IPTPB1/415-211/13-2/DS - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie przychodów z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 27 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w lutym 2010 r. otrzymał wpłatę na konto bankowe od kontrahenta z Algerii. Wpłata dotyczyła należności z tytułu eksportu z 2009 r., którą kontrahent już uregulował. Prawdopodobnie przez pomyłkę zapłacił drugi raz. Wnioskodawca nie miał możliwości dokonać zwrotu tej wpłaty z powodu braku kontaktu z kontrahentem, nie miał pewności co do numeru konta, jak i istnienia firmy. Był to nowy kontrahent, transakcja była jednorazowa, a zamówienie na towar złożył telefonicznie. Kontrahent nie dochodził zwrotu należności. W tej sytuacji, mając na uwadze art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca wykazal przychód z tytułu otrzymanej wpłaty w dniu jej otrzymania, tj. w lutym 2010 r. i w zeznaniu rocznym za 2010 r. Wpłaty tej według Wnioskodawcy nie można było potraktować jako zaliczki, bądź przedpłaty na przyszłe dostawy. W lutym 2013 r. kontrahent zażądał zwrotu wpłaconej mylnie kwoty. Wnioskodawca dokonał zwrotu należności kontrahentowi na rachunek bankowy w dniu 25 lutego 2013 r.

W związku z powyższym uważa, że skoro w momencie otrzymania wpłaty zaliczył ją do przychodów 2010 r., to w miesiącu dokonania zwrotu tej kwoty, tj. w lutym 2013 r., powinien pomniejszyć przychody o równowartość zwróconej kwoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymaną wpłatę należało zaliczyć do przychodów w lutym 2010 r. i w zeznaniu rocznym za 2010 r. w związku z art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1h, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Jak wynika z powyższego, przychód powstaje co do zasady, m.in. w dniu wydania rzeczy, wykonania usługi. Jeżeli jednak przed tym terminem podatnik otrzyma należność, przychód powstaje w dniu otrzymania należności.

Wnioskodawca stwierdził, że nie mógł potraktować danej wpłaty jako zaliczki, bądź przedpłaty, gdyż zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się do przychodów pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W przypadku Wnioskodawcy, wpłata ta nie miała charakteru zaliczki, czy przedpłaty. Tak więc, jeżeli zaliczył daną wpłatę do przychodów w dacie jej otrzymania, tj. w lutym 2010 r., to z chwilą zwrotu tej kwoty kontrahentowi, tj. w lutym 2013 r., powinien pomniejszyć przychody o zwróconą należność.

Wnioskodawca zaznaczył, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają regulacji zasady dokonywania korekt przychodów w tym zakresie.

W świetle przedstawionych okoliczności uznał swoje stanowisko za prawidłowe.

Oświadczył, że elementy objęte wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz w tym zakresie sprawa nie została już rozstrzygnięta w decyzji ani postanowieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są należne podatnikowi, czyli są wymagalne, niewątpliwe i bezwarunkowe.

W myśl art. 405 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93), kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości.

Stosownie do art. 410 § 1 Kodeksu cywilnego, powyższy przepis stosuje się w szczególności do świadczenia nienależnego. Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia (art. 410 § 2 k.c.).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca wykazał w lutym 2010 r. przychód z działalności gospodarczej, w związku z ponowną zapłatą przez kontrahenta z Algierii należności z tytułu nabycia towarów. W lutym 2013 r. kontrahent zażądał zwrotu mylnie wpłaconej kwoty. Z dniem dokonania zwrotu należności, tj. w lutym 2013 r., Wnioskodawca uznał, że winien pomniejszyć przychód z tego tytułu.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca otrzymał nienależne świadczenie (bez podstawy świadczenia), od kontrahenta z Algierii w postaci ponownej zapłaty. Z sytuacją taką mamy do czynienia jeżeli ten, kto spełnił świadczenie, nie był w ogóle do niego zobowiązany (względem nikogo) lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył. Osoba świadcząca musi pozostawać w błędzie, że takie zobowiązanie istnieje. Jest to więc działanie pod wpływem błędu.

Jak wskazano, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały otrzymane. W przypadku Wnioskodawcy otrzymana kwota nie była należna, co oznacza, że koniecznym jest skorygowanie uprzednio wykazanych i opodatkowanych przychodów (dochodów) z tego tytułu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie regulują zasad dokonywania korekty przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. wskazujących, czy przychód należy stosownie powiększyć (pomniejszyć) na bieżąco, czy też w dacie powstania przychodu należnego (wstecz). Jednakże w rozpatrywanej sprawie zasadnym jest zmniejszenie przychodów do opodatkowania, ale w stosunku do tego okresu, w którym wykazane zostały przychody nienależne. Jeżeli bowiem zapisy księgowe błędnie dokumentują stan faktyczny (nienależny przychód), to skutkują zadeklarowaniem i zapłatą podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że otrzymana ponowna wpłata od kontrahenta z Algierii nieprawidłowo została zaliczona przez Wnioskodawcę do przychodów należnych w dacie jej otrzymania. Wpłata ta bowiem miała charakter nienależnego świadczenia, została dokonana bez podstawy, przez kontrahenta, który nie był zobowiązany do jej zapłaty.

Zatem, Wnioskodawca winien dokonać w ww. zakresie korekty przychodów (a tym samym i złożonego zeznania podatkowego), która winna zostać odniesiona wstecz do okresu sprawozdawczego (roku), w którym przychód został pierwotnie zaewidencjonowany, a więc w przedmiotowej sprawie korekta winna się odnosić do roku podatkowego 2010.

Nieprawidłowe jest zatem stanowisko Wnioskodawcy, zdaniem którego korektę przychodu o kwotę zwróconej wpłaty należy dokonać w bieżącym okresie, tj. w lutym 2013 r. - w momencie dokonania jej zwrotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.