IPTPB1/415-19/11-7/MD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek z tytułu rozłożenia na raty należności za nabycie nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, reprezentowanego przez adwokata, przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lipca 2011 r. (data wpływu 25 lipca 2011 r.) oraz z dnia 24 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odsetek z tytułu rozłożenia na raty należności za nabycie nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia odsetek z tytułu rozłożenia na raty należności za nabycie nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów oraz podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsetek z tytułu rozłożenia na raty należności za nabycie nieruchomości oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od ww. odsetek.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 czerwca 2011 r., Nr IPTPP1/443-94/11-2/MW, IPTPB1/415-19/11-2/MD, oraz pismem z dnia 12 sierpnia 2011 r., Nr IPTPP1/443-94/11-4/MW, IPTPB1/415-19/11-4/MD wezwano do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 29 czerwca 2011 r. skutecznie doręczono w dniu 14 lipca 2011 r., natomiast w dniu 25 lipca 2011 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 21 lipca 2011 r.).

Z kolei wezwanie z dnia 12 sierpnia 2011 r. skutecznie doręczono w dniu 18 sierpnia 2011 r., natomiast w dniu 29 sierpnia 2011 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce operatora publicznego 24 sierpnia 2011 r.)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wyjątkiem jest działalność w zakresie udzielania pożyczek (które są czynnościami zwolnionymi z podatku), jednakże wartość obrotu wynikająca z kwot odsetek otrzymanych w związku z udzielonymi przez Wnioskodawcę pożyczkami nie przekracza 1% całkowitego obrotu osiąganego przez Wnioskodawcę, co powoduje, iż nie jest to okoliczność mająca istotne znaczenie w sprawie.

Wnioskodawca w dniu 11 maja 2010 r. nabył prawo własności gruntów od Starostwa Powiatowego. Grunty te byty wcześniej przedmiotem użytkowania wieczystego ustanowionego na rzecz Wnioskodawcy. Cena sprzedaży gruntów rozłożona została przez Starostwo Powiatowe na 10 rat rocznych. Stosownie do art. 70 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, pierwsza rata została zapłacona przed zawarciem umowy sprzedaży, a pozostałe dziewięć rat płatne jest do 31 marca każdego roku, zgodnie z art. 70 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Rozłożona na raty niespłacona część ceny podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli, stosowanej przez Narodowy Bank Polski. Zatem z uwagi na rozłożenie ceny sprzedaży gruntów na raty, Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczania na rzecz Starostwa Powiatowego odsetek w wysokości wynikającej z powołanych wyżej przepisów prawa.

W dniu 1 grudnia 2010 r. opisane wyżej grunty zostały wniesione przez Wnioskodawcę aportem do Spółki komandytowej. Spółka komandytowa nie przejęła jednak zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty na rzecz Starostwa Powiatowego ceny sprzedaży gruntów. Nadmienić należy, że na części z tych gruntów znajdowały budynki i budowle. Wniesienie do Spółki komandytowej niektórych z tych budynków i budowli było zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, co skutkowało także zwolnieniem z opodatkowania części gruntów (z uwagi na brzmienie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług). Dotychczasowe rozliczenia odsetek między stronami wyglądały następująco: na początku marca 2011 r. Spółka komandytowa otrzymała fakturę VAT wystawioną przez Starostwo Powiatowe, dokumentującą wysokość odsetek za okres od 1 grudnia 2010 r. do 28 lutego 2011 r., natomiast za okres od 11 maja 2010 r. do 30 listopada 2010 r. Wnioskodawca otrzymał fakturę na początku kwietnia 2011 r. Kwoty odsetek wykazane na tych fakturach powiększone zostały o wartość podatku od towarów i usług w stawce podstawowej. Taki sposób rozliczenia wyniknął z pomyłkowego poinformowania Starostwa Powiatowego przez Wnioskodawcę, że wraz z otrzymaniem aportu Spółka komandytowa przejęła również zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty ceny sprzedaży gruntów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 21 lipca 2011 r. w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca podaje, że:

Natomiast w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 sierpnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W złożonym uzupełnieniu wniosku z dnia 21 lipca 2011 r., Wnioskodawca doprecyzował pytanie nr 5, wskazując, iż przedmiotem niniejszej interpretacji ma być kwota samych odsetek, zgodnie z fakturą wystawioną na Wnioskodawcę.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 5 dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odsetki w pełnej wysokości stanowić będą koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy. Obowiązek ich zapłaty wynika z przepisów prawa i w ocenie Wnioskodawcy spełnione są warunki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Stąd na mocy tego przepisu wyłączono z kosztów uzyskania przychodów jedynie naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Rozłożona na raty niespłacona część ceny podlega oprocentowaniu przy zastosowaniu stopy procentowej równej stopie redyskonta weksli stosowanej przez Narodowy Bank Polski, co wynika z treści art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Natomiast w myśl art. 359 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna, w dniu 11 maja 2010 r. nabył na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami prawo własności gruntów wraz z budynkami i budowlami od Starostwa Powiatowego. Cena sprzedaży gruntów rozłożona została przez Starostwo Powiatowe na 10 oprocentowanych rat rocznych. Pierwsza rata została zapłacona przed zawarciem umowy sprzedaży, a pozostałe dziewięć rat płatnych jest do 31 marca każdego roku, zgodnie z postanowieniami ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W dniu 1 grudnia 2010 r. opisane wyżej nieruchomości zostały wniesione przez Wnioskodawcę aportem do Spółki komandytowej. Spółka komandytowa nie przejęła jednak zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty na rzecz Starostwa Powiatowego ceny sprzedaży gruntów.

Rozliczenia odsetek między stronami wyglądały następująco: na początku marca 2011 r. Spółka komandytowa otrzymała fakturę VAT wystawioną przez Starostwo Powiatowe, dokumentującą wysokość odsetek za okres od 1 grudnia 2010 r. do 28 lutego 2011 r., natomiast za okres od 11 maja 2010 r. do 30 listopada 2010 r. Wnioskodawca otrzymał fakturę na początku kwietnia 2011 r., czyli już po wniesieniu przedmiotowej nieruchomości do Spółki komandytowej.

Zauważyć ponadto należy, iż w momencie nabycia nieruchomości, Wnioskodawca zobowiązał się, do uiszczania na rzecz Starostwa odsetek z tytułu rozłożenia na raty ceny sprzedaży, w wysokości wynikającej z zawartej umowy. W ślad zawartych w umowie postanowień, Starostwo wystawiło fakturę na ww. odsetki na Wnioskodawcę. Odsetki te zostały faktycznie zapłacone przez Wnioskodawcę i dotyczyły okresu, kiedy nieruchomość stanowiła środek trwały i była wykorzystywana w indywidualnej działalności Wnioskodawcy, co niewątpliwie miało związek z Jego działalnością gospodarczą.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, iż zapłacone przez Wnioskodawcę odsetki z tytułu rozłożenia na raty należności za nabycie nieruchomości, należne za okres przed wniesieniem nieruchomości aportem do Spółki komandytowej, kiedy przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej przez Niego indywidualnej działalności gospodarczej, stanowią koszt uzyskania przychodów w działalności Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on korzystne dla siebie skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.