IPTPB1/415-24/12-6/ASZ - Ustalenie wartości początkowej środka trwałego w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku (data wpływu 6 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. (data wpływu 4 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 6 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 marca 2012 r., Nr IPTPB1/415-24/12-3/ASZ, IPTPP2/443-30/12-2/JN, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 23 marca 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 26 marca 2012 r., następnie w dniu 4 kwietnia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 2 kwietnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu różnego rodzaju usług. Działalność będzie opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a podatek obliczany na zasadach ogólnych. Wnioskodawca będzie prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów. Z tytułu prowadzenia działalności Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Świadczone usługi będą opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Do prowadzenia działalności niezbędny będzie m.in. samochód osobowy i komputer. W związku z tym, Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć do prowadzenia działalności używane przez Niego, zakupione uprzednio na potrzeby prywatne: samochód osobowy i komputer. Zarówno komputer, jak i samochód będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby działalności. Samochód i komputer zostaną wniesione do prowadzonej działalności gospodarczej oraz wpisane do ewidencji środków trwałych. Komputer został nabyty na podstawie faktury VAT wystawionej na imię i nazwisko Wnioskodawcy w styczniu 2010 r., zaś samochód został nabyty na podstawie faktury VAT wystawionej w maju 2008 r. na imię i nazwisko żony, i na nią jest zarejestrowany. Nabycie samochodu nastąpiło po zawarciu związku małżeńskiego, nigdy nie było i nie ma obecnie rozdzielności majątkowej między małżonkami. Żona nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej. Do działalności Wnioskodawca będzie również wykorzystywał inne przedmioty, które zostały nabyte przed dniem rozpoczęcia działalności, które będą stanowiły środki trwałe lub wyposażenie, a których nabycie zostało udokumentowane fakturą na Jego imię i nazwisko lub paragonem.

W piśmie z dnia 2 kwietnia 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca podał, iż w momencie rozpoczęcia działalności zarejestrował się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Wskazał również, iż zamierza świadczyć usługi doradztwa w zakresie zarządzania, rachunkowe, fotografii i filmowania. Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, iż nie wyklucza możliwości świadczenia innych usług, w zależności od uzyskanych zleceń od klientów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Przedmiotem niniejszej interpretacji są zagadnienie zawarte w pytaniach nr 2 i 3, natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak stanowi art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, jego wartość początkową ustala się w takiej proporcji, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku. W dalszej części tego przepisu stwierdzono jednak, iż zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie do treści art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

W myśl art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Powyższy przepis przewiduje możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego środka trwałego, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić ceny nabycia.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku, gdy podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT od nabytych środków trwałych, ich wartość początkową zarówno w przypadku ww. samochodu osobowego, jak i komputera oraz innych przedmiotów nabytych przed rozpoczęciem prowadzenia działalności, co do których znana jest cena nabycia, należy określić jako cenę nabycia brutto.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części.

Stosownie do art. 22 ust. 8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1) ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 cytowanej ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Stosownie do treści art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej do której niezbędny będzie m.in. samochód osobowy i komputer. W związku z tym, Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć do prowadzenia działalności używane przez Niego, zakupione uprzednio na potrzeby prywatne: samochód osobowy i komputer, które zostaną wpisane do ewidencji środków trwałych. Komputer został nabyty na podstawie faktury VAT wystawionej na imię i nazwisko Wnioskodawcy w styczniu 2010 r., zaś samochód został nabyty na podstawie faktury VAT wystawionej w maju 2008 r. na imię i nazwisko żony, i na nią jest zarejestrowany. Nabycie samochodu nastąpiło po zawarciu związku małżeńskiego, nigdy nie było i nie ma obecnie rozdzielności majątkowej. Żona nie prowadziła i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż wartością początkową nabytych w drodze kupna środków trwałych, gdy znana i udokumentowana jest cena zakupu, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest ich cena nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, iż w sytuacji, gdy (zgodnie z odrębnymi przepisami) podatek od towarów i usług wynikający z faktury VAT potwierdzającej nabycie przedmiotowych środków trwałych nie stanowił dla Wnioskodawcy podatku naliczonego, albo nie przysługiwało Mu prawo do obniżenia kwoty należnego podatku o podatek naliczony, bądź też zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas ceny nabycia środka trwałego nie pomniejsza się o ten podatek. W takiej sytuacji ceną nabycia będzie wartość brutto zakupionego środka trwałego, wykazana w fakturze dokumentującej ten zakup. W przypadku gdy jednak takie prawo przysługuje Wnioskodawcy, to podatek ten pomniejsza cenę nabycia środka trwałego i wówczas ceną nabycia będzie wartość netto tego środka trwałego.

Końcowo należy dodać, iż art. 23 ust. 1 pkt 4) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza ograniczenie kwotowe odpisów amortyzacyjnych od samochodu osobowego. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.