IPTPB1/415-66/13-2/MAP - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat związanych z wynajęciem lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 23 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidulanej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat związanych z wynajęciem lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat związanych z wynajęciem lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą mieszka w A. (powiat B., województwo C.). Znajduje się tam również siedziba działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Drugie miejsce prowadzenia działalności mieści się w powiecie D. Wnioskodawca zatrudnia tam osiem osób oraz świadczy usługi na rzecz swojego głównego kontrahenta.

Wnioskodawca podkreśla, iż jego obecność w miejscu, gdzie zatrudnia pracowników jest niezbędna w celu zabezpieczenia oraz zachowania źródła dochodów. Odległość pomiędzy miejscem Jego zamieszkania, a miejscem prowadzenia działalności w formie oddziału wynosi 150 km Koszty związane z częstymi podróżami, bądź opłaceniem hotelu są dla Niego zbyt wysokie.

Wnioskodawca, aby zabezpieczyć i zachować źródło dochodu na należytym poziomie planuje wynająć mieszkanie w odległości nie większej niż 25 km od miejsca prowadzenia działalności w formie oddziału. Zamierza wynająć mieszkanie od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Potwierdzeniem wynajmu mieszkania będzie wówczas umowa zawarta pomiędzy działalnością Wnioskodawcy, a najemcą. Wnioskodawca zakłada także możliwość wynajęcia mieszkania od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą - wtedy formą potwierdzenia najmu będzie umowa oraz otrzymana faktura lub rachunek.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak by źródło przyniosło przychody także w przyszłości.

Wnioskodawca wskazuje, że w sytuacji, gdy miejscem Jego zamieszkania (będącym także siedzibą Jego firmy) jest miasto A., a miejscem świadczenia usług jest miejscowość oddalona o 150 km, to wydatki jakie będzie ponosił z tytułu wynajmu i używania mieszkania w okolicy miejsca dodatkowego prowadzenia działalności, stosownie do postanowień art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą mogły w okresie świadczenia tych usług stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, ewentualnie zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników, koszty promocji i reklamy.

Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Zatem, podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem:

* faktycznego poniesienia wydatku,

* istnienia związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami,

* braku dokonanego wydatku na liście negatywnej, zawartej w art. 23 ustawy,

* odpowiedniego udokumentowania poniesionego wydatku.

Przy czym obowiązek wskazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności gospodarczej, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą mieszka w A. Znajduje się tam również siedziba działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Drugie miejsce prowadzenia działalność mieści się w powiecie D. Wnioskodawca zatrudnia tam osiem osób oraz świadczy usługi na rzecz swojego głównego kontrahenta. Odległość pomiędzy miejscem Jego zamieszkania, a miejscem prowadzenia działalności w formie oddziału wynosi 150 km Koszty związane z częstymi podróżami, bądź opłaceniem hotelu są dla Wnioskodawcy zbyt wysokie. W związku z powyższym zamierza wynająć mieszkanie w odległości nie większej niż 25 km od miejsca prowadzenia działalności w formie oddziału.

Mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz przepisy prawa mające w sprawie zastosowanie stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie może zaliczyć wydatków, które dotyczą lokalu wynajmowanego na cele mieszkaniowe. Na powyższe nie ma wpływu fakt czy lokal będzie wynajmowany od osoby fizycznej prowadzącej, czy też nieprowadzącej działalności gospodarczej. Są to bowiem typowe wydatki o charakterze osobistym, ponoszone w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Ich poniesienie nie ma wpływu na powstanie, zwiększenie bądź zachowanie źródła przychodów. Nie występuje tu jakiekolwiek powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów w postaci pozarolniczej działalności gospodarczej. Wydatki te zatem nie mają związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.