IPTPB1/415-428/14-5/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2014 r. (data wpływu 4 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 4 sierpnia 2014 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej, poprzez przesłanie potwierdzenia dokonania opłaty od wniosku oraz pismem z dnia 21 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 4 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 4 sierpnia 2014 r. za pośrednictwem poczty elektronicznej przesłano potwierdzenie uiszczenia opłaty od wniosku.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 października 2014 r., Nr IPTPB1/415-428/14-3/MD na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 października 2014 r. (data doręczenia 17 października 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 21 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych według stawki liniowej. Jako mały podatnik (mieści się w definicji), wynajmuje na potrzeby działalności gospodarczej związanej z usługami projektowym lokal użytkowy. Dla komfortu pracowników oraz klientów w ww. lokalu, Wnioskodawca planuje montaż klimatyzatora typu split, tj. - część urządzenia montowana jest na zewnątrz budynku, a część wewnątrz pomieszczenia na ścianie. Wartość inwestycji: urządzenia wraz z montażem i transportem, jeśli wystąpi, Wnioskodawca przewiduje na powyżej 3 500 zł netto.

Urządzenie będzie własnością Wnioskodawcy, zostanie nabyte we własnym zakresie, będzie kompletne i zdatne do użytku w całości w dniu oddania do użytkowania, przewidywany czas użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok.

Montaż urządzenia zostanie przeprowadzony w taki sposób, aby możliwy był jego demontaż w dowolnym momencie i przeniesienie go do innego budynku/lokalu w razie zaistniałej potrzeby zmiany miejsca prowadzenia działalności.

W piśmie z dnia 21 października 2014 r., Wnioskodawca wskazał, że:

* od dnia 1 września 2003 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego - PKD 71.12.Z,

* działalność gospodarcza prowadzona jest w formie jednoosobowej,

* dla celów działalności gospodarczej prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* koszty księguje metodą uproszczoną (kasową),

* spełnia warunki małego podatnika w myśl art. 5a pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.),

* klimatyzator, o którym mowa we wniosku, będzie zaklasyfikowany do grupy VI, podgrupy 65, rodzaj 653 Klasyfikacji Środków Trwałych,

* nie dokonywał w 2014 r. jednorazowej amortyzacji,

* klimatyzator, jaki zamierza zakupić, spełniać będzie warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zostanie wpisany do ewidencji środków trwałych,

* przedmiotowy lokal wynajmuje od 22 listopada 2013 r. na czas nieokreślony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy po przeprowadzeniu inwestycji Wnioskodawca może skorzystać z możliwości jednorazowej amortyzacji - pomocy de minimis, według określonych limitów (art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) dla odrębnego środka trwałego z grupy i rodzaju 653 Klasyfikacji Środków Trwałych (art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zdaniem Wnioskodawcy, wynikającym z oceny stanu prawnego i przepisów podatkowych - ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm) oraz charakteru inwestycji, zamontowane urządzenie nie będzie trwale wmontowane w budynek, tak jak typowe instalacje związane z budynkiem, np. wodociągowo-kanalizacyjne, a w razie konieczności lub potrzeby możliwy będzie demontaż części składowych urządzenia klimatyzacyjnego (naściennych typu split) i przeniesienie w inne miejsce bez uszczerbku dla budynku/nieruchomości/lokalu, jak i samego urządzenia.

Wnioskodawca uważa zatem, że może potraktować ww. urządzenie klimatyzacyjne jako odrębny środek trwały, który może funkcjonować niezależnie od budynku i zaliczyć je do grupy i rodzaju 653 Klasyfikacji Środków Trwałych (art. 22a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a co za tym idzie skorzystać z możliwości jednorazowej amortyzacji - pomocy de minimis, według określonych limitów (art. 22k ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a nie traktować zdarzenia gospodarczego jako inwestycji w obcym budynku, która zwiększa wartość nieruchomości, i amortyzować według stawki 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi (art. 22a ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia "inwestycje w obcym środku trwałym" - wyjaśnia natomiast pojęcie "inwestycje". W myśl art. 5a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach - oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.). Środki trwałe w budowie to - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości - zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Biorąc pod uwagę ww. definicję należy uznać, że inwestycja w obcym środku trwałym to ogół działań (nakładów) podatnika, odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Zatem, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z wyłączeniem sytuacji, określonych w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2014 r. za małego podatnika można uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2013 r. nie przekroczył kwoty 5.068.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2013 r. 4,2230 zł x 1.200.000 = 5.067.600 zł, w zaokrągleniu 5.068.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2014 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosił 211.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro, tj. 4,2230 zł x 50.000 = 211.150 zł, w zaokrągleniu 211.000 zł.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawca, będący małym podatnikiem, prowadzi działalność gospodarczą w wynajmowanym lokalu użytkowym. Wnioskodawca planuje montaż w ww. lokalu klimatyzatora typu split (część urządzenia montowana jest na zewnątrz budynku, a część wewnątrz pomieszczenia na ścianie). Wartość inwestycji Wnioskodawca przewiduje na powyżej 3 500 zł netto. Urządzenie będzie własnością Wnioskodawcy, będzie kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do użytkowania, a przewidywany czas użytkowania będzie dłuższy niż 1 rok. Spełniać zatem będzie warunki pozwalające na uznanie go za środek trwały, o którym mowa w art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i zostanie wpisane do ewidencji środków trwałych. Montaż urządzenia zostanie przeprowadzony w taki sposób, aby możliwy był jego demontaż w dowolnym momencie i przeniesienie go do innego budynku/lokalu w razie zaistniałej potrzeby zmiany miejsca prowadzenia działalności. Klimatyzator, o którym mowa we wniosku, będzie zaklasyfikowany do grupy VI, podgrupy 65, rodzaj 653 Klasyfikacji Środków Trwałych.

W tym miejscu tutejszy Organ zauważa, że z treści art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że z metody jednorazowej amortyzacji mogą korzystać wyłącznie środki trwałe z grupy 3-8 KŚT (z wyłączeniem samochodów osobowych) oraz inwestycje w obcych środkach trwałych poniesione w ww. środkach. Natomiast z treści objaśnień wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 242, poz. 1622) wynika, że ulepszenia w obcych środkach trwałych należy klasyfikować do odpowiednich grup w zależności od środka trwałego, którego dotyczą. Z wniosku wynika, że ww. inwestycja wykonywana będzie w budynku będącym przedmiotem najmu (grupa I tej Klasyfikacji), jednakże jak wskazano we wniosku, urządzenie jakie zamierza zamontować Wnioskodawca w przedmiotowym lokalu - klimatyzator - będzie stanowiło samodzielny środek trwały, który nie jest na stałe związany z lokalem i w każdej chwili może zostać zdemontowany przez Wnioskodawcę. Zatem, klimatyzator może zostać uznany za odrębny środek trwały niepowiększający wartości początkowej lokalu (obcego środka trwałego), w którym zostanie zamontowany.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że po przeprowadzeniu inwestycji montażu klimatyzatora, stanowiącego odrębny środek trwały (zakwalifikowany do grupy VI, rodzaj 653 Klasyfikacji Środków Trwałych i wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), Wnioskodawca, jako "mały podatnik", po spełnieniu warunków określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł skorzystać z jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.