IPTPB1/415-714/12-2/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2012 r. (data wpływu 21 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z opodatkowaniem przychodów z tytułu udziału w imprezach okolicznościowych - jest prawidłowe.

W dniu 21 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka Akcyjna powstał w dniu 1 września 2010 r. poprzez połączenie, zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), kilkunastu spółek (kopalnie węgla brunatnego, elektrownie konwencjonalne, elektrociepłownie) działających w szeroko rozumianej branży górniczo - energetycznej. Z dniem połączenia, Wnioskodawca wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki Spółek przejmowanych (sukcesja generalna). W szczególności, pracownicy poszczególnych (przejętych) Spółek zachowali prawo do wszelkich świadczeń gwarantowanych im na poziomie poszczególnych tak Zakładowych Układów Zbiorowych Pracy (dalej: ZUZP), jak i Ponadzakładowych Układów Zbiorowych Pracy (dalej: PUZP). Tym samym z momentem połączenia Wnioskodawca został zobowiązany do respektowania tych gwarancji. Obecnie Wnioskodawca składa się z Centrali i 12 Oddziałów.

Przeprowadzony przez Wnioskodawcę proces połączenia oznaczał nie tylko sukcesję praw i obowiązków przysługujących/ciążących na Spółkach przejmowanych, ale również, w oparciu o zasady poszanowania wieloletnich tradycji poszczególnych branż gospodarki, skutkował przejęciem i obowiązkiem dalszego respektowania branżowych zwyczajów i obyczajów, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-energetyczną. Jednym z takich zwyczajów branżowych jest organizowanie uroczystości podkreślających znaczenie górnictwa i energetyki. Siła oddziaływania tego zwyczaju jest tak duża, że jako norma społeczna znalazł on odzwierciedlenie w powszechnie obowiązujących przepisach prawa pracy poprzez umieszczenie stosownych zapisów w ZUZP i PUZP. Przykładowo wskazać można na Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Zakładów Górniczych Węgla Brunatnego z dnia 13 lutego 1992 r. (dalej: UZP Pr. Wg. Br.), którego art. 19 ust. 1 stanowi, iż "Dzień Św. Barbary - 4 grudnia jest świętem górniczym - Dniem Górnika wolnym od pracy." Zapis podobnej treści znalazł się także, np. w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników Przemysłu Energetycznego z dnia 13 maja 1993 r. (dalej: PUZP Pr. Prz. Ener.), gdzie w art. 6 stanowi się, że "Dzień 14 sierpnia jest "Dniem Energetyka" - branżowym świętem energetyków. Jest to dzień wolny od pracy."

Obchody uroczystości są adresowane do pracowników Wnioskodawcy i ich rodzin, obywateli będących konsumentami dóbr wytwarzanych przez Wnioskodawcę oraz lokalnych społeczności, jak również centralnych i lokalnych władz. Główne imprezy branżowe organizowane corocznie przez Wnioskodawcę są związane z obchodami Dnia oraz Dnia (dalej: święta branżowe).

Obchody świąt branżowych obejmują:

* imprezy zamknięte, w których mogą brać udział obecni, w tym zasłużeni dla Wnioskodawcy pracownicy, byli pracownicy Wnioskodawcy, przedstawiciele władz i społeczności lokalnych oraz przedstawiciele firm współpracujących z Wnioskodawcą,

* imprezy o charakterze otwartym - dostępne dla szerszego grona uczestników, w tym dla osób trzecich (wstęp na nie jest wolny).

W ramach opisanych imprez organizowane są uroczyste akademie, festyny, koncerty, sympozja techniczne, konkursy, zabawy, zawody sportowe, rajd rowerowy i samochodowy, zawody wędkarskie, turniej szachowy, zawody krótkofalowców oraz ogólnopolska spartakiada energetyki.

Formą zaproszeń dla pracowników, ich rodzin oraz społeczności lokalnej są między innymi plakaty rozwieszane w mieście, informacje w mediach lokalnych, gazetce pracowniczej oraz radiowęźle zakładowym. W przypadku imprez zamkniętych zazwyczaj wysyłane są zaproszenia.

Udział w omawianych imprezach jest dobrowolny. Ze względów praktycznych Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji osób, które wzięły udział w poszczególnych imprezach. Nie jest zatem możliwe określenie wysokości wydatków poniesionych na organizację danego spotkania przypadających na jednego uczestnika. Spotkania zamknięte przybierają formę uroczystych akademii, w trakcie których wygłaszane są przemówienia i przekazywane informacje m.in. o osiągnięciach Wnioskodawcy, wybranych kierunkach i strategiach rozwoju działalności oraz wyznaczonych na dany okres celach biznesowych. Przedstawiciele Zarządu dziękują pracownikom za wkład w rozwój Spółki, wręczane są odznaczenia dla zasłużonych pracowników i gości. Przewidziany jest także program artystyczny oraz poczęstunek.

W zależności od rangi i wielkości imprezy są one organizowane w obiektach należących do Wnioskodawcy, jak i na zewnątrz - w obiektach wynajętych w tym celu. W związku z tym Wnioskodawca ponosi m.in. koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, koszty wynajęcia sali, koszty zaproszeń, usługi cateringowe i/lub gastronomiczne, koszty rejestracji fotograficznej i/lub wizualnej, oprawy muzycznej, kwiatów dla odznaczonych pracowników, odznaczeń branżowych i gadżetów z logo Wnioskodawcy.

Wszystkie te wydatki finansowane są ze środków obrotowych. Ich wysokość nie jest uzależniona od ilości osób uczestniczących w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych, zazwyczaj ponoszone są w sposób zryczałtowany. Organizacją imprez zajmują się pracownicy Wnioskodawcy oraz członkowie Stowarzyszeń, Kół i Klubów działających przy Wnioskodawcy. Organizacja niektórych imprez jest zlecana firmom zewnętrznym. Poszczególne usługi kupowane są od niezależnych dostawców (tekst jedn.: m.in. zakup nagród, transport, druk plakatów i ogłoszeń, wynajem obiektów sportowych i sal konferencyjnych, zabezpieczenie medyczne, ochrona i ubezpieczenie zbiorowe organizowanych imprez, oprawa artystyczna, usługi gastronomiczne).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone Nr 3. W zakresie pytań oznaczonych Nr 1-2 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na jednego uczestnika poszczególnych imprez organizowanych z okazji świąt branżowych, zorganizowanie ww. uroczystości nie powinno skutkować rozpoznaniem po stronie pracowników lub innych uczestników przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Wnioskodawca wskazał, iż w myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z kolei za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż warunkiem koniecznym dla powstania przychodu z tytułu świadczenia w naturze, bądź innego nieodpłatnego świadczenia, jest element ich "otrzymania". W tym przypadku chodzi o rzeczywiste, a nie hipotetyczne skorzystanie ze świadczeń, gdyż dla powstania po stronie uczestnika imprezy przychodu w znaczeniu podatkowym nie wystarczy samo tylko udostępnienie mu możliwości udziału w imprezie, ale rzeczywiste skorzystanie z oferowanych tam dóbr konsumpcyjnych, czy rozrywkowych. Ponadto powstanie obowiązku podatkowego jest możliwe tylko po stronie konkretnych beneficjentów świadczeń. Jeżeli zatem beneficjenci ci nie są znani, obowiązek podatkowy nie powstaje.

Wnioskodawca dodał, iż jak wskazano w stanie faktycznym, ze względów praktycznych nie prowadzi się ewidencji gości przybyłych na organizowane święta branżowe. W sytuacji Wnioskodawcy nie jest także możliwe monitorowanie poziomu wykorzystania dostępnych na imprezach poszczególnych atrakcji, w szczególności tych o charakterze zbiorowym. W związku z powyższym Wnioskodawca nie zna ilości uczestników poszczególnych imprez.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym nie ma możliwości określenia zobowiązania podatkowego po stronie uczestników imprez, ponieważ liczba uczestników poszczególnych imprez nie jest znana. Jedną z podstawowych przesłanek uznania świadczenia za rodzące obowiązek podatkowy należy więc uznać za niespełnioną. Wnioskodawca nie jest bowiem uprawniony do zgadywania lub przyjmowania założeń odnośnie uczestnictwa konkretnych osób w imprezach. Prowadziłoby to bowiem do sprzecznego z art. 217 Konstytucji RP nakładania na podatników daniny publicznoprawnej.

Wnioskodawcy znany jest prezentowany w orzecznictwie pogląd dotyczący imprez integracyjnych dla pracowników, zgodnie z którym przychód pracownika związany z udziałem w imprezie należy ustalić dzieląc wartość kosztów imprezy przez liczbę uczestników. Jednakże, ze względów wskazanych wyżej (brak ewidencji uczestników), w sytuacji Wnioskodawcy określenie tego przychodu nie jest możliwe. Co więcej, należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie przewidują możliwości określania wartości przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w sposób dowolny, prowadzący w skrajnych przypadkach do opodatkowywania zdarzeń nieistniejących. Problem określania wysokości hipotetycznego przychodu poruszany był między innymi przez Naczelny Sąd Administracyjny, który - na tle zbliżonego stanu faktycznego - wyraził pogląd o niedopuszczalności ustalania przychodu w drodze arytmetycznego działania, polegającego na podzieleniu kosztów imprezy przez liczbę pracowników biorących w niej udział (wyrok z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK1531/09). Tak więc nawet w przypadku, gdyby znana była liczba uczestników imprezy, nadal niedopuszczalnym byłoby określanie przychodu poszczególnych osób przy użyciu narzędzi statystycznych.

Podobne stanowisko w kwestii statystycznego wyliczania przychodu zajęły:

* Wojewódzkie Sądy Administracyjne: w Gdańsku - wyrok z dnia 16 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 293/12, we Wrocławiu - wyroki z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1284/10 i z 7 maja 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 1326/08, w Warszawie - wyrok z dnia 26 października 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 531/11, z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 555/11 i z dnia 27 kwietnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2039/09 oraz w Szczecinie - wyrok z dnia 20 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Sz 862/09),

* Izby Skarbowe - np. zmieniająca wydane uprzednio interpretacje indywidualne Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z dnia 21 lutego 2012 r., sygn. akt IPPB2/415-654/10/12-7/S/MS1 oraz z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. akt IPPB2/415-638/10/12-7/S/MG.

Nadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09 zwrócił uwagę na jeszcze jeden istotny aspekt sprawy. Mianowicie Sąd zauważył, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnej osoby, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o PIT, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób.

Podsumowując powyższe, Wnioskodawca wskazał, iż w celu ustalenia przychodu danej osobie z tytułu uzyskanych przez nią świadczeń niepieniężnych wymagane jest kumulatywne spełnienie następujących warunków:

* istnieje możliwość przypisania skonkretyzowanego świadczenia konkretnej osobie;

* osoba świadczenie faktycznie otrzymała, a nie zostało ono jej jedynie udostępnione lub postawione do jej dyspozycji;

* istnieje możliwość ustalenia wartości ww. świadczenia zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 ust. 2-2a ustawy o PIT.

Jeśli nie jest spełniony którykolwiek z ww. warunków, nie można mówić o powstaniu przychodu do opodatkowania, a zatem nie aktywuje się obowiązek pracodawcy jako płatnika do naliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych lub obowiązki sprawozdawcze.

Wnioskodawca przytoczył także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 1724/10, w którym Sąd podkreślił, iż " (...) w przypadku, gdy wartości świadczeń pracowniczych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika, brak jest podstaw do ustalenia dla niego kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów dojazdów do i z pracy. Nie sposób stwierdzić bowiem, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Wobec powyższego w sytuacji, gdy pracodawca ponosi opłaty związane z dowozem pracowników do pracy, z którego pracownicy korzystają nieodpłatnie, to brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tego tytułu po stronie pracownika." " (...) Skoro w stanie faktycznym ujętym we wniosku nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod określonych w art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 11 ust. 1-2a u.p.d.o.f., to wobec tego nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu. Ponadto podkreślić należy, że otrzymanie nieodpłatnego świadczenia musi dotyczyć konkretnego pracownika, gdyż zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba fizyczna, a nie grupa osób. W ocenie Sądu, zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilium nulla obligatio est. Brak bowiem możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1989/08; z 2 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09; publik. CBOSA)." W uzasadnieniu powyższego wyroku skład orzekający Naczelnego Sądu Administracyjnego odniósł się do kategorii świadczeń o charakterze otwartym - dostępnych dla wszystkich pracowników bez prowadzonej ewidencji, kto i w jakim zakresie w nich skorzystał. Nieodłączną cechą takich świadczeń jest niemożliwość ustalenia ich wartości w relacji do jednostkowego uprawnionego i tym samym niemożliwość powstania obowiązku podatkowego.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, udział w świętach branżowych mających charakter zarówno otwarty, jak i zamknięty nie jest obowiązkowy. Świadczenia z tytułu uczestnictwa w tych świętach są dostępne dla nieokreślonego kręgu osób i Wnioskodawca nie jest w stanie przeprowadzić weryfikacji faktycznej liczby uczestników. Zatem niemożliwe jest jednoznaczne ustalenie katalogu osób uczestniczących w świętach branżowych, a co za tym idzie - wartości ewentualnego przychodu, co czyni niemożliwym ustalenie zobowiązania podatkowego (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 września 2010 r., sygn. akt II FSK 1989/08). Stąd, w związku z organizowanymi przez Wnioskodawcę imprezami branżowymi, nie będą na Nim ciążyć obowiązki płatnika w zakresie naliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy, bądź od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Katalog źródeł przychodu został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu źródłami przychodu są m.in.:

* stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1),

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

* inne źródła (pkt 9).

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W praktyce, w pojęciu przychodu mieści się każda realna korzyść, jaką uzyskał podatnik.

Na podstawie art. 11 ust. 2 tej ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu do opodatkowania, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy (stosunku służbowego) zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu, katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym. Tym samym do tego źródła należy zaliczyć wszystkie inne przychody, które nie mogą być zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przeprowadzony przez Wnioskodawcę proces połączenia oznaczał nie tylko sukcesję praw i obowiązków przysługujących/ciążących na Spółkach przejmowanych, ale również, w oparciu o zasady poszanowania wieloletnich tradycji poszczególnych branż gospodarki, skutkował przejęciem i obowiązkiem dalszego respektowania branżowych zwyczajów i obyczajów, które kształtują zasady współżycia społecznego wśród osób związanych z branżą górniczo-energetyczną. Przykładowo wskazano, iż "Dzień Św. Barbary - 4 grudnia jest świętem górniczym - Dniem Górnika wolnym od pracy." Z kolei "Dzień 14 sierpnia jest "Dniem Energetyka" - branżowym świętem energetyków. Jest to dzień wolny od pracy."

Obchody uroczystości są adresowane do pracowników Wnioskodawcy i ich rodzin, obywateli będących konsumentami dóbr wytwarzanych przez Wnioskodawcę oraz lokalnych społeczności, jak również centralnych i lokalnych władz. Główne imprezy branżowe organizowane corocznie przez Wnioskodawcę są związane z obchodami Dnia oraz Dnia (dalej: święta branżowe).

Obchody świąt branżowych obejmują:

* imprezy zamknięte, w których mogą brać udział obecni, w tym zasłużeni dla Spółki pracownicy, byli pracownicy Spółki, przedstawiciele władz i społeczności lokalnych oraz przedstawiciele firm współpracujących ze Spółką,

* imprezy o charakterze otwartym - dostępne dla szerszego grona uczestników, w tym dla osób trzecich (wstęp na nie jest wolny).

W ramach opisanych imprez organizowane są uroczyste akademie, festyny, koncerty, sympozja techniczne, konkursy, zabawy, zawody sportowe, rajd rowerowy i samochodowy, zawody wędkarskie, turniej szachowy, zawody krótkofalowców oraz ogólnopolska spartakiada energetyki.

Formą zaproszeń dla pracowników, ich rodzin oraz społeczności lokalnej są między innymi plakaty rozwieszane w mieście, informacje w mediach lokalnych, gazetce pracowniczej oraz radiowęźle zakładowym. W przypadku imprez zamkniętych zazwyczaj wysyłane są zaproszenia.

Udział w omawianych imprezach jest dobrowolny. Ze względów praktycznych Wnioskodawca nie prowadzi ewidencji osób, które wzięły udział w poszczególnych imprezach. Nie jest zatem możliwe określenie wysokości wydatków poniesionych na organizację danego spotkania przypadających na jednego uczestnika. Spotkania zamknięte przybierają formę uroczystych akademii, w trakcie których wygłaszane są przemówienia i przekazywane informacje m.in. o osiągnięciach Wnioskodawcy, wybranych kierunkach i strategiach rozwoju działalności oraz wyznaczonych na dany okres celach biznesowych. Przedstawiciele Zarządu dziękują pracownikom za wkład w rozwój Spółki, wręczane są odznaczenia dla zasłużonych pracowników i gości. Przewidziany jest także program artystyczny oraz poczęstunek.

W zależności od rangi i wielkości imprezy są one organizowane w obiektach należących do Wnioskodawcy, jak i na zewnątrz - w obiektach wynajętych w tym celu. W związku z tym Wnioskodawca ponosi m.in. koszty przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, koszty wynajęcia sali, koszty zaproszeń, usługi cateringowe i/lub gastronomiczne, koszty rejestracji fotograficznej i/lub wizualnej, oprawy muzycznej, kwiatów dla odznaczonych pracowników, odznaczeń branżowych i gadżetów z logo Wnioskodawcy.

Wszystkie te wydatki finansowane są ze środków obrotowych. Ich wysokość nie jest uzależniona od ilości osób uczestniczących w spotkaniach integracyjnych i okolicznościowych, zazwyczaj ponoszone są w sposób zryczałtowany. Organizacją imprez zajmują się pracownicy Wnioskodawcy oraz członkowie Stowarzyszeń, Kół i Klubów działających przy Spółce. Organizacja niektórych imprez jest zlecana firmom zewnętrznym. Poszczególne usługi kupowane są od niezależnych dostawców (tekst jedn.: m.in. zakup nagród, transport, druk plakatów i ogłoszeń, wynajem obiektów sportowych i sal konferencyjnych, zabezpieczenie medyczne, ochrona i ubezpieczenie zbiorowe organizowanych imprez, oprawa artystyczna, usługi gastronomiczne).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zauważyć, iż z uwagi na fakt, że zorganizowane przez Wnioskodawcę święta branżowe obejmują imprezy zamknięte - skierowane do szerokiego kręgu odbiorców, tj. do pracowników Spółki, byłych pracowników, przedstawicieli władz i społeczności lokalnych, przedstawicieli firm współpracujących ze Spółką oraz imprezy o charakterze otwartym - dostępne dla szerszego grona uczestników, w tym dla osób trzecich, na które wstęp jest wolny, brak jest możliwości zindywidualizowania przedmiotowych świadczeń.

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone regulacje prawne oraz opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, że zorganizowane przez Wnioskodawcę święta branżowe nie będą skierowane do wąskiego kręgu odbiorców (tekst jedn.: pracowników Wnioskodawcy), i na dzień ich zorganizowania nie można jednoznacznie ustalić osób w nich uczestniczących, a tym samym w sposób skonkretyzowany wskazać wysokości przychodu przypadającego na jedną osobę - to z tytułu uczestnictwa w spotkaniu pracowników Wnioskodawcy oraz zaproszonych gości, nie powstanie po ich stronie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia, którego wartość Wnioskodawca zobowiązany byłby doliczyć do przychodów pracownika ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po stronie zaproszonych gości nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 20 ww. ustawy. Tym samym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu świadczeń w związku ze zorganizowaniem świąt branżowych.

Końcowo - odnosząc się do powołanych tez wyroków Sądów Administracyjnych - wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników podjętych w określonym stanie faktycznym i są wiążące tylko w tych sprawach. Dlatego, stosownie do art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla Organu wydającego interpretację indywidualną.

Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ stwierdza, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.