IPTPB1/415-318/12-4/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 28 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 28 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w m.in. art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), w związku z czym pismem z dnia 21 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-318/12-2/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 21 sierpnia 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 30 sierpnia 2012 r., następnie w dniu 3 września 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 31 sierpnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej. Rodzaj przeważającej działalności, wg PKD 4772Z to sprzedaż detaliczna obuwia i wyrobów skórzanych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Forma opodatkowania to zasady ogólne. Wnioskodawczyni prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W dniu 21 grudnia 2010 r. Spółka cywilna, której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, podpisała z Agencją Wspierania Przedsiębiorczości "Umowę o dofinansowanie realizacji Projektu w ramach Osi Priorytetowej "I. Przedsiębiorczość i Innowacje" o dofinansowanie Projektu: "Zakup specjalistycznych usług doradczych w zakresie wykorzystywania technologii informatycznych w przedsiębiorstwie" w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013 współfinansowanego ze środków europejskich i dotacji celowej. Wartość dofinansowania wyniesie 50% wydatków kwalifikowanych, co stanowi 65.000 zł.

Dnia 4 marca 2011 r. Spółka zawarła umowę z wykonawcą na "Zakup usług doradczych w zakresie innowacji i nowych technologii poprzez opracowanie i dostarczenie dokumentacji opisującej możliwość wykorzystania technologii informatycznych i komunikacyjnych w sferze polityki magazynowej firmy". Projekt o nazwie "Koncepcja wykorzystania technologii informatycznych w sferze polityki magazynowej w firmie został wykonany i odebrany w październiku 2011 r. Celem projektu było opracowanie koncepcji wykorzystania technologii informatycznych w sferze polityki magazynowej w firmie, w celu osiągnięcia zamierzeń, tj. m.in. stworzenie sklepu internetowego, zautomatyzowanie i integracja informatyczna stanowisk pracy. Efektem projektu było przygotowanie dokumentu zawierającego 125 stron ze szczegółową koncepcją zmian opisującej możliwość wykorzystania technologii informatycznych w sferze polityki magazynowej firmy.

Opracowanie finalnej wersji dokumentacji zostało oparte na:

* analizie istniejącej sytuacji oraz analizie przekazanych materiałów o bieżącym funkcjonowaniu grupy,

* analizie SWOT oraz analizie potrzeb i zakresu,

* analizie zgłoszonych postulatów w zakresie usprawnienia procesów oraz analizie zakresu optymalnego rozwiązania do usprawnienia działalności,

* analizie szans i zagrożeń wprowadzenia zmian oraz analizie dostępnych rozwiązań informatycznych i organizacyjnych,

* analizie rozwiązań IT w zakresie dopasowania sprzętu i oprogramowania pod kątem realizacji określonych celów.

W wyniku szczegółowych analiz, które zostały wymienione powyżej został opracowany dokument zawierający wskazówki co do wyboru rozwiązania sprzętowo - systemowego. Projekt zawiera specyfikacje techniczne dobranego sprzętu komputerowego, drukarek, skanerów, aparatów, kas fiskalnych, oprogramowania do gospodarki magazynowej Subiekt.

Dzięki opracowanym założeniom projektu "Koncepcja wykorzystania technologii informatycznych w sferze polityki magazynowej w firmie" Wnioskodawczyni będzie mogła w kolejnym etapie wdrożyć zamierzenia:

W sierpniu 2011 r. wykonawca wystawił fakturę za częściowe wykonanie ww. projektu na kwotę 66.500 zł netto. Pozostała część wartości projektu została zapłacona na podstawie faktury końcowej z dnia 28 października 2011 r. na kwotę netto 66.500 zł, tj. po zakończeniu prac i odebraniu przedmiotu zamówienia potwierdzonego protokołem odbioru dokumentów.

Wartość otrzymanego dofinansowania będzie zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 i 137 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast wydatki sfinansowane ww. dotacją nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wartość zakupionych usług doradczych w wysokości sfinansowanej ze środków własnych Spółki, której wspólnikiem jest Wnioskodawczyni, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w dniu poniesienia, tj. w dniu wystawienia faktury końcowej, jako zakup usług, czy też wartość tego zakupu należy uznać za wartości niematerialne i prawne (know-how) i dokonywać odpisów amortyzacyjnych po przyjęciu zakupionego projektu do używania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, wartość zakupionych usług doradczych w wysokości sfinansowanej ze środków własnych Spółki, w której jest wspólnikiem, stanowić będzie koszt uzyskania przychodu w dniu poniesienia, tj. w dniu wystawienia faktur końcowej, jako zakup usług.

W kwestii momentu uznania przedmiotowego wydatku za koszt uzyskania przychodu należy według Wnioskodawczyni kierować się zasadą określoną w art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących książkę przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do ujęcia kosztu. W przedmiotowej sytuacji jest to dzień wystawienia faktury końcowej na zakup usług doradczych.

W kwestii możliwości uznania przedmiotowego wydatku za koszt uzyskania przychodu należy według Wnioskodawczyni kierować się ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołany artykuł mówi, że: "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23".

Wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię związany jest z prowadzoną przez Nią działalnością oraz został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

W art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma natomiast wymienionych usług doradczych, jako wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu. W związku z tym, zakup projektu opisującego możliwość wykorzystania technologii informatycznych i komunikacyjnych w sferze polityki magazynowej firmy należy uznać za usługę doradczą, która będzie stanowić koszt uzyskania przychodu w momencie zakupu.

Wnioskodawczyni uważa, że zakup projektu, o którym mowa w przedmiotowym wniosku nie jest zakupem wartości niematerialnej (know-how), lecz zakupem usługi doradczej. Zakupiony projekt to jedynie dokument zawierający wskazówki głównie, co do wyboru rozwiązania sprzętowo - systemowego, służącego do "ulepszenia" pracy w magazynie firmy. Projekt zawiera specyfikacje techniczne dobranego sprzętu komputerowego, drukarek, skanerów, aparatów, kas fiskalnych, oprogramowania do gospodarki magazynowej Subiekt. Dzięki opracowanym założeniom projektu "Koncepcja wykorzystania technologii informatycznych w sferze polityki magazynowej firmy", Wnioskodawczyni zakupując sprzęt, który został opisany w projekcie usprawni, m.in. pracę pomiędzy poszczególnymi stoiskami handlowymi, a magazynem, czy też rozwinie swoją działalność o platformę e-sklepu.

Artykuł 22b ust. 1 pkt 7 ustawy podatek dochodowy od osób fizycznych definiuje know-how, jako wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Wnioskodawczyni powołuje się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 16 sierpnia 2010 r., Nr ILPB4/423-55/10-4/DS - do transakcji udostępnienia know-how nie należy zaliczać: usług posprzedażowych; usług gwarancyjnych świadczonych wobec kupującego; usług technicznych; konsultacji inżynierów, adwokatów, księgowych; porad uzyskiwanych drogą elektroniczną. Nie kwalifikuje się do nich również doradztwo techniczne świadczone w zakresie "technologii informacyjnej" i "technologii, badań i rozwoju".

Definicja przyjęta przez Międzynarodową Izbę Handlową w Paryżu jako know-how określa całokształt wiadomości, czyli fachowej wiedzy oraz doświadczeń w zakresie technologii i procesu produkcyjnego dla określonego wyrobu.

W prawie europejskim definicja know-how zawarta jest w Rozporządzeniu Nr 772/2004 w sprawie stosowania art. 81 ust. 3 Traktatu do kategorii porozumień o transferze technologii (Dz. U. L. 123 z 27 kwietnia 2004 r., str. 11-17). Stanowi ona, iż know-how to pakiet nieopatentowanych informacji praktycznych, wynikających z doświadczenia i badań, które są:

* niejawne, czyli nie są powszechnie znane lub łatwo dostępne,

* istotne, czyli ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową oraz

* zidentyfikowane, czyli opisane w wystarczająco zrozumiały sposób, aby można było sprawdzić, czy spełniają kryteria niejawności i istotności.

Umowa między kontrahentami powinna wprost wskazać, jakie wartości przenoszone pomiędzy stronami są przez nie uznane za know-how. Jest to istotne dla ustalenia przedmiotu transakcji. Umowa musi klarownie przedstawiać dokładny zakres i rodzaj prac, pozwalając na właściwą identyfikację rodzaju transakcji. Szczególnie istotnym elementem przy umowach o przeniesienie know-how jest zawarcie klauzul dotyczących poufności informacji. Są też inne warunki. Know-how musi być bowiem ucieleśnione, tj. nazwane, udokumentowane i wyodrębnione we właściwej sobie postaci. Człowiek nie może być "nośnikiem" informacji. Jeśli umowa jest wykonywana przez człowieka przekazującego swoją wiedzę i doświadczenie, to nie mamy do czynienia z przekazywaniem know-how, lecz usługą.

W przedmiotowej sytuacji umowa pomiędzy wykonawcą a zamawiającym wskazuje jedynie na przedmiot zamówienia jakim jest: "Zakup usług doradczych w zakresie innowacji i nowych technologu poprzez opracowanie i dostarczenie dokumentacji opisującej możliwość wykorzystania technologii informacyjnych i komunikacyjnych w sferze polityki magazynowej firmy". W umowie zawarty jest zapis, że podstawą odbioru prac będzie tzw. "Dziennik usług doradczych", dokumentujący postęp realizacji usługi. Wiadomości i informacje zawarte w projekcie zakupionym przez Spółkę nie są informacjami tajnymi i niejawnymi. Opis techniczny sprzętu, czy też opis funkcjonowania programu magazynowego Subiekt to informacje powszechnie dostępne każdemu.

Dzięki opracowanym założeniom projektu "...", Wnioskodawczyni nabyła informacje i wskazówki, które posłużą do tego, aby w kolejnym etapie wdrożone zostały:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie na tle innego stanu faktycznego. Dodać również należy, iż na gruncie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, interpretacje co do zasady wiążą w sprawach, w których zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego.

Z uwagi na powyższe powołana we wniosku interpretacja indywidualna nie może stanowić podstawy prawnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji indywidualnej.

Ponadto, podkreślić należy, iż w przedmiotowej sprawie ma zastosowanie ogólna reguła postępowania podatkowego, w myśl której dowodem może być wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem - art. 180 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Przy czym, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego. Organ wydający interpretację opiera się bowiem wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Końcowo wskazać należy, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki cywilnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.