IPTPB1/415-212/12-5/13-S/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1188/12 (data doręczenia 25 lutego 2012 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 16 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej o udzielone nabywcom leków bonifikaty - jest prawidłowe.

W dniu 16 marca 2012 r. do Izby Skarbowej w Łodzi, a w dniu 19 marca 2012 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej o udzielone nabywcom leków bonifikaty.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia......, Nr......., na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 5 czerwca 2012 r., skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 8 czerwca 2012 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), nadanym w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 15 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki Jawnej, podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w formie apteki. Na niektóre artykuły udziela bonifikat (wyłącznie na recepty).

Sprzedaż zawsze jest dokumentowana paragonem fiskalnym, na żądanie wystawiana jest faktura, jednocześnie paragon wraz z kopią faktury Spółka zachowuje. W treści paragonu ceny leków wraz z podatkiem od towarów i usług oraz podsumowaniem ujawniane są w pierwszej kolejności, bez uwzględnienia bonifikaty, która jest podana w dalszej części wraz z kwotą do końcowej zapłaty pomniejszonej o przedmiotową bonifikatę. Pomimo, że paragon obejmuje kilka leków bonifikata jest przypisana do wartości sprzedaży obejmującej dany paragon, a nie do konkretnego leku. Paragony są drukowane przy użyciu drukarki fiskalnej współpracującej z licencjonowanym księgowym programem. Na podstawie zestawień i raportów zarówno dziennych, miesięcznych, jak i sporządzonych w dowolnym układzie czasowym można wyodrębnić wartość bonifikat w sposób niebudzący wątpliwości. Ponadto, za każdy okres możliwy jest wydruk nazwany "Szczegółowy Wykaz Bonifikat" z podziałem na datę i numer klienta przypisany do konkretnej imiennej recepty, wskazujący wartość bonifikaty, kwoty netto, brutto, podatku od towarów i usług. Powyższe powoduje pełną sprawdzalność tych transakcji pomimo, że nie są dokumentowane fakturami imiennymi.

Każdy klient ma wiedzę o bonifikacie przed dokonaniem zapłaty, a przynajmniej najpóźniej (jeżeli go to nie interesuje) w momencie dokonania zapłaty za receptę. Bonifikata w żadnym razie nie jest dokonywana po sprzedaży; jest zawsze elementem transakcji pierwotnej.

W piśmie z dnia 14 czerwca 2012 r., stanowiącym uzupełnienie ww. wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

Do ww. pisma Wnioskodawca załączył dowód uiszczenia opłaty w kwocie 40 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, w przypadku udzielanych bonifikat na zasadach opisanych powyżej, przychodem (postawą opodatkowania) jest kwota należna po uwzględnieniu bonifikat, pomniejszona o podatek VAT, czy też podstawa podatkowania powinna być ustalana z pominięciem udzielonych bonifikat.

Wskazano przy tym, że pytanie dotyczy prawidłowości ustalania podstawy opodatkowania, a nie sposobu dokumentowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwotę należną, pomniejszoną o podatek VAT, z uwzględnieniem rabatów udzielonych na zasadach opisanych powyżej.

W dniu 28 czerwca 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację indywidualną Nr IPTPB1/415-212/12-4/AG, uznającą stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 1 marca 2012 r. (data wpływu 16 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2012 r. (data wpływu 18 czerwca 2012 r.), za nieprawidłowe. Interpretację doręczono w dniu 13 lipca 2012 r.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, Wnioskodawca pismem z dnia 25 lipca 2012 r. (data wpływu 25 lipca 2012 r.), wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 16 sierpnia 2012 r., Nr......, które doręczone zostało w dniu 21 sierpnia 2012 r.

Następnie na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Nr IPTPB1/415-212/12-4/AG, Wnioskodawca, reprezentowany przez Pełnomocnika, doradcę podatkowego Kazimierza Dubasa, pismem z dnia 1 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w której wniósł o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Pismem z dnia 3 października 2012 r., Nr...., tut. Organ udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie, przekazując jednocześnie skargę wraz z aktami sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi.

Oceniając stanowisko Ministra Finansów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1188/12, uznał, że skarga jest zasadna i uchylił zaskarżoną interpretację.

Zdaniem Sądu, art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi podstawę do ustalenia przychodu metodą memoriałową, ale jednocześnie nakazuje wykazać rzeczywisty przychód w przypadku udzielenia bonifikat i skont. Bonifikaty i skonta nie są więc kosztami podatkowymi, a jedynie pomniejszają przychód. Bonifikaty powinny być uwidocznione na paragonie fiskalnym i ujęte w dobowym raporcie fiskalnym, stanowiącym dowód księgowy, gdyż wartość obrotu, która nie uwzględnia udzielonych bonifikat, nie wykazuje faktycznego przychodu apteki.

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, nie sposób zgodzić się z poglądem Organu, że jeżeli bonifikata nie będzie uwzględniona po myśli regulacji ustawy o rachunkowości oraz rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania, w dokumentach w nich opisanych w ich części fiskalnej, to po stronie Wnioskodawcy brak będzie podstaw do pomniejszenia przychodu należnego z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy podatkowej. Wskazał, iż w myśl art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W ocenie Sądu, zawarte w tym przepisie odwołanie do ksiąg rachunkowych przesądza o podporządkowaniu ewidencji księgowej potrzebom podatkowym, bowiem pomiędzy przepisami o rachunkowości a wymiarem podatków istnieje związek o charakterze techniczno-formalnym, który sprowadza się do wykorzystywania tego samego systemu ewidencyjnego. Dodano, iż w postępowaniu podatkowym ewidencja pełni wyłącznie rolę dowodową. Stąd też uchybienie przepisom ustawy o rachunkowości nie oznacza a priori, że dana czynność nie wystąpiła. Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych, dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania zdarzeń gospodarczych.

Ponadto Sąd stwierdził, iż także powołane w zaskarżonej interpretacji rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania, jako akt rangi podstawowej, nie może rozstrzygać w sposób sprzeczny z ustawą, o istotnych elementach zobowiązania podatkowego, a za taki uznać należy podstawę opodatkowania.

Z uwagi na powyższe WSA uznał, że przepisy regulujące zasady ewidencji rachunkowej nie mają charakteru podatkowotwórczego, a to oznacza, że udokumentowanie bonifikaty może nastąpić w każdy dopuszczalny sposób. Należy jednak ocenić, czy jest to sposób zapewniający prawidłowe określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Mając na uwadze powyższe wskazano, iż tut. Organ winien rozważyć, czy udzielone bonifikaty, uwidocznione jedynie na paragonie w tzw. części niefiskalnej, rejestrowane przez komputerowy system sprzedaży i wyszczególniane w zestawieniach nie powodują, że okresowe raporty fiskalne nie wykazują faktycznego przychodu apteki. Dodano, iż należy zbadać, czy mogą one samodzielnie stanowić rzetelny dowód księgowy, tzn. odzwierciedlający rzeczywisty przebieg operacji gospodarczych.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1188/12, wpłynął do tut. Organu w dniu 25 lutego 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Łd 1188/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia "bonifikata", w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Wskazuje ona, iż "bonifikata" to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62).

W świetle powyższych regulacji, przychodem z tytułu prowadzenia aptek są kwoty należne z tytułu sprzedaży leków, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, przychodem aptek są faktycznie osiągnięte utargi dzienne ze sprzedaży leków, czyli kwoty należności pomniejszone o kwoty udzielonych bonifikat.

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy zgodnie z obowiązującymi ich zasadami rachunkowości sporządzają sprawozdanie finansowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zasady prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz dokumentowania znajdujących się w nich zapisów określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330). W myśl art. 4 ust. 2 tej ustawy, zdarzenia, w tym operacje gospodarcze, ujmuje się w księgach rachunkowych i wykazuje w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną. Przepis art. 20 ust. 1 tej ustawy stanowi zaś, że do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

Stosownie do przepisu art. 20 ust. 2 ww. ustawy, podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

Podstawą zapisów, w myśl art. 22 ust. 3 wskazanej ustawy o rachunkowości, mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

Ponadto, w przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (art. 20 ust. 4 tej ustawy).

Dowód księgowy - zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości - powinien zawierać co najmniej:

Przy czym można zaniechać zamieszczania na dowodzie danych, o których mowa w pkt 5 i 6, jeżeli wynika to z odrębnych przepisów lub techniki dokumentowania zapisów księgowych (art. 21 ust. 1a ww. ustawy).

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani równocześnie do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

Ww. rozporządzenie normuje w szczególności elementy, jakie powinien zawierać paragon fiskalny oraz zasady sporządzania raportów fiskalnych.

Zgodnie z § 2 pkt 11 tego rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Według § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f-k) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

Stosownie do § 2 pkt 18 powyższego rozporządzenia raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) jest to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku. Jednocześnie zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia podatnicy obowiązani są dokonywać weryfikacji poprawności pracy kasy.

Zatem, paragon fiskalny oraz raporty fiskalne (dobowe, miesięczne) muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Z tego względu udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tą sprzedaż w taki sposób, aby zachowane zostały postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania. Kwoty udzielonej bonifikaty, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Kwoty udzielonych bonifikat winny być uwidocznione zarówno w paragonach, jak również w okresowych raportach fiskalnych (dobowych, miesięcznych, okresowych lub rozliczeniowych).

W świetle powyższych regulacji, ww. dobowy raport fiskalny stanowi podstawę zapisu o dokonaniu operacji gospodarczej w księdze rachunkowej. Dowodem księgowym, stanowiącym podstawę do zaewidencjonowania przychodu uzyskanego z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w księdze rachunkowej, są również zestawienia fiskalnych raportów dobowych.

Zauważyć należy, iż zawarte w art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołanie do ksiąg rachunkowych przesądza o podporządkowaniu ewidencji księgowej potrzebom podatkowym. Pomiędzy bowiem przepisami o rachunkowości a wymiarem podatków istnieje związek o charakterze techniczno-formalnym, który sprowadza się do wykorzystywania tego samego systemu ewidencyjnego. W postępowaniu podatkowym ewidencja pełni wyłącznie rolę dowodową. Stąd też uchybienie przepisom ustawy o rachunkowości nie oznacza a priori, że dana czynność nie wystąpiła. Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych, dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania zdarzeń gospodarczych.

Także powołane wyżej rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania, nie może rozstrzygać w sposób sprzeczny z ustawą o istotnych elementach zobowiązania podatkowego, a za taki uznać należy podstawę opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku Wnioskodawca wskazał, iż kupującym leki na recepty Spółka Jawna (apteka) udziela bonifikaty, co dokumentowane jest paragonem fiskalnym, a na żądanie również fakturą VAT. W treści paragonu ujęta jest cena leków wraz z podatkiem od towarów i usług, potem ich suma, następnie zaś kwota do końcowej zapłaty, pomniejszona o bonifikatę. Bonifikata przypisana jest do wartości sprzedaży obejmującej dany paragon, nie zaś do konkretnego leku.

Wnioskodawca podał, że na podstawie zestawień i raportów: dziennych, miesięcznych oraz sporządzanych w dowolnym układzie czasowym, można wyodrębnić wartość bonifikat w sposób niebudzący wątpliwości. Ponadto, za każdy okres możliwy jest wydruk nazwany "Szczegółowy Wykaz Bonifikat", zawierający datę i numer klienta przypisany do konkretnej imiennej recepty, ze wskazaniem wartości bonifikaty, kwoty netto, brutto, podatku od towarów i usług. Powyższe powoduje pełną sprawdzalność tych transakcji.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, a także opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż kwoty udzielonych bonifikat pomniejszają przychód należny z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania udzielonych bonifikat w księdze rachunkowej są rzetelne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, spełniają wymogi określone wyżej cytowanymi przepisami prawa i Wnioskodawca na ich podstawie jest w stanie udokumentować rzeczywistą wartość sprzedaży, to przysługuje Mu prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych o bonifikatę, którą udzielił nabywcom leków. Należy tu wziąć pod uwagę, że jeżeli jedną operację gospodarczą dokumentuje więcej niż jeden dowód lub więcej niż jeden egzemplarz dowodu, to Wnioskodawca decyduje, który dowód lub jego egzemplarz będzie podstawą do dokonania zapisu w księdze rachunkowej.

Zauważyć przy tym należy, iż powyższa ocena nie przesądza o prawidłowości sposobu dokumentowania bonifikat, który stosuje Wnioskodawca, gdyż analiza i ocena dowodów stanowi domenę postępowania podatkowego lub kontrolnego. Natomiast na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Wydając interpretację indywidualną w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów posiadanych przez podatnika. Tut. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W świetle powyższego przepisu, interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Z uwagi na powyższe niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych wspólników Spółki Jawnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.