IPTPB1/415-412/14-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2014 r. (data wpływu 24 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z samochodem osobowym stanowiącym środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 21 lipca 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 1 i § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 13 października 2014 r., Nr..., wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie wysłane zostało w dniu 13 października 2014 r. (doręczone w dniu 17 października 2014 r.). W dniu 27 października 2014 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (data nadania 23 października 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

Wnioskodawca będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem samochodu osobowego. Samochód wykorzystywany jest przez Niego do realizacji zadań związanych z prowadzoną działalnością. Wnioskodawca nie dysponuje regulaminem używania samochodów w swoim przedsiębiorstwie.

W związku z eksploatacją pojazdu Wnioskodawca ponosi koszty na nabycie towarów i usług związanych z eksploatacją pojazdu (np. paliwo, płyn do spryskiwaczy), jego używanie (np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, ubezpieczenie pojazdu) i ewentualne naprawy (np. po kolizji drogowej).

W piśmie z dnia 23 października 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, w zakresie odnoszącym się do podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że:

* rodzajem dokumentacji podatkowej, jaką prowadzi, jest podatkowa księga przychodów i rozchodów;

* samochód osobowy wskazany we wniosku stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej, jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ze względu na powyższe Wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi na pytanie dotyczące ewidencji przebiegu samochodu;

* nie zamierza wykorzystywać samochodu w celach prywatnych;

* wartość samochodu przyjęta dla celów jego ubezpieczenia nie przewyższa równowartości 20 000 EURO, wg kursu sprzedaży walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia;

* odliczał podatek od towarów i usług naliczony przy nabyciu prawa własności samochodu, w wysokości 2 457,53 zł, w oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i ustaw oraz ustawy o transporcie drogowym;

* montowanymi towarami mogą być, np. części samochodowe montowane w samochodzie w celu jego naprawy pokolizyjnej, czy części samochodowe montowane w miejsce części zużytych w wyniku eksploatacji pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy niezłożenie informacji wskazanej w art. 86a ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego, równoznaczne jest z oświadczeniem, że samochód osobowy wykorzystywany jest nie tylko na cele działalności gospodarczej, co rodzi skutek w postaci pozbawienia podatnika uprawnienia do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych odpisu amortyzacyjnego, a także wydatków związanych z eksploatacją samochodu.

2. Czy na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych uprawnione jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów podatku od towarów i usług w tej części, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, w tym kosztów towarów montowanych w samochodach osobowych i związanych z tymi towarami usług naprawy, montażu i konserwacji, a także ubezpieczenia i paliwa.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca poinformował, że nie oczekuje odpowiedzi na pytanie Nr 1 w zakresie podatku od towarów i usług.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie Nr 2. W zakresie pytania Nr 1 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w tej części w jakiej nie będzie On mógł odliczyć kwoty naliczonego podatku VAT od faktur dokumentujących poniesienie wydatków związanych z pojazdem samochodowym, będzie uprawniony do potraktowania tego podatku jako kosztu uzyskania przychodów na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, pod tym warunkiem, że wydatki udokumentowane fakturą poniesione zostały w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, i nie zostały przez ustawodawcę wprost wyłączone z możliwości zarachowania jako koszty (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek od towarów i usług, co do zasady nie stanowi kosztu uzyskania przychodu, z tym zastrzeżeniem jednak, że kosztem uzyskania przychodu może być podatek naliczony w tej części, w której - zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług - podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wskazanych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ograniczonym zakresie kosztami uzyskania przychodu mogą być składki na ubezpieczenie samochodu. Otóż zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia, nie będą kosztem uzyskania przychodu. Podatnik nie będzie również uprawniony do zaliczenia w koszty uzyskania przychodu, utraty lub likwidacji samochodów, a także kosztów remontów powypadkowych, jeśli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Podatnik uważa, że koszty poniesione przez Niego, związane z eksploatacją pojazdu samochodowego, takie jak, np.: paliwo, płyn do spryskiwaczy oraz związane z używaniem pojazdu, np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, ubezpieczenie pojazdu oraz ewentualne raty leasingowe, czy też naprawy pojazdu, na które składać się będzie cena za nowe części oraz wynagrodzenie za prace naprawcze, będą kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość tychże kosztów powinna obejmować nie tylko cenę netto nabycia towarów bądź usług, lecz również podatek VAT w tej części, jaka nie mogła być przez podatnika odliczona. Co do zasady więc wartość netto powiększona będzie o 50% podatku VAT wynikającego z faktury. Wyjątkiem będzie paliwo nabyte do pojazdu (benzyna, diesel, LPG). W świetle aktualnie obowiązujących przepisów, zgodnie z art. 12 ustawy zmieniającej, do dnia 30 czerwca 2015 r. podatnik nie jest uprawniony do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupowych dotyczących paliwa do pojazdu, z tym że zasada ta nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do celów działalności gospodarczej. Dlatego też, w ocenie podatnika, podatek VAT, który jest nieodliczalny w całości do dnia 30 czerwca 2015 r. powinien stanowić koszt uzyskania przychodu dla podatnika w 100%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:

Zauważyć także należy, że (co do zasady) naliczony podatek od towarów i usług nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Jednakże ustawodawca przewidział pewne wyjątki od tej zasady. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że kosztem podatkowym może być podatek od towarów i usług w sytuacji, gdy zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, podatek naliczony nie może zostać odliczony od podatku należnego lub zwrócony. Zasada ta, obowiązuje również podatników, którzy w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jaka nastąpiła od 1 kwietnia 2014 r., nie będą korzystać ze 100% odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na nabycie paliwa do samochodu osobowego wykorzystywanego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, tj. niewykorzystywanego na cele niezwiązane z tą działalnością.

Należy tu mieć na uwadze, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Podatek naliczony, o którym mowa w powyższym przepisie, to suma kwot podatku VAT określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika m.in. przy nabyciu towarów i usług. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

W świetle powyższego, w przypadku wydatków związanych z nabyciem samochodów na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, podatnik nie ma prawa do odliczenia części podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur, co powoduje, że w sprawie będzie miał zastosowanie zacytowany powyżej przepis art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych.

W myśl natomiast art. 23 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20 000 euro, przeliczona na złote według kursu sprzedaży walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Dla celów tej działalności zakupił samochód osobowy. Samochód ten wykorzystywany jest wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód stanowi środek trwały w firmie Wnioskodawcy, wprowadzony został do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Do samochodu tego ma zastosowanie art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca "odliczał podatek od towarów i usług naliczony przy nabyciu prawa własności samochodu, w wysokości 2 457,53 zł, w oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i ustaw oraz ustawy o transporcie drogowym".

W związku z eksploatacją pojazdu Wnioskodawca ponosił będzie wydatki związane z jego eksploatacją (np. paliwo, płyn do spryskiwaczy), jego używaniem (np. opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, ubezpieczenie pojazdu) i ewentualnymi jego naprawami (np. po kolizji drogowej). Wartość ww. samochodu przyjęta dla celów jego ubezpieczenia nie przewyższa równowartości 20 000 EURO, wg kursu sprzedaży walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od towarów i usług naliczony przy zakupie samochodu osobowego w tej części, która nie podlega odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a tiret 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konieczne jest przy tym, by wydatek ten spełniał przesłanki wskazane w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Ponadto w sytuacji, gdy samochód osobowy Wnioskodawca będzie wykorzystywał wyłącznie dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (nie będzie więc korzystał z niego w celach prywatnych), to wydatki związane z eksploatacją tego pojazdu, w tym paliwo, płyn do spryskiwaczy, jego konserwacją oraz używaniem i ewentualnymi naprawami tego pojazdu będą spełniały przesłanki, o których mowa w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te będą zatem mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej. Dodać należy, że skoro wartość ww. samochodu przyjęta dla celów jego ubezpieczenia nie przewyższa równowartości 20 000 EURO, wg kursu sprzedaży walut obcych ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia, to Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwotę składki na ubezpieczenie tego samochodu.

W przypadku ww. wydatków Wnioskodawca będzie miał prawo zaliczyć do kosztów uzyskania również naliczony podatek od towarów i usług, który nie podlegał odliczeniu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., ul.....,..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.