IPTPB1/415-179/13-4/KO - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pożytków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (data wpływu 13 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pożytków - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 20 maja 2013 r., Nr IPTPB1/415-179/13-2/KO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 20 maja 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 21 maja 2013 r., następnie pismem z dnia 24 maja 2013 r. złożonym osobiście w dniu 24 maja 2013 r. uzupełniono ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielką #188; nieruchomości, w której mieszka, i na rzecz której płaci pożytki oraz media (woda, śmieci). Remonty mieszkania wykonuje z własnych pieniędzy (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów). Zarządca nieruchomości na koniec roku wykazuje dochód przypadający na #188; udziałów Wnioskodawczyni, w którym znajduje się kwota wpłaconych przez Wnioskodawczynię pożytków.

Przy rozliczeniu rocznym PIT-36 następuje podwójne opodatkowanie: raz przy emeryturze, drugi raz przy opodatkowaniu #188; dochodu Wnioskodawczyni z nieruchomości, w skład którego wchodzi zwrot pożytków.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 maja 2013 r. Wnioskodawczyni dodała, iż osiąga przychody z emerytury i nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest współwłaścicielką nieruchomości, którą zarządza wyrokiem Sądu Zarządca, posiadający 1/8 udziału w nieruchomości.

Wyrokiem Sądu postanowiono, iż Wnioskodawczyni będzie dokonywać wpłaty w wysokości 5,80 zł/m² na pożytki na rzecz nieruchomości, ponieważ pozostali właściciele nie zamieszkują w nieruchomości. W domu zamieszkują lokatorzy, którzy płacą czynsz, poprzez przelewy na konto nieruchomości prowadzone przez zarządcę. Wnioskodawczyni dodała, iż kwota zasądzonych przez Sąd pożytków, wpłacana jest przez Nią na to samo konto co wpłaty lokatorów. Pożytki w rozumieniu Sądu stanowią rekompensatę dla pozostałych współwłaścicieli, gdyby lokal był wynajmowany przez lokatora, a nie zamieszkały przez właściciela. Stanowią one równowartość czynszu, który płaciłby lokator.

Z tytułu najmu prywatnego podatki odprowadzane są przez zarządcę nieruchomości. Zarządca nieruchomości po zakończeniu roku przysyła zestawienie uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów. Zestawienie miesięczne dochodu przysyłane jest pocztą za potwierdzeniem dla zarządcy.

Dodała, iż w opisie stanu faktycznego przedstawionym we wniosku ORD-IN nie chodzi o opodatkowanie przychodów z najmu, lecz o zwrot części wpłat Wnioskodawczyni tytułem pożytków.

Wnioskodawczyni podniosła również, iż dochody z najmu rozliczane są w PIT-36 razem z dochodami z emerytury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od podatku pożytki wracające do Niej w dochodzie.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 24 maja 2013 r. Wnioskodawczyni dodała, iż w pytaniu chodzi o nieuwzględnianie kwot ww. pożytków w zeznaniu rocznym.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pożytki które wracają nie mogą być opodatkowane, bo były opodatkowane przy emeryturze.

W uzupełnieniu z dnia 24 maja 2013 r. Wnioskodawczyni dodała, iż pożytki nie będą stanowiły przychodu, o którym mowa w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Skutki prawne wynikające ze współwłasności rzeczy określone zostały w art. 8 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), zgodnie z którym przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Powyższy przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw do udziału w zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

Jeżeli zatem nieruchomość stanowiąca wspólną własność jest wynajmowana i uzyskiwane są przychody z tego tytułu, to dochód uzyskiwany z tytułu najmu tej nieruchomości winien być opodatkowany przez każdego ze współwłaścicieli nieruchomości adekwatnie do posiadanego udziału we współwłasności.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do art. 11 ustawy podatkowej przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast kwestie uprawnienia do pobierania pożytków reguluje m.in. przepis art. 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który stanowi, iż pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów: w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Wyżej powołany przepis określający zasady podziału pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia przez współwłaścicieli nakładów na nieruchomość ma charakter dyspozytywny, tj. znajduje on zastosowanie jeżeli współwłaściciele inaczej nie postanowili.

Zatem możliwe jest zastosowanie indywidualnego, umownego modelu dotyczącego współposiadania i korzystania z rzeczy wspólnej. Właściwą umowę zawierają współwłaściciele i ich zgodne oświadczenia woli stanowią wiążącą regulację sposobu korzystania z rzeczy wspólnej (przy jej współposiadaniu). Brak umowy zawartej przez wszystkich współwłaścicieli oznacza konieczność stosowania zwykłych reguł.

Dyspozytywność ww. przepisu oznacza, że współwłaściciele mogą w umowie dowolnie określić rozkład ciężarów i wydatków oraz przypadające poszczególnym wspólnikom części pożytków i innych przychodów, a więc mogą określić również, iż jedni ze współwłaścicieli będą przez oznaczony w umowie czas w całości ponosili nakłady na nieruchomość oraz będą pobierać pożytki.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów.

A zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które łącznie spełniają następujące warunki: zostały faktycznie poniesione w celu uzyskania przychodu, tzn. pozostają w racjonalnym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni osiąga przychody z emerytury oraz najmu - jest współwłaścicielką #188; udziałów w nieruchomości, w której mieszka. Wyrokiem Sądu postanowiono, iż Wnioskodawczyni będzie dokonywać wpłaty w wysokości 5,80 zł/m² na pożytki na rzecz nieruchomości, ponieważ pozostali właściciele nie mieszkają w nieruchomości. Pożytki te stanowią więc rekompensatę dla pozostałych współwłaścicieli, gdyby lokal był wynajmowany przez lokatora, a nie zamieszkały przez Wnioskodawczynię. Stanowią więc równowartość czynszu, który płaciłby lokator. W domu zamieszkują lokatorzy, którzy płacą czynsz. Zarządca nieruchomości na koniec roku wykazuje dochód przypadający na #188; udziałów Wnioskodawczyni, w którym znajduje się kwota wpłaconych przez Wnioskodawczynię pożytków.

W świetle powyższego oraz przedstawionych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż wpłacana przez Wnioskodawczynię kwota pożytków, stanowić będzie dla Niej koszt uzyskania przychodów (proporcjonalnie do Jej prawa do udziału w przychodach z najmu) oraz przychód pozostałych współwłaścicieli je otrzymujących.

Nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawczyni przedstawionego we wniosku polega na błędnym stwierdzeniu, że pożytki nie mogą być opodatkowane, bo były opodatkowane przy wypłacie emerytury. Jak wynika z przepisów art. 10 ust. 1 pkt 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, emerytura stanowi odrębne od najmu źródło przychodów. Przedmiotowe pożytki nie były zatem opodatkowane przy emeryturze. Stanowić będą dla Wnioskodawczyni koszt uzyskania przychodów ze źródła przychodów z tytułu najmu (proporcjonalnie do Jej prawa do udziału w zysku).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.