IPTPB2/415-113/11-4/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2011 r. (data wpływu 8 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę z winy pracodawcy w trybie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy - jest prawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2011 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę z winy pracodawcy w trybie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy. Pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r., Nr OB/410-1432/MM-124/2011, Naczelnik Urzędu Skarbowego w S., na podstawie art. 170 w związku z art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazał ww. wniosek celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w związku z czym pismem z dnia 13 czerwca 2011 r., Nr IPTPB2/415-113/11-2/MD, wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 lipca 2011 r., natomiast w dniu 8 lipca 2011 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 7 lipca 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W Spółce z o.o. Wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku sekretarki od dnia 2 maja 2005 r. do dnia 31 stycznia 2007 r. Rzetelnie i z zaangażowaniem wywiązywała się z powierzonych obowiązków. W związku z tym, że Spółka nie wypłacała Jej terminowo wynagrodzeń za pracę, uporczywie uchylając się od tego obowiązku, zmuszona była rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym z winy pracodawcy (art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy).

Z tytułu rozwiązania umowy o pracę w trybie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres wypowiedzenia, tym przypadku za okres jednego miesiąca w kwocie 1.500,00 zł. Odszkodowanie z tego tytułu jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych oraz ze składek ZUS. Wypłacane jest w wysokości płacy zasadniczej brutto, niezwłocznie po rozwiązaniu stosunku pracy. Umowa o pracę została rozwiązana w trybie natychmiastowym z winy pracodawcy na skutek uporczywego uchylania się od wypłat wynagrodzenia za pracę, w dniu 31 stycznia 2007 r.

W związku z tym wypłata odszkodowania powinna nastąpić dzień po ustaniu stosunku pracy tj. 1 lutego 2007 r. Jednak Spółka uregulowała należność dopiero w dniu 6 marca 2010 r. wypłacając kwotę brutto tj. 1.500,00 zł. stosując się do zasady zwolnienia z podatku oraz składek ZUS. W marcu 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała od Spółki oprócz zeznania PIT-11 za zaległe wynagrodzenia również PIT-8C, w którym została wykazana kwota odszkodowania w wysokości 1.500,00 zł.

Jednak zgodnie z interpretacją, jaką uzyskała Wnioskodawczyni telefonicznie z Krajowej Informacji Podatkowej, jak również zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350) wynika, że odszkodowanie wypłacone na podstawie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, stanowisko Jej jest zgodne z przepisami prawa podatkowego wynikającymi z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 Nr 80 poz. 350) tzn. uważa, że otrzymane odszkodowanie z tytułu rozwiązania umowy o pracę, w trybie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy, w wysokości wynagrodzenia zasadniczego brutto za okres wypowiedzenia, nie podlega opodatkowaniu ani przez płatnika, ani przez podatnika (Wnioskodawczynię).

Odszkodowanie z tytułu rozwiązania przez pracownika umowy o pracę bez wypowiedzenia w przypadku dopuszczenia się przez pracodawcę ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, w przypadku Wnioskodawczyni nie wypłacanie wynagrodzeń na czas przez pracodawcę, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, tj. Kodeks pracy - nie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a) - g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wyjątek podlegający opodatkowaniu - jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie tego przepisu. Kodeks pracy odróżnia pojęcie odprawy i odszkodowania. Stosując terminologię stosowaną na gruncie prawa pracy uznać należy, że odszkodowanie wypłacone na podstawie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że jest to odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a nie jest to odszkodowanie z tytułu skrócenia okresu pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia zadośćuczynienia z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym).

Na gruncie przepisów powołanej ustawy, pojęcie odszkodowania jest tożsame z pojęciem zadośćuczynienia. Odszkodowanie stanowi co do zasady przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie oznacza to jednak, że wszystkie odszkodowania podlegają opodatkowaniu. Niektóre z nich, wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych określonym w art. 21 ust. 1 ustawy, korzystają ze zwolnienia od podatku. Jednakże należy podkreślić, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Zgodnie z zapisem art. 55 § 1 ¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, gdy pracodawca dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków wobec pracownika; w takim przypadku pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia, a jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony lub na czas wykonywania określonej pracy - w wysokości wynagrodzenia za okres 2 tygodni. Z zapisu powyższego wynika, iż przesłanką rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia i uzyskanie odszkodowania w trybie art. 55 § 1 ¹ kodeksu pracy jest wina umyślna pracodawcy lub rażące niedbalstwo pracodawcy. Pracodawca, który nie wypłaca pracownikowi w terminie całości wynagrodzenia ciężko narusza swój podstawowy obowiązek z winy umyślnej, choćby z przyczyn niezawinionych nie uzyskał środków finansowych na wynagrodzenia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że pracodawca nie wypłacał Wnioskodawczyni terminowo wynagrodzeń za pracę. Powyższa okoliczność stanowiła więc podstawę, dla której Wnioskodawczyni postanowiła rozwiązać umowę o pracę w trybie natychmiastowym z winy pracodawcy, bez zachowania okresu wypowiedzenia na podstawie art. 55 § 1 ¹ Kodeksu pracy, domagając się jednocześnie odszkodowania w wysokości wynagrodzenia przysługującego Jej za okres wypowiedzenia. Pracodawca w konsekwencji dokonał Wnioskodawczyni wypłaty przysługującego odszkodowanie i wystawił PIT-8C na kwotę wypłaconego odszkodowania. Wnioskodawczyni zaznaczyła również, że przedmiotowe odszkodowanie nie jest odszkodowaniem z tytułu skrócenia okresu pracy.

Uwzględniając powyższe, należy uznać, że wypłacone przez pracodawcę odszkodowanie na podstawie art. 55 § 1 ¹ kodeksu pracy nie jest odszkodowaniem z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę, o którym mowa w art. 361 kodeksu pracy. Odszkodowanie z powyższego tytułu, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnej ustawy, tj. Kodeksu pracy - niewymienione w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a) - g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako wyjątek podlegający opodatkowaniu - jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przepisy prawa należy stwierdzić, iż przedmiotowe odszkodowanie jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota wypłaconego odszkodowania podlega zwolnieniu na podstawie ww. przepisów, a wykazana przez pracodawcę w informacji PIT-8C nie podlega opodatkowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto nadmienia się, że wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku ORD-IN dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i Jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.