IPTPB1/415-48/12-11/13-S/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 995/12, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* zaliczenia do przychodów zwracanej kwoty partycypacji - jest nieprawidłowe,

* obowiązków płatnika obejmujących pobór zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i wystawienie informacji PIT-11 - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 17 kwietnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-48/12-2/MD, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 17 kwietnia 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 19 kwietnia 2012 r., następnie w dniu 30 kwietnia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 25 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością działa m.in. w oparciu o ustawę z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.). W ramach swojej działalności Spółka wynajmuje osobom fizycznym lokale mieszkalne, stanowiące Jej własność.

Osoby fizyczne zawierają ze Spółką umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu, którego będą najemcą. W przypadku zakończenia najmu i opróżnienia lokalu, na mocy art. 29a ww. ustawy, kwota partycypacji podlega zwrotowi.

Zwrot kwoty partycypacji następuje w wartości zwaloryzowanej. W dniu zwrotu kwota partycypacji powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach tego lokalu.

W zdecydowanej większości przypadków kwota partycypacji zwracanej osobie uprawnionej jest wyższa od kwoty partycypacji wpłaconej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku numerem 1 w zakresie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 dotyczącego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoba otrzymująca kwotę partycypacji w wysokości wyższej niż uprzednio wpłacona nie osiąga dochodu. Konstrukcja prawna instytucji partycypacji określona w art. 29a ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.), powoduje, że co do zasady (przy zachowaniu niezmiennego procentowego udziału partycypacji w kosztach budowy lokalu) wysokość partycypacji wypłaconej w związku z opróżnieniem danego lokalu jest równa wysokości partycypacji, jaką należałoby wpłacić, aby stać się najemcą tego (już opróżnionego) lokalu.

Wnioskodawca twierdzi, że osoba otrzymująca partycypację zwaloryzowaną, wyższą od wartości nominalnej - wpłaconej, nie będzie miała żadnego przysporzenia majątkowego, gdyż za otrzymane pieniądze będzie mogła wynająć od TBS dokładnie taki lokal, jaki wcześniej opróżniła.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca, jako osoba prawna dokonująca zwrotu kwoty partycypacji, nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osoby uprawnionej do otrzymania kwoty partycypacji i sporządzania tym samym informacji na druku PIT-11.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 30 kwietnia 2012 r., Wnioskodawca wskazał, że stoi na stanowisku, iż zwrot uprawnionej osobie kwoty partycypacji w wartości wyższej niż uprzednio wpłacona, nie stanowi w szczególności świadczeń z tytułu działalności, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka nie będzie w takim przypadku także płatnikiem, o którym mowa w art. 31 i 33 - 35 ustawy. Biorąc powyższe pod uwagę nie wystąpi obowiązek sporządzenia na druku PIT-11 informacji o wysokości dochodu osiągniętego przez osobę, której wypłacono kwotę partycypacji i pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

W dniu 4 maja 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną Nr IPTPB1/415-48/12-4/MD, IPTPB1/415-48/12-5/MD (data doręczenia 9 maja 2012 r.), w której stwierdził, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

W powołanej interpretacji stwierdzono, iż przychód wynikający z rozwiązania umowy najmu oraz zwrotu partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego winien być zakwalifikowany jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ww. ustawy. W konsekwencji uznano, iż Wnioskodawca jest obowiązany, zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 41 ust. 1 ww. ustawy do naliczenia, pobrania i odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego od ww. dochodu zaliczki na podatek dochodowy oraz sporządzenia imiennych informacji PIT-11 partycypantom.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej wniesiono w dniu 23 maja 2012 r. (data wpływu 25 maja 2012 r.). Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 19 czerwca 2012 r., Nr IPTPB1/415W-17/12-2/MD (data doręczenia 22 czerwca 2012 r.).

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynęła do tut. Organu skarga adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie przedmiotowej interpretacji (data nadania w polskiej placówce pocztowej 18 lipca 2012 r.).

Pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB1/4160-13/12-2/MD tut. Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę, wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 995/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił zaskarżoną interpretację.

Zdaniem Sądu, gdy kwota zwracanej partycypacji jest wyższa od kwoty uprzednio wniesionej, osoba fizyczna, na rzecz której jest ona zwracana, otrzymuje przysporzenie majątkowe. Przysporzenie to należy zakwalifikować w kategorii przychodu, stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasadą bowiem jest, że każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną podlega opodatkowaniu, o czym stanowi art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obłożenie dochodu daniną publiczną w postaci podatku jawi się zatem jako reguła, natomiast wyjątkiem jest sytuacja, gdy dochód opodatkowaniu nie podlega. Zgodne jest to również z ogólną zasadą powszechności opodatkowania, w myśl której wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie prawa podatkowego są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) - (A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, LEX 2010). Podniesiono następnie, że jak jednak wynika ze skierowanego do Organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa oraz skargi, kwestia ta nie stanowi już przedmiotu sporu.

Sąd nie podzielił jednak stanowiska zajętego przez Organ w zaskarżonej interpretacji, że przychód w postaci różnicy pomiędzy kwotą partycypacji po waloryzacji, a wpłaconą kwotą partycypacji, stanowi przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym.

Sąd dodał następnie, iż znaczną część przychodów można zakwalifikować jako przychód z prawa majątkowego, a pomimo to ustawodawca zdecydował się na odmienne ich traktowanie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mianowicie w art. 20 ust. 1 i ust. 1a powołanej ustawy zdefiniowano przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9.

Podniesiono też, iż w wyroku z dnia 23 września 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1146/11, wydanym w analogicznej sprawie, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu (opubl. w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych dostępnej pod adresem http://orzeczenia.nsa.gov.pl) trafnie zauważył, że z przytoczonych wyżej względów trudno jest przypisać spornej kwocie charakter prawa majątkowego. Kwota partycypacji nie jest prawem, na podstawie którego osobie uprawnionej przysługują korzyści majątkowe. Stanowi ona warunek zawarcia przez osobę fizyczną z towarzystwem budownictwa społecznego umowy najmu. Zakończenie umowy najmu powoduje zwrot wspomnianej kwoty, lecz z uwagi na szczególny sposób wyliczenia jej wartości - powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu - to kwota ta może być wyższa od kwoty wpłacanej. Powstałą różnicę z uwagi na brak możliwości kwalifikacji do źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł. Wspomniana instytucja zbliżona jest w swym charakterze do wkładu mieszkaniowego wpłacanego przez członka, celem ustanowienia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego przewidzianego w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Sąd zauważył następnie, iż z analizy przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika także, iż tego rodzaju przychód (z innych źródeł) nie jest kategorią przychodu wyłączonego, zwolnionego lub, od którego przysługuje zaniechanie poboru podatku. Wobec tego uznano, że przychód ten podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając jednak na uwadze powyższą kwalifikację, Sąd stwierdził, że z tytułu zwrotu osobie uprawnionej kwoty partycypacji w wartości wyższej od kwoty uprzednio wniesionej, Skarżącej Spółki nie będą obciążać obowiązki, o jakich stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Określone bowiem w tym przepisie obowiązki nie dotyczą sytuacji, takiej jak opisywana we wniosku, w której ma miejsce zwrot osobie uprawnionej kwoty partycypacji w wartości wyższej od kwoty partycypacji uprzednio wniesionej, skoro - jak już wyżej wskazano - powstałą wówczas różnicę należy zakwalifikować jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jako przychód z praw majątkowych.

W konsekwencji tego, w opinii Sądu, Skarżąca Spółka nie będzie również w takim wypadku zobowiązana na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do sporządzenia według ustalonego wzoru w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym imiennej informacji o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc PIT-11.

W dniu 22 stycznia 2013 r. do tut. Organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 995/12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 995/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się:

* za nieprawidłowe - w zakresie zaliczenia do przychodów zwracanej kwoty partycypacji,

* za prawidłowe - w zakresie obowiązków płatnika obejmujących pobór zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i wystawienie informacji PIT-11.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1, pkt 6 i 9 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 20 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 2 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa:

Natomiast zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca działa m.in. w oparciu o ustawę o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. W ramach swojej działalności Spółka wynajmuje osobom fizycznym lokale mieszkalne, stanowiące Jej własność.

Osoby fizyczne zawierają ze Spółką umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu, którego będą najemcą. W przypadku zakończenia najmu i opróżnienia lokalu, na mocy art. 29a ww. ustawy, kwota partycypacji, podlega zwrotowi. Zwrot kwoty partycypacji następuje w wartości zwaloryzowanej. W dniu zwrotu kwota partycypacji powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach tego lokalu. W zdecydowanej większości przypadków kwota partycypacji zwracanej osobie uprawnionej jest wyższa od kwoty partycypacji wpłaconej.

Z przepisu art. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.) wynika, iż ustawa określa zasady gromadzenia oszczędności i udzielania niektórych kredytów na cele mieszkaniowe oraz zasady działania towarzystw budownictwa społecznego.

Stosownie do postanowień zawartych w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem działania towarzystwa, jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu.

Zatem mieszkania wybudowane przez Towarzystwo Budownictwa Społecznego (TBS) są własnością TBS, a najemcy jedynie płacą czynsz, jednocześnie spłacając kredyt zaciągnięty przez TBS na ich budowę. Należy zauważyć, iż nawet po spłaceniu kredytu zaciągniętego przez Towarzystwo na budowę mieszkania nie można go sprzedać, podarować ani wykupić na własność.

Natomiast, zgodnie z art. 29a ust. 1 ww. ustawy, osoba fizyczna może zawrzeć z Towarzystwem umowę w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego, którego będzie najemcą. W przypadku zakończenia najmu i opróżnienia lokalu kwota partycypacji, o której mowa w ust. 1, podlega zwrotowi najemcy nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia opróżnienia lokalu. W dniu zwrotu kwota partycypacji powinna odpowiadać kwocie stanowiącej odsetek aktualnej wartości odtworzeniowej lokalu równy udziałowi wniesionej przez najemcę kwoty partycypacji w kosztach budowy lokalu (art. 29a ust. 3 ww. ustawy).

W przypadku gdy umowa najmu uzależnia termin zwrotu kwoty partycypacji od zawarcia umowy najmu danego lokalu z następnym najemcą, zwrot kwoty partycypacji następuje z dniem zawarcia tej umowy, jednak nie później niż w terminie, o którym mowa w ust. 3. (art. 29a ust. 4 ww. ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego).

Zgodnie z art. 29a ust. 5 powołanej ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, towarzystwo może uzależnić zawarcie umowy najmu opróżnionego lokalu mieszkalnego od wniesienia przez nowego najemcę kwoty partycypacji w wysokości wypłaconej poprzedniemu najemcy.

Z powyższego wynika więc, że TBS nie może dokonać sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz osoby fizycznej, a nabywając udziały w kosztach budowy realizowanej przez TBS podatnik nie nabywa prawa własności do lokalu mieszkalnego, lecz jedynie prawo do korzystania na zasadach najmu z mieszkania wybudowanego w ramach popierania budownictwa mieszkaniowego. Osoba decydując się na zawarcie umowy w sprawie partycypacji w kosztach budowy lokalu mieszkalnego budowanego przez TBS jest jedynie najemcą przedmiotowego lokalu, a nigdy nie jest jego właścicielem. Oznacza to, iż partycypacja stanowi jedynie udział w kosztach budowy, nie stanowi natomiast udziału we własności lokalu.

Mając na uwadze powyższe, w sytuacji, gdy kwota zwrotu wpłaty partycypacyjnej jest wyższa od kwoty wpłaconej, osoba fizyczna niewątpliwie osiąga przysporzenie majątkowe. Wypłacona kwota stanowi przychód, który winien być zakwalifikowany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec takiej klasyfikacji źródła przychodu, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłaconej kwoty, a tym samym nie ciąży na nim obowiązek płatnika wynikający z art. 41 ust. 1 i art. 42 ust. 2, obejmujący pobór zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych i wystawienie informacji PIT-11.

Dodać należy, iż w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego, Wnioskodawca ma obowiązek sporządzić i przekazać w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu informację PIT-8C, wykazując w niej przychód z innych źródeł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.