IPTPB1/415-143/14-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 11 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2014 r. wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 23 maja 2014 r., Nr...., na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 23 maja 2014 r. (data doręczenia 26 maja 2014 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 27 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówki operatora wyznaczonego w dniu 29 maja 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną planującą rozpocząć działalność gospodarczą od dnia 14 marca 2014 r. Do działalności gospodarczej planuje wykorzystać prywatny samochód osobowy, zakupiony do celów osobistych w styczniu 2005 r., w salonie, za kwotę 37.600 zł. Wnioskodawca posiada fakturę zakupu.

Wnioskodawca dodał ponadto, że jest jedynym właścicielem pojazdu. Poinformował, że zamierza wprowadzić samochód do majątku przedsiębiorstwa. Aby zapisywać w kosztach odpisy amortyzacyjne musi ustalić wartość początkową tego samochodu.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy wartość początkową stanowi kwota z faktury zakupu z 2005 r., czy wartość rynkowa samochodu na dzień przyjęcia go do środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli dysponuje fakturą zakupu, to nie ustala wartości początkowej środka trwałego według aktualnej ceny rynkowej, lecz według ceny zakupu.

Swoje stanowisko opiera na interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 11 czerwca 2012 r., Nr.... Podatnik rozpoczynający działalność gospodarczą w 2011 r. wskazał w niej, że przekazał na potrzeby tej działalności samochód osobowy zakupiony w 1998 r. w salonie samochodowym. Doposażył auto w trakcie użytkowania w instalację gazową, GPS, hak holowniczy, itp. Organ podatkowy w tej interpretacji stwierdził, że wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środka trwałego, tj. samochodu osobowego, wykorzystywanego do prowadzonej działalności gospodarczej, którą stanowi cena nabycia określona na fakturze zakupu powiększona o nakłady poniesione na jego ulepszenie.

Potwierdza to również interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 października 2013 r., Nr. Podatnik wskazał w niej, że prowadzi działalność gospodarczą, na potrzeby której wykorzystuje samochód osobowy zakupiony w 2009 r., który w grudniu uznał za środek trwały i wprowadził go do ewidencji. Samochód nabył za określoną w umowie sprzedaży cenę. Organ podatkowy uznał, że w tym przypadku nie występuje sytuacja, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe. Cena zakup środka trwałego jest wartością znaną, gdyż określona jest w umowie sprzedaży posiadanej przez podatnika. Wobec tego wskazał, że wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego stanowi jego cena nabycia wynikająca z zawartej w 2009 r. umowy sprzedaży.

W piśmie z dnia 27 maja 2014 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca doprecyzował, że podstawą do określenia wartości początkowej składników majątkowych nabytych w drodze kupna jest cena nabycia, którą ustala się na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowych od osób fizycznych i nie ma przy tym znaczenia sprzed ilu lat pochodzi dokument zakupu ani, że określona w nim cena znacznie odbiega od aktualnej wartości rynkowej.

W związku z powyższym uważa, że wartość początkową służącą do ustalenia odpisów amortyzacyjnych stanowi kwota z faktury zakupu samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 8 powołanej ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Zauważyć przy tym należy, że przepis art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył w styczniu 2005 r. samochód osobowy za kwotę określoną na fakturze. Obecnie chciałby wykorzystać ten samochód w działalności gospodarczej, którą zamierza rozpocząć, a amortyzację tego samochodu ująć w kosztach uzyskania przychodu.

Mając na względzie przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż wartość początkową nabytego w drodze kupna samochodu osobowego, który stanowić będzie środek trwały w działalności gospodarczej, którą Wnioskodawca zamierza prowadzić, zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, stanowić będzie jego cena nabycia, w rozumieniu art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., ul.....,...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.