IPTPB1/415-377/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko #61485; przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2014 r. (data wpływu 14 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków na wynajem mieszkania #61485; jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca prowadzi księgę przychodów i rozchodów, ewidencję sprzedaży towarów i usług oraz ewidencję zakupu towarów i usług.

Zgodnie ze skończonymi przez Wnioskodawcę studiami podyplomowymi z wyceny nieruchomości prowadzi działalność w tym zakresie. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy oraz prowadzenia działalności zgodnie z ewidencją działalności gospodarczej jest X.

W związku z brakiem zainteresowania usługami na rynku lokalnym Wnioskodawca rozszerzył obszar poszukiwań klientów, zaczynając od najbliższego dużego miasta, czyli Y (oddalona o ok. 80 km), gdzie znalazł firmę, z którą współpracuje. Wnioskodawca musi codziennie być w biurze, znajdującym się w Y oraz czasem jeździć na wizje nieruchomości (obejrzenie nieruchomości "na żywo" - niezbędne w procesie wyceny). Ze względu na obszar działania firmy, z którą współpracuje Wnioskodawca, nieruchomości te są najczęściej w Y i okolicach.

Wnioskodawca zamierza wynająć pokój w Y (koszt około 700 zł miesięcznie). Wynajęcie hotelu jest zbyt kosztowne, a dojazdy komunikacją międzymiastową uciążliwe i droższe od wynajmu mieszkania, czy hotelu (najszybciej 1 h 20 min. cena biletu 18 zł, czyli miesięczny koszt to: 2 razy dziennie x 21 dni roboczych x 18 zł = 756 zł - przy 2,5 godzinnym codziennym dojeździe, najtaniej 1 h 50 min. cena biletu 15 zł 50 gr, czyli miesięczny koszt to: 2 razy dziennie x 21 dni roboczych x 15 zł 50 gr - 651 zł - przy prawie 4 godzinnym codziennym dojeździe). W związku z aktualnym remontem fragmentu drogi z X do Y czas przejazdu się wydłuża. Pokój będzie wykorzystywany głównie jako miejsce noclegu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki z tytułu najmu pokoju oraz jego użytkowania, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o który będą mogły być pomniejszane przychody uzyskane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatek na wynajęcie pokoju w Y będzie bezpośrednio związany z prowadzoną przez Niego działalnością gospodarczą, ponieważ chęć wynajęcia pokoju jest spowodowana wyłącznie miejscem świadczenia Jego usług. Wydatek ponoszony jest wyłącznie w celu osiągnięcia przychodów i zachowania ich źródła. Brak wynajęcia pokoju pozbawia Wnioskodawcę możliwość pracy i jest nieuzasadniony ekonomicznie (ze względu na czas dojazdu oraz cenę biletu).

Ponadto Wnioskodawca powołuje się na interpretacje indywidualne: Nr IPPB1/415-456/09-2/ES; Nr IBPBI/1/415-966/10/SK; Nr ILPB1/415-1248/10-4/AGr, w których Dyrektorzy Skarbowych przyznali rację podatnikom w podobnych sytuacjach.

Wydatek ten nie znajduje się także na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczyniać się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodu.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że o tym, co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że dany wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wyceny nieruchomości. Miejscem zamieszkania Wnioskodawcy oraz prowadzenia działalności gospodarczej jest X. Z uwagi na brak zainteresowania usługami na rynku lokalnym Wnioskodawca rozszerzył obszar poszukiwań klientów, zaczynając od najbliższego dużego miasta, czyli Y (oddalona o ok. 80 km), gdzie znalazł firmę, z którą współpracuje. Wnioskodawca musi codziennie być w biurze, znajdującym się w Y. Wnioskodawca zamierza wynająć pokój w Y (koszt około 700 zł miesięcznie). Wynajęcie hotelu jest zbyt kosztowne, a dojazdy komunikacją międzymiastową uciążliwe i droższe od wynajmu mieszkania, czy hotelu. Pokój będzie wykorzystywany głównie jako miejsce noclegu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że do wydatków na wynajem pokoju dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej znajdują zastosowanie postanowienia art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków. Należy zaznaczyć, że zgromadzone dowody nie mogą się przy tym ograniczać wyłącznie do umowy najmu i comiesięcznych przelewów na wskazane w umowie konto właściciela przedmiotowego pokoju, które będzie wynajmował Wnioskodawca, stwierdzające jedynie wysokość poniesionych przez Niego wydatków z tytułu wynajmu tego pokoju. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach wymagających pobytu w miejscowości, w której podatnik będzie wynajmował pokój, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że jeżeli wydatki związane z wynajęciem pokoju są racjonalnie uzasadnione i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, to ponoszone wydatki przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowego najmu będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy czym również muszą zostać właściwie udokumentowane dowodami księgowymi.

Podkreślenia wymaga, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach na tle innych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych. Dodać również należy, że na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 770, z późn. zm.), interpretacje indywidualne co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.