IPTPB1/415-254/13-4/MAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2013 r. (data wpływu 10 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu 28 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania towarów handlowych przez małżonka pozostającego w ustawowej wspólności majątkowej drugiemu małżonkowi - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania towarów handlowych przez małżonka pozostającego w ustawowej wspólności majątkowej drugiemu małżonkowi.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 18 czerwca 2013 r., Nr IPTPB1/415-254/13-2/MAP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 18 czerwca 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 25 czerwca 2013 r., następnie w dniu 28 czerwca 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 27 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną tzw. ryczałtem ewidencjonowanym. Przedmiotem działalności jest handel odzieżą według 3% stawki ryczałtu.

Z powodu złego stanu zdrowia, w marcu 2012 r. Wnioskodawczyni przysługiwało świadczenie rehabilitacyjne. Komisja lekarska stwierdziła całkowity zakaz pracy po ustaniu świadczenia rehabilitacyjnego i orzekła rentę zdrowotną do dnia 30 kwietnia 2014 r.

W związku z powyższym od dnia 2 kwietnia 2013 r. mąż Wnioskodawczyni założył działalność gospodarczą, również opodatkowaną ryczałtem ewidencjonowanym. Wnioskodawczyni do dnia 30 kwietnia 2014 r. zawiesiła swoją działalność. Towar, który był na stanie w dniu zawieszenia działalności nieodpłatnie przekazała do działalności męża. Od tego towaru mąż będzie odprowadzał zryczałtowany podatek dochodowy według stawki 3%.

Uzupełniając wniosek Wnioskodawczyni stwierdziła, iż przeniesienie towaru handlowego nastąpiło w formie remanentu. Pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej mężem istnieje ustawowa wspólność majątkowa. Prowadzone przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwo nie stanowiło Jej majątku odrębnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo nieopodatkowując nieodpłatnego przekazania towaru mężowi.

Zdaniem Wnioskodawczyni, postąpiła Ona prawidłowo i zgodnie z prawem. Wskazuje, iż art. 20 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie przewiduje konieczności sporządzenia remanentu, w przypadku zawieszenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni uważa, że nie powinna płacić 3% podatku od przekazania towaru mężowi, gdyż Jej mąż od faktycznej sprzedaży odprowadzi 3% ryczałtu. Inaczej, od tego samego towaru Wnioskodawczyni wraz z mężem odprowadziliby łącznie 6% ryczałtu. W przypadku kontynuacji przez męża sprzedaży niniejszego towaru, Wnioskodawczyni stwierdza, iż nie powinna odprowadzać podatku z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.), ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej "spółką".

W myśl art. 6 ust. 4 pkt 1 lit. a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy opłacają w roku podatkowym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z działalności wymienionej w ust. 1, jeżeli w roku poprzedzającym rok podatkowy uzyskali przychody z tej działalności, prowadzonej wyłącznie samodzielnie, w wysokości nieprzekraczającej 150.000 euro.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z treścią art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Natomiast w myśl art. 33 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

Wyżej wymieniony przepis określa zatem, co stanowi osobisty majątek każdego z małżonków. Do majątku odrębnego małżonków nie zalicza się zatem przedmiotów służących do prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 206 i 207 powołanej wyżej ustawy - Kodeks cywilny, każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Wobec powyższego, małżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie współwłasności majątkowej mają równe prawo do korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią. Mając na uwadze treść ww. przepisów należy przyjąć, że dają one możliwość przekazania towarów handlowych stanowiących współwłasność łączną małżonków, które użytkowane były z zamiarem wykorzystywania w działalności gospodarczej jednego małżonka - na rzecz drugiego małżonka.

Jednocześnie stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy następuje przekazanie składników majątku (w tej sytuacji towarów handlowych) z działalności żony na rzecz działalności męża, nie dochodzi do ich zbycia, gdyż współwłaścicielami nadal pozostają te same osoby (małżonkowie).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną tzw. ryczałtem ewidencjonowanym. Przedmiotem działalności jest handel odzieżą według 3% stawki ryczałtu. Z powodu złego stanu zdrowia, w marcu 2012 r. Wnioskodawczyni przysługiwało świadczenie rehabilitacyjne. Komisja Lekarska stwierdziła całkowity zakaz pracy po ustaniu świadczenia rehabilitacyjnego i orzekła rentę zdrowotną do dnia 30 kwietnia 2014 r. W związku z powyższym od dnia 2 kwietnia 2013 r. mąż Wnioskodawczyni założył działalność gospodarczą, również opodatkowaną ryczałtem ewidencjonowanym. Wnioskodawczyni do dnia 30 kwietnia 2014 r. zawiesiła swoją działalność. Towar, który był na stanie w dniu zawieszenia działalności nieodpłatnie przekazała do działalności męża.

W sytuacji, gdy małżonkowie prowadzą odrębne działalności gospodarcze, a pomiędzy Wnioskodawczynią i Jej mężem istnieje wspólność ustawowa, to w takim przypadku oboje małżonkowie są właścicielami towaru handlowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej jednego z małżonków.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny w świetle obowiązujących przepisów prawa, stwierdzić należy, iż nieodpłatne przekazanie towaru handlowego do działalności męża, w rozumieniu przepisów ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, nie spowoduje powstania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż ze względu na istniejący ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, nie będzie to odpłatnym zbyciem składników majątku. Wobec powyższego Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tego tytułu.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od zaistniałego w rzeczywistości, wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.