IPTPB1/415-332/12-4/KO - Określenie obowiązków Prokuratury jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze zleceniem w ramach prowadzonego śledztwa przeprowadzenia poszczególnych czynności osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Prokuratury, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu 4 czerwca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), w związku z czym pismem z dnia 21 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-332/12-2/KO, Dyrektor Izby Skarbowej w Ł, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 21 sierpnia 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 27 sierpnia 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 31 sierpnia 2012 r. (data wpływu 4 września 2012 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 3 września 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Prokuratura przejęła śledztwo z podległej Prokuratury, dotyczące działalności zorganizowanej grupy przestępczej mającej na celu dokonywanie przestępstw skarbowych, polegających na nielegalnym przewozie z zagranicy wyrobów podlegających ograniczeniom obrotu i obowiązkowi oznaczenia znakami akcyzy. W trakcie prowadzonego śledztwa zostało zabezpieczonych kilka zestawów ciężarówek przewożących papierosy bez polskich znaków akcyzy.

Na podstawie postanowienia Prokuratury z dnia 28 lutego 2012 r. w przedmiocie dowodów rzeczowych, papierosy bez polskich znaków akcyzy, znajdujące się w samochodach ciężarowych i naczepach, zostały uznane za dowody rzeczowy, które winny być przechowywane w magazynie depozytowym Oddziału Celnego. Oddział Celny Drogowy poinformował Prokuraturę, iż nie posiada własnego (urzędowego) parkingu, na który można przetransportować zatrzymane samochody ciężarowe. Dlatego zatem wszystkie pojazdy, jakie są zajmowane przez tamtejszy Oddział, są transportowane na parking firmy prywatnej o nazwie Przedsiębiorstwo (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą), z którą to firmą Izba Celna podpisała stosowną umowę. Z uwagi na konieczność zabezpieczenia dowodów rzeczowych, Prokuratura zleciła ich odholowanie na parking ww. firmy. Powierzone czynności (transport i przechowywanie) nastąpiły w oparciu o przepisy art. 228 Kodeksu postępowania karnego.

Po wykonaniu zlecenia czynności, firma wystawiła faktury VAT: Nr 0175/04/2012, Nr 0176/04/2012, Nr 0177/04/2012, Nr 0178/04/2012, Nr 0179/04/2012, Nr 0180/04/2012, Nr 0181/04/2012, Nr 0182/04/2012, Nr 0183/04/2012, Nr 0184/04/2012, Nr 0185/04/12, Nr 0186/04/2012, których przedmiotem było holowanie pojazdów i przechowywanie zabezpieczonych papierosów. Jako nabywcę usługi wskazano Prokuraturę.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. wskazano, iż odholowanie zabezpieczonych dowodów rzeczowych Prokuratura zleciła Przedsiębiorstwu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wobec zlecenia w ramach prowadzonego śledztwa czynności osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo (nie jest biegłym), Prokuratura jako płatnik winna pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskane przez przedsiębiorcę, prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo, przychody należy zakwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym. Mimo, że ustawodawca wskazuje na osobę biegłego, niemniej użycie sformułowania "zwłaszcza" pozwala na przyjęcie, że przepis ten nie ogranicza się wyłącznie do biegłych, lecz dotyczy wszystkich osób, które na zlecenie Prokuratury wykonują określone czynności. Dla ustalenia kręgu osób, do których należy stosować ww. przepis wystarczające jest, aby wykonywały one prace na zlecenie Prokuratury, z których osiągają dochód. Fakt, że osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą uzyskuje z tego tytułu przychody, nie wyklucza uzyskiwania przychodów, o których mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotną przesłanką dla prawno-podatkowej kwalifikacji przychodów z art. 13 pkt 6 ww. ustawy jest spełnienie przesłanek wynikających z tego przepisu, czyli fakt osiągnięcia przychodów w wyniku wykonania czynności zleconych na podstawie właściwych przepisów przez organ władzy albo administracji państwowej. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, Prokuratura jako płatnik winna pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 31 sierpnia 2012 r. dodano, że przepis art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-3 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 3 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Uznając zgodnie z przedstawionym we wniosku stanowiskiem, że przychody uzyskane przez przedsiębiorcę (prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Przedsiębiorstwo) z tytułu prac/usług wykonywanych na zlecenie Prokuratury należy zakwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście (tekst jedn.: przychody wskazane w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), zdaniem Wnioskodawcy, Prokuratura w oparciu o art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest obowiązana jako płatnik pobrać i odprowadzić zaliczkę na ww. podatek od świadczeń wypłacanych na rzecz ww. przedsiębiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłami przychodów są:

* działalność wykonywana osobiście (pkt 2),

* pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jej treścią, działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

W myśl art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Dla stwierdzenia, że podatnik nie wykonuje pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy konieczne jest zatem wystąpienie łącznie wszystkich przesłanek określonych w art. 5b ust. 1-3. Zatem niespełnienie chociażby jednej z nich powoduje, iż wykonywane czynności należy uznać za działalność gospodarczą.

Zgodnie zaś z brzmieniem art. 13 pkt 6 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Przy czym zaznaczyć należy, iż przychód z działalności wykonywanej osobiście może uzyskać jedynie konkretna (indywidualnie oznaczona) osoba, odznaczająca się pewnymi zdolnościami, czy też umiejętnościami. Ta właśnie okoliczność odróżnia w istotny sposób przychody z działalności wykonywanej osobiście od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przedsiębiorca może bowiem powierzyć wykonywanie umowy pracownikowi lub podwykonawcy.

Dodatkowo wskazać należy, iż z treści powyższego przepisu wynika, że warunkiem uznania świadczeń otrzymanych przez osobę wykonującą czynność zleconą przez sąd lub prokuraturę za przychód z działalności wykonywanej osobiście jest, aby uprawnienie podmiotu zlecającego wykonanie takiej czynności wynikało z przepisów prawa.

Tymi właściwymi przepisami, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są m.in. przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555 z późn. zm.):

* art. 193 § 1 ww. ustawy, w myśl którego, jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymaga wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego albo biegłych,z

* art. 204 § 1 i 2 ww. ustawy, zgodnie z którym, należy wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania:

* art. 205 § 1 ww. ustawy, z treści którego wynika, iż jeżeli dokonanie oględzin, przesłuchania przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość, eksperymentu, ekspertyzy, zatrzymania rzeczy lub przeszukania wymaga czynności technicznych, w szczególności takich jak wykonanie pomiarów, obliczeń, zdjęć, utrwalenie śladów, można do udziału w nich wezwać specjalistów.

Ponadto zauważyć należy, iż zgodnie z art. 228 § 1 ww. ustawy - Kodeks postępowania karnego, przedmioty wydane lub znalezione w czasie przeszukania należy po dokonaniu oględzin, sporządzeniu spisu i opisu zabrać albo oddać na przechowanie osobie godnej zaufania z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego postępowanie.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż przez Prokuraturę zostało zabezpieczonych kilka zestawów ciężarówek przewożących papierosy bez polskich znaków akcyzy.

Na podstawie postanowienia Prokuratury w przedmiocie dowodów rzeczowych, papierosy bez polskich znaków akcyzy znajdujące się w samochodach ciężarowych i naczepach zostały uznane za dowody rzeczowy, które winne być przechowywane w magazynie depozytowym Oddziału Celnego Drogowego. Oddział Celny Drogowy poinformował Prokuraturę, iż nie posiada własnego (urzędowego) parkingu, na którym można przetransportować zatrzymane samochody ciężarowe. W związku z tym wszystkie pojazdy, jakie są zajmowane przez tamtejszy Oddział, są transportowane na parking firmy prywatnej o nazwie Przedsiębiorstwo (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą), z którą to firmą Izba Celna podpisała stosowną umowę. Z uwagi na konieczność zabezpieczenia dowodów rzeczowych, Prokuratura zleciła ich odholowanie na parking ww. firmy. Powierzone czynności (transport i przechowywanie) nastąpiły w oparciu o przepisy art. 228 Kodeksu postępowania karnego.

Po wykonaniu zlecenia firma Wielobranżowa wystawiła faktury VAT, których przedmiotem było holowanie pojazdów i przechowywanie zabezpieczonych papierosów. Jako nabywcę usługi wskazano Prokuraturę.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż "właściwymi przepisami", o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przepis art. 228 § 1 Kodeksu postępowania karnego, w związku z czym przychód z tytułu przechowania zabezpieczonych dowodów rzeczowych nie jest przychodem z działalności wykonywanej osobiście. W sytuacji bowiem przekazania tychże zabezpieczonych dowodów rzeczowych na przechowanie, na podstawie art. 228 Kodeksu postępowania karnego, Przedsiębiorstwu, należności wypłacone przez Prokuraturę ww. Firmie, należy zakwalifikować jako przychód z pozarolniczej działalność gospodarczej.

Za zakwalifikowaniem tych czynności do pozarolniczej działalności gospodarczej przemawia ponadto fakt, że czynności te są wykonywane w ramach zarobkowej działalności usługowej wykonywanej we własnym imieniu, w sposób zorganizowany i ciągły. Dodać też należy, iż Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat i wykonanie tych czynności, a przy tym czynności te nie są wykonywane pod kierownictwem zlecającego. Opisane czynności są zatem podejmowane w warunkach wynikających z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jednocześnie nie spełniają wszystkich przesłanek z art. 5b ust. 1 tej ustawy.

W związku z taką kwalifikacją przychodu na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.