IPTPB1/415-218/13-4/DS - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 29 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. (data wpływu 1 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 21 czerwca 2013 r., Nr IPTPB1/415-218/13-2/DS, na podstawie art. 169 § 1 i § 2, w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 21 czerwca 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 25 czerwca 2013 r., następnie w dniu 1 lipca 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 27 czerwca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping. Wybrała opodatkowanie na zasadach ogólnych, według skali podatkowej. Wnioskodawczyni jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni jest pośrednictwo handlowe przez aukcje internetowe, które polega na zbieraniu zamówień, pobieraniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawczyni oraz przekazywaniu zamówień do głównego dostawcy, którego siedziba znajduje się na terytorium kraju trzeciego, poza Unią Europejską (Chiny, Tajlandia, Korea). Zadaniem dostawcy jest wysyłka towaru do ostatecznego klienta. Dostawca realizuje przesyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem niego. Wysyłki nie przekraczają wartości 40 dolarów. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawczyni, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Jako pośrednik, Wnioskodawczyni nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Klient dokonujący zakupu najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawczyni, która z kolei przekazuje pieniądze do dostawcy, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana dostawcy to pełna opłata za dany towar na podstawie cennika. Wnioskodawczyni, jako pośrednik, ustala prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na Jej rachunek bankowy, a kwotą wysłaną kontrahentowi. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawczyni wystawia rachunki klientom zamawiającym za Jej pośrednictwem towar. Suma rachunków z tytułu zrealizowanej w danym miesiącu prowizji stanowi dla Wnioskodawczyni podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny, zwany dropshippingiem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym stanowi różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu na Jej rachunek bankowy, a kwotą wysłaną dostawcy w celu realizacji zamówienia. Płatności od klienta są w części należnościami za sprzedany przez zagraniczną firmę towar, w części zaś należnościami z tytułu pośrednictwa w płatnościach i obsłudze zamówienia (prowizja z tytułu pośrednictwa handlowego), na co zamawiający towar otrzymuje rachunek. Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższe jest konsekwencją faktu, że Wnioskodawczyni nie jest właścicielem towaru, nie jest również importerem, ponieważ nie sprowadza towaru na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w płatnościach i zamówieniach.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 czerwca 2013 r. Wnioskodawczyni wskazała, że prowizja z tytułu pośrednictwa handlowego stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym na podstawie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodała również, że z tytułu świadczenia usługi pośrednictwa, wystawia rachunki klientom zamawiającym towar.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest określona w pkt 3 tego przepisu pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 24 ust. 2 tej ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W oparciu o przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet tzw. dropshipping - pośrednictwo handlowe przez aukcje internetowe. Jako pośrednik handlowy ustala prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego od klientów w postaci przelewów bankowych na Jej rachunek bankowy, a kwotą przekazaną do dostawcy. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawczyni wystawia klientom zamawiającym za Jej pośrednictwem towar rachunki. Suma rachunków z tytułu zrealizowanej w danym miesiącu prowizji stanowi dla Wnioskodawczyni podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wnioskodawczyni nie jest właścicielem towaru, nie jest również importerem, ponieważ nie sprowadza towaru na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w płatnościach i zamówieniach.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że za przychód z działalności gospodarczej, zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast art. 24 ust. 2 ww. ustawy wskazuje, że dochodem z działalności gospodarczej jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu wskazanego wyżej art. 14, a kosztami jego uzyskania uzyskania.

Z powyższego wynika, że ustalony w powyższy sposób dochód stanowi podstawę opodatkowania.

Informuje się jednocześnie, że stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe, ponieważ wskazany przez Nią art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie odnosi się do kwestii podstawy opodatkowania przychodów uzyskanych z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.