IPTPB1/415-437/14-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2014 r. (data wpływu 8 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 listopada 2014 r. (data wpływu 10 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości do źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia 30 października 2014 r., Nr..., wezwano Wnioskodawczynię, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 30 października 2014 r. (doręczone w dniu 3 listopada 2014 r.). W dniu 10 listopada 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1992 r. Wnioskodawczyni z mężem kupili nieruchomość gruntową niezabudowaną, na której wybudowali dom mieszkalny oraz budynek gospodarczy. W budynku gospodarczym do 1995 r. wspólnie prowadzili działalność gospodarczą.

W 1995 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem i dwoma wspólnikami zawiązali 4-osobową Spółkę cywilną, która z mocy prawa w 2001 r. została przekształcona w Spółkę jawną. Zgodnie z umową Spółki udziały jej wspólników były równe. Spółka prowadziła działalność w budynku gospodarczym, będącym własnością Wnioskodawczyni i męża, użytkowanym na podstawie zawartej z nimi umowy najmu.

W 1996 r. została podjęta decyzja przez wspólników Spółki o rozbudowie zakładu. Na tą okoliczność Wnioskodawczyni wraz z mężem, jako właściciele nieruchomości, zwrócili się do Burmistrza Miasta i Gminy o wydanie stosownego pozwolenia na rozbudowę zakładu, które zostało im udzielone.

Roboty budowlane trwały do 1999 r. Dodano jednocześnie, że działalność zakładu w tym okresie trwała nieprzerwanie.

Nakłady na rozbudowę poniesione przez Spółkę wprowadzono do ewidencji środków trwałych jako inwestycję w obcym środku trwałym. Wysokość tych nakładów wyniosła 191.783,81 zł, z czego 158.469,24 zł odliczono w postaci ulgi inwestycyjnej, a pozostała część 33 314,57 zł-została w całości zamortyzowana.

W styczniu 2011 r. Spółka uległa likwidacji.

W chwili składania niniejszego wniosku ORD-IN zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej mąż nie prowadzą działalności gospodarczej.

Prowadząc działalność w Spółce, Wnioskodawczyni i Jej mąż korzystali z opodatkowania 19% podatkiem liniowym.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że w maju 2014 r. wraz z mężem dokonali geodezyjnego podziału ww. nieruchomości na dwie oddzielne działki:

Natomiast w dniu 28 maja 2014 r. sprzedali obie działki wraz ze znajdującymi się na nich zabudowaniami. Działka z budynkiem gospodarczym została sprzedana za 300.000,00 zł.

Dnia 20 czerwca 2014 r. zapłacili z mężem od tej sprzedaży podatek dochodowy, według skali, w wysokości: 2 osoby x 35.470,00 zł = 70.940,00 zł.

W piśmie z dnia 6 listopada 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że Spółka cywilna dla celów działalności gospodarczej wykorzystywała jedynie budynek gospodarczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne zbycie opisanej nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, stanowi przychód z działalności gospodarczej.

Jeżeli tak to:

2. Czy podatek dochodowy od zbycia opisanej nieruchomości Wnioskodawczyni powinna ustalić wg skali podatkowej, czy 19% podatku liniowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, odnośnie pytania Nr 1, odpłatne zbycie budynku gospodarczego, który był wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą nie stanowi przychodu z tej działalności.

Artykuł 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że do przychodów z działalności gospodarczej zalicza również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Budynek gospodarczy był wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę, lecz nie był środkiem trwałym Spółki. Spółka wykorzystywała go na podstawie zawartej umowy najmu. Nakłady, które Spółka poniosła na rozbudowę budynku były uznane za inwestycję w obcym środku trwałym i tak też zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, natomiast odpłatne zbycie dotyczy budynku gospodarczego, który nie był środkiem trwałym Spółki, lecz był własnością Wnioskodawczyni i Jej męża.

Według Wnioskodawczyni, w kwestii objętej pytaniem Nr 2, jeśli dochód z odpłatnego zbycia opisanej nieruchomości powinien być opodatkowany podatkiem dochodowym, to wydaje się zasadne rozliczenie tej transakcji na takich zasadach, jakie były stosowane w momencie likwidacji działalności gospodarczej. Ponieważ opłacała podatek dochodowy przy zastosowaniu 19% stawki liniowej, to powinna kontynuować stosowanie tych zasad. Oznacza to konieczność obliczenia i wpłaty zaliczki na podatek na zasadach określonych w art. 44 ustawy oraz złożenia zeznania podatkowego PIT-36L po zakończeniu roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego dotyczące zakwalifikowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości do źródła przychodów jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie natomiast do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej jest również odpłatne zbycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 22a ust. 2 powyższej ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

- zwane także środkami trwałymi.

W myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

W świetle powyższego, kryterium zaliczenia przychodu ze sprzedaży składnika majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności do przychodów z działalności gospodarczej jest fakt jego wykorzystywania w ramach tej działalność oraz ujęcia go w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przy czym przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1992 r. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem, jako osoby prywatne, nabyli nieruchomość gruntową, na której wybudowali dom mieszkalny oraz budynek gospodarczy.

W 1995 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem i dwoma wspólnikami zawiązali 4-osobową Spółkę cywilną, w której udziały jej wspólników były równe. Spółka działalność gospodarczą prowadziła w budynku gospodarczym stanowiącym własność Wnioskodawczyni i Jej męża. Budynek ten przekazany został Spółce przez Wnioskodawczynię i Jej męża na podstawie umowy użyczenia. Spółka dla celów działalności wykorzystywała tylko budynek gospodarczy. W 1996 r. wspólnicy Spółki podjęli decyzję o rozbudowie zakładu. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z mężem uzyskali pozwolenie na rozbudowę zakładu. Związane z tym prace budowlane trwały do 1999 r. Nakłady na rozbudowę ponosiła Spółka cywilna. Po zakończeniu inwestycji wydatki te, jako inwestycję w obcym środku trwałym, Spółka wprowadziła do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wysokość tych nakładów wyniosła 191.783,81 zł, z czego 158.469,24 zł odliczono w postaci ulgi inwestycyjnej, a pozostała część - 33 314,57 zł została w całości zamortyzowana.

W 2001 r. Spółka cywilna z mocy prawa została przekształcona w Spółkę jawną, a w styczniu 2011 r. Spółka uległa likwidacji.

Następnie w maju 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem dokonali geodezyjnego podziału ww. nieruchomości na dwie oddzielne działki, tj. działkę z budynkiem mieszkalnym oraz działkę z budynkiem gospodarczym (własna księga wieczysta), a następnie sprzedali obie działki wraz ze znajdującymi się na nich zabudowaniami.

Dodano, że przychód z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię opodatkowany był 19% podatkiem liniowym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku sprzedaży budynku gospodarczego, wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą (najpierw prowadzoną w formie spółki cywilnej a następnie spółki jawnej), który nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki, nie powstanie przychód w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przychód z odpłatnego zbycia budynku gospodarczego nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej.

W powyższych przypadkach zastosowanie znajdzie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce jej nabycie, zatem odpłatne zbycie tej nieruchomości nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tym samym przychód uzyskany z tego tytułu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku Nr 2, zgodnie z dyspozycją Wnioskodawczyni, stała się bezprzedmiotowa.

Należy nadmienić, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy.

W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki jawnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w.., ul....,..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.