IPTPB1/415-311/12-2/MD - Skutki podatkowe nieodpłatnego otrzymania elektrozłomu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 848) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego otrzymania elektrozłomu - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego otrzymania elektrozłomu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi firmę zajmującą się obrotem złomem i recyklingiem samochodów. Firma prowadzi pełną księgowość i jest opodatkowana na zasadach ogólnych (podatek liniowy).

Firma otrzymała pozwolenia na przetwarzanie odpadów niebezpiecznych i innych niż niebezpieczne w tym na przetwarzanie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (dalej: elektrozłom). Wnioskodawca zamierza pozyskiwać elektrozłom kupując go lub zbierając bez wynagrodzenia.

W celu pozyskania bez wynagrodzenia elektrozłomu Wnioskodawca zamierza:

Pozyskany elektrozłom będzie poddawany obróbce, a następnie pozyskane z niego elementy będą sprzedawane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne otrzymanie elektrozłomu stanowi przychód podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymany nieodpłatnie elektrozłom nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy tub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia."

Wnioskodawca działa na rynku elektrozłomu na równych prawach z innymi podmiotami posiadającymi stosowne zezwolenia. Wnioskodawcy nie łączą żadne relacje z osobami oddającymi elektrozłom i podatnik nie posiada w żadnej mierze uprzywilejowanej pozycji w stosunku do innych podmiotów działających na rynku. W momencie kiedy Wnioskodawca otrzymuje elektrozłom nie odpłatnie wartość tego przedmiotu dla osoby oddającej jest zerowa. Dopiero po przetworzeniu i poniesieniu związanych z tym kosztów lub po zebraniu odpowiednio dużej ilości elektrozłomu - co również wiąże się z kosztami - powstaje konkretna wartość.

Należy więc uznać, że wartość rynkowa otrzymanego elektrozłomu jest zerowa, co oznacza, że nie powstaje przychód z nie odpłatnych świadczeń. Można tu zastosować analogię do nieodpłatnego oprogramowania, którego używanie nie powoduje powstania przychodu z nie odpłatnych świadczeń co potwierdził Minister Finansów w interpretacji z dnia 10 marca 2006 r. sygn. PB3/GM-8213-12/06/144. Minister Finansów zauważa: "Przepisy podatkowe określające wartość przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnie otrzymanych świadczeń nie przewidują sytuacji, gdy wskazane świadczenie jest z założenia bezpłatne dla wszystkich zainteresowanych podmiotów".

W przypadku elektrozłomu, wszystkie inne zainteresowane podmioty (podmioty mające stosowne zezwolenia) mogą podejmować takie same działania jak podatnik i również bezpłatnie uzyskiwać elektrozłom.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż prowadząc działalność gospodarczą działa również na rzecz ochrony środowiska. Podejmując aktywną działalność na rzecz zbierania elektrozłomu Wnioskodawca zapobiega powstawaniu dzikich wysypisk oraz zwiększa odzysk surowców wtórnych, co przyczynia się do poprawy stanu środowiska naturalnego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż nieodpłatne otrzymanie elektrozłomu nie stanowi przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Cytowany wyżej art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera ogólną definicję przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, natomiast w art. 14 ust. 2 wymienione zostały jedynie przykładowe zdarzenia powodujące powstanie tego przychodu. Z powyższego wynika, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia lub korzyści majątkowe związane z tą działalnością. Zauważyć przy tym należy, iż korzyść ta nie musi skutkować bezpośrednim zwiększeniem aktywów podmiotu gospodarczego. Korzyścią taką może być także zwolnienie podatnika z obowiązku wydatkowania określonych środków, co skutkuje brakiem uszczerbku w majątku podatnika jaki nastąpiłby w przypadku gdyby do takiego nieodpłatnego świadczenia nie doszło, a podatnik musiałby taką kwotę wydatkować.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 2 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Przepis art. 11 ust. 2b ww. ustawy stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem. W celu ustalenia jego znaczenia, w tym m.in. dla celów podatkowych, zasadne jest sięgnięcie w pierwszej kolejności do reguł wykładni gramatycznej. Należy zatem odwołać się do znaczenia jaki ten zwrot ma w języku potocznym. Zgodnie z wykładnią gramatyczną odpłacać to "oddawać komuś coś w zamian", odpłatny zaś to "taki za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów" (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002 r.).

Dla celów podatkowych, przez "nieodpłatne świadczenia" należy więc rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika, mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź innego świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera również definicji "rzeczy". Stąd też sięgnąć należy do ustawy - Kodeks cywilny, która w przepisie art. 45 stanowi, iż "rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne". Innymi słowy, rzeczami są takie dobra, które odpowiadają łącznie następującym wymaganiom: są materialnymi częściami przyrody (przedmioty materialne) oraz mają charakter samoistny, tzn. są na tyle wyodrębnione, że mogą być w obrocie traktowane jako dobra samoistne.

Odnosząc przepisy podatkowe do zaprezentowanego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż nabyty zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny (elektrozłom) jest przedmiotem materialnym, na tyle wyodrębnionym, że w stosunkach gospodarczych jest traktowany jako dobro samoistne, a zatem jest rzeczą w rozumieniu Kodeksu cywilnego, a także przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, ich nieodpłatne otrzymanie przez Wnioskodawcę rodzi skutek podatkowy w postaci przychodów podatkowych. Wysokość tego przychodu winna wyznaczać cena rynkowa tychże rzeczy (elektrozłomu) stosowana w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza pozyskiwać elektrozłom w dwojaki sposób, tj. kupując go lub zbierając bez wynagrodzenia. W sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie dokonywał odpłatnego nabycia elektrozłomu, będzie również dokonywał zapłaty określonej kwoty, ustalonej ze sprzedającym. Wobec powyższego będzie posiadał wiedzę w zakresie wartości elektrozłomu, i na tejże podstawie będzie mógł ustalić wartość nieodpłatnego świadczenia.

Reasumując nabyty nieodpłatnie elektrozłom, stanowił będzie przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń, stosownie do art. art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.