IPTPB1/415-747/12-2/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2012 r. (data wpływu 10 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 10 grudnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna (świadczenie usług medycznych) oraz jako wspólnik Spółki cywilnej (wynajem i zarządzanie nieruchomościami). W dniu 18 października 2010 r., Wnioskodawczyni zawarła umowę o pożyczkę hipoteczną dla osób fizycznych "M". Środki z uzyskanej pożyczki zostały przelane z rachunku Wnioskodawczyni na rachunek developera w celu sfinansowania zakupu nieruchomości. Nieruchomość to lokal usługowy zakupiony pod wynajem przez trzech udziałowców (udziały w częściach równych). Każdy z udziałowców, w tym Wnioskodawczyni, z własnych środków dokonywał zapłaty za przypadającą na niego część nieruchomości, zgodnie z umową przedwstępną. Prawo własności nieruchomości zostało przeniesione aktem notarialnym na trzech udziałowców Spółki cywilnej, działających łącznie przy tej czynności jako wspólnicy Spółki cywilnej, w dniu 8 sierpnia 2011 r. Lokal został zakwalifikowany jako środek trwały i Spółka cywilna dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni z własnych środków dokonuje spłaty zaciągniętej przez siebie pożyczki wraz z odsetkami. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów dla usług prowadzonych w ramach indywidualnej działalności oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów dla Spółki cywilnej, z której 1/3 uzyskiwanego dochodu uwzględnia w swojej podstawie opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odsetki od pożyczki hipotecznej, która została przeznaczona na zakup nieruchomości w celu wynajmu, można zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, co oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia do celów podatkowych wszelkich kosztów, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodu, a ich poniesienie może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Aby wydatek uznać za koszt uzyskania przychodu muszą być spełnione łącznie warunki:

Kwestie możliwości zaliczenia odsetek do kosztów uzyskania przychodu reguluje art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, aby odsetki od pożyczki mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

* zaciągnięta pożyczka pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika,

* odsetki zostały zapłacone w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej,

* odsetki nie zwiększają, kosztów inwestycji.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem wynajmu jest lokal usługowy mający trzech współwłaścicieli, a każdy ze wspólników odrębnie zgromadził środki na sfinansowanie zakupu swojej części, odsetki spłacane przez współudziałowca nie mogą być uznane jako koszt podatkowy Spółki, gdyż w ten sposób koszty uzyskania przychodów pozostałych współudziałowców zostałyby zawyżone o wydatki, których de facto nie ponoszą. Nie stoi to jednak na przeszkodzie, aby odsetki spłacane przez Wnioskodawczynię nie mogły być uznane jako Jej koszt podatkowy. Podobne stanowisko prezentują Organy podatkowe min. w interpretacjach IPPB1/415-403/07-2/JB oraz IPPB1/415-1035/10-2/RS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przytoczonym wyżej przepisie ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie kategorie wydatków mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, iż aby określony wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu:

* musi pozostawać w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być należycie udokumentowany.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z powyższego wynika zatem, iż nie każdy wydatek związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, to wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania (zabezpieczenia) źródła przychodów.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższego wynika, że istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu aby prawidłowo rozliczyć koszty. Od momentu przekazania lokalu do użytkowania zapłacone odsetki od kredytu należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odsetki zapłacone do dnia przekazania lokalu do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż odsetki od kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku ze źródłem przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odsetki zostały zapłacone,

* wydatek musi być należycie udokumentowany.

Zatem, gdy zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, to odsetki od tego kredytu - o ile nie zwiększają kosztów inwestycji - powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty.

Jednocześnie zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na finansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy, ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna (świadczenie usług medycznych) oraz jako wspólnik Spółki cywilnej (wynajem i zarządzanie nieruchomościami). W dniu 18 października 2010 r., Wnioskodawczyni zawarła umowę o pożyczkę hipoteczną dla osób fizycznych "M". Środki z uzyskanej pożyczki zostały przelane z rachunku Wnioskodawczyni na rachunek developera w celu sfinansowania zakupu nieruchomości. Nieruchomość to lokal usługowy zakupiony pod wynajem przez trzech udziałowców (udziały w częściach równych). Każdy z udziałowców, w tym Wnioskodawczyni, z własnych środków dokonywał zapłaty za przypadającą na niego część nieruchomości, zgodnie z umową przedwstępną. Prawo własności nieruchomości zostało przeniesione aktem notarialnym na trzech udziałowców Spółki cywilnej, działających łącznie przy tej czynności jako wspólnicy Spółki cywilnej, w dniu 8 sierpnia 2011 r. Lokal został zakwalifikowany jako środek trwały i Spółka cywilna dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni z własnych środków dokonuje spłaty zaciągniętej przez siebie pożyczki wraz z odsetkami. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów dla usług prowadzonych w ramach indywidualnej działalności oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów dla Spółki cywilnej, z której 1/3 uzyskiwanego dochodu uwzględnia w swojej podstawie opodatkowania.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż zapłacone odsetki od zaciągniętej przez Wnioskodawczynię pożyczki hipotecznej na zakup lokalu usługowego wykorzystywanego w prowadzonej działalności gospodarczej Spółki cywilnej w której Wnioskodawczyni jest udziałowcem, mogą stanowić dla Wnioskodawczyni koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu to Wnioskodawczyni obowiązana jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem, bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Ponadto, zasadność zaliczenia wskazanego we wniosku wydatku, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych, tut. Organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski