IPTPB1/415-721/13-3/KO - Możliwość powstania przychodu w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji odpłatnego nabycia przez myśliwego upolowanej zwierzyny od koła łowieckiego, za cenę ustaloną przez koło.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2013 r. (data wpływu 20 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego i związanych z tym obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 20 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu myśliwego i związanych z tym obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - Koło Łowieckie jest zrzeszeniem osób fizycznych i wchodzi w skład Polskiego Związku Łowieckiego. Podstawowymi aktami prawnymi regulującymi działalność Koła są ustawy: Prawo łowieckie i Prawo o stowarzyszeniach. Koło posiada osobowość prawną, prowadzi własną księgowość i odpowiada za swoje zobowiązania. Zgodnie ze statutem Koło Łowieckie może prowadzić działalność gospodarczą w oparciu o obowiązujące przepisy prawa gospodarczego i podatkowego, przy czym wszelki uzyskany przez Koło dochód przeznaczany jest na działalność statutową Koła. Koło spełnia obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych wobec swoich członków. W ramach działalności statutowej Koło uczestniczy w obrocie handlowym upolowanymi przez myśliwych (członków Koła) sztukami zwierzyny.

Zdarza się sytuacja, gdy myśliwy zabiera upolowaną zwierzynę na potrzeby własne. Fakt ten jest dokumentowany protokołem, który zawiera wagę upolowanej zwierzyny oraz jej rodzaj i wartość, którą wylicza się zgodnie z cennikiem. Wartość ta stanowi należność dla Koła, którą myśliwy jest zobowiązany wpłacić do kasy Koła. Cena jednostkowa za upolowaną zwierzynę wynika z uchwały podjętej przez Walne Zgromadzenie Koła Łowieckiego. Ceny upolowanych tusz zwierzęcych pozostawianych na użytek własny myśliwych są ustalone przez Walne Zgromadzenie na poziomie niższym niż obowiązujące w najbliższym punkcie skupu. Ceny te oraz zasady zakupu są jednakowe dla wszystkich członków Koła.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w obecnym stanie prawnym różnica między ceną stosowaną przez najbliższy punkt skupu zwierzyny, a ceną stosowaną przez Koło Łowieckie stanowi przychód myśliwego, i czy Koło, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, ma obowiązek obliczyć i wpłacić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy zdarzenia przyszłego. W zakresie stanu faktycznego zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisana operacja nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Myśliwy wnosi opłatę do kasy Koła za upolowaną zwierzynę w cenie ustalonej przez Walne Zgromadzenie i fakt, że opłata jest niższa niż ceny zwierzyny w najbliższym punkcie skupu nie powoduje powstania u niego przychodu podatkowego. Przemawia za tym również okoliczność, że preferencyjne ceny stosowane są wobec każdego myśliwego należącego do Koła. Obniżona cena nie ma charakteru indywidualnego. Podobne stanowisko zawarte jest w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2013 r., Nr IPPB2/415-129/13-5/AK. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, myśliwy wnosząc opłatę w ustalonej przez Walne Zgromadzenie wysokości nie uzyskuje żadnego przychodu, co nie będzie rodzić po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca określił katalog źródeł przychodów. Do katalogu tego zalicza, oprócz różnych źródeł, "inne źródła" (pkt 9).

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zasady ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń zostały określone m.in. w art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W myśl art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszona przez podatnika.

O tym, czy kupno upolowanych sztuk zwierzyny po cenach preferencyjnych stanowi dla nabywcy przychód decyduje okoliczność, czy takie świadczenie może otrzymać każdy myśliwy należący do Koła Łowieckiego. Jeżeli dla wszystkich myśliwych należących do Koła ustalane są jednakowe zasady nabycia tuszy zwierzęcej, to obniżona cena nabycia nie ma charakteru indywidualnego i różnica między ceną zakupu w Kole Łowieckim a regularną ceną skupu nie stanowi przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcie nieodpłatnego świadczenia. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym i obejmuje wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenie gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar majątkowy (por. wyrok NSA z dnia 10 maja 2006 r., sygn. akt II FSK 313/06).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach działalności statutowej uczestniczy w obrocie handlowym upolowanymi przez myśliwych - członków Koła, sztukami zwierzyny. Zdarza się sytuacja, gdy myśliwy zabiera upolowaną zwierzynę na potrzeby własne. Fakt ten jest dokumentowany protokołem, który zawiera wagę upolowanej zwierzyny oraz jej rodzaj i wartość, którą wylicza się zgodnie z cennikiem. Wartość ta stanowi należność dla Wnioskodawcy, którą myśliwy jest zobowiązany wpłacić do kasy Koła. Cena jednostkowa za upolowaną zwierzynę wynika z uchwały podjętej przez Walne Zgromadzenie Koła Łowieckiego. Ceny upolowanych tusz zwierzęcych pozostawianych na użytek własny myśliwych są ustalone przez Walne Zgromadzenie na poziomie niższym niż obowiązujące w najbliższym punkcie skupu. Ceny te oraz zasady zakupu są jednakowe dla wszystkich członków Koła.

Nawiązując do powyższej definicji świadczenia nieodpłatnego należy wskazać, że myśliwy nie uzyska korzyści kosztem Koła Łowieckiego, bowiem wysokość ceny za kilogram odstąpionej tuszy zwierzęcej została przyjęta przez Koło w wewnętrznej uchwale. Bez znaczenia w niniejszym przypadku jest fakt, że w skupach dziczyzny cena ustalana przez ich właścicieli jest wyższa. A zatem myśliwy nie uzyska przysporzenia majątkowego. Wykup tuszy nie jest więc świadczeniem nieodpłatnym.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę brak będzie podstaw do zakwalifikowania różnicy między ceną stosowaną przez najbliższy punkt skupu zwierzyny a ceną stosowaną przez Koło jako przychodu myśliwego z innych źródeł rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, powyższe nie będzie rodzić po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.