IPTPB1/415-489/13-4/AP - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 22 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia 20 września 2013 r., Nr IPTPB1/415-489/13-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 20 września 2013 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 27 września 2013 r., Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.), które nadane zostało w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie usług Radcy Prawnego. Rozlicza się na zasadach ogólnych - książka przychodów i rozchodów - podatek liniowy. Jest podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy. W okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego samochód był wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej, a faktury VAT za raty leasingowe wystawiane przez leasingodawcę stanowiły podatkowe koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni wykupiła za kwotę ustaloną przez leasingodawcę ten właśnie samochód na własne potrzeby (prywatne), niezwiązane z działalnością gospodarczą. Po pół roku używania tego samochodu na potrzeby prywatne Wnioskodawczyni zamierza go sprzedać.

Od momentu wykupu samochód osobowy będzie wykorzystywany wyłącznie na cele osobiste (prywatne), nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej, nie zostanie odliczony podatek VAT naliczony wykazany na fakturze zakupu dokumentującej wykup oraz nie będą uznawane za koszt uzyskania przychodu w działalności gospodarczej wydatki na utrzymanie samochodu po dniu wykupu.

Następnie Wnioskodawczyni planuje sprzedać ten samochód osobowy po upływie co najmniej pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpi nabycie (wykup) tego samochodu osobowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 października 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, że umowa leasingu została zawarta 21 maja 2009 r. na okres 35 miesięcy, natomiast kosztem uzyskania przychodu były raty leasingowe powiększone o nieodliczony podatek VAT (odliczono 60% aż do limitu), paliwo, naprawy oraz koszty eksploatacji auta. Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że samochód został wykupiony na osobę prywatną w maju 2012 r., a sprzedaży dokonano na podstawie umowy kupna - sprzedaży w dniu 21 marca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż samochodu osobowego (wykorzystywanego w działalności gospodarczej tylko w podstawowym okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego, wykupionego z leasingu operacyjnego po zakończeniu umowy i przeznaczonego wyłącznie na cele osobiste po dniu wykupu), który w momencie sprzedaży nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej (nie figuruje w ewidencji środków trwałych), po upływie co najmniej pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie (wykup) tego samochodu, nie spowoduje powstania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży samochodu jest neutralny podatkowo i nie kwalifikuje się do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż samochodu nie wygeneruje również przychodu do celów podatkowych, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli od momentu wykupu, a tym samym w dniu sprzedaży, samochód osobowy nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej, faktura za wykup zostanie wystawiona przez leasingodawcę na osobę fizyczną, a nie na osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, samochód nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych, to przychód ze sprzedaży tego samochodu nie będzie przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Fakt historycznego wykorzystywania samochodu osobowego w podstawowym okresie obowiązywania umowy leasingu w działalności gospodarczej, nie stanowi kryterium do zaliczenia przychodu ze sprzedaży samochodu osobowego wykupionego z leasingu operacyjnego do przychodów z działalności gospodarczej. Ewentualny przychód mógłby powstać na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na podstawie tego przepisu sprzedaż samochodu osobowego przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, powoduje powstanie przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy.

W związku z powyższym, w przypadku sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu leasingu operacyjnego i przeznaczonego do celów osobistych (prywatnych), po upływie co najmniej pół roku, licząc od zakończenia miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie (wykupienie), nie spowoduje powstania przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje tylko niektóre rodzaje przychodów, zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Dla powstania przychodu z działalności gospodarczej konieczne jest, aby określone w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, składniki majątku były wykorzystywane w działalności gospodarczej. Przepis stanowi wyraźnie o wykorzystywanych składnikach majątku. Nie ogranicza się zatem w żadnym razie tylko do składników majątku obecnie używanych w działalności gospodarczej. Reguły gramatyczne języka polskiego nakazują przyjąć, iż chodzi tu o składniki majątku, które są albo były używane, użytkowane w prowadzonej działalności gospodarczej. Przepis będzie dotyczył zatem zarówno składników majątkowych, które w chwili zbycia są używane w działalności gospodarczej, jak i składników majątkowych, które były, lecz już nie są, używane w prowadzonej działalności gospodarczej w chwili ich zbycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni zawarła w dniu 21 maja 2009 r. na okres 35 miesięcy umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem był samochód osobowy. W okresie obowiązywania umowy leasingu operacyjnego samochód wykorzystywany był wyłącznie w działalności gospodarczej. Kosztem uzyskania przychodu były raty leasingowe powiększone o nieodliczony podatek VAT (odliczono 60% aż do limitu), paliwo, naprawy oraz koszty eksploatacji auta. Wnioskodawczyni w maju 2012 r. wykupiła za kwotę ustaloną przez leasingodawcę ten właśnie samochód na własne potrzeby (prywatne) niezwiązane z działalnością gospodarczą. Sprzedaży tego samochodu dokonano na podstawie umowy kupna - sprzedaży w dniu 21 marca 2013 r.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że skoro przedmiotowy samochód wykorzystywany był przez Wnioskodawczynię w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, a wydatki związane z jego użytkowaniem na podstawie zawartej umowy leasingu, stanowiły koszty uzyskania przychodów tej działalności, to istnieje ścisłe (przedmiotowe i funkcjonalne) powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku (samochodem osobowym), a prowadzoną działalnością gospodarczą. Również sam fakt wykupu samochodu po zakończeniu jego leasingu był następstwem zawarcia tej umowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W świetle powyższego, niewątpliwie istnieje powiązanie pomiędzy tym składnikiem majątku, a prowadzoną działalnością gospodarczą. Niezależnie zatem od argumentacji przedstawionej we wniosku, w pełni uzasadnione jest twierdzenie, że samochód wykorzystywany w działalności gospodarczej na podstawie umowy leasingu operacyjnego był składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą, a jego wycofanie z tej działalności nastąpiło dopiero w następstwie jego wykupu na potrzeby prywatne (nie związane z działalnością gospodarczą).

Zatem przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej (a więc również, ze sprzedaży używanego przy prowadzeniu działalności gospodarczej samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu), nawet w sytuacji jego wykupienia po zakończeniu umowy leasingu, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.