IPTPB1/415-733/12-2/KSU

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2012 r. (data wpływu 30 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów z tytułu sprzedaży rzeźb własnego autorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca wskazuje, iż hobbystycznie od lat wykonuje wyroby z drewna. Są to kompozycje drewniane, do których tworzenia wykorzystuje odpady z różnego rodzaju drewna (olcha, brzoza, sosna, świerki), w szczególności te posiadajcie ciekawą strukturę, tj. słoje i sęki. W sposób ręczny dokonuje obróbki tych kawałków i w zależności od rodzaju drewna, kształtu, układu słoi i sęków tworzy różnego rodzaju zwierzęta, ptaki, owady, portrety i inne. Wnioskodawca mocuje kawałki gwoździami na sklejce, niektóre z nich są malowane farbami wodnymi, inne pozostawione w kolorze naturalnym drewna. Każdy z wyrobów jest niepowtarzalny, gdyż jest uzależniony od rodzaju drewna, jego słojów i sęków.

Wnioskodawca jest samoukiem i nie posiada żadnego dokumentu potwierdzającego ww. umiejętności. Podkreśla, że są to wyroby wyłącznie Jego pomysłu, autorstwa i wykonawstwa. Dotychczas wykonywał te rzeczy dla ozdoby własnego domu, czasem jako podarunek dla rodziny lub znajomych.

Obecnie Wnioskodawca ma 58 lat i jest zatrudniony na część etatu, jednak nie wie jak się potoczą Jego dalsze losy zawodowe. Chciałby podjąć próbę sprzedaży swoich wyrobów kilka, kilkanaście razy w roku na jarmarkach, festynach, tj. w miejscach, gdzie wystawiane są wyroby rękodzielnicze. Ponadto nadmienia, iż Jego wyroby mogą znaleźć uznanie u wąskiej grupy nabywców preferujących naturalne ozdoby. Uważa także, że przychody ze sprzedaży będą niewielkie (jeśli jakiekolwiek w ogóle będą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji działalność Wnioskodawcy będzie zakwalifikowana do pozarolniczej działalności gospodarczej, co wiąże się z jej zarejestrowaniem w urzędzie skarbowym, czy do działalności wykonywanej osobiście, a przychody z niej uzyskane zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 13 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) i tym samym nie ma wymogu rejestrowania jej w urzędzie skarbowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na tworzeniu kompozycji drewnianych-dekoracyjnych własnego wykonania i ich sprzedaży kilka, kilkanaście razy w roku na jarmarkach, tragach, czy festynach, winna być zaliczona do działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym), a przychód z niej uzyskany zaliczony do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie podlega rejestracji w urzędzie skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy, źródłami przychodów są odpowiednio działalność wykonywana osobiście oraz pozarolnicza działalność gospodarcza.

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z treścią ww. przepisu, niemożność uznania określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą zachodzi w przypadku łącznego wystąpienia wskazanych powyżej warunków. Oznacza to, iż w przypadku, gdy chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, wyłączenie to nie będzie miało miejsca, a czynności wykonywane przez podatnika będą uznawane za działalność gospodarczą - oczywiście przy założeniu, że działalność ta spełnia kryteria wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, jeżeli określony przychód może być zaliczony do innego niż działalność gospodarcza źródła przychodów, wówczas przychód ten nie stanowi przychodu ze źródła jakim jest działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in.: przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Obowiązki podatkowe zależą zatem od okoliczności uzyskania przychodów, o których mowa w powołanych wyżej przepisach. W sytuacji, gdy wykonywanie określonych czynności dokonywane jest w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas działalność taka może posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskany z tego tytułu przychód może być opodatkowany w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dla uznania określonego pola aktywności gospodarczej za pozarolniczą działalność gospodarczą, koniecznym jest zatem łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

O zarobkowości działalności decyduje cel jej wykonywania. Jeżeli zakłada się osiągnięcie w związku z działalnością i w jej efekcie nadwyżki przychodów nad poniesionymi kosztami, a więc osiągnięcie dochodu, to znaczy, że został określony cel zarobkowy tej działalności. Zorganizowanie natomiast sprowadza się do wyboru formy prawnej przedsiębiorczości: indywidualnej działalności gospodarczej, handlowej spółki osobowej, spółki kapitałowej, spółdzielni, przedsiębiorstwa państwowego. Twierdzi się także, że działalność gospodarcza jest zorganizowana wówczas, gdy podmiot tej działalności dopełnia wszelkich obowiązków rejestracyjnych i ewidencyjnych (w zakresie wpisu do rejestru przedsiębiorców KRS lub EDG, odpowiedniego rejestru działalności regulowanej, rejestru statystycznego Regon, ewidencji podatników i płatników), obowiązków związanych z uzyskaniem koncesji lub zezwolenia, a także zawarciem umowy rachunku bankowego. Natomiast ciągłość działalności gospodarczej to - biorąc pod uwagę znaczenie językowe tej cechy - powtarzające się, regularnie występujące i trwające czynności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca hobbystycznie od lat wykonuje wyroby z drewna. Są to wyroby wyłącznie Jego pomysłu, autorstwa i wykonawstwa. Dotychczas wykonywał te rzeczy dla ozdoby własnego domu, czasem jako podarunek dla rodziny lub znajomych. Wnioskodawca chciałby podjąć próbę sprzedaży swoich wyrobów kilka, kilkanaście razy w roku na jarmarkach, festynach, tj. w miejscach, gdzie wystawiane są wyroby rękodzielnicze. Jego wyroby mogą znaleźć uznanie u wąskiej grupy nabywców preferujących naturalne ozdoby. Przychody ze sprzedaży będą niewielkie, jeśli jakiekolwiek w ogóle będą.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wykonywanie i sprzedaż rzeźb z drewna nie będzie nosiła znamion pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie zostaną bowiem spełnione wszystkie jej przesłanki. Co prawda Wnioskodawca wykonywał będzie prace niewątpliwie we własnym imieniu i na własny rachunek, w sposób ciągły (powtarzalny i stały), niemniej jednak nie zostanie spełnione w tym zakresie kryterium zorganizowania tej działalności w ramach podmiotu określonego administracyjnoprawnie, uczestniczącego w obrocie gospodarczym. W związku z powyższym sprzedaż prac twórczych przez Wnioskodawcę należy traktować jako osobiste wykonywanie działalności artystycznej, która nie następuje w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, a przychody uzyskane z tego tytułu stanowią, w myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z działalności wykonywanej osobiście, tj. ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2. Działalność wykonywana osobiście nie wymaga zarejestrowania we właściwym urzędzie skarbowym.

Zauważyć jednakże należy, iż jeżeli Wnioskodawca, dokonując sprzedaży własnych prac twórczych podejmie działania zmierzające do zorganizowania wykonywanych czynności (rejestracja, założenie konta bankowego dla celów realizacji transakcji) lub rozmiar i częstotliwość dokonanej sprzedaży wskazywać będą na to, iż spełnione zostaną wszystkie kryteria definicji działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas dochody z tej sprzedaży podlegać będą opodatkowaniu jako dochody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Ponadto Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różnić się od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.