IPTPB1/415-80/13-4/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu 31 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2010 r. w zakresie:

* skorygowania kosztów uzyskania przychodów o odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych w związku z otrzymaną dotacją oraz zeznania rocznego - jest nieprawidłowe,

* braku obowiązku zmiany wysokości uiszczanych zaliczek w formie uproszczonej - jest prawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 kwietnia 2013 r., Nr IPTPB1/415-80/13-2/KO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 8 kwietnia 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 11 kwietnia 2013 r., następnie w dniu 22 kwietnia 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 18 kwietnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem Spółki jawnej. Rozlicza podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w formie uproszczonej, zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 6b tej ustawy. Przychody i koszty uzyskania przychodów określa proporcjonalnie do posiadanych udziałów w Spółce i prawa do udziału w zyskach Spółki. Spółka jawna, w której Wnioskodawczyni posiada udziały, podpisała w dniu 9 lipca 2012 r. z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (dalej: ARiMR) umowę przyznania pomocy z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Podpisana umowa zawiera zobowiązanie Spółki do realizacji operacji polegającej na budowie i wyposażeniu zakładu rozbioru i przetwórstwa mięsa w zakresie określonym umową. ARiMR zobowiązała się do wypłacenia Spółce pomocy w wysokości 40% poniesionych kosztów kwalifikowanych operacji. Płatność wpłynęła na konto Spółki w dniu 16 sierpnia 2011 r. Urządzenia i maszyny sukcesywnie nabywane przez Spółkę były przyjmowane do użytkowania, wprowadzane do ewidencji środków trwałych i amortyzowane od października 2010 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni dodała, iż Spółka jawna jest podmiotem zobowiązanym do prowadzenia ksiąg rachunkowych na zasadach określonych w przepisach o rachunkowości i jednostką sporządzającą bilans. Z punktu widzenia podatkowego, będąc spółką osobową nie jest ona postrzegana jako podmiot podatku dochodowego. Podatnikiem jest bowiem Wnioskodawczyni, której przychody z udziału w Spółce są proporcjonalne do Jej prawa w udziale w zysku (art. 8 ust. 1 updf).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym, że dotację ze środków Unii Europejskiej otrzymano już po rozpoczęciu amortyzacji środków trwałych, prawidłowym jest, aby kwotę amortyzacji dokonanej w 2010 r., w części pokrytej dotacją, odliczyć od kosztów uzyskania przychodu w miesiącu, w którym Spółka otrzymała dotację, czyli w sierpniu 2011 r.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące stanu faktycznego zaistniałego w 2010 r., natomiast w zakresie 2011 r. zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, korygowanie kosztów uzyskania przychodów o kwotę amortyzacji w części pokrytej dotacją, która wpłynęła na konto Spółki w 2011 r., poprzez złożenie korekty PIT za 2010 r., skutkowałoby powstaniem zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. i spowodowałoby obowiązek zapłaty odsetek od zaległości podatkowych.

Wnioskodawczyni podkreśla, że według art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych zwróconych podatnikowi w jakiejkolwiek formie, czyli po otrzymaniu dotacji. W dacie sporządzenia deklaracji PIT za 2010 r., otrzymanie dotacji przez Spółkę nie było pewne. Podpisana umowa nie gwarantowała także wypłaty dotacji, była uzależniona od wykonania całości inwestycji na warunkach określonych umową, co stwierdzał audyt przeprowadzony w Spółce jawnej w dniu 21 lipca 2011 r. Jako zdarzenie przyszłe i przy braku pewności uzyskania dotacji, amortyzację dotyczącą środków trwałych ujętych w umowie o dofinansowanie w PIT za 2010 r. uwzględniono w kosztach w całości. Sposób korygowania amortyzacji za 2010 r. poprzez składanie korekt, wiązałby się z obowiązkiem zapłaty odsetek od zaległości podatkowych mimo, że zdarzenie, które powoduje konieczność skorygowania kosztów amortyzacji miało miejsce dopiero w dniu 16 sierpnia 2011 r.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 17 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż w zaistniałym staniem faktycznym, otrzymanie przez Spółkę środków pomocowych w sierpniu 2011 r. i związane z tym korekty amortyzacji w jej urządzeniach księgowych, nie prowadziły po stronie Wnioskodawczyni do powstania obowiązku dokonania korekt wysokości płaconych w 2010 r. zaliczek, gdyż nie zaistniała żadna z ustawowych przesłanek złożenia korekty zeznania podatkowego za 2010 r. (art. 44 ust. 6f updf).

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 updf, nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych w tej części, która odpowiada wydatkom na ich nabycie lub wytworzenie zwróconych podatnikom w jakiejkolwiek formie. Przekazanie Spółce przez ARiMR środków finansowych w sierpniu 2011 r. w wykonaniu umowy z dnia 9 lipca 2010 r. i związanie z tym pomniejszenie dokonanych odpisów amortyzacyjnych o równowartość amortyzacji od środków trwałych w części pokrytej tymi środkami, obligowało Wnioskodawczynię do proporcjonalnego w stosunku do posiadanego udziału w zysku, pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów w zeznaniu podatkowych złożonym za 2011 r.

Sumując, w ukształtowanym stanie faktycznym, otrzymanie przez Spółkę środków pomocowych w sierpniu 2011 r. i związana z tym korekta odpisów amortyzacyjnych za okres październik 2010 r. - sierpień 2011 r., nie rodziło u Wnioskodawczyni obowiązku zmiany wysokości uiszczanych w systemie uproszczonym zaliczek w 2010 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Na podstawie art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z art. 22a ust. 1 pkt 1 tej ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Według art. 22h ust. 2 tej ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego, wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Należy zauważyć, że z zacytowanego wyżej art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych od tej części ich wartości, która została zwrócona w jakiejkolwiek formie, a zatem również poprzez refundację. Dokonany w jakiejkolwiek formie, a więc w tym również w formie pomocy finansowej zwrot określonej części nakładów poniesionych na cele inwestycyjne powoduje, iż wartość odpisów od tej części wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, która została zwrócona podatnikowi, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Przy tym, w zakres postanowień tego artykułu wchodzą wszelkie dotacje, subwencje, dopłaty otrzymane środki pieniężne stanowiące zwrot podatnikowi poniesionych wydatków na nabycie środków trwałych.

Ponadto, zawarte w powołanym wyżej przepisie art. 23 ust. 1 pkt 56 sformułowanie "bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)" dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane, np. dotacją.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jawna, w której Wnioskodawczyni posiada udziały, podpisała w dniu 9 lipca 2012 r. z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa umowę przyznania pomocy z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 7 marca 2007 r. o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich. Podpisana umowa zawierała zobowiązanie Spółki do realizacji operacji polegającej na budowie i wyposażeniu zakładu rozbioru i przetwórstwa mięsa w zakresie określonym umową. ARiMR zobowiązała się do wypłacenia Spółce pomocy w wysokości 40% poniesionych kosztów kwalifikowanych operacji. Płatność wpłynęła na konto Spółki w dniu 16 sierpnia 2011 r. Urządzenia i maszyny sukcesywnie nabywane przez Spółkę były przyjmowane do użytkowania, wprowadzane do ewidencji środków trwałych i amortyzowane od października 2010 r.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni ponosiła koszty finansowane dotacją we wcześniejszych okresach sprawozdawczych, to z uwagi na otrzymanie środków pomocowych zobowiązana jest do skorygowania - zmniejszenia - kosztów uzyskania przychodów, za okresy rozliczeniowe, w których wykazała te koszty w wysokości zawyżonej. Dla celów podatkowych koszty dotyczące przychodów zwolnionych z opodatkowania powinny być zatem skorygowane wstecz, do okresu, w którym zostały wykazane w wysokości zawyżonej. Podatnik w związku z wyłączeniem z katalogu kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ponosi bowiem ostatecznie ciężaru finansowego związanego z kosztami finansowanymi dotacją.

Podkreślenia wymaga, że co prawda przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów, jednakże należy zauważyć, iż otrzymanie refundacji nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie wpływa na wysokość kosztu, bądź też całkowite wykluczenie wydatku z kosztów podatkowych. Zatem, korekty kosztów powinny odnosić się do tych okresów rozliczeniowych, w których koszty te były ujęte w rachunku podatkowym. Nie powinno mieć znaczenia, czy zostały one poniesione przed, czy po przyznaniu dotacji, bo nie ma przepisu, który uzależniałby zaliczanie tych wydatków do kosztów od tego rodzaju okoliczności.

Tym samym, korekty kosztów sfinansowanych środkami pochodzącym z dotacji, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów (odpisy amortyzacyjne i wydatki bezpośrednio zaliczane do kosztów) nie dokonuje się jednorazowo w miesiącu otrzymania dotacji. Wnioskodawczyni zobowiązana jest dokonać korekty ww. kosztów w tych miesiącach (okresach), w których wykazała je w wysokości zawyżonej.

Nieprawidłowo więc stwierdzono we wniosku, że w miesiącu, w którym Spółka otrzymała dotację, czyli w sierpniu 2011 r. należy jednorazowo zmniejszyć koszty uzyskania przychodu o kwotę dotychczasowej amortyzacji.

Odnosząc się do braku obowiązku dokonania korekt wysokości płaconych w 2010 r., zaliczek w formie uproszczonej stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 - są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą mogą jednak wybrać tzw. uproszczoną formę wpłacania zaliczek. Zgodnie bowiem z art. 44 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą wpłacać zaliczki miesięczne w danym roku podatkowym w uproszczonej formie w wysokości 1/12 kwoty obliczonej, z zastrzeżeniem ust. 6h i 6i, przy zastosowaniu skali podatkowej obowiązującej w danym roku podatkowym określonej w art. 27 ust. 1, od dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej wykazanego w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty), o którym mowa w art. 45 ust. 1, lub w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, złożonym:

Zgodnie z art. 45 ust. 1 i ust. 1a pkt 2 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8. W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c.

Stosownie do art. 44 ust. 6f cytowanej ustawy, jeżeli podatnik złoży korektę zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub ust. 1a pkt 2, powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek wpłacanych w uproszczonej formie, kwota tych zaliczek:

W związku z powyższym, stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy korekta deklaracji zostanie dokonana po zakończeniu roku podatkowego, w którym wpłacane były zaliczki w uproszczonej formie, w takim przypadku wysokość zaliczek, które były wpłacane w uproszczonej formie, nie zmienia się.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, stwierdzić należy, iż odpisy amortyzacyjne dokonywane od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których zakup został sfinansowany z własnych środków stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Natomiast, po otrzymaniu refundacji poniesionych wydatków, przeznaczonych na zakup środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawczyni zobowiązana jest dokonać korekty odpisów amortyzacyjnych w tych miesiącach (okresach), w których wykazała je w wysokości zawyżonej, co skutkuje również koniecznością dokonania korekty zeznania podatkowego za 2010 r. Złożenie korekty zeznania za 2010 r. nie spowoduje zmiany wysokości zaliczek uiszczanych w uproszczonej formie.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.