IPTPB1/415-769/12-4/AG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty ustalonej w ugodzie pozasądowej, wypłaconej przez generalnego wykonawcę na rzecz inwestora, z tytułu przejęcia obowiązków napraw usterek gwarancyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 marca 2013 r. (data wpływu 19 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia......, Nr...., na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 11 marca 2013 r. W dniu 19 marca 2013 r. (data nadania w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego 18 marca 2013 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o charakterze budowlanym, rozlicza się na podstawie ksiąg rachunkowych. Jest również płatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 30 sierpnia 2008 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł umowę o roboty budowlane. Zakres obowiązków Wnioskodawcy, jako Generalnego Wykonawcy budowy, obejmował w szczególności wykonanie robót budowlano-montażowych dużego budynku zamieszkania zbiorowego - hotelu. Umowa przewidywała również, że wykonane roboty budowlane objęte będą 36 miesięczną gwarancją jakości i rękojmią. Warunkiem podpisania kontraktu było zabezpieczenie należytego wykonania robót budowlanych oraz usuwania późniejszych usterek. Po zakończeniu i protokolarnym odbiorze robót, w 2011 r. Wnioskodawca przedłożył Inwestorowi gwarancję ubezpieczeniową jako zabezpieczenie usuwania wad i usterek w okresie gwarancji i rękojmi.

Inwestor w okresie obowiązywania gwarancji zgłaszał usterki, które były na bieżąco naprawiane przez Wnioskodawcę, jako Generalnego Wykonawcę. Z punktu widzenia fachowej wiedzy, część usterek nie kwalifikowała się do naprawy w ramach obowiązków gwarancyjnych, w związku z powyższym, jako Generalny Wykonawca, Wnioskodawca odmówił ich realizacji. W konsekwencji Inwestor wystąpił do firmy ubezpieczeniowej o wypłatę całej sumy gwarancyjnej wynikającej z umowy gwarancji ubezpieczeniowej. Jako Generalny Wykonawca, Wnioskodawca kwestionował zarówno fakt zasadności wypłacenia gwarancji, jak i wysokość wypłaconej kwoty, twierdząc, że realizacja gwarancji była nieuzasadniona. Ponieważ gwarancja miała charakter bezwarunkowy i nieodwołalny, pomimo protestów Wnioskodawcy, cała suma gwarancyjna została wypłacona Inwestorowi przez Ubezpieczyciela.

Ostatecznie jako Generalny Wykonawca w 2012 r. Wnioskodawca podpisał ugodę z Inwestorem, na mocy której Inwestor nie musiał zwracać kwoty pobranej od Ubezpieczyciela tytułem gwarancji ubezpieczeniowej, zaś Wnioskodawca jako Generalny Wykonawca został w całości zwolniony z obowiązków wynikających z gwarancji jakości i rękojmi, a także z nienależytego wykonania umowy, w zakresie usterek zgłaszanych przed dniem zawarcia ugody, jak i mogących pojawić się w przyszłości.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż po zakończeniu i protokolarnym odbiorze robót w 2011 r. Wnioskodawca jako Generalny Wykonawca (GW) był zobowiązany według zapisów umowy do przedłożenia Inwestorowi zabezpieczenia właściwego usunięcia wad lub usterek w okresie udzielonej gwarancji (36 miesięcy). Takie zabezpieczenie Wnioskodawca przedłożył w formie gwarancji ubezpieczeniowej, na kwotę odpowiadającą 2,5% wartości netto umowy o roboty budowlano-montażowe nr.... z dnia..... W związku z zawarciem umowy gwarancji ubezpieczeniowej nr.... z dnia.... z Gwarantem. Wnioskodawca poniósł koszty opłaty za udzieloną gwarancję w wysokości 1,4% wartości sumy gwarancyjnej. Warunki wypłaty sumy gwarancyjnej Inwestorowi oraz uprawnienia przysługujące Wnioskodawcy w przypadku zaistnienia wypłaty sumy gwarancyjnej wynikają z treści ww. gwarancji ubezpieczeniowej. Zgodnie z § 2 i 3 tej gwarancji, PZU zobowiązało się nieodwołalnie i bezwarunkowo do zapłaty na rzecz Inwestora/beneficjenta kwoty gwarancji na pierwsze pisemne wezwanie do zapłaty w terminie 14 dni. Wezwanie winno zawierać oświadczenie Inwestora/beneficjenta, że żądana kwota jest należna i wymagalna, gdyby Wnioskodawca pomimo pisemnego wezwania nie wykonał lub wykonał nienależycie zobowiązania z tytułu właściwego usunięcia wad i usterek z tytułu umowy o wykonanie robót budowlano-montażowych. Gwarancja ubezpieczeniowa nie precyzuje szczególnych uprawnień Generalnego Wykonawcy. Uprawnienia takie wskazuje § 8 gwarancji ubezpieczeniowej, odnosząc je do ogólnych przepisów prawa, w tym również do występowania na drogę sądową.

Wnioskodawca w toku wielokrotnych obszernych kontaktów z Inwestorem, kwestionował stanowisko Inwestora, co do jego żądań. W szczególności kwestionował ilość i zakres zgłaszanych usterek budynku. Mimo tego Inwestor zgłaszał wielokrotnie kolejne usterki i żądania ich naprawy wobec Generalnego Wykonawcy. Stosownym pismem Wnioskodawca odmówił usunięcia wszystkich wad i usterek za wyjątkiem tych, które przez Niego zostały uznane. Po otrzymaniu przez Wnioskodawcę informacji, iż Inwestor zażądał od Gwaranta zapłaty sumy gwarancyjnej, Wnioskodawca niezwłocznie, pismem.... wystosował do Gwaranta pismo z informacją, że żądanie zapłaty sumy gwarancyjnej jest bezpodstawne, bowiem Generalny Wykonawca należycie wykonuje swoje obowiązki wynikające z umowy o roboty budowlane dotyczące właściwego usuwania wad lub usterek obiektu. Odrębnego, bezpośredniego wniosku do Inwestora o wstrzymanie egzekucji z gwarancji nie było. W toku nieustannych kontaktów pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem kwestia zwrotu wypłaconej przez Ubezpieczyciela sumy gwarancyjnej była jednym z podstawowych tematów rozmów, bowiem Wnioskodawca uważał, że żądanie zapłaty sumy gwarancyjnej było bezpodstawne. Wnioskodawca usuwał i deklarował gotowość dalszego usuwania uznanych usterek. Jednakże Inwestor nie uznawał Jego stanowiska i nie wyrażał żadnej zgody na zwrot otrzymanej sumy gwarancyjnej. Sporna kwestia została rozstrzygnięta w toku trwających długi czas rozmów zakończonych ugodą z dnia..... pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem.

Otrzymana przez Inwestora suma gwarancyjna, a doprecyzowana ugodą zawartą w 2012 r., stanowiła rodzaj spłaty przez Wnioskodawcę zobowiązań wobec Inwestora z tytułu udzielonej gwarancji i rękojmi usuwania wad i usterek. Strony ugody zgodziły się, że ustalona ugodą kwota z sumy gwarancyjnej odpowiada szacunkowi kosztów i wydatków, jakie musiałby ponieść GW na usuwanie usterek i wykonywanie obowiązków z tytułu gwarancji i rękojmi. Powstała wskutek zawartej ugody nadwyżka wypłaconej sumy gwarancyjnej ponad sumę ustaloną w ugodzie została przez Inwestora zwrócona Wnioskodawcy. Wypłacona kwota z sumy gwarancyjnej, jaką strony ustaliły w ugodzie, stanowiła oszacowaną przez strony równowartość obowiązków, które musiałby wypełnić GW przy wykonywaniu zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi. Nie była więc, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowaniem z tytułu wad wykonywanych robót i usług ani zwłoki w usuwaniu wad wykonanych robót i usług. Zgodnie z zawartą umową o roboty budowlane Wnioskodawca zobowiązany był wobec Inwestora do usuwania usterek i wykonywania napraw gwarancyjnych, a co za tym idzie pokrywania kosztów tych napraw. Wobec powyższego, żądanie Inwestora rekompensaty kosztów napraw gwarancyjnych uznane zostało za zasadne. Kwota z sumy gwarancyjnej ustalona w ugodzie, którą otrzymał Inwestor zgodnie z zawartą ugodą, jest rodzajem spłaty zobowiązań Wnioskodawcy. Z uwagi na charakter gwarancji, Ubezpieczyciel dokonał wypłaty żądanej sumy gwarancyjnej w trybie przewidzianym w gwarancji ubezpieczeniowej. Po tym fakcie firma ubezpieczeniowa stała się wierzycielem Wnioskodawcy, a Wnioskodawca jako Zobowiązany (Dłużnik), został wezwany przez Ubezpieczyciela do natychmiastowego uregulowania wypłaconej sumy gwarancyjnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do Ubezpieczyciela o rozłożenie na raty zobowiązania, co zostało rozpatrzone pozytywnie. Na okoliczność powyższego zostało podpisane porozumienie. Wypłata przez Ubezpieczyciela sumy gwarancyjnej Inwestorowi nie spowodowała dodatkowych kosztów po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca jest jednak zobowiązany do spłaty Ubezpieczycielowi równowartości sumy gwarancyjnej. Spłata tej sumy na rzecz Ubezpieczyciela, zgodnie z zawartym porozumieniem, następuje w ratach miesięcznych i obciążona jest dodatkowo odsetkami.

Zawarcie ugody z Inwestorem nie nastąpiło w postępowaniu sądowym. Nastąpiło w wyniku ugody podpisanej przez Wnioskodawcę i Inwestora. Długotrwały proces sądowy spowodowałby zwiększenie kosztów związanych zarówno z zastępstwem prawnym oraz koniecznością ponoszenia opłat sądowych. Zawarcie ugody z Inwestorem nie wpłynęło na obniżenie ceny za roboty budowlane ustalone w umowie. Roboty budowlane przewidziane w umowie zostały wykonane prawidłowo i odebrane przez Inwestora protokołem odbioru robót. Inwestor uzyskał pozwolenie na użytkowanie obiektu. Wnioskodawca za wykonane roboty budowlane wystawił fakturę końcową. Reklamacja została uznana, co potwierdziła wspomniana ugoda.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż użyty w pytaniu Nr 2 termin "kwota pieniężna" oznacza kwotę ustaloną w ugodzie między GW a Inwestorem, jest to kwota wypłacona przez GW.

Jednocześnie doprecyzowano pytanie Nr 2, po zmianie brzmi ono: Czy wypłacona przez Generalnego Wykonawcę kwota, tj. kwota ustalona w ugodzie między GW a Inwestorem - za przejęcie przez Niego obowiązków napraw usterek gwarancyjnych, zarówno uznanych przez GW, jak i ewentualnych przyszłych, stanowi u GW koszt uzyskania przychodu.

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi pytanie Nr 2, w zakresie pytania Nr 1 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zatrzymana przez Inwestora w myśl ugody kwota, zabezpiecza de facto roszczenia z tytułu uznanej przez Wnioskodawcę reklamacji oraz stanowi zabezpieczenie roszczeń związanych z ujawnieniem się usterek i kosztów związanych z ich usunięciem, pozwala Inwestorowi na usuwanie we własnym zakresie dotychczasowych lub mogących wystąpić w przyszłości usterek oraz pokrycie kosztów tych robót środkami z zatrzymanej kaucji.

Kwota wypłacona z tytułu zaspokojenia wszelkich roszczeń związanych z ujawnieniem się usterek i kosztów związanych z ich usuwaniem, stanowi koszt uzyskania przychodu, gdyż spełnia wymogi zapisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ została poniesiona w celu osiągania, zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów.

Jednocześnie kwoty zatrzymanej przez Inwestora nie można zakwalifikować do"kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonywanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług" w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kwota powyższa stanowi obniżenie wynagrodzenia Generalnego Wykonawcy w związku z uznaną reklamacją, w zamian za zwolnienie z części obowiązków objętych umową o roboty budowlane.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podniósł, iż w Jego ocenie, jako GW, był zobowiązany do usuwania usterek w trakcie okresu gwarancji, tj. przez 36 miesięcy. Podpisaną Ugodą Inwestor przejął na siebie od GW obowiązki gwarancyjne i oświadczył, iż wypłacona przez GW Inwestorowi kwota z Ugody zaspokaja wszelkie jego dotychczasowe, uznane przez GW oraz przyszłe roszczenia związane z naprawami gwarancyjnymi, a także zrzekł się roszczeń w stosunku do GW z tytułu rękojmi i gwarancji.

Takie działanie Wnioskodawca uznał za racjonalne i ekonomicznie uzasadnione pod względem gospodarczym, które zwolniło Jego potencjał produkcyjny na realizację innych zleceń budowlanych.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy poniesiony przez Niego wydatek na rzecz Inwestora, do wysokości ustalonej w Ugodzie, na usuniecie przez Inwestora usterek gwarancyjnych, może potraktować jako spełniający wymogi definicji kosztów, wynikającej z art. 22 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych i zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

* faktycznego poniesienia wydatku,

* istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

* braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

* odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym kosztem podatkowym jest koszt poniesiony. Językowa wykładania pojęcia "poniesiony" wskazuje na czas dokonany. A zatem chodzi tu o taki stan, w którym nastąpiło obciążenie kosztem nie tylko w sensie ewidencyjnym, ale w znaczeniu realnym np. poniesiono wydatek.

Należy przy tym mieć na uwadze, iż obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą o charakterze budowlanym, rozlicza się na podstawie ksiąg rachunkowych. W sierpniu 2008 r. Wnioskodawca zawarł umowę o roboty budowlane. Zakres obowiązków Wnioskodawcy, jako Generalnego Wykonawcy budowy, obejmował w szczególności wykonanie robót budowlano-montażowych dużego budynku zamieszkania zbiorowego - hotelu. Umowa przewidywała również, że wykonane roboty budowlane objęte będą 36 miesięczną gwarancją jakości i rękojmią. Warunkiem podpisania kontraktu było zabezpieczenie należytego wykonania robót budowlanych oraz usuwania późniejszych usterek. Po zakończeniu i protokolarnym odbiorze robót, w 2011 r. Wnioskodawca przedłożył Inwestorowi gwarancję ubezpieczeniową jako zabezpieczenie usuwania wad i usterek w okresie gwarancji i rękojmi.

Inwestor w okresie obowiązywania gwarancji zgłaszał usterki, które były na bieżąco naprawiane przez Wnioskodawcę. Część usterek nie kwalifikowała się do naprawy w ramach obowiązków gwarancyjnych, w związku z powyższym, Wnioskodawca odmówił ich realizacji. W konsekwencji Inwestor wystąpił do firmy ubezpieczeniowej o wypłatę całej sumy gwarancyjnej wynikającej z umowy gwarancji ubezpieczeniowej. Ponieważ gwarancja miała charakter bezwarunkowy i nieodwołalny, pomimo protestów Wnioskodawcy dotyczących zasadności wypłacenia gwarancji, jak i wysokość wypłaconej kwoty, cała suma gwarancyjna została wypłacona Inwestorowi przez Ubezpieczyciela.

W 2012 r. Wnioskodawca podpisał ugodę z Inwestorem, na mocy której Inwestor nie musiał zwracać kwoty pobranej od ubezpieczyciela tytułem gwarancji ubezpieczeniowej, zaś Wnioskodawca został w całości zwolniony z obowiązków wynikających z gwarancji jakości i rękojmi, a także z nienależytego wykonania umowy, w zakresie usterek zgłaszanych przed dniem zawarcia ugody, jak i mogących pojawić się w przyszłości. Otrzymana przez Inwestora suma gwarancyjna, doprecyzowana ugodą zawartą w 2012 r., stanowiła rodzaj spłaty przez Wnioskodawcę zobowiązań wobec Inwestora z tytułu udzielonej gwarancji i rękojmi usuwania wad i usterek. Powstała wskutek zawartej ugody nadwyżka wypłaconej sumy gwarancyjnej ponad sumę ustaloną w ugodzie została przez Inwestora zwrócona Wnioskodawcy. Wypłacona kwota z sumy gwarancyjnej, jaką strony ustaliły w ugodzie, stanowiła oszacowaną przez strony równowartość obowiązków, które musiałby wypełnić Generalny Wykonawca przy wykonywaniu zobowiązań wynikających z udzielonej gwarancji i rękojmi. Nie była więc, zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowaniem z tytułu wad wykonywanych robót i usług, ani zwłoki w usuwaniu wad wykonanych robót i usług. Zgodnie z zawartą umową o roboty budowlane Wnioskodawca zobowiązany był wobec Inwestora do usuwania usterek i wykonywania napraw gwarancyjnych, a co za tym idzie pokrywania kosztów tych napraw. Wobec powyższego, żądanie Inwestora rekompensaty kosztów napraw gwarancyjnych uznane zostało za zasadne. Kwota z sumy gwarancyjnej ustalona w ugodzie, którą otrzymał Inwestor zgodnie z zawartą ugodą jest rodzajem spłaty zobowiązań Wnioskodawcy. Zawarcie ugody z Inwestorem nie wpłynęło na obniżenie ceny za roboty budowlane ustalone w umowie. Roboty budowlane przewidziane w umowie zostały wykonane prawidłowo i odebrane przez Inwestora protokołem odbioru robót. Inwestor uzyskał pozwolenie na użytkowanie obiektu. Wnioskodawca za wykonane roboty budowlane wystawił fakturę końcową. Reklamacja została uznana, co potwierdziła przedmiotowa ugoda.

Z uwagi na charakter gwarancji, Ubezpieczyciel dokonał wypłaty żądanej sumy gwarancyjnej w trybie przewidzianym w gwarancji ubezpieczeniowej. Po tym fakcie firma ubezpieczeniowa stała się wierzycielem Wnioskodawcy, a Wnioskodawca jako Zobowiązany (Dłużnik), został wezwany do natychmiastowego uregulowania wypłaconej sumy gwarancyjnej. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Wnioskodawca zwrócił się z prośbą do Ubezpieczyciela o rozłożenie na raty zobowiązania, co zostało rozpatrzone pozytywnie. Na okoliczność powyższego zostało podpisane porozumienie. Wnioskodawca jest zobowiązany do spłaty Ubezpieczycielowi równowartości sumy gwarancyjnej. Spłata tej sumy na rzecz Ubezpieczyciela, zgodnie z zawartym porozumieniem, następuje w ratach miesięcznych i obciążona jest dodatkowo odsetkami.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 556 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

Natomiast według art. 577 § 1 Kodeksu cywilnego, w wypadku gdy kupujący otrzymał od sprzedawcy dokument gwarancyjny co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że wystawca dokumentu (gwarant) jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, jeżeli wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w gwarancji.

Zauważyć tu należy, iż gwarancja ubezpieczeniowa jest specyficzną, ukształtowaną głównie przez praktykę, czynnością ubezpieczeniową, znajdującą oparcie prawne przede wszystkim w zasadzie swobody układania stosunków zobowiązaniowych. Zawieranie umów reasekuracji lub umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z późn. zm.), a także wykonywanie tych umów zaliczane jest do czynności ubezpieczeniowych, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że jeżeli w wyniku zawartej z Inwestorem ugody reklamacja tytułem nienależytego wykonania usług budowlanych została uznana przez Wnioskodawcę i w związku z powyższym oraz w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń Inwestora związanych z ujawnieniem się w przyszłości usterek w odebranych robotach budowlanych i kosztów związanych z ich usuwaniem, zatrzymana została przez Inwestora część kwoty z gwarancji ubezpieczeniowej wypłaconej przez Ubezpieczyciela, to brak jest podstaw do zaliczenia jej w ciężar kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Nie jest to bowiem wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę, a więc w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest możliwe zaliczenie tego wydatku do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem pytania Nr 2. W związku z powyższym tut. Organ pominął kwestię zwrotu przez Wnioskodawcę wypłaconej przez Ubezpieczyciela sumy gwarancyjnej, przedstawioną we wniosku ORD-IN w opisie stanu faktycznego. Sprawa ta nie została objęta pytaniem, nie mogła być zatem, zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej, rozpatrzona.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.