IPTPB1/415-153/12-4/MD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nieodliczonego podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nieodliczonego podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.,

W dniu 27 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 maja 2012 r., Nr IPTPP4/443-146/12-2/ALN, IPTPB1/415-153/12-2/MD, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wystąpił o uzupełnienie wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 8 maja 2012 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 11 maja 2012 r.), Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 11 maja 2012 r. (data wpływu 15 maja 2012 r.), które nadane zostało w polskiej placówce operatora publicznego w dniu 14 maja 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma (jednoosobowa działalność gospodarcza) dokonuje zakupu drobiu żywego od rolników ryczałtowych. Na zakupiony drób Firma zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług wystawia faktury VAT RR i dokonuje zapłaty na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego, co jest jednym z warunków odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur VAT RR. Od jednego z rolników ryczałtowych Firma otrzymała zawiadomienie o przelewie wierzytelności zawarte między tym rolnikiem, a innym podmiotem (np. bankiem). Rolnik zwrócił się do Firmy Wnioskodawcy z pismem, na którym ma potwierdzić przyjęcie do wiadomości takiego porozumienia i przelewanie od dnia podpisania tego porozumienia przysługujących od Firmy Wnioskodawcy (jako dłużnika) wierzytelności nie na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego (dostawcy drobiu, na którego jest wystawiana faktura VAT RR), ale na rachunek bankowy podmiotu, z którym rolnik taką umowę o przelewie wierzytelności zawarł (czyli np. na rzecz banku).

W uzupełnieniu do wniosku złożonym w dniu 15 maja 2012 r., Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że odpowiedź na pytanie drugie w pierwotnie złożonym wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest uzależniona od negatywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze. Reasumując, jeżeli Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT RR, to nie oczekuje odpowiedzi na pytanie drugie.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) w dniu 25 maja 2012 r., została wydana interpretacja indywidualna Nr IPTPP4/443-146/12-4/ALN.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z faktury VAT RR, jednakże taki nieodliczony podatek VAT może zostać uznany przez Jego Firmę za koszt uzyskania przychodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał ponadto, że przedstawiając taki pogląd opiera się na dyspozycji art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) tiret drugi ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany przepis daje prawo do uznania za koszt uzyskania przychodu podatku VAT naliczonego, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Interpretując powyższy przepis, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że ustawodawca nie daje podatnikowi możliwości wyboru: albo odliczenia VAT naliczonego albo uznania takiego nieodliczonego podatku za koszt podatkowy. Uznanie nieodliczonego podatku VAT za koszt podatkowy może mieć miejsce tylko w szczególnych przypadkach, o którym mówi ww. przepis. Samo nieodliczenie podatku VAT nie daje automatycznie prawa do uznania takiego nieodliczonego podatku VAT za koszt uzyskania przychodu.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, za koszt podatkowy można uznać nieodliczony VAT tylko wówczas, gdy przepisy ustawy o podatku od towarów i usług pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego, a taka sytuacja będzie miała miejsce, gdy zapłaty za dostarczony drób dokona na rachunek bankowy innego podmiotu, niż rolnik ryczałtowy, który drób dostarczył, i który w fakturze VAT RR oznaczony jest jako Sprzedawca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zdefiniowaną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Uregulowanie art. 23 ust. 1 pkt 43 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w powiązaniu z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Na uwagę zasługuje jednakże odmienny przedmiot obu podatków. Podatek od towarów i usług jest powszechnym podatkiem obrotowym netto (od wartości dodanej). Zasadniczą cechą tego podatku jest prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Skoro podatnikowi, co do zasady przysługuje to uprawnienie, to racjonalne jest uregulowanie o wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów w ramach podatku dochodowego, podatku od towarów i usług, uiszczonego przy nabyciu towarów.

Odmienna sytuacja zachodzi, gdy przepisy ustawy o podatku od towarów i usług pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Wówczas racjonalne jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów podatku naliczonego przy nabyciu towarów, albowiem kwota tego podatku na podstawie ww. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nigdy nie zostanie zwrócona podatnikowi. Natomiast w sytuacji, gdy podatnik utracił uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego na skutek niedochowania rygorów wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - brak jest podstaw prawnych do zaliczenia tego podatku do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis art. 116 ustawy o podatku do towarów i usług uzależnia możliwość odliczenia zwrotu podatku dokonanego przez nabywcę towarów kupowanych od rolnika ryczałtowanego od spełnienia określonych w ustawie warunków w tym od przekazania należności za produkty rolne na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego. W przypadku utraty prawa do odliczenia na skutek ich niedopełnienia - bez względu na okoliczności, z powodu których nie doszło do spełnienia warunków określonych tym przepisem - brak jest podstaw do przyjęcia, iż w takiej sytuacji podatek naliczony stanowi koszt uzyskania przychodu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 25 maja 2012 r., Nr IPTPP4/443-146/12-4/ALN, tut. Organ stwierdził, że zapłata należności za produkty rolne na rachunek podmiotu, z którym rolnik ryczałtowy zawarł umowę o przelewie wierzytelności pozbawia nabywcę produktów rolnych prawa do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o kwotę dokonanego zwrotu podatku, również w sytuacji, jeżeli spełnione są pozostałe warunki, o których mowa w art. 116 ust. 6 pkt 1 i pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) z uwzględnieniem postanowień ust. 8 ww. artykułu ustawy. Zapłata należności w taki sposób nie stanowi bowiem potrąceń wynikających z innych ustaw, rozporządzeń Rady UE lub tytułów wykonawczych (egzekucyjnych), o których mowa w art. 116 ust. 9a ustawy. W związku z powyższym, przekazując pieniądze na rachunek podmiotu, z którym rolnik ryczałtowy zawarł umowę o przelewie wierzytelności Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT zawartego w fakturach VAT RR.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe w świetle obowiązujących regulacji prawnych stwierdzić należy, że w sytuacji, w której Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego o zryczałtowany zwrot podatku od nabywanego drobiu żywego od rolnika ryczałtowego, w związku z niedopełnieniem obowiązków wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w następstwie przekazania środków pieniężnych nie na rachunek bankowy tego rolnika, ale jego wierzyciela - banku, to nieodliczony podatek od towarów i usług, stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 tiret drugi ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.