IPPP3/4513-42/16-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie:

* ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium innego państwa członkowskiego UE innego niż Polska - jest prawidłowe,

* ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium kraju - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium innego państwa członkowskiego UE innego niż Polska lub na terytorium kraju.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i dystrybucji wyrobów tytoniowych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego oraz posiada zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego obejmujące produkcję, przetwarzanie i magazynowanie wyrobów tytoniowych oraz przemieszczanie wyrobów akcyzowych między składami podatkowymi w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Usługi przewozu wyrobów akcyzowych pomiędzy składami podatkowymi w procedurze zawieszenia poboru akcyzy są, co do zasady, wykonywane przez zewnętrzne firmy transportowe. W zależności od ustaleń z danym kontrahentem firma transportowa działa na rzecz Spółki albo nabywcy wyrobów. Wysyłka wyrobów tytoniowych ze składu podatkowego Spółki objęta jest generalnie jej zabezpieczeniem akcyzowym.

Prawa i obowiązki stron umowy transportowej regulowane są przez Konwencję CMR (Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) i Protokół podpisania, sporządzone w Genewie 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238)). Szczegółowe ustalenia w zakresie przewozu pomiędzy Spółką a danym przewoźnikiem wynikają każdorazowo ze zlecenia przewozu, np. w zakresie daty i godziny załadunku towaru, daty i godziny jego rozładunku, warunków załadunku, warunków przewozu (np. konieczność zabezpieczenia towarów pasami przed wywróceniem, konieczność zabezpieczenia towarów przed wilgocią). Warunki te są akceptowane przez przewoźnika, który jest zobowiązany wykonać zlecenie zgodnie z nimi.

Ponadto, w celu uniknięcia np. opóźnień w realizacji zleceń, pracownicy Wnioskodawcy stale monitorują realizowane zlecenia i kontaktują się z przewoźnikami np. w celu ustalenia, czy przewoźnik dojedzie na czas, a także udzielają mu niezbędnych wskazówek. Celem prawidłowego wykonania umowy sprzedaży wyrobów tytoniowych i ich dostarczenia do miejsca wskazanego przez nabywcę Spółka podejmuje liczne akty staranności przy wyborze firmy mającej dokonać przemieszczenia wyrobów akcyzowych. Przejawia się to w szczególności na:

* weryfikowaniu danych przewoźnika - wpisu w ewidencji działalności gospodarczej i KRS, potwierdzaniu numeru NIP i rejestracji dla celów VAT,

* weryfikowaniu, czy przewoźnik ma ważną polisę ubezpieczeniową; w tym w niektórych przypadkach kontakt z towarzystwem ubezpieczeniowym i potwierdzaniu opłacenia przez przewoźnika składki ubezpieczeniowej,

* weryfikowaniu, czy przewoźnik posiada odpowiednie licencje (np. na wykonywanie krajowego transportu drogowego),

* sprawdzaniu opinii o przewoźniku i realizowanych przez niego zleceniach na giełdzie transportowej TRANS,

* niekorzystaniu z usług przewoźników, z którymi Wnioskodawca miał w przeszłości problemy.

W ostatnim czasie w trakcie przemieszczania wyrobów tytoniowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego Wnioskodawcy (w Polsce) do innego składu podatkowego (nienależącego do Spółki) na terytorium Hiszpanii doszło do kradzieży części transportowanych wyrobów. Kradzież miała miejsce na terytorium Francji. Kierowca firmy transportowej, która realizowała usługę, zgłosił fakt kradzieży policji francuskiej, która sporządziła stosowny protokół. Na moment obecny sprawca kradzieży nie został zidentyfikowany i ujęty. Spółka powiadomiła właściwego dla niej naczelnika urzędu celnego o zaistniałym zdarzeniu. Spółka posiada potwierdzenie dostarczenia wyrobów tytoniowych na część wysyłki przez hiszpańskiego odbiorcę (skład podatkowy).

Sytuacje takie, jak przywołana, mają bardzo sporadyczny charakter. Niemniej jednak w przyszłości nie można wykluczyć podobnych zdarzeń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych wysyłanych z jej składu podatkowego w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli do przestępstwa przeciwko mieniu dochodzi:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych w trakcie ich przemieszczania w procedurze zawieszenia poboru akcyzy (wysyłanych ze składu podatkowego Wnioskodawcy) nie powstanie u niej obowiązek zapłaty podatku akcyzowego na terytorium kraju, zarówno gdy popełnienie przestępstwa przeciwko mieniu nastąpi na terytorium kraju, jak i w innym kraju członkowskim UE.

Stanowisko Spółki wynika z faktu, że w przypadku kradzieży w innym niż Polska kraju członkowskim UE to ten kraj jest uznawany za miejsce (kraj) dopuszczenia do konsumpcji skradzionych wyrobów akcyzowych. W związku z tym państwo członkowskie, w którym nastąpiła kradzież, jest wyłącznie uprawnione do poboru akcyzy (o ile spełnione zostaną przesłanki do opodatkowania takiego zdarzenia).

Z kolei w razie popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu na terytorium kraju brak opodatkowania przez Spółkę skradzionych wyrobów akcyzowych wynika z faktu zachowania przez Wnioskodawcę należytej staranności w doborze kontrahentów (przewoźników) wykonujących usługi transportowe. Podmiotem zobowiązanym do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych może być natomiast podmiot, który dopuścił się kradzieży.

Zdaniem Wnioskodawcy, potwierdzeniem faktu kradzieży na terytorium kraju lub w innym państwie członkowskim UE może być protokół policyjny lub protokół ubezpieczyciela przewoźnika, z którego usług Spółka korzystała.

Ad. a)

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylającej dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U.UE. L 09.0.12), obowiązującej od dnia 1 kwietnia 2010 r., zwanej dalej "dyrektywą", "Podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji". Ustęp 2 lit. a przywołanego artykułu stanowi natomiast, że "Na użytek niniejszej dyrektywy "dopuszczenie do konsumpcji" oznacza opuszczenie procedury zawieszenia poboru akcyzy w odniesieniu do wyrobów akcyzowych, w tym opuszczenie niezgodne z przepisami".

Miejsce (kraj) dopuszczenia do konsumpcji w przypadku m.in. kradzieży wyrobów akcyzowych określa art. 10 Dyrektywy. Przepis ten w ust. 1 i 2 brzmi następująco:

1. "Jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wystąpiła nieprawidłowość prowadząca do ich dopuszczenia do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a, dopuszczenie do konsumpcji następuje w państwie członkowskim, w którym wystąpiła nieprawidłowość.

2. Jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wykryto nieprawidłowość prowadzącą do ich dopuszczenia do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a, i jeśli ustalenie miejsca wystąpienia nieprawidłowości jest niemożliwe, uznaje się, że wystąpiła ona w państwie członkowskim, w którym została wykryta, i w momencie jej wykrycia".

W sytuacji opisanej przez Spółkę kradzież wyrobów tytoniowych (dopuszczenie do konsumpcji) nastąpiła na terytorium Francji (art. 10 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 2 lit. a) dyrektywy). Fakt ten wynika m.in. z protokołu policyjnego przyjęcia zgłoszenia popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu. Miejsca opodatkowania podatkiem akcyzowym nie zmienia fakt, iż nie został wykryty (do tej pory) sprawca kradzieży. Z żadnego przepisu dyrektywy nie wynika bowiem taka zależność.

Tym samym, niezależnie od samej możliwości nałożenia na Spółkę obowiązku zapłaty podatku, jako podmiotu wysyłającego wyroby akcyzowe w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, uprawnienie do żądania zapłaty przysługuje organom państwa, w którym doszło do kradzieży. Stanowisko takie jest zgodne z intencją prawodawcy unijnego, który w motywie 11 zdanie pierwsze do dyrektywy wskazał, że "W przypadku nieprawidłowości podatek akcyzowy powinien być wymagalny w państwie członkowskim, na którego terytorium wystąpiła nieprawidłowość, w wyniku której wyrób został dopuszczony do konsumpcji, lub, jeśli ustalenie miejsca wystąpienia nieprawidłowości jest niemożliwe, w państwie członkowskim, w którym została wykryta."

Ad. b)

Jak już podniesiono w razie popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu na terytorium kraju brak opodatkowania przez Spółkę skradzionych wyrobów akcyzowych wynika z faktu zachowania przez Wnioskodawcę należytej staranności w doborze kontrahentów (przewoźników) wykonujących usługi transportowe. Podmiotem zobowiązanym do zapłaty akcyzy od wyrobów akcyzowych może być natomiast podmiot, który dopuścił się kradzieży.

Zgodnie z art. 7 ust. 4 dyrektywy za dopuszczenie do konsumpcji nie uważa się całkowitego zniszczenia ani nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli zniszczenie lub utrata wynikają z właściwości tych wyrobów, nieprzewidzianych okoliczności lub działania siły wyższej lub wynikają z zezwolenia udzielonego przez właściwe organy państwa członkowskiego.

Przedmiotem opodatkowania akcyzą, w świetle uregulowań art. 8 ust. 3 ustawy, są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Co do zasady zatem ubytki wyrobów akcyzowych lub ich całkowite zniszczenie podlega opodatkowaniu akcyzą. Wyjątkiem od tej reguły jest zwolnienie w trybie art. 30 ust. 3 ustawy, na podstawie którego zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia.

Okoliczności uprawniające do zwolnienia:

* wykazuje podatnik; ciężar dowodu ciąży na nim;

* istotne prawidłowe udokumentowanie zdarzenia;

* jeśli nie wykaże, że nie było jego winy lub że zaistniały okoliczności wyłączające jego bezprawność lub winę (zawinione działanie lub zaniechanie) - płaci akcyzę.

Z orzecznictwa TSUE wynika, że właściciel składu tylko wówczas może ubiegać się o skorzystanie ze zwolnienia, jeżeli wykaże istnienie okoliczności od niego niezależnych, nadzwyczajnych i niemożliwych do przewidzenia, których skutków nie można było uniknąć pomimo dochowania wszystkich środków należytej staranności. Należyta staranność - oznacza ciągłe aktywne zachowanie ukierunkowane na wykrycie i ocenę potencjalnych zagrożeń, a także możliwość przedsięwzięcia odpowiednich i skutecznych kroków w celu zapobieżenia urzeczywistnieniu się tych zagrożeń (wyrok z dnia 18 grudnia 2007 r. w sprawie C-314/06 Société Pipeline Méditerranée et Rhône (SPMR)).

Ponadto siła wyższa, jako przesłanka zwolnienia od akcyzy, nie ogranicza się do absolutnej niemożliwości, lecz powinna być rozumiana jako okoliczności niezależne od podmiotu, nadzwyczajne i niemożliwe do przewidzenia, których skutków nie można było uniknąć pomimo dochowania należytej staranności (zob. wyrok z dnia 15 grudnia 1994 r. w sprawie C-195/91 Bayer przeciwko Komisji; wyrok z dnia 17 października 2002 r. w sprawie C-208/01 Parras Medina). Pojęcie "siły wyższej" obejmuje zatem, poza obiektywnym elementem dotyczącym okoliczności nadzwyczajnych i niezależnych od podmiotu, element subiektywny, polegający na obowiązku zabezpieczenia się przez zainteresowanego przed skutkami nadzwyczajnych zdarzeń poprzez przedsięwzięcie odpowiednich środków bez konieczności nadmiernych poświęceń (postanowienie z dnia 18 stycznia 2005 r. w sprawie C-325/03 P Zuazaga Meabe przeciwko OHIM). Innymi słowy warunek, aby okoliczności towarzyszące powstaniu ubytków były niezależne od uprawnionego właściciela składu, nie ogranicza się do okoliczności znajdujących się poza jego osobą w sensie fizycznym lub psychicznym. Warunek ten powinien być rozumiany raczej jako przewidujący okoliczności, które w sposób obiektywny jawią się jako znajdujące się poza kontrolą uprawnionego właściciela składu lub znajdujące się poza sferą jego odpowiedzialności (podobnie zob. odnośnie do tej ostatniej kwestii wyrok z dnia 5 lutego 1987 r. w sprawie 145/85 Denkavit, Rec. str. 565, pkt 16).

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego Spółka dobiera w sposób staranny kontrahentów, aby wyeliminować lub przynajmniej znaczenie ograniczyć ryzyko powstania niepożądanych sytuacji. W szczególności pracownicy Wnioskodawcy stale monitorują realizowane zlecenia i kontaktują się z przewoźnikami np. w celu ustalenia, czy przewoźnik dojedzie na czas, a także udzielają mu niezbędnych wskazówek. Ponadto Spółka przy wyborze firmy mającej dokonać przemieszczenia wyrobów akcyzowych dokonuje jej szczegółowej weryfikacji formalnoprawnej (dopełnienie obowiązków rejestracyjnych, w tym podatkowych), jak i pod kątem jej rzetelności (np. czy przewoźnik posiada odpowiednie licencje na wykonywanie transportu drogowego, sprawdzaniu opinii o przewoźniku i realizowanych przez niego zleceniach na giełdzie transportowej TRANS). W tym więc zakresie Spółka podejmuje wszystkie starania, które leżą w zakresie jej możliwości aby przemieszczanie wyrobów w procedurze zawieszenia poboru akcyzy przebiegało w sposób prawidłowy.

W tym kontekście należy ponownie przywołać treść art. 30 ust. 3 ustawy, na podstawie którego zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia. Zgodnie z art. 30 ust. 5 ustawy, przywołane zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku ubytków lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, wynikających z popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu.

W ocenie Spółki norma art. 30 ust. 5 ustawy nie nakłada jednak na Spółkę obowiązku zapłaty akcyzy. Wskazać należy, że obowiązek podatkowy, co do zasady, powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej - art. 10 ust. 1 ustawy.

Przy czym określenie dnia powinno być właściwie udokumentowane, aby nie było wątpliwości kiedy on powstał (np. protokół policyjny w przypadku kradzieży). Jako właściwe uznać należy postępowanie polegające na poinformowaniu naczelnika urzędu celnego, sporządzenie stosownych dokumentów opisujących zdarzenie/okoliczności i wielkość ubytku (Spółka dokonała takiego zgłoszenia).

Stosownie do art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych lub doszło do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych.

Z uwagi na powyższe, ubytki powstałe w wyniku przestępstwa popełnionego przeciwko mieniu są opodatkowane podatkiem akcyzowym, przy czym do zapłaty podatku akcyzowego zobowiązany będzie podmiot dokonujący użycia lub sprzedaży tych wyrobów. A zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku akcyzowego od skradzionej ilości wyrobów akcyzowych. Wskazać przy tym należy, że fakt kradzieży wyrobów powinien być odpowiednio udokumentowany oraz uwiarygodniony przez stosowne instytucje jak policja i np. ubezpieczyciel.

Powyższe zapatrywania zbieżne są ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, wyrażonym w interpretacji indywidualnej z 30 kwietnia 2014 r., znak: ILPP3/443-13/14-4/TK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest w zakresie:

* ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium innego państwa członkowskiego UE innego niż Polska prawidłowe,

* ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium kraju nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Stosownie do art. 98 ust. 1 ustawy do wyrobów tytoniowych w rozumieniu ustawy zalicza się bez względu na kod CN:

W poz. 42 załącznika nr 1 do ustawy, do wyrobów akcyzowych zaliczono, bez względu na kod CN, papierosy, tytoń do palenia, cygara i cygaretki.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy przedmiotem opodatkowania akcyzą są również ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób uważa się za całkowicie zniszczony, gdy nie może już zostać wykorzystany jako wyrób akcyzowy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 20 ustawy ubytki wyrobów akcyzowych to wszelkie straty:

W myśl art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot u którego powstają ubytki wyrobów akcyzowych lub doszło do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, również gdy nie jest właścicielem tych wyrobów akcyzowych.

Na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia.

Stosowanie do art. 30 ust. 5 ustawy zwolnienie, o którym mowa w ust. 3 i 4, nie ma zastosowania w przypadku ubytków lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, wynikających z popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu.

W myśl art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów podlegających podatkowi akcyzowemu, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz.Urz.UE.L z 2009 r. Nr 9 str. 12 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą Rady 2008/118/WE, podatek akcyzowy staje się wymagalny w momencie dopuszczenia do konsumpcji w państwie członkowskim dopuszczenia do konsumpcji.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 Dyrektywy Rady 2008/118/WE na użytek niniejszej dyrektywy "dopuszczenie do konsumpcji" oznacza:

Stosowanie do art. 10 ust. 1 Dyrektywy Rady 2008/118/WE jeżeli w trakcie przemieszczania wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy wystąpiła nieprawidłowość prowadząca do ich dopuszczenia do konsumpcji zgodnie z art. 7 ust. 2 lit. a, dopuszczenie do konsumpcji następuje w państwie członkowskim, w którym wystąpiła nieprawidłowość.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i dystrybucji wyrobów tytoniowych. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku akcyzowego oraz posiada zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego obejmujące produkcję, przetwarzanie i magazynowanie wyrobów tytoniowych oraz przemieszczanie wyrobów akcyzowych między składami podatkowymi w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Usługi przewozu wyrobów akcyzowych pomiędzy składami podatkowymi w procedurze zawieszenia poboru akcyzy są, co do zasady, wykonywane przez zewnętrzne firmy transportowe. W zależności od ustaleń z danym kontrahentem firma transportowa działa na rzecz Spółki albo nabywcy wyrobów. Wysyłka wyrobów tytoniowych ze składu podatkowego Spółki objęta jest generalnie jej zabezpieczeniem akcyzowym. W ostatnim czasie w trakcie przemieszczania wyrobów tytoniowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego Wnioskodawcy (w Polsce) do innego składu podatkowego (nienależącego do Spółki) na terytorium Hiszpanii doszło do kradzieży części transportowanych wyrobów. Kradzież miała miejsce na terytorium Francji. Kierowca firmy transportowej, która realizowała usługę, zgłosił fakt kradzieży policji francuskiej, która sporządziła stosowny protokół. Na moment obecny sprawca kradzieży nie został zidentyfikowany i ujęty. Spółka powiadomiła właściwego dla niej naczelnika urzędu celnego o zaistniałym zdarzeniu. Spółka posiada potwierdzenie dostarczenia wyrobów tytoniowych na część wysyłki przez hiszpańskiego odbiorcę (skład podatkowy).

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest między innymi ustalenie czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych wysyłanych ze składu podatkowego Wnioskodawcy w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli do przestępstwa przeciwko mieniu dojdzie na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska.

Odnosząc się do niniejszej kwestii wskazać należy, że w świetle powołanych powyżej przepisów Dyrektywy Rady 2008/118/WE Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski. W przypadku, gdy do kradzieży wyrobów tytoniowych wysyłanych przez Wnioskodawcę w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze zakładu podatkowego Wnioskodawcy dojdzie na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska dopuszczenie do konsumpcji przedmiotowych wyrobów akcyzowych (wyrobów tytoniowych) nastąpi zgodnie z art. 10 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 2 lit. a Dyrektywy Rady 2008/118/WE na terytorium danego państwa członkowskiego UE innego niż Polska. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski.

Tym samym stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych wysyłanych ze składu podatkowego Wnioskodawcy w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli do przestępstwa przeciwko mieniu dojdzie na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium innego państwa członkowskiego UE innego niż Polska należało uznać za prawidłowe.

Ponadto przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest ustalenie czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych wysyłanych ze składu podatkowego Wnioskodawcy w procedurze zwieszenia poboru akcyzy, jeżeli do przestępstwa przeciwko mieniu dojdzie na terytorium kraju.

W przedmiotowym przypadku analiza powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że jeżeli do przestępstwa przeciwko mieniu dojdzie na terytorium kraju Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski. Straty wyrobów tytoniowych wysyłanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy ze składu podatkowego Wnioskodawcy powstałe w wyniku przestępstwa przeciwko mieniu (kradzieży) stanowią ubytki w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. a ustawy. Natomiast na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy ubytki wyrobów akcyzowych podlegają opodatkowaniu. Jednocześnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy jednoznacznie wynika, że podatnikiem w przypadku ubytków wyrobów akcyzowych jest podmiot, u którego powstały ubytki wyrobów akcyzowych. W zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku ubytki wyrobów akcyzowych powstają u Wnioskodawcy. Zatem w analizowanym przypadku przedmiotowe ubytki wyrobów tytoniowych będą podlegać opodatkowaniu podatkiem akcyzowym na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, Wnioskodawca zaś będzie podatnikiem podatku akcyzowego zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy. Przy tym wskazać należy, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od akcyzy, o którym mowa w art. 30 ust. 3 ustawy (zwolnienie się od akcyzy ubytków wyrobów akcyzowych lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20, powstałych wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej) bowiem zgodnie z art. 30 ust. 5 ustawy przedmiotowe zwolnienie nie ma zastosowania w przypadku ubytków lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych, wynikających z popełnienia przestępstwa przeciwko mieniu.

Tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych wysyłanych ze składu podatkowego Wnioskodawcy w procedurze zwieszenia poboru akcyzy, jeżeli do przestępstwa przeciwko mieniu dojdzie na terytorium kraju.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 2014 r. sygn. ILPP3/443-13/14-4/TK podnieść należy że, co prawda, w identycznym stanie prawnym i identycznym stanie faktycznym rozstrzygnięcia powinny być tożsame. Niemniej jednak interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą innych organów wydających interpretacje indywidualne w sprawach innych podatników, co jest tym bardziej zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających interpretacjom. Interpretacja powołana przez Wnioskodawcę na poparcie własnego stanowiska rozstrzyga w odmiennym stanie faktycznym od stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Niniejsza interpretacja dotyczy bowiem opodatkowania podatkiem akcyzowym ubytków paliw płynnych powstałych podczas magazynowania tych wyrobów na terenie składu podatkowego. W związku z powyższym powołana interpretacja nie może stanowić poparcia stanowiska Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty akcyzy na terytorium Polski w przypadku kradzieży wyrobów tytoniowych na terytorium kraju należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.