IPTPB1/415-149/13-5/DS - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 27 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 25 lutego 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 16 maja 2013 r., Nr IPTPP4/443-152/13-2/UNr i Nr IPTPB1/415-149/13-2/DS, na podstawie art. 169 § 1 i § 2, w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 16 maja 2013 r. skutecznie doręczono w dniu 22 maja 2013 r., następnie w dniu 3 czerwca 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania 29 maja 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne i zdarzenie przyszłe:

Zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w maju 2012 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej m.in. na organizacji imprez turystycznych. W jej ramach pozyskuje usługi obce dla bezpośredniej korzyści turysty (usługi hotelowe, ubezpieczenie, transport itd.) oraz samodzielnie świadczy usługi turystyczne (usługa przewodnika, instruktora narciarstwa itd. - usługi własne). Wnioskodawca zadeklarował kwartalne opłacanie zaliczek na podatek dochodowy oraz kwartalnie rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada siedzibę i miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, działa na rzecz nabywcy usług w swoim imieniu i na własny rachunek. Prowadzi ewidencję, z której wynikają kwoty wydatkowane na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty oraz posiada dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wnioskodawca dotychczas nie ewidencjonował sprzedaży na rzecz osób fizycznych przy użyciu kasy fiskalnej.

W dniach od 17 do 22 grudnia 2012 r. Wnioskodawca zorganizował imprezę turystyczną (wyjazd narciarski). Usługa świadczona była wyłącznie na rzecz osób fizycznych. Wpłaty za imprezę klienci uiszczali gotówką/przelewem przed wyjazdem w postaci kilku zaliczek składających się na całość opłaty lub jednorazowo. Opisane wpłaty nie były dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturami zaliczkowymi VAT marża, chyba że klient tego zażądał. Wnioskodawca obliczył uzyskaną przez siebie marżę w dniu 5 stycznia 2013 r., kiedy poznał ostateczną wartość wszystkich kosztów związanych z organizacją wyjazdu. Kwota przychodu uzyskanego od osób fizycznych przekroczyła 20.000,00 zł.

Zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2013 r. ma zamiar organizować podobne do wyżej opisanego, wyjazdy dla osób fizycznych, osób fizycznych i firm (jednocześnie), dla firm. W trakcie wyjazdu nabywane będą dodatkowe usługi, które nie zawsze będą możliwe do potwierdzenia za pomocą faktury, np. wstęp do muzeum, rachunki z restauracji, bilety potwierdzające przejazd lokalną komunikacją, paragony fiskalne. Wnioskodawca ma zamiar w trakcie przejazdu autokarem rozdawać wśród uczestników drobny poczęstunek (słodycze, soczki itd.), a koszty z tym związane zaliczyć do kosztów organizacji wyjazdu.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 29 maja 2013 r. Wnioskodawca dodał, że:

* jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług;

* prowadzi ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów usług;

* łączna kwota obrotu z tytułu działalności wymienionej w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, nie przekroczyła w 2012 r. kwoty 20.000 zł;

* łączna kwota obrotu z tytułu działalności wymienionej w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przekroczyła w 2013 r. kwotę 20.000 zł w styczniu;

* każde świadczenie (wykonana usługa) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych dokonane przez Wnioskodawcę jest dokumentowane fakturą, w której zawarte są dane identyfikujące odbiorcę. Zaznaczyć należy jedynie, że jeżeli dana osoba fizyczna zakupiła wycieczkę turystyczną dla kilku osób (np. dla rodziny), to faktura wystawiona była tylko na rzecz tej konkretnej osoby fizycznej, przy czym oczywiście Wnioskodawca wskazywał na fakturze, w odrębnej rubryce, że obejmuje ona odpowiednio większą ilość sprzedawanych usług;

* liczba wszystkich dokonanych transakcji w zakresie usług świadczonych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła 50 oraz liczba odbiorców tych usług w tym okresie była mniejsza niż 20;

* zapłata dokonywana była każdorazowo przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy;

* z przelewów (historii operacji rachunku bankowego) jednoznacznie wynika, za jakie usługi dokonywano zapłaty;

* prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach gólnych;

* dokumentacja podatkowana dla potrzeb tej działalności prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Odnośnie stanu faktycznego:

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca przeformułował pytanie Nr 6 w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

6. Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę związane z uczestnictwem w imprezie turystycznej, potwierdzone dowodami, na których brak jest wskazania nabywcy towarów/usług, będą dla Niego kosztem uzyskania przychodu.

Wnioskodawca, uzupełniając wniosek wskazał jednocześnie, iż rezygnuje z pytań Nr 2 i 3.

Odnośnie zdarzenia przyszłego:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w koszty organizacji wycieczki, wydatek na mini poczęstunek w autokarze przeznaczony dla uczestników wyjazdu. Jeżeli tak, to czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie.

W piśmie z dnia 29 maja 2013 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca przeformułował powyższe pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych:

Czy Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w koszty organizacji wycieczki (imprezy turystycznej) wydatek na mini poczęstunek w autokarze, przeznaczony dla uczestników wyjazdu.

Wobec powyższego, przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie dotyczące zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w pozostałym zakresie wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na mini poczęstunek w autokarze będą kosztami uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W sytuacji opisanej w pytaniu, wydatki na zakup drobnych artykułów żywnościowych nie są dla Wnioskodawcy kosztem reprezentacji. Wydatki te nie mają bowiem na celu zaprezentowania podatnika. Wydatki te są przeznaczone na zapewnienie pewnych świadczeń o charakterze standardowym dla uczestników wycieczki. Zgodzić się bowiem można, że drobny poczęstunek podczas długiej jazdy autokarem (w ramach wycieczki) jest pewnym standardem przy świadczeniu tego typu usług.

Nie są to zatem koszty reprezentacji podatnika. Z uwagi na to, że świadczenia te mają charakter standardowy przy tego typu imprezach, można uznać także, iż są one ponoszone w celu uzyskania przychodów. Podatnik zapewnia te świadczenia, aby nie"odstawać" od innych podatników oferujących podobne usługi i od standardów przez nich zapewnianych. Dlatego - choć nie można powiązać tego kosztu z konkretnym przychodem, uznać należy, że poniesione na zakup artykułów spożywczych wydatki (o których mowa w pytaniu) są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów.

Z uwagi na to, że słodycze owe są towarami zakupionym dla bezpośredniej korzyści turysty, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie. Podatek ten będzie natomiast podlegał zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. W koszty będzie można zatem zaliczyć wydatek brutto na artykuły żywnościowe, o których mowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Podkreślić, w tym miejscu należy, iż nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa podatkowa nie definiuje terminu "reprezentacja", ani też nie odsyła do innych przepisów prawa. Brak ustawowej definicji pojęcia "reprezentacja", nie uprawnia jednak do dowolnego określania zakresu znaczeniowego tego terminu. Występujący w obrocie prawnym termin "reprezentacja", wyrażający się w sposobie jego stosowania i rozumienia przez ustawodawcę, a także przez naukę i praktykę prawa, prowadzi jednak do wniosku, że termin ten w zakresie języka prawnego i prawniczego należy rozumieć jako "przedstawicielstwo, reprezentowanie czyichś interesów, występowanie w czyimś imieniu", a nie "wystawność, okazałość, wytworność".

Norma art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy, nie zawiera żadnych wyjątków, tak odnoszących się do miejsca, w którym obowiązki przedstawicielstwa są realizowane, jak i do wystawności lub braku wystawności w zakresie nabywania usług gastronomicznych, zakupu żywności lub napojów. Rozróżnienie wydatków związanych z reprezentacją na przeciętne, typowe i wystawne, okazałe, nie ma żadnego uzasadnienia normatywnego.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki na wszelkiego tego typu usługi i artykuły, wiążące się z reprezentowaniem podatnika lub prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - niezależnie od tego, czy usługi te i zakupione artykuły były wykorzystywane w kontaktach z kontrahentami w siedzibie przedsiębiorstwa (zakładu), czy też poza nią (por. wyrok NSA z 25 stycznia 2012 r.).

Z treści wniosku, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest organizacja imprez turystycznych. Wnioskodawca w 2013 r. zorganizuje wyjazdy, w trakcie których ma zamiar w trakcie przejazdu autokarem rozdawać wśród uczestników drobny poczęstunek (słodycze, soczki itd.). Poczęstunek będzie miał charakter standardowy dla uczestników wycieczek. Wydatki te będzie chciał zaliczyć do kosztów organizacji wyjazdu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wydatki jakie poniesie Wnioskodawca na zakup słodyczy i soczków, które zostaną wykorzystywane jako poczęstunek dla uczestników w trakcie przejazdu autokarem, jeżeli będą wkalkulowane w cenę usługi, nie będą miały charakteru wydatków związanych z reprezentacją, lecz będą wydatkami związanymi z realizacją umowy pomiędzy Wnioskodawcą a uczestnikami wyjazdu. Wydatki takie stanowić będą zatem dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, o ile do jej przychodów zaliczone zostaną, wniesione przez uczestników wyjazdu, opłaty za usługę turystyczną, w wysokość których koszty te zostały wkalkulowane.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.), tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, czy wydatki jakie poniesie Wnioskodawca na poczęstunek dla uczestników imprezy turystycznej w trakcie przejazdu autokarem są wkalkulowane w cenę usługi turystycznej. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Informuje się jednocześnie, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest wskazana tylko informacyjnie w stanowisku Wnioskodawcy, kwestia dotycząca możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków brutto na artykuły żywnościowe z uwagi na brak możliwości odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie. Odnośnie powyższej kwestii Wnioskodawca nie sformułował bowiem stosownego pytania w części G., poz. 69 wniosku ORD-IN, ani jego uzupełnieniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.