IPTPB1/415-280/12-12/DS - Zasady dokumentowania miejsca zamieszkania podatnika certyfikatem rezydencji w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2012 r. (data wpływu 30 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 lipca 2012 r. (data wpływu 16 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika certyfikatem rezydencji - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym, pismem z dnia 5 lipca 2012 r., na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 10 lipca 2012 r., natomiast pismem z dnia 11 lipca 2012 r. (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 13 lipca 2012 r., data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), uzupełniono ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne i zdarzenia przyszłe:

Stan faktyczny nr 1-3

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (osoba fizyczna) w formie wydawnictwa, polegającą na wydawaniu książek autorów zagranicznych. Cykl wydania książki obejmuje zawarcie umowy licencyjnej, otrzymanie licencji potwierdzonej fakturą, zapłatę za licencję, tłumaczenie, druk i dystrybucję. Rozlicza się na zasadach ogólnych w podatku dochodowym od osób fizycznych. Dla celów ustalenia podstawy opodatkowania prowadzi książkę przychodów i rozchodów.

W listopadzie 2010 r. Wnioskodawca zawarł dwie umowy licencyjne i otrzymał faktury na przedmiotowe licencje oraz opłacił te licencje w całości i rozpoczął cykl wydawniczy na dwie książki, a w maju 2011 r. zawarł kolejną, trzecią umowę oraz otrzymał potwierdzenie licencji w postaci faktury, którą również opłacił w całości w czerwcu 2011 r. i rozpoczął cykl wydawniczy. Dwie pierwsze licencje zostały opłacone ze środków otrzymanych z MUP w ramach POKL 6.1.3/10 projektu "Ambitni i Przedsiębiorczy" na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

Z wszystkich trzech umów wynika, że właściciel praw udziela wydawcy wyłącznej licencji na tłumaczenie, druk, publikację i sprzedaż wszystkich wydań i formatów dzieł, wyszczególnionych w umowach, w języku polskim, na terenie całego świata.

Licencje udzielone zostały na czas określony.

Stan faktyczny nr 1

Pierwsza umowa na wydanie zbioru opowiadań została zawarta pomiędzy wydawnictwem Wnioskodawcy a firmą ze Stanów Zjednoczonych, w imieniu dwojga autorów amerykańskich, posiadającą przedstawicielstwo (c/o - w tłumaczeniu: adres pełnomocnika, adres do doręczeń), w agencji cypryjskiej, współpracującej z agencją z siedzibą w Belgradzie (Serbia), będącą przedstawicielem na Europę środkowo-wschodnią. Fakturę na licencję wystawiła agencja cypryjska i ona też otrzymała kwotę wskazaną na fakturze. W umowie wskazano, że prawa autorskie należą do autorów amerykańskich (Copyright by...).

Stan faktyczny nr 2

Druga umowa na wydanie powieści została zawarta pomiędzy wydawnictwem Wnioskodawcy a firmą amerykańską, posiadającą przedstawicielstwo (c/o) w agencji cypryjskiej, współpracującej z agencją z siedzibą w Belgradzie, będącą przedstawicielem na Europę środkowo-wschodnią. Odmiennie od pierwszej umowy, autor nie został wymieniony jako strona umowy. Natomiast tak jak w poprzedniej umowie stwierdzono, że prawa autorskie należą do autora powieści.

Z rozmowy, którą przeprowadził Wnioskodawca z autorem wynika, że jest on obywatelem Kanady i mieszka na jej terenie.

Pozostałe zagadnienia dotyczące procesu wydawniczego były, jak przy poprzedniej umowie. Opłatę za licencję na podstawie wystawionej faktury, otrzymała w całości agencja cypryjska. W umowie wskazano, że prawa autorskie należą do autora wskazanego powyżej (Copyright by...).

Stan faktyczny nr 3

Trzecia umowa na wydanie powieści, została zawarta pomiędzy wydawnictwem Wnioskodawcy a autorem będącym Kanadyjczykiem i mieszkającym w tym państwie, posiadającym przedstawicielstwo (c/o) w agencji literackiej ze Stanów Zjednoczonych, posiadającej przedstawicielstwo (c/o) w agencji cypryjskiej, współpracującej z agencją z siedzibą w Belgradzie, będącą przedstawicielem na Europę środkowo-wschodnią. Podobnie jak w przypadku poprzednich umów, osobą do której należą prawa autorskie, jest autor powieści (wynika to z zapisów w umowie). Opłatę za licencję na podstawie wystawionej faktury otrzymała w całości agencja cypryjska.

Zdarzenia przyszłe nr 1-3

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (osoba fizyczna) w formie wydawnictwa, polegającą na wydawaniu książek autorów zagranicznych. Dla celów podatku dochodowego rozlicza się na zasadach ogólnych. Dla ustalenia podstawy opodatkowania prowadzi książkę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca zawarł umowy, objęte licencjami opisanymi w stanach faktycznych nr 1-3, które zawierają dodatkowe ustalenia.

Z umów tych wynika, że 31 grudnia każdego roku Wnioskodawca zobowiązany jest, jako wydawca, złożyć oświadczenie o liczbie sprzedanych egzemplarzy każdego dzieła, na podstawie którego zostanie ustalona wysokość tantiem autorskich, płatnych w określonym terminie - 60 dni po wystawieniu faktury. Wnioskodawca przekazał w terminie ustalonym ilość poszczególnych sprzedanych egzemplarzy (wydanych dzieł, objętych umowami wskazanymi w stanach faktycznych nr 1-3) do agencji cypryjskiej, i czeka na wystawienie faktur w tym zakresie. Wnioskodawca będzie dokonywał w 2012 r. płatności należności w tym zakresie po otrzymaniu faktury. Do dnia złożenia niniejszego wniosku, Wnioskodawca nie otrzymał przedmiotowych faktur.

Każda z umów przedstawionych w stanach faktycznych nr 1-3 zawiera klauzulę o wypłacie tantiem autorskich (procent ustalony w każdej umowie indywidualnie).

Wypłata tantiem autorskich, zgodnie z umowami wskazanymi w stanach faktycznych nr 1-3, stanowi zdarzenia przyszłe w ilości 3.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Do stanu faktycznego nr 1-3 i zdarzeń przyszłych nr 1-3:

Do stanu faktycznego nr 1:

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 lipca 2012 r., Wnioskodawca przeformułowal pytanie nr 2:

Jeśli powstanie podatek lub gdy wypłacone należności licencyjne nie będą opodatkowane w Polsce, to jakie deklaracje należałoby złożyć i komu ten podatek przypisać, w przypadku, gdy umowa zawierana jest w imieniu dwójki autorów amerykańskich (z umowy nie wynika jaki jest udział w przekazywanym wynagrodzeniu poszczególnych autorów, a zapytana agencja zasłania się tajemnicą umów.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 5 w zakresie stanu faktycznego nr 1. Odnośnie pozostałych kwestii, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadanie certyfikatu rezydencji wystawionego w 2011 r. uprawdopodobniłoby miejsce zamieszkania do celów podatkowych autorów, zarówno na 2010 r., jak i lata następne. Dodatkowo, do celów dowodowych, w każdym roku Wnioskodawca postarałby się o potwierdzenie od autorów lub ich przedstawicieli niezmienności stanu faktycznego.

Wnioskodawca dodaje, że na fakt, iż treść certyfikatu rezydencji nie wskazuje okresu jego ważności i zachowuje on swoją aktualność, dopóki nie ulegnie zmianie potwierdzany w nim stan faktyczny, zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 14 lipca 2011 r. WSA zaznaczył, że nie ma podstaw dla wymagania od płatnika ponownego występowania o certyfikat, gdy dysponuje on aktualnym dokumentem potwierdzającym rezydencję podatnika. Wnioskodawca nadmienia, że takie stanowisko ułatwiłoby Mu prowadzenie działalności, ponieważ występowanie o certyfikat w państwie na drugiej półkuli jest znacznie utrudnione i trwa miesiącami.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 11 lipca 2012 r. Wnioskodawca powołał się na art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umówy międzynarodowej lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową "jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji".

Powyższy przepis nie wskazuje, że w certyfikacie ma być określenie miejsca zamieszkania podatnika dotyczące tylko jednego roku. Jeżeli organ podatkowy autora wskazałby miejsce zamieszkania podatnika w 2011 r. do celów podatkowych i stwierdził, że w latach poprzednich podatnik rozliczał się również z podatku w swoim państwie, to w ocenie Wnioskodawcy, taki certyfikat byłby ważny na lata przed 2011 r. i lata następne, a nie tylko na jeden 2011 r. Zdaniem Wnioskodawcy potwierdza to przytoczony wyrok Sądu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do treści art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 5a pkt 21 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji, oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Stosownie natomiast do art. 29 ust. 2 ww. ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z powyższego wynika, że jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to prawo opodatkowania dochodów uzyskanych z tego źródła przysługuje Rzeczpospolitej Polskiej, na zasadach obowiązujących w tym państwie, z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których jest stroną. Z cyt. wyżej art. 29 ust. 2 wynika ponadto, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową, jest możliwe, pod warunkiem udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Certyfikat rezydencji jest zaświadczeniem wydawanym przez organ administracji podatkowej właściwy dla odbiorcy należności, z treści którego musi jednoznacznie wynikać miejsce zamieszkania bądź siedziba podatnika oraz musi być oznaczony organ podatkowy, przez który certyfikat został wydany. Certyfikat rezydencji musi zatem pochodzić wyłącznie od właściwego organu administracji podatkowej.

Certyfikat ma dla celów podatkowych potwierdzić miejsce zamieszkania podatnika (siedziby), jest więc formą dokumentowania stanu faktycznego. Dokument ten ma potwierdzać, w którym państwie podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nieposiadający miejsca zamieszkania na terytorium RP a uzyskujący dochody ze źródeł położonych na terytorium RP, posiada rezydencję podatkową, tj. w którym państwie podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (jest opodatkowany z każdego źródła dochodu wskazanego przez to państwo, niezależnie od miejsca położenia źródła tego dochodu).

Przepisy ustaw podatkowych nie zawierają wskazówek odnośnie formy, w jakiej certyfikat rezydencji podatkowej powinien być wydany przez zagraniczne administracje podatkowe.

Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedziby, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy "certyfikat rezydencji".

Zatem, zaświadczenie wydane przez właściwą administrację podatkową - aktualne na dzień wypłaty, które potwierdza posiadanie przez dany podmiot rezydencji podatkowej tego państwa jest wystarczające. Należy więc uznać, że certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo stan faktyczny w nim zawarty nie ulega zmianie. Zasada ta jednak nie ma zastosowania w sytuacjach, w których treść certyfikatu określa termin jego ważności, wskazując rok podatkowy, bądź też konkretnie wskazuje okres czasu, na jaki certyfikat został wydany. Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. Zaświadczenie to nie może jednak dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, może nastapić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie wydawnictwa, polegającą na wydawaniu książek autorów zagranicznych. Cykl wydawniczy obejmuje m.in. zakup licencji na czas określony. Umowy licencyjne zostały zawarte przez Wnioskodawcę za pośrednictwem cypryjskiej agencji pośredniczącej, a z ich treści wynika m.in., że prawa autorskie należą do autorów książek. Wnioskodawca dokonał opłat licencyjnych na podstawie faktur wystawionych przez agencję pośredniczącą, na rzecz właścicieli praw autorskich.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że Wnioskodawca posiadając certyfikat rezydencji wystawiony w 2011 r., może w dniu dokonania wypłaty, uwzględnić właściwą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także jeżeli uzyska od podatnika potwierdzenie, iż dane wynikające z owego certyfikatu nie uległy zmianie, Nie zwalnia to jednak płatnika z obowiązku późniejszego uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczącego okresu, w którym dokonane zostały te wypłaty.

Odnosząc się natomiast do kwestii certyfikatu rezydencji wystawionego w 2011 r. - do dokonanych płatności w 2010 r., należy stwierdzić, że zastosowanie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jeszcze przed uzyskaniem certyfikatu rezydencji jest możliwe pod warunkiem, że dokument ten, uzyskany później, będzie potwierdzał, że na dzień dokonania płatności zagraniczny podatnik, na rzecz którego dokonano płatności, jest rezydentem podatkowym państwa, z którym została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zasada ta ma również zastosowanie w przypadku dokonywania cyklicznych płatności na rzecz tego samego podatnika (właściciela praw autorskich) w ciągu roku podatkowego, z uwagi na realizację zawartej z nim umowy. Wystarczającym jest wówczas uzyskanie co najmniej corocznie takiego certyfikatu, gdzie każdy następny zawierałby równiecześnie potwierdzenie, że przez cały uprzedni okres sytuacja jego nie uległa zmianie.

Końcowo należy podkreślić, że przywołane przez Wnioskodawcę orzeczenie sądu administracyjnego dotyczące przepisów prawa wydane zostało w indywidualnej sprawie i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe, przywołane orzeczenie sądu administracyjnego, nie jest wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.