IPTPB1/4511-139/15-6/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2015 r. (data wpływu 5 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytania Nr 4-5) - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613), w związku z czym pismem z dnia 4 maja 2015 r., Nr IPTPB1/4511-139/15-2/ASZ, IPTPP2/4512-136/15-2/PRP na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 5 maja 2015 r. (data doręczenia 9 maja 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 13 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 15 maja 2015 r.

W dniu 1 czerwca 2015 r. do tutejszego Organu wpłynęło pismo Wnioskodawcy z dnia 26 maja 2015 r. (data nadania ww. pisma 28 maja 2015 r.), w którym poinformował, że rezygnuje z wydania indywidualnej interpretacji w zakresie podatku od towarów i usług oraz, że oczekuje wydania interpretacji tylko i wyłącznie w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Jest żonaty i pozostaje z żoną we wspólności majątkowej małżeńskiej. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

Do rodzajów wykonywanej działalności gospodarczej należą, zgodnie z klasyfikacją PKD: 71.11.Z i 68.20.Z (wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi) oraz 71.12.Z i 74.90.Z. Podstawową działalnością, jaką Wnioskodawca wykonuje, jest projektowanie dróg (działalność w zakresie architektury). Nie jest płatnikiem VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych. W 2014 r. uzyskał przychody z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie architektury w wysokości 139 030 zł oraz z tytułu najmu w wysokości 5 700 zł, łącznie 144 730 zł.

Wnioskodawca wspólnie z żoną w dniu 18 czerwcu 2014 r. za cenę 124 800 zł zakupił lokal mieszkalny z myślą o jego wynajęciu na cele mieszkaniowe. Lokal stanowi współwłasność Jego i żony. Zakup lokalu został sfinansowany ze środków własnych. Forma własności lokalu: odrębna własność z udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej od dnia 29 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wynajmuje ten lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, na podstawie podpisanej umowy na czas określony, tj. do dnia 30 czerwca 2015 r., z możliwością jej przedłużenia. Mieszkanie wprowadził do ewidencji środków trwałych firmy w dniu 18 czerwca 2014 r. (data aktu notarialnego) i amortyzuje od lipca 2014 r. z zastosowaniem indywidualnej maksymalnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie (lokal znajduje się w budynku z lat 80-tych i był używany ponad 60 miesięcy). Jako wartość początkową, stanowiącą podstawę amortyzacji, przyjął kwotę zakupu powiększoną o koszty opłat poniesionych u notariusza oraz prowizję uiszczoną agencji nieruchomości.

Wnioskodawca, jako wynajmujący, w ramach działalności gospodarczej wystawia najemcy fakturę opiewającą na kwotę obejmującą czynsz najmu (dochód Wnioskodawcy), czynsz do zarządcy nieruchomości oraz wszelkie opłaty eksploatacyjne zgodnie z rachunkami, które otrzymuje od gestorów mediów (energia elektryczna, gaz, internet). Cała kwota stanowi przychód Wnioskodawcy, natomiast poniesione przez Niego opłaty, które reguluje z konta firmowego, tj. czynsz do zarządcy, energia elektryczna, gaz, internet, rozliczenia za wodę, uznaje za koszty uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu zalicza też podatek od nieruchomości oraz opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu. Na rozliczeniach energii elektrycznej, gazu oraz internetu widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna (bez nazwy firmy). Na rozliczeniu opłat od zarządy nieruchomości (czynsz) widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna oraz żona. Miesięczny odpis amortyzacyjny przewyższa kwotę dochodu (dochód generowany przez ten lokal wynosi 650 zł) i generuje stratę podatkową na działalności związanej z najmem lokali.

W dniu 2 marca 2015 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną, za cenę 84 000 zł, zakupił kolejny lokal mieszkalny. Lokal stanowi współwłasność Jego i żony. Forma własności lokalu: odrębna własność z udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu. Zakup lokalu został sfinansowany ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego zaciągniętego prywatnie wspólnie z żoną (kredyt jest powiązany z rachunkiem prywatnym Wnioskodawcy). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej od dnia 9 marca 2015 r. Wnioskodawca wynajmuje ten lokal mieszkalny tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe, na podstawie podpisanej umowy na czas określony, tj. do dnia 31 marca 2016 r., z możliwością jej przedłużenia. Wnioskodawca wprowadził mieszkanie do ewidencji środków trwałych firmy dnia 2 marca 2015 r. (data aktu notarialnego) i amortyzuje od kwietnia 2015 r. z zastosowaniem indywidualnej maksymalnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 10% rocznie (lokal znajduje się w budynku z lat 60-tych i był używany ponad 60 miesięcy). Jako wartość początkową, stanowiącą podstawę amortyzacji, Wnioskodawca przyjął kwotę zakupu, powiększoną o koszty opłat poniesionych u notariusza.

Wnioskodawca, jako wynajmujący, w ramach działalności gospodarczej wystawia najemcy fakturę opiewającą na kwotę obejmującą czynsz najmu (dochód Wnioskodawcy), czynsz do zarządcy nieruchomości oraz wszelkie opłaty eksploatacyjne zgodnie z rachunkami, które otrzymuje od gestorów mediów (energia elektryczna oraz gaz). Cała kwota stanowi przychód Wnioskodawcy, natomiast poniesione przez Niego opłaty, które reguluje z konta firmowego, tj. czynsz do zarządcy, energia elektryczna, gaz, uznaje za koszty uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca zalicza też podatek od nieruchomości oraz opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu. Na rozliczeniach energii elektrycznej oraz gazu widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna (bez nazwy firmy). Na rozliczeniu opłat od zarządcy nieruchomości (czynsz) widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna oraz żona. Miesięczny odpis amortyzacyjny przewyższa kwotę dochodu (dochód generowany przez ten lokal wynosi 500 zł) i generuje stratę podatkową na działalności związanej z najmem tego lokalu.

Działalność związana z wynajmem już posiadanych lokali (oraz tych zakupionych w przyszłości) na cele tylko i wyłącznie mieszkaniowe Wnioskodawca zamierza prowadzić w sposób ciągły na własny rachunek w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy mieszkanie, będące współwłasnością Wnioskodawcy i Jego żony, kupione w celu jego wynajęcia w ramach działalności gospodarczej, może być przedmiotem amortyzacji, a za wartość początkową stanowiącą podstawę amortyzacji można uznać całkowitą cenę zakupu powiększoną o koszty opłat poniesionych u notariusza.

2. Czy okres na jaki Wnioskodawca podpisuje umowę najmu ma wpływ na to, czy mieszkanie można uznać za środek trwały i amortyzować.

3. Czy Wnioskodawca prawidłowo zastosował indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 10%.

4. Czy opłaty ponoszone do zarządcy nieruchomości (czynsz), opłaty za energię elektryczną, opłaty za gaz, opłaty na podatek od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, mimo że na rozliczeniach widnieje jako osoba fizyczna (lub w przypadku czynszu wspólnie z żoną).

5. Czy odsetki od kredytu hipotecznego zaciągniętego prywatnie wspólnie z żoną na zakup lokalu mieszkalnego, przeznaczonego na wynajem w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

W piśmie z dnia 13 maja 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że wszystkie pytania dotyczą tylko i wyłącznie lokalu mieszkalnego zakupionego w dniu 2 marca 2015 r.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku Nr 4 i 5. Natomiast w zakresie pytań Nr 1, 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania Nr 4, opłaty ponoszone do zarządcy nieruchomości (czynsz), opłaty za energię elektryczną, opłaty za gaz, opłaty na podatek od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, mimo że na rozliczeniach widnieje jako osoba fizyczna (lub w przypadku czynszu wspólnie z żoną), na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Czynsz do zarządcy, opłaty za prąd, gaz, podatek od nieruchomości oraz opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów stanowią koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wspólność majątkowa daje możliwość samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym lub jego elementami przez każdego z małżonków z osobna, w związku z czym, fakt że na rozliczeniu czynszu od zarządcy nieruchomości widnieje również żona nie ma wpływu na to, czy czynsz może uznać za koszt uzyskania przychodów.

W kwestii pytania Nr 5, Wnioskodawca uważa, że na podstawie art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odsetki od kredytu stanowią koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Listę przedmiotów majątkowych stanowiących odrębny majątek każdego z małżonków zawiera art. 33 ww. ustawy.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego małżonków. Zgodnie z art. 43 § 1 cytowanej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Współwłasność bowiem, skoro nie została wyłączona, ani zniesiona prawomocnym wyrokiem sądu, bądź umową majątkową małżeńską - rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną.

Zatem, jeśli składnik majątkowy został nabyty lub wytworzony w czasie trwania wspólności ustawowej i nie stanowi odrębnego majątku danego małżonka, stanowi on dorobek małżonków bez względu na to, czy został zakupiony (wytworzony) na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków, czy też dla celów prywatnych. Współmałżonkowie będący współwłaścicielami mają równe prawo korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. W sytuacji, gdy jeden z małżonków prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a na prawach majątkowej wspólności ustawowej są współwłaścicielami składników majątku, to małżonek prowadzący działalność gospodarczą ma prawo wykorzystywać je dla potrzeb tej działalności bez potrzeby sporządzania jakiejkolwiek umowy.

W myśl ogólnej zasady dotyczącej kosztów uzyskania przychodów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być należycie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z powyższego wynika zatem, że nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższego wynika, że istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu aby prawidłowo rozliczyć koszty. Od momentu przekazania lokalu do użytkowania zapłacone odsetki od kredytu należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odsetki zapłacone do dnia przekazania lokalu do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku ze źródłem przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odsetki zostały zapłacone,

* wydatek musi być należycie udokumentowany.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę z prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji - powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Ponadto wskazać należy, że w przypadku, gdy kredyt został przeznaczony także na zakup udziału w gruncie (prawie wieczystego użytkowania gruntu), należy mieć na uwadze przepis art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów; wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływu również to, czy odsetki pokrywane są z rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą, czy z rachunku osobistego.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy, ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od dnia 1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarczą. Jest żonaty i pozostaje z żoną we wspólności majątkowej małżeńskiej. Żona nie prowadzi działalności gospodarczej. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ogólnych.

W dniu 2 marca 2015 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną, zakupił lokal mieszkalny. Lokal stanowi współwłasność Jego i żony. Forma własności lokalu: odrębna własność z udziałem w użytkowaniu wieczystym gruntu. Zakup lokalu został sfinansowany ze środków własnych oraz kredytu hipotecznego zaciągniętego prywatnie wspólnie z żoną (kredyt jest powiązany z rachunkiem prywatnym Wnioskodawcy). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej od dnia 9 marca 2015 r. Wnioskodawca wynajmuje ten lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe. Wnioskodawca wprowadził mieszkanie do ewidencji środków trwałych firmy. Wnioskodawca, jako wynajmujący w ramach działalności gospodarczej wystawia najemcy fakturę opiewającą na kwotę obejmującą czynsz najmu, czynsz do zarządcy nieruchomości oraz wszelkie opłaty eksploatacyjne zgodnie z rachunkami, które otrzymuje od gestorów mediów (energia elektryczna oraz gaz). Cała kwota stanowi przychód Wnioskodawcy, natomiast poniesione przez Niego opłaty, które reguluje z konta firmowego, tj. czynsz do zarządcy, energia elektryczna, gaz, uznaje za koszty uzyskania przychodu. Do kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawca zalicza też podatek od nieruchomości oraz opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu. Na rozliczeniach energii elektrycznej oraz gazu widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna (bez nazwy firmy). Na rozliczeniu opłat od zarządcy nieruchomości (czynsz) widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna oraz żona.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych i prawidłowo udokumentowanych wydatków związanych z utrzymaniem i eksploatacją przedmiotowego lokalu mieszkalnego. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że na rozliczeniach widnieje Wnioskodawca jako osoba fizyczna (a w przypadku czynszu wspólnie z żoną). Zatem, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca może zaliczyć opłaty wnoszone do zarządcy nieruchomości (czynsz), opłaty za energię elektryczną, opłaty za gaz, opłaty na podatek od nieruchomości, opłaty za użytkowanie wieczyste gruntów. Ponadto kosztem uzyskania przychodu będą również zapłacone odsetki od zaciągniętego przez Wnioskodawcę wspólnie z żoną kredytu hipotecznego na zakup lokalu mieszkaniowego przeznaczonego na wynajem w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, to Wnioskodawca obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem, bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Ponadto, dodać należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.