IPTPB1/415-419/13-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników i członków ich rodzin w imprezie integracyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 czerwca 2013 r. do. Urzędu Skarbowego wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracowników i członków ich rodzin w imprezie integracyjnej. Pismem z dnia Nr Naczelnik Urzędu Skarbowego, na podstawie art. 15 i art. 17 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), przekazał ww. wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 27 czerwca 2013 r.).

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia....., Nr...., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 20 września 2013 r. (data doręczenia 23 września 2013 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 24 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.).

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością planuje zorganizowanie "Dnia Otwartych Drzwi". Impreza adresowana jest do pracowników Spółki oraz do członków ich rodzin. Celem nadrzędnym spotkania jest zapoznanie członków rodzin z miejscem pracy pracowników, propagowanie wiedzy o działalności Spółki, historii Jej powstania i rozwoju oraz poprawienie, atmosfery w miejscu pracy i zacieśnienie więzi między pracownikami. Spotkanie przyczyni się do większej identyfikacji członów załogi z pracodawcą, co skutkować będzie poprawą wydajności pracy i w konsekwencji przełoży się na wzrost wyniku gospodarczego.

Kierując się powyższymi założeniami, Spółka w "Dniu Otwartych Drzwi" zorganizuje dla wszystkich uczestników wycieczki po zakładzie pracy. Osoby oczekujące na zwiedzanie będą mogły skorzystać z drobnego poczęstunku i serwisu kawowego. Dla dzieci przewidziane są zabawy, gry i konkursy, pokazy oraz słodycze. Spółka poniesie odpłatność ryczałtową za zakupione usługi i świadczenia. Impreza zostanie sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 września 2013 r. Spółka wskazała, że "zdarzenie przyszłe", którego dotyczy wniosek, miało miejsce w dniu..... i odbyło się zgodnie z opisem zamieszczonym w punkcie 68 części G wniosku ORD-IN z dnia 21 czerwca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy wartość nieodpłatnych świadczeń oferowanych przez Spółkę uczestnikom spotkania integracyjnego przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego jest dla nich przychodem opodatkowanym, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od którego Spółka jako płatnik ma obowiązek na podstawie art. 31 ww. ustawy obliczyć i pobrać zaliczkę na podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, spotkanie będzie miało miejsce w dniu wolnym od pracy, jego charakter będzie otwarty, zaś uczestnictwo w nim dobrowolne, więc w przypadku nieobecności pracownika na spotkaniu, nie można przypisać mu żadnego przychodu z tytułu świadczeń oferowanych na imprezie integracyjnej.

Już w 2010 r. Minister Finansów w stanowisku do interpretacji indywidualnej Nr.... z dnia zajął stanowisko, że brak uczestnictwa w imprezie integracyjnej nie rodzi przychodu, nawet w przypadku, gdy firma ponosi koszty w formie ryczałtowej, nieuzależniającej ceny zakupu usług i świadczeń od ilości uczestników spotkania. Istotą powstania przychodu do opodatkowania jest powstanie po stronie pracownika konkretnego przysporzenia, a nie tylko potencjalnej możliwości jego uzyskania.

Artykuł 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odróżnia przychód w postaci środków i wartości pieniężnych od przychodów ze świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń mówiąc, że: "przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń", nie dodając przy tym, że mogą to być jedynie świadczenia postawione do dyspozycji, przez co należy rozumieć, ze muszą to być świadczenia faktycznie otrzymane.

Jeśli pomimo powyższego rozumowania przypiszemy do opodatkowania przychód, który faktycznie nie został otrzymany przez pracownika, to można się spodziewać bardzo niekorzystnych konsekwencji dla firmy w przyszłości, albowiem opodatkowany, a nieotrzymany przychód może budzić sprzeciw pracowników wobec jakichkolwiek form integrowania załogi i wpłynąć demotywująco na proces podnoszenia efektów pracy, a spowodowanie takich następstw nie było chyba zamysłem ustawodawcy.

Na gruncie obecnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego Spółka nie jest również w stanie ustalić wartości faktycznie otrzymanych przez pracowników świadczeń nieodpłatnych, które będą oferowane na spotkaniu integracyjnym. Impreza adresowana jest nie tylko do pracowników Spółki, ale również do członków ich rodzin tj. współmałżonków, partnerów, dzieci i innych członków rodzin. Wszyscy uczestnicy niewątpliwie mogą skorzystać ze świadczeń przewidzianych na imprezie i wszyscy razem otrzymają przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, który powinien zrównoważyć koszty poniesione przez spółkę na organizację imprezy.

Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkowi podatkowemu podlegają konkretne osoby fizyczne, a nie grupa osób fizycznych. O ile przychody małoletnich dzieci podlegają zsumowaniu z dochodami rodziców, to na gruncie przepisów nie jest oczywistym, czy przychody współmałżonków można będzie dopisać do przychodu pracownika w celu opodatkowania i jak odnieść się do przychodów partnerów, czy też innych członków rodzin. Rejestrowanie obecności osób na spotkaniu pozwoli jedynie na ustalenie liczby uczestników, którzy będą w różnym wieku i w różny sposób zainteresowani oferowanymi atrakcjami. Jeżeli koszty imprezy podzielimy przez liczbę uczestników i każdej osobie przypiszemy ten sam przychód, to dokonamy przypisania tej samej wartości świadczeń, np. matce z rocznym i dwuletnim dzieckiem, jak i ojcu z 16 i 17 letnim synem, czyli obciążymy niewspółmiernie niektórych uczestników w stosunku do ich rzeczywistej konsumpcji.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt..... uznał, że nie można ustalać przychodu w drodze arytmetycznego dzielenia kosztów imprezy przez liczbę pracowników.

Zdaniem Spółki, najbardziej prawidłowym rozwiązaniem byłoby zmierzenie faktycznie otrzymanego przychodu odrębnie dla każdego pracownika i innych osób uczestniczących w imprezie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa metodę wyznaczenia przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń w art. 11 ust. 2, nakazując określenie jego wysokości na podstawie cen rynkowych.

Niestety metoda wskazana w przepisie nie daje możliwości określenia wartości przychodu przypadającego na konkretnego pracownika. Nie są bowiem możliwe wyliczenia ilości, czy gramatury skonsumowanych artykułów spożywczych, wypitej kawy, czy uczestnictwa w występach, pokazach lub konkursach. Udział pracownika w imprezie integracyjnej stanowi jego przychód z nieodpłatnych świadczeń w takim zakresie, w jakim możliwe jest określenie wartości otrzymanego świadczenia. Jeżeli nie możemy ustalić, czy i w jakim zakresie pracownik otrzymał oferowane świadczenia, nie można stwierdzić, że pracownik faktycznie otrzymał świadczenia. Sama możliwość skorzystania z konkretnej atrakcji, czy poczęstunku nie generuje przychodu pracownika z nieodpłatnych świadczeń, podlegającego opodatkowaniu.

Ostatnie orzecznictwo sądowe jest również zgodne ze stanowiskiem Spółki. Wyroki NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt.... oraz z dnia 20 lutego 2013 r., sygn. akt.... potwierdzają, że opodatkowaniu może podlegać tylko taki przychód z nieodpłatnych świadczeń, który został faktycznie otrzymany, a nie tylko był możliwy do otrzymania. Wyroki sądów stwierdzają, że przychód nie może być hipotetycznie przypisany podatnikowi i jeżeli brak jest podstaw do ustalenia przychodu według metod określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, to nie można mówić o jakimkolwiek przychodzie z nieodpłatnych świadczeń, podlegającym opodatkowaniu. Zdaniem NSA, opodatkowane może być tylko skonkretyzowane przysporzenie, a nie potencjalna możliwość jego uzyskania. Zwrot "wartość otrzymanych" użyty w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się zarówno do samego faktu uzyskania świadczenia nieodpłatnego, jak i jego wartości.

Spółka ponadto nadmieniła, że w dniu 17 maja 2013 r. Rzecznik Praw Obywatelskich wystąpił do NSA - sygn..... - o rozstrzygnięcie kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń z tytułu umożliwienia pracownikom uczestnictwa w imprezach integracyjnych. Rzecznik stwierdził, że do powstania przychodu z tytułu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń nie wystarczy postawienie ich do dyspozycji, konieczne jest otrzymanie tych świadczeń przez ich odbiorcę: Nie jest możliwe ustalenie w odniesieniu do danego pracownika kwoty przychodu z nieodpłatnego świadczenia, gdy nie można przyporządkować do konkretnego pracownika świadczeń udostępnionych podczas imprezy integracyjnej. Rzecznik wskazał, że z żadnego z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można wywieść, że pracodawca jest zobowiązany do rozpoznania przychodu u pracownika, gdy nie można przyporządkować skonkretyzowanej wysokości przysporzenia danej osobie.

Mając na uwadze powyższą argumentację i orzecznictwo, Spółka stoi na stanowisku, że wartość nieodpłatnych świadczeń oferowanych uczestnikom opisanej imprezy nie może stanowić przedmiotu opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym Spółka, jako płatnik nie może naliczać i pobierać zaliczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 powyższej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Według art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W świetle w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny, w przypadku, gdy podstawą wypłaty świadczenia jest zawarta z pracownikiem przez zakład pracy umowa o pracę, to wypłacone należności stanowią przychód ze stosunku pracy. Przepis ten do przychodów ze stosunku pracy zaliczył nie tylko pieniądze, ale również wartość otrzymanych świadczeń w naturze, czy nieodpłatnych świadczeń poniesionych na rzecz pracownika.

Przy czym w ustawie podatkowej brak jest definicji pojęcia "nieodpłatne świadczenia". Można w tym przypadku odwołać się jednak do określenia tego terminu w orzecznictwie sądowym, w tym zawartego w uchwale NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06, w której przyjęto, iż ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszelkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie mające konkretny wymiar finansowy. Na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem "świadczenia nieodpłatnego" rozumieć należy zatem te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, przychód ze stosunku pracy powstaje w każdym przypadku, w którym mamy do czynienia z uzyskaniem przez pracownika realnej korzyści. Wyjątek stanowią jedynie rodzaje świadczeń wymienionych w katalogu zwolnień przedmiotowych, określonym w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie zwalnia jednak od podatku świadczenia otrzymywanego przez pracownika w związku z jego uczestnictwem w spotkaniu integracyjnym.

Ponadto przepis art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że w przypadku świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń przychodem jest tylko wartość otrzymanych świadczeń, a nie świadczeń pozostawionych do dyspozycji podatnika.

Zgodnie bowiem z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego PWN" termin "otrzymać" znaczy tyle, co "dostać coś w darze", "uzyskać coś". Wyrażenia "otrzymać" nie można zatem interpretować jako potencjalnej możliwości uzyskania korzyści, lecz jako jej realne zdobycie. Z tego względu otrzymanie świadczenia następuje wyłącznie w przypadku skutecznego dokonania przysporzenia majątkowego na rzecz podatnika, a nie w przypadku zaistnienia samej tylko możliwości uzyskania takiego przysporzenia. Oznacza to, że pracownik, który miał jedynie potencjalną możliwość otrzymania nieodpłatnego świadczenia, lecz z tej szansy nie skorzystał, nie uzyska przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych, nie "otrzymał" on bowiem nieodpłatnego świadczenia, którego wartość mogłaby stanowić dla niego przychód.

Stanowisko takie potwierdza również doktryna prawa podatkowego, wskazując, że w przypadku nieodpłatnych świadczeń "z przychodem będziemy mieli do czynienia tylko wówczas, gdy podatnik faktycznie otrzyma świadczenie nieodpłatne" - A. Bartosiewicz, R. Kubacki, PIT. Komentarz, Warszawa 2010 r., str. 176.

Ustawodawca nałożył na płatników obowiązek obliczenia i poboru w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, w tym określił zasady poboru zaliczek na podatek.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza zorganizować imprezę integracyjną dla swoich pracowników oraz dla członków ich rodzin pod nazwą "Dzień Otwartych Drzwi". Jej celem jest zapoznanie członków rodzin z miejscem pracy pracowników, propagowanie wiedzy o działalności Spółki, historii Jej powstania i rozwoju oraz poprawienie, atmosfery w miejscu pracy i zacieśnienie więzi między pracownikami. Osoby oczekujące na zwiedzanie będą mogły skorzystać z drobnego poczęstunku i serwisu kawowego, dla dzieci przewidziane będą zabawy, gry i konkursy, pokazy oraz słodycze. Organizacja imprezy zlecona zostanie zewnętrznemu podmiotowi, a sfinansowana zostanie ze środków obrotowych Spółki. Spółka poniesie odpłatność ryczałtową za zakupione usługi i świadczenia.

Zauważyć należy, że w przypadku wzięcia przez pracowników oraz członków ich rodziny udziału w imprezie integracyjnej "Dnia otwartych Drzwi", pracownicy otrzymają świadczenie nieodpłatne. Świadczenie to uzyskają bez względu na to, w jakim stopniu na tej imprezie coś skonsumują. Należy tu mieć na uwadze, że ażeby coś skonsumować, bądź wykorzystać należy tym najpierw dysponować, a w tym przypadku - otrzymać. Dlatego też w rozpatrywanej sprawie pracownik otrzymuje nieodpłatne świadczenie o określonej wartości w związku z przyjściem na imprezę integracyjną, bez względu na to, czy następnie będzie i ewentualnie w jakim stopniu korzystał z posiłków, napojów czy atrakcji. Okoliczność, że podczas imprezy integracyjnej pracownik, np. nie zjadł całego dania, nie zmienia przecież faktu, że je otrzymał i pozostaje bez wpływu na cenę jaką zapłacił pracodawca za zakupione dla celów tej imprezy usługi i świadczenia. Zatem, z podatkowego punktu widzenia bez znaczenia jest, czy pracownik skorzystał ze wszystkich atrakcji zaproponowanych w trakcie spotkania, gdyż opłata za zorganizowanie takiej imprezy będzie miała charakter ryczałtowy, tj. będzie niezależna od ilości osób w niej uczestniczących oraz od tego, z jakich faktycznie atrakcji każdy uczestnik zechce skorzystać. O powstaniu przychodu ze stosunku pracy decyduje sam fakt nieodpłatnego uczestniczenia w danym spotkaniu, sfinansowanym przez pracodawcę i możliwość skorzystania z każdej dostępnej atrakcji (w tym z wyżywienia). Na powyższe wskazuje okoliczność, że wśród metod ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń ustawodawca nie przewidział określania wartości faktycznie wykorzystanych świadczeń.

Jeśli w imprezie będzie brała udział osoba towarzysząca pracownikowi (członkowie jego rodziny), to również przychód w wysokości kosztów przypadających na te osoby, będzie podlegał doliczeniu do przychodu ze stosunku pracy pracownika. Należy tu mieć na uwadze, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, nie otrzymałby on, ani członkowie jego rodziny, tego świadczenia. Z uwagi na powyższe zarówno nieodpłatne świadczenie dla pracowników, jak również dla członków ich rodzin w postaci uczestnictwa w spotkaniu organizowanym przez Spółkę stanowić będzie dla pracowników przychód ze stosunku pracy.

Nadmienić należy, iż ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku prawnego. Tak więc, problemy techniczne, na które Wnioskodawca się powołuje, nie mogą prowadzić do niemożności wyodrębnienia, jaka wartość zapłaconej kwoty przypadać będzie na danego pracownika. To w interesie Zainteresowanego - jako podmiotu, na którym ciążą obowiązki płatnika - leży, aby takich problemów technicznych unikać. Na powyższe zwrócił uwagę także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 czerwca 1998 r., sygn. akt I SA/Ka 1719/96, zgodnie z którym "ewentualne trudności towarzyszące indywidualizacji świadczeń na rzecz poszczególnych pracowników mają charakter drugorzędny i nie mogą wpływać na byt i zakres obowiązku podatkowego."

Odnosząc się do problemu ustalenia wartości przedmiotowych nieodpłatnych świadczeń wskazać należy, iż przepis art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stanowi, że wartością nieodpłatnego świadczenia jest (wyłącznie) cena jego zakupu. Cena zakupu przez pracodawcę usług związanych z imprezą integracyjną stanowi punkt odniesienia dla ustalenia wartości świadczenia otrzymanego przez jednostkowych uprawnionych. Podział tej ceny w relacji do każdego ze wszystkich należących do zbioru uprawnionych stanowić może ustalenie wartości nieodpłatnego świadczenia przypadającego na poszczególnego uprawnionego, dokonane jest bowiem według ceny zakupu, a więc zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy. W tym obszarze, ustaleniem wartości nieodpłatnego świadczenia może być jego określenie w wysokości stanowiącej równowartość części ceny zakupu świadczeń przypadającej na poszczególnego uprawnionego, jako dokonane "według cen zakupu", w rozumieniu przedstawionego powyżej znaczenia przytoczonego sformułowania art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy (por. uchwała całej Izby Finansowej Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10).

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracowników oraz członków ich rodzin w spotkaniu zorganizowanym przez Wnioskodawcę (tekst jedn.: imprezie "Dnia Otwartych Drzwi"), zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spowoduje powstanie po stronie pracownika przychodu ze stosunku pracy. Wobec tego płatnik zobowiązany będzie naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od otrzymanego przez pracownika ww. przychodu, stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, iż wydane one zostały w indywidualnych sprawach i tylko do nich się odnoszą, nie stanowią natomiast obowiązujących przepisów prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.