IPTPB1/4511-8/15-4/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej:

* podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej likwidowanego środka trwałego oraz kosztów likwidacji - jest prawidłowe,

* ustalenia wartości początkowej środka trwałego na podstawie art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 marca 2015 r., Nr IPTPB1/4511-8/15-2/MM, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 marca 2015 r. (data doręczenia 23 marca 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 27 marca 2015 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 26 marca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, która ma charakter produkcyjny (produkcja wyrobów przemysłowych, komponentów do szaf energetycznych, klimatyzatorów itp.). Od początku działalności, tj. od 23 lat prowadzona jest ona w niezmniejszonym zakresie. Działalność bieżąca odbywa się przy użyciu różnorodnych środków trwałych, w tym kilku hal produkcyjnych. Księgowość prowadzona jest na pełnych księgach rachunkowych. Rok obrotowy obejmuje okres od dnia 1 stycznia do 31 grudnia. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a także podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatek dochodowy opłacany jest w formie uproszczonej.

W lutym 2014 r. Wnioskodawca zakupił od innej jednostki (Spółdzielni - niepowiązanej z Wnioskodawcą) grunt wraz ze znajdującym się na nim budynkiem produkcyjnym - piekarnią. Zakupienie nieruchomości związane było z planami inwestycyjnymi, polegającymi na wybudowaniu kolejnej hali produkcyjnej. Zakupiony budynek piekarni nie mógł pełnić roli hali produkcyjnej na potrzeby działalności przemysłowej wykonywanej przez Wnioskodawcę, a zatem od momentu zakupu budynku planowano jego rozbiórkę.

Zgodnie z aktem notarialnym, wydanie nieruchomości Wnioskodawcy nastąpiło do dnia 29 sierpnia 2014 r., sprzedający miał użytkować nieruchomości do sierpnia 2014 r. Spółdzielnia była obciążana przez jednostkę kosztami dzierżawy od lutego do sierpnia 2014 r. We wrześniu 2014 r. nastąpiło przekazanie budynku i gruntu. Dnia 18 września 2014 r., zgodnie z protokołem przekazania, Wnioskodawca przyjął do swoich ksiąg rachunkowych grunt oraz budynek. Od momentu zakupu nieruchomości (otrzymanie faktury VAT - dnia 13 lutego 2014 r.) do daty przyjęcia do użytkowania, wartość nabytego gruntu wraz z budynkiem znajdowała się na koncie 083 "środki trwałe w budowie". Zakupiony budynek produkcyjny od września do października 2014 r. służył jako magazyn blach, natomiast zakupiony od Spółdzielni grunt od września 2014 r. służy pracownikom jako przyzakładowy parking. Odpisy amortyzacyjne budynku oraz gruntu rozpoczęto od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia środków trwałych do użytkowania tj. od października 2014 r., zgodnie ze stawkami amortyzacji wyznaczonymi w Klasyfikacji Środków Trwałych.

W lipcu 2014 r. złożono zawiadomienie do Urzędu Miasta o planowej rozbiórce budynku produkcyjnego - piekarni. Likwidacja rozpoczęła się w drugiej połowie października 2014 r. Faktura za rozbiórkę została wystawiona w grudniu 2014 r. Zgodnie z tą datą zostanie zlikwidowany budynek piekarni. Wnioskodawca w momencie otrzymania faktury za rozbiórkę likwidowanego budynku piekarni, dokonał likwidacji środka trwałego w swoich księgach rachunkowych, zaprzestając jego amortyzacji. Nieumorzona wartość początkowa budynku zostanie odniesiona w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych w momencie postawienia środka trwałego w stan likwidacji. Natomiast koszty rozbiórki zwiększą wartość nowo budowanej hali produkcyjnej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 marca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że dnia 18 września 2014 r., zgodnie z protokołem przekazania przyjął, do swoich ksiąg rachunkowych grunt oraz budynek. Zakupiony budynek produkcyjny od września do października 2014 r. służył jako magazyn blach.

W momencie przyjęcia środka trwałego do użytkowania Wnioskodawca nie wiedział czy w 2014 r., czy w 2015 r. podejmie się budowy nowej hali produkcyjnej, a co za tym idzie zlikwiduje poprzez wyburzenie nabyty budynek. Wnioskodawca starał się w tym czasie o kredyt inwestycyjny w banku na budowę nowej hali produkcyjnej - jego uzyskanie oraz bieżąca sytuacja ekonomiczna warunkowały decyzje inwestycyjne jednostki związane z nabytym obiektem. W przypadku negatywnego rozpatrzenia wniosku kredytowego oraz złej kondycji finansowej jednostki budynek w dalszym ciągu pełniłby funkcję magazynu blach, które są jednym z głównych materiałów produkcyjnych.

Zawiadomienie otrzymane ze Starostwa Powiatowego w lipcu 2014 r. o braku sprzeciwu na rozbiórkę obiektu jest zawiadomieniem bezterminowym. Posiadanie takiego dokumentu pozwalało na podjęcie się rozbiórki obiektu w dogodnym momencie dla jednostki, tj. chwili przyznania kredytu inwestycyjnego oraz zadowalającej sytuacji finansowej, pozwalającej na podjęcie inwestycji.

Budynek przyjęty dnia 18 września 2014 r. spełniał wszystkie kryteria charakteryzujące środki trwałe: kompletny, zdatny do użytku, użytkowany na potrzeby jednostki - pełnił funkcję magazynu blach oraz przewidywany (w momencie przyjęcia środka trwałego) okres ekonomicznej użyteczności przekraczał rok.

Budynek piekarni nie mógł pełnić roli hali produkcyjnej na potrzeby działalności przemysłowej wykonywanej przez Wnioskodawcę. Jednak pełnił on funkcję pomocniczą w tej działalności, tzn. służył jako magazyn blach; blachy te stanowią jeden z głównych materiałów produkcyjnych. Na terenie piekarni nie mogła być wykonywana produkcja, jednak budynek ten mógł służyć jako miejsce przechowywania materiałów produkcyjnych. Przesłanki te zdecydowały o wpisaniu obiektu do ewidencji środków trwałych i dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych ujmowanych w księgach rachunkowych jednostki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy niezamortyzowana wartość początkowa likwidowanego środka trwałego (budynku piekarni) może zostać zaliczona bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

2. Czy koszty rozbiórki likwidowanego budynku zwiększą wartość początkową budowanej hali produkcyjnej, która będzie usytuowana w miejscu likwidowanego obiektu.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), kierując się zapisami art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieumorzona wartość początkowa budynku zostanie odniesiona w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych w momencie postawienia środka trwałego w stan likwidacji i tym samym nie zwiększy wartości początkowej nowo budowanej hali produkcyjnej. W ocenie Wnioskodawcy, nie ma uzasadnienia co do podatkowego rozliczenia nieumorzonej wartości zlikwidowanego budynku, poprzez jej zaliczenie do wartości początkowej budowanego obiektu. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wnioskodawca decydując się na budowę nowej hali produkcyjnej miał na celu zwiększenie przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca niezamortyzowaną wartość początkową środka trwałego zaliczy do kosztów operacyjnych i kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztu wytworzenia środków trwałych nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i kredytów oraz prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania. Nowy środek trwały, wytworzony we własnym zakresie podlega odpisom amortyzacyjnym od wartości początkowej ustalonej zgodnie z przytoczonym art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nieumorzoną wartość środka trwałego nie można utożsamiać z definicją rzeczowych składników majątku, które służą do wykonania nowego środka trwałego. Zlikwidowany budynek nie był i nie będzie brał udziału w budowie nowej hali produkcyjnej, jedynie umożliwia podjęcie budowy nowego obiektu. Zwiększenie powierzchni produkcyjnej jest równoznaczne ze zwiększeniem produkcji, w tym poprawą jej efektywności, co pociąga za sobą wzrost przychodów ze sprzedaży produkowanych wyrobów. Likwidacja zakupionego budynku była niezbędna by umożliwić wybudowanie hali produkcyjnej, dostosowanej do działalności przemysłowej wykonywanej przez Wnioskodawcę. Budynek piekarni nie był dostosowany do umiejscawiania w nim specjalistycznych maszyn i urządzeń. Rozmieszczenie pomieszczeń, powierzchnia użytkowa, struktura oraz wiek budynku piekarni nie pozwalały na prowadzenie w nim produkcji przemysłowej na potrzeby podatnika. Decyzja o likwidacji jest podyktowana działaniami w zakresie racjonalnej gospodarki środkami trwałymi, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, który skutkuje likwidacją niektórych z tych środków i podlega zastosowaniu lepszych rozwiązań gospodarczo uzasadnianych oraz o wyższej użyteczności ekonomicznej.

Artykuł 23 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za koszty uzyskania przychodu nie można uznać strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli obiekty te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Należy nadmienić, że decyzja o zlikwidowaniu budynku piekarni nie była podyktowana zmianą, czy zmniejszeniem zakresu prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto katalog zdarzeń zawartych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wyłącza możliwości zaliczenia niezamortyzowanej wartości likwidowanego środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów.

Tożsame stanowisko dotyczące niezamortyzowanej wartości początkowej likwidowanego środka trwałego zostało wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 2011 r. (sygn. akt II FSK 1744/09), w uzasadnieniu którego znajduje się stwierdzenie: "(...), że niezamortyzowana wartość likwidowanego środka trwałego, jako pozostały koszt operacyjny, stanowi koszt uzyskania przychodu, jak również, że koszt likwidacji środka trwałego nie jest pozostałym kosztem operacyjnym, a kosztem związanym z wytworzeniem środka trwałego. Z wniosku o wydanie interpretacji wynika bowiem, że likwidacja jest bezpośrednio związana z prowadzonym projektem inwestycyjnym, a skoro tak, to jest przeprowadzona przed lub w trakcie realizowania nowej inwestycji."

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone, powielone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lipca 2014 r., Nr IBPBI/2/423-477/14/MS, gdzie podniesiono, że " (...) strata w wysokości niezamortyzowanej części likwidowanych środków trwałych w postaci budynków i budowli, nie będzie zwiększała wartości początkowej wytwarzanego nowego środka trwałego (budynku biurowego); stratę tę Spółka będzie mogła zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów (...)".

W świetle przedstawionych przepisów Wnioskodawca uważa, że powinien nieumorzoną wartość początkową budynku odnieść w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych kosztów uzyskania przychodu w momencie postawienia środka trwałego w stan likwidacji i tym samym nie zwiększać wartości początkowej nowo budowanej hali produkcyjnej.

Według Wnioskodawcy, koszty rozbiórki likwidowanego budynku zwiększą wartość początkową hali produkcyjnej. Zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Biorąc pod uwagę przytoczony przepis Wnioskodawca kwalifikuje koszty rozbiórki jako wykorzystane usługi obce będące kosztem wytworzenia nowej hali produkcyjnej. Art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa koszty wytworzenia za wartość początkową środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego dotyczącego:

* podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości początkowej likwidowanego środka trwałego oraz kosztów likwidacji - jest prawidłowe,

* ustalenia wartości początkowej środka trwałego na podstawie art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia określonego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są natomiast odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) wydatki poniesione przez podatnika na nabycie lub wytworzenie środków trwałych są rozliczane w czasie i podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wartości początkowej tych środków. Jednakże amortyzacji nie podlegają grunty.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a i b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

* nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

* nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie zaś z art. 23 ust. 1 pkt 5 i 6 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

* strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1,

* strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Z cyt. przepisów wynika, że kosztem uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej mogą być straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, w części w jakiej nie zostały one zamortyzowane, o ile środki te nie utraciły przydatności w wyniku zmiany rodzaju prowadzonej działalności. Podstawowym warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartości środka trwałego jest przy tym, co do zasady, jego faktyczna likwidacja. Pojęcie likwidacji nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując językowej wykładni tego pojęcia stwierdzić należy, że w języku polskim "likwidować" oznacza dokonywać likwidacji, usuwać coś, pozbywać się czegoś, uwalniać się od czegoś (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, wyd. PWN, Warszawa 1979, tom II, s. 35). Przyjąć zatem należy, że "likwidacja środka trwałego" oznacza nie tylko fizyczne unicestwienie tego środka, lecz także jego usunięcie z ewidencji środków trwałych w związku z definitywną utratą jego przydatności gospodarczej, ocenioną przez pryzmat obiektywnych kryteriów ekonomicznych (np. na skutek wyeksploatowania, zużycia technologicznego). W związku z takim rozumieniem ww. pojęcia, likwidacją będzie definitywne pozbycie się środka trwałego (wykreślenie z ewidencji), w wyniku jego zniszczenia, usunięcia, czy pozbycia się.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że z likwidacją środka trwałego, uprawniającą do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej straty z tego tytułu, będzie tylko takie wyzbycie się środka trwałego, które jest racjonalnie i ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i będzie miało wpływ na uzyskiwane przez podatnika przychody z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź też na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu.

Natomiast koszty rozbiórki likwidowanego środka trwałego mogą stanowić koszty podatkowe w dacie ich poniesienia, jeżeli likwidacja nie jest związana z zamiarem prowadzenia nowej inwestycji. W przypadku, gdy w miejscu dotychczasowego środka trwałego planowane jest wybudowanie nowego składnika majątku (środka trwałego), wówczas koszty rozbiórki (jako koszty inwestycji) podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej środka trwałego, który ma powstać.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, która ma charakter produkcyjny (produkcja wyrobów przemysłowych, komponentów do szaf energetycznych, klimatyzatorów itp.). Działalność bieżąca odbywa się przy użyciu różnorodnych środków trwałych, w tym kilku hal produkcyjnych. W lutym 2014 r. Wnioskodawca zakupił od innej jednostki (Spółdzielni - niepowiązanej z Wnioskodawcą) grunt wraz ze znajdującym się na nim budynkiem produkcyjnym - piekarnią. Zakupienie nieruchomości związane było z planami inwestycyjnymi, polegającymi na wybudowaniu kolejnej hali produkcyjnej. Zakupiony budynek piekarni nie mógł pełnić roli hali produkcyjnej na potrzeby działalności przemysłowej wykonywanej przez Wnioskodawcę, a zatem od momentu zakupu budynku planowano jego rozbiórkę. Zakupiony budynek produkcyjny od września do października 2014 r. służył jednak jako magazyn blach, natomiast zakupiony od Spółdzielni grunt od września 2014 r. służył pracownikom jako przyzakładowy parking. Odpisy amortyzacyjne budynku oraz gruntu rozpoczęto od miesiąca następującego po miesiącu przyjęcia środków trwałych do użytkowania, tj. od października 2014 r.; zgodnie ze stawkami amortyzacji wyznaczonymi w Klasyfikacji Środków Trwałych.

W lipcu 2014 r. złożono zawiadomienie do Urzędu Miasta o planowej rozbiórce budynku produkcyjnego - piekarni. Likwidacja rozpoczęła się w drugiej połowie października 2014 r. Faktura za rozbiórkę została wystawiona w grudniu 2014 r.; zgodnie z tą datą zostanie zlikwidowany budynek piekarni. Wnioskodawca w momencie otrzymania faktury za rozbiórkę likwidowanego budynku piekarni, dokona likwidacji środka trwałego w swoich księgach rachunkowych, zaprzestając jego amortyzacji. Nieumorzona wartość początkowa budynku zostanie odniesiona w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych w momencie postawienia środka trwałego w stan likwidacji. Natomiast koszty rozbiórki zwiększą wartość nowo budowanej hali produkcyjnej. Budynek po jego nabyciu spełniał kryteria środka trwałego i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i był wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, jako magazyn blach.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że jeżeli w istocie budynek, które ulegnie późniejszej rozbiórce, będzie stanowił zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środek trwały podlegający amortyzacji, a przyczyna straty powstałej w wyniku jego likwidacji (rozbiórki) będzie racjonalnie uzasadniona, tj. będzie inna niż wskazana w art. 23 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, to z wnioskowania a contrario tego przepisu wynika, że strata (odpowiadająca nieumorzonej wartości tego środka trwałego) będzie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Z kolei, koszty związane z rozbiórką (likwidacją) przedmiotowego budynku (piekarni) będą kosztem związanym z budową nowego obiektu, stanowiącym element kosztu wytworzenia nowego środka trwałego.

Zgodnie bowiem z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie wytworzenia we własnym zakresie, uważa się koszt wytworzenia. W myśl art. 22g ust. 4 ww. ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Stanowisko Wnioskodawcy w części w której wskazał, że zgodnie z art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nieumorzona wartość początkowa budynku zostanie odniesiona w ciężar pozostałych kosztów operacyjnych w momencie postawienia środka trwałego w stan likwidacji i tym samym nie zwiększy wartości początkowej nowo wybudowanej hali produkcyjnej, uznano za nieprawidłowe, gdyż powołana przez Wnioskodawcę ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.) nie ma zastosowania do opodatkowania dochodów osób fizycznych.

Ww. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osiąganych przez:

* osoby prawne,

* spółki kapitałowe w organizacji,

* jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3,

* spółki komandytowo-akcyjne mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,

co wynika z treści art. 1 tej ustawy.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, osiągającą dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej i z tego tytułu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, zastosowanie znajdzie powołany przez Wnioskodawcę przepis art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo, tutejszy Organ informuje, że opłata w wysokości 40,00 zł, stanowiąca część opłaty w kwocie 120 zł, uiszczonej w dniu 30 grudnia 2014 r. na konto bankowe Izby Skarbowej, stanowi nadpłatę i zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany w części F., poz. 67 wniosku ORD-IN, w terminie określonym w art. 14f § 2a ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.