IPTPB1/415-122/11-2/KSU - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na szkolenie osoby współpracującej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu 10 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na szkolenie osoby współpracującej - jest prawidłowe.

W dniu 10 sierpnia 2011 r. do Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 12 sierpnia 2011 r.) wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na szkolenie osoby współpracującej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca poniósł wydatki na szkolenie osoby współpracującej (żony), która w roku 2007 ukończyła kurs w zakresie diagnostyki weterynaryjnej, celem prowadzenia laboratorium analitycznego działającego przy Lecznicy Weterynaryjnej, której jest On właścicielem, a w bieżącym roku uczestniczyła w szkoleniu na technika weterynarii. Za wyżej wymienione szkolenie wystawione zostały 2 faktury na łączną kwotę 2.475,00 zł brutto. Firma Wnioskodawcy - Lecznica Weterynaryjna - jest czynnym podatnikiem i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Ponadto podaje, że żona jest osobą współpracującą od 2006 r., wykonywała prace pielęgnacyjne, opatrunki przy zwierzętach, podłączała kroplówki, zajmowała się sterylizacją narzędzi, asystowała przy zabiegach. Wszystkie wyżej wymienione prace mogła wykonywać pod nadzorem lekarza weterynarii. Po ukończeniu szkolenia na technika weterynarii wszystkie ww. prace, jak również udzielanie porad odnośnie pielęgnacji i żywienia zwierząt, żona Wnioskodawcy będzie mogła wykonywać samodzielnie.

Wydatek na szkolenie osoby współpracującej w wysokości 2.475,00 zł będzie miał wpływ na powstanie i zwiększenie przychodu. Wnioskodawca będzie mógł przyjmować więcej pacjentów i nie będzie zmuszony do zatrudniania kolejnych pracowników, ponieważ osoba współpracująca przejmie większość obowiązków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie miał możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków poniesionych na szkolenie osoby współpracującej - Jego żony, która w bieżącym roku uczestniczyła w szkoleniu na technika weterynarii.

Zdaniem Wnioskodawcy, ukończenie ww. kursu i otrzymanie tytułu technika weterynarii przez osobę współpracującą stanowi koszt podnoszący kwalifikacje zawodowe i dlatego zaliczyłby go do kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Dla stwierdzenia, czy poniesiony wydatek związany ze szkoleniem ukończonym przez osobę współpracującą (małżonkę Wnioskodawcy) może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej istotnym jest ustalenie:

* czy taki wydatek związany jest ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,

* czy też wydatek ten służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością gospodarczą, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest działalność gospodarcza, uznać należy takie wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca poniósł wydatki na szkolenie osoby współpracującej (żony), która w bieżącym roku uczestniczyła w szkoleniu na technika weterynarii. Żona jest osobą współpracującą od 2006 r., i w tym czasie wykonywała prace pielęgnacyjne, opatrunki przy zwierzętach, podłączała kroplówki, zajmowała się sterylizacją narzędzi, asystowała przy zabiegach. Powyższe prace mogła wykonywać pod nadzorem lekarza weterynarii. Po ukończeniu szkolenia na technika weterynarii ww. prace, jak również udzielanie porad odnośnie pielęgnacji i żywienia zwierząt, żona Wnioskodawcy będzie mogła wykonywać samodzielnie.

Wnioskodawca podaje także, że wydatek poniesiony na szkolenie żony, jako osoby współpracującej, będzie miał wpływ na powstanie i zwiększenie przychodu. Wnioskodawca będzie mógł bowiem przyjmować więcej pacjentów i nie będzie zmuszony do zatrudniania kolejnych pracowników, ponieważ osoba współpracująca przejmie większość obowiązków.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż wydatek poniesiony w związku ze szkoleniem na technika weterynarii żony Wnioskodawcy, będącej osobą współpracującą, choć trudno go przypisać konkretnym przychodom, to jako przydatny do prawidłowego wykonywania obowiązków i zadań przez żonę, może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, pod warunkiem jego należytego udokumentowania.

Jednakże zauważyć należy, iż to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest natomiast związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.