IPTPB2/415-141/14-2/AKr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 5 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej w części dotyczącej:

* udziału w nieruchomości nabytego w 2005 r. - jest prawidłowe,

* udziału w nieruchomości nabytego w 2010 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1971 r. rodzice Wnioskodawcy, matka B. Z. i ojciec S. Z. nabyli do ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej zabudowaną nieruchomość położoną w obrębie i gminie Ł. przy ul. T., oznaczona jako działka nr 1394, o pow. 730 m².

W dniu 2 stycznia 2005 r. S. Z. zmarł, jako rozwiedziony, a podział majątku wspólnego pomiędzy nim a matką Wnioskodawcy nie został dokonany.

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 22 grudnia 2005 r., wraz z siostrą A. N. oraz bratem T. Z. Wnioskodawca nabył spadek po ojcu S. Z., po 1/3 każde z nich. Podatek z tytułu nabycia spadku po S. Z. został zapłacony w całości przez wszystkich ww. spadkobierców.

Na podstawie ww. postanowienia Sądu, Wnioskodawca został współwłaścicielem ww. nieruchomości w udziale 1/6 części. W pozostałym zakresie współwłaścicielami ww. nieruchomości byli: matka Wnioskodawcy - B. Z. (3/6), brat Wnioskodawcy - T. Z. (1/6) oraz siostra Wnioskodawcy - A. N. (1/6).

Umową darowizny z dnia 22 listopada 2010 r., akt notarialny Rep. A nr X/2010, B. Z., A. N. i T. N. darowali Wnioskodawcy należące do nich udziały w łącznej wysokości 5/6 części opisanej wyżej nieruchomości, wskutek czego Wnioskodawca został jedynym właścicielem tej nieruchomości.

Na mocy umowy sprzedaży z dnia 15 lutego 2011 r., akt notarialny Rep. A nr Y/2011, Wnioskodawca sprzedał ww. nieruchomość. Powyższa sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy za datę nabycia całej nieruchomości należy uważać datę śmierci spadkodawcy, tj. S. Z., czyli dzień 2 stycznia 2005 r., czy też występują dwie daty nabycia, tzn. dla jednej części nieruchomości data śmierci spadkodawcy i dla pozostałej części nieruchomości data darowizny udziałów we współwłasności, tj. 22 listopada 2010 r.

2. Czy przychód ze sprzedaży nieruchomości nabytej po części w drodze spadkobrania i po części w wyniku darowizny udziałów we współwłasności nie stanowi źródła przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w powołanym stanie faktycznym za datę nabycia przez Niego całej nieruchomości należy uznać datę śmierci spadkodawcy (S. Z.), tj. dzień 2 stycznia 2005 r.

W konsekwencji zastosowanie powinien znaleźć przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, statuujący zwolnienie od tego podatku, zgodnie z którym odpłatne zbycie nieruchomości jest źródłem przychodu, jeśli nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Skoro sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej i została przez Niego dokonana po upływie 5 lat od daty nabycia w drodze spadku po S. Z., to sprzedaż ta (tekst jedn.: odpłatne zbycie nieruchomości) nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że zagadnienie analogiczne do zaprezentowanego we wniosku było już przedmiotem rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku z dnia 13 września 2011 r., sygn. akt II FSK 500/10, w którym NSA przychylił się do stanowiska podatnika, zgodnego ze stanowiskiem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie.

Według Wnioskodawcy, należy stwierdzić za NSA, że za stwierdzenie nabycia spadku uważa się potwierdzenie nabycia praw do spadku, jako całości, a w postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku nie określa się składników majątku spadkowego, praw spadkobierców oraz osób trzecich względem poszczególnych przedmiotów majątkowych tworzących spadek, praw spadkobierców lub uprawnionych do zachowku, czy nabywców spadku lub udziału w nim. Celem wydania postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku jest ustalenie kręgu osób dziedziczących po zmarłym (spadkobierców) oraz udziałów poszczególnych spadkobierców w całości spadku, lecz nie poszczególnych rzeczy (vide Andrzej Kidyba, Niezbecka Elżbieta, Komentarz do art. 1025 Kodeksu cywilnego).

W postanowieniu o stwierdzeniu nabycia spadku nie rozstrzyga się o konkretnych przedmiotach przypadających poszczególnym spadkobiercom, ponieważ uzyskanie przez poszczególnych spadkobierców wyłącznych praw do oznaczonych składników majątku spadkowego jest następstwem działu spadku, innej instytucji prawa spadkowego (vide. J. Kremis w: System prawa prywatnego, t. 10, s. 641).

Z art. 922 § 1 k.c. wynika, że spadek stanowi ogół praw i obowiązków majątkowych zmarłego o charakterze cywilnoprawnym. Dziedziczenie jest sposobem nabycia ogółu praw podmiotowych tworzących spadek, a z chwilą otwarcia spadku (czyli z chwilą śmierci spadkodawcy) spadkobierca nabywa prawo do dziedziczenia uznawane w literaturze za prawo podmiotowe do spadku traktowane jako swoista całość.

Należy zatem odróżnić udział w spadku od udziału w nieruchomości, ponieważ z chwilą otwarcia spadku podatnik nabywa spadek jako całość w danej proporcji (art. 925 k.c.), natomiast nieruchomość może być tylko jedną z części spadku.

Wobec powyższego, Wnioskodawca uważa, że nabycie przez Niego przedmiotowej nieruchomości w całości nastąpiło w dacie otwarcia spadku po S. Z., tj. w dniu 2 stycznia 2005 r.

Wnioskodawca podkreśla, że S. Z. zmarł jako rozwiedziony i nie został dokonany podział majątku wspólnego obejmującego przedmiotową nieruchomość. W następstwie dziedziczenia po S. Z. powstała pomiędzy współspadkobiercami i ich matką B. Z. współwłasność tej nieruchomości w częściach ułamkowych.

Jak wskazuje się w literaturze (vide System Prawa Cywilnego, t. II, Wyd. PAN 1977, s. 383 i nast.) współwłasność jest własnością. Jest ona taką własnością rzeczy, która przysługuje niepodzielnie kilku osobom, o czym stanowi art. 195 k.c. Nie jest zatem instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności, polegającą na tym, że wszyscy współwłaściciele są właścicielami całej rzeczy, ale żaden z nich nie jest właścicielem całości. Niepodzielność wspólnego prawa własności oznacza, że żaden ze współwłaścicieli nie ma fizycznie wydzielonej części rzeczy na swoją wyłączną własność. Zarówno rzecz jako całość, jak i każda część rzeczy należy do wszystkich współwłaścicieli. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do tej części określonej wielkością jego udziału. Tym samym można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy współwłaściciel jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 206 k.c.

Wobec powyższego, według Wnioskodawcy, późniejsza darowizna udziałów we współwłasności nieruchomości dokonana w dniu 22 listopada 2010 r. i stanowiąca w istocie zgodny dział spadku i zniesienie współwłasności bez spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli, w wyniku której jeden ze współwłaścicieli stał się właścicielem całej nieruchomości, nie może zatem uzasadniać poglądu, że nabycie przez Niego całej nieruchomości nie nastąpiło w dacie otwarcia spadku po ojcu S. Z., tj. w dniu 2 stycznia 2005 r. Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 października 2004 r., sygn. akt FSK 746/04 (niepubl.) oraz w wyroku z dnia 8 lutego 2007 r., sygn. akt II FSK 187/06, LEX nr 302867.

W ocenie Wnioskodawcy, należy również zaznaczyć, że powyższe stanowisko jest zgodne z naczelną zasadą prawa podatkowego, która zakazuje podwójnego opodatkowania. W powołanym stanie faktycznym nabycie spadku po S. Z. podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn i ten podatek został zapłacony w całości. Wobec tego ten sam substrat majątkowy (nieruchomość) nie może być podwójnie opodatkowany podatkiem od spadków i darowizn, po wtóre podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stwierdził, że przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości dokonanej przez Niego w dniu 15 lutego 2011 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem, albowiem za datę nabycia przez Niego tej nieruchomości należy uznać datę otwarcia spadku po Jego ojcu S. Z., tj. dzień 2 stycznia 2005 r., a tym samym odpłatne zbycie nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat od daty jej nabycia, a nadto odpłatne zbycie nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o uznanie Jego stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w części dotyczącej odpłatnego zbycia:

* udziału w nieruchomości nabytego w 2005 r. - jest prawidłowe,

* udziału w nieruchomości nabytego w 2010 r. - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 powyższej ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, iż dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ww. Kodeksu przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli podatnik dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian, w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1971 r. rodzice Wnioskodawcy nabyli do ustawowej małżeńskiej wspólności majątkowej zabudowaną nieruchomość. W dniu 2 stycznia 2005 r. ojciec Wnioskodawcy zmarł, jako rozwiedziony, a podział majątku wspólnego pomiędzy nim a matką Wnioskodawcy nie został dokonany. Wnioskodawca nabył spadek po ojcu wraz z siostrą oraz bratem, po 1/3 każde z nich. Podatek z tytułu nabycia spadku został zapłacony w całości przez wszystkich ww. spadkobierców. Wnioskodawca został współwłaścicielem ww. nieruchomości w udziale 1/6. W pozostałym zakresie współwłaścicielami tej nieruchomości byli: matka Wnioskodawcy (3/6), brat Wnioskodawcy (1/6) oraz siostra Wnioskodawcy (1/6). W dniu 22 listopada 2010 r. matka, siostra oraz brat Wnioskodawcy darowali Wnioskodawcy należące do nich udziały w łącznej wysokości 5/6 ww. nieruchomości, wskutek czego Wnioskodawca został jedynym właścicielem tej nieruchomości. W dniu 15 lutego 2011 r. Wnioskodawca odpłatnie zbył ww. nieruchomość. Powyższe zbycie nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w świetle powyższego stwierdzić należy, że nabycie przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości zabudowanej będącej przedmiotem odpłatnego zbycia w 2011 r. nastąpiło w następujących datach:

* w 2005 r. - w drodze spadku (udział w wysokości 1/6),

* w 2010 r. - w drodze darowizny (udział w wysokości 5/6).

W odniesieniu do odpłatnego zbycia udziału w wysokości 1/6 w ww. nieruchomości zabudowanej nabytego w spadku przez Wnioskodawcę w 2005 r. należy stwierdzić, że odpłatne zbycie tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, albowiem jego zbycie zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Co oznacza, że przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do odpłatnego zbycia udziału w wysokości 5/6 w ww. nieruchomości zabudowanej nabytego w drodze darowizny w 2010 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ww. odpłatne zbycie w 2011 r. udziału w wysokości 5/6 w ww. nieruchomości zabudowanej nabytego w drodze darowizny, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W świetle art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena określona w umowie, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Zgodnie natomiast do art. 22 ust. 6c powołanej ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadku i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d).

Nadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Dochód z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) może jednak na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlegać zwolnieniu z opodatkowania. Stosownie do treści tego przepisu, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2011 r. udziału w nieruchomości nabytego przez Wnioskodawcę w spadku w 2005 r. nie stanowi źródła przychodu i przychód z tego tytułu nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odpłatne zbycie udziału nabytego w 2010 r. w drodze darowizny stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

W odniesieniu do powołanych we wniosku wyroków tutejszy Organ informuje, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. W świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.