IPTPB1/415-299/11-2/AG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wyliczonej kalkulacyjnie kwoty kosztów transportu w PKPiR.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu 21 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług turystycznych i korzysta ze szczególnej procedury opodatkowania marży. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W podatku dochodowym rozlicza się na zasadach ogólnych - podatkowa księga przychodów i rozchodów. Ponieważ w większości przypadków działa na rzecz nabywcy usługi, we własnym imieniu i na własny rachunek oraz przy świadczeniu tych usług nabywa towary i usługi od innych podatników, dla bezpośredniej korzyści turystów. Wnioskodawca prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty zakupu towarów i usług, pozwalające na wyliczenie marży. Oprócz tego prowadzi ewidencję zakupu na zasadach ogólnych jako pośrednik usług turystycznych.

W marcu 2011 r. Wnioskodawca zakupił do swojej działalności autokar, który został zaewidencjonowany w środkach trwałych firmy i amortyzowany miesięcznie metodą liniową. Od kwietnia autokar ten był wykorzystywany do niektórych wycieczek, które jako Biuro Podróży organizował zakupując poszczególne usługi i towary.

Wartość faktury za daną wycieczkę zawierała w sobie koszty wyliczone przez kalkulację wynajęcia podobnego autokaru od innych firm transportowych. Wnioskodawca podaje, że do celów kalkulacji sprawdził stawki jakie proponują firmy transportowe i ich ceny, np.: w II kwartale 2011 r. zawierały się one w przedziale od 3,40 zł do 3,80 zł za przejechany kilometr. Są to ceny tylko za wynajem takiego autokaru bez kosztów paliwa, naprawy itp., które wynajmujący obowiązany jest pokrywać we własnym zakresie. W firmie Wnioskodawcy takie wydatki zaliczane są bezpośrednio w koszty firmy na zasadach ogólnych. Do kalkulacji Wnioskodawca przyjmował stawki z dolnego przedziału, w tym przypadku 3,50 zł za kilometr. Wyliczając marżę od takiej wycieczki pomniejszał wartość marży o ilość przejechanych kilometrów razy stawka za kilometr.

Np.: wycieczka do...... 30 maja - 4 czerwca 2011 r.

suma kwot pobranych od turystów wg ewidencji - 50.740,00 zł

wartość zakupionych towarów i usług wg ewidencji - 25.498,02 zł

kalkulacja kosztów transportu:

ilość k.m. na terenie kraju, VAT 8% (181,48) 700 km x 3,50 zł brutto = 2.450,00 zł

ilość k.m. poza terenem naszego kraju, VAT-NP 2.714 km x 3,50 zł brutto = 9.499,00 zł

łącznie-11.949,00 zł

VAT marża brutto - 13.292,98 zł

VAT marża netto - 10.807,30 zł

wartość podatku VAT- 2.485,68 zł

data wykonania usługi - 4 czerwca 2011 r.

data ustalenia marży - obowiązku podatkowego

(nie później niż 15 dnia od dnia wykonania usługi) - 19 czerwca2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź na pytanie nr 2. W zakresie pytania nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli przychód zawarty w fakturach wystawionych na poszczególnych uczestników wycieczki zawiera w sobie koszt wykorzystania autokaru do transportu turystów, który jest środkiem trwałym w firmie Wnioskodawcy, wówczas jest to bezpośredni koszt uzyskania przychodu i Wnioskodawca ma prawo do obniżenia obrotu z tytułu danej wycieczki o koszt autokaru. W kalkulacji wycieczki uwzględniane są wszelkie ponoszone przez firmę koszty w imieniu i na rzecz turysty, tak aby wycieczka zawierała jak najmniejsze ryzyko gospodarcze. Dokumentem, który jest podstawą takiej kalkulacji są stawki innych firm na rynku. Wnioskodawca zawsze wybiera dolny zakres stawek jakie obowiązują w danym okresie i dlatego tylko taki dokument może być brany pod uwagę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z generalną zasadą zawartą w cytowanym przepisie, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek tego typu, że poniesienie wydatku ma, lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Podatnik ma zatem możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem, że mają one bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Koszt uzyskania przychodu stanowią również wydatki związane z przychodami w sposób pośredni, jeżeli są ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Sposób ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych z działalnością gospodarczą zależy od rodzaju poniesionych wydatków oraz ich wartości.

Stosownie do art. 23 ust. 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na nabycie środków trwałych. Kosztem uzyskania przychodów są jednak, w myśl art. 22 ust. 8 tej ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej wyżej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu oraz inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...), zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 i ust. 3 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług turystycznych opodatkowaną na zasadach ogólnych. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Od kwietnia 2011 r. dla potrzeb tej działalności wykorzystuje zakupiony w marcu autokar. Autokar ujęty został w ewidencji środków trwałych i jest amortyzowany miesięcznie. Bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca zalicza koszt zakupu paliwa, wydatki na naprawy autokaru i inne związane z tym środkiem trwałym.

Natomiast w wartości faktury za wycieczkę Wnioskodawca ujmuje koszty transportu, które są wyliczone na podstawie kalkulacji kosztów dokonanych w oparciu o stawki wynajmu podobnego autokaru od innych firm transportowych.

Zauważyć należy, iż w przypadku usług turystycznych świadczonych przez Wnioskodawcę przy wykorzystaniu autokaru stanowiącego środek trwały Jego firmy, kosztem uzyskania przychodu, poza odpisami amortyzacyjnymi od ww. środka trwałego, będą wszelkiego rodzaju wydatki, które zostaną faktycznie poniesione w związku z jego wykorzystywaniem dla potrzeb działalności gospodarczej, stosownie do przepisu art. 22 ust. 1 i art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca świadczy usługi turystyczne przy wykorzystaniu własnego środka trwałego, to nie ponosi wydatków związanych z wynajęciem autokaru. Skoro wydatki na wynajem autokaru nie zostały poniesione, to w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, brak jest podstaw do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów kwot wyliczonych kalkulacyjnie, na podstawie ilości przejechanych kilometrów i stawki, jaką Wnioskodawca obowiązany byłby zapłacić za przejechany kilometr, gdyby korzystał z wynajętego od innej firmy autokaru.

Z uwagi na powyższe, nie jest możliwe ujęcie jako koszty uzyskania przychodów wyliczonej kalkulacyjnie kwoty kosztów transportu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.