzacji drogiego sprzętu pomiarowego" podkreślić należy, iż zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają maszyny i urządzenia wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zatem, amortyzacja sprzętu pomiarowego nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje indywidualne opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.