IPPP3/4512-738/15-4/17/S/RM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 lipca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej IPPP3/4512-738/15-4/17/S/RM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 720/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 12 czerwca 2017 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 2 września 2015 r.) uzupełnionym w dniu 13 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 7 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2015 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 października 2015 r. (data wpływu 16 października 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 października 2015 r.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 13 listopada 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPP3/4512-738/15-4/WH, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 listopada 2015 r. znak: IPPP3/4512-738/15-4/WH wniósł pismem z dnia 3 grudnia 2015 r. (data nadania 3 grudnia 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra i Finansów pismem z dnia 31 grudnia 2015 r. znak: IPPP3/4512-1-48/15-2/WH stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 13 listopada 2015 r. znak: IPPP3/4512-738/15-4/WH złożył skargę w dniu 1 lutego 2016 r. (data wpływu 5 lutego 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 21 lutego 2017 r. sygn. akt III SA/Wa 720/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 13 listopada 2015 r. znak: IPPP3/4512-738/15-4/WH

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1370), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości niezabudowanej wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i w związku z tym zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT:

* jako wspólnik w S. spółka jawna zarejestrowaną w KRS pod numerem z główną działalnością polegającą na sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów osobowych i furgonetek oraz wynajmem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi,

* jako wspólnik w S. spółka cywilna na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej z przeważającą działalnością wydobywanie żwiru i piasku, wydobywanie gliny i kaolinu oraz prowadzi wynajem powierzchni biurowych i nośników reklamowych na własne nazwisko.

W związku z powyższym przychody z prowadzonych działalności opodatkowane są podatkiem od towarów i usług i wykazywane w rejestrach VAT.

W 2005 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną Elżbietą nabył, do majątku prywatnego od osób prywatnych, niezabudowane grunty orne. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie stanowiła majątku w żaden sposób wykorzystywanego w wyżej wymienionych działalnościach gospodarczych i na ich potrzeby. Stanowiła całkowicie odrębny wspólny majątek Wnioskodawcy i żony.

Nieruchomość nie stanowiła towaru handlowego w żadnej z prowadzonych działalności, Wnioskodawca nie ujmował w kosztach uzyskania przychodów oraz rejestrach VAT wydatków związanych z użytkowaniem przedmiotowej nieruchomości.

15 lipca 2015 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną Elżbietą zawarł przedwstępną umowę sprzedaży działki rolnej, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę Wieczystą.

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 13 października 2015 r. przedstawił następujące informacje:

1. Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona w celu powiększenia majątku osobistego Wnioskodawcy i żony jako lokata kapitału bez zamiaru dalszej odsprzedaży. W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych celów co do wykorzystania tej nieruchomości, na pewno zamiarem nie była jej sprzedaż. Obecnie Wnioskodawca jest wraz z żoną na emeryturze, która niestety nie gwarantuje zabezpieczenia ponoszonych kosztów leczenia i utrzymania na godnym poziomie.

2. Dla przedmiotowej nieruchomości brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jednakże w związku z bardzo zawiłymi przepisami dla rozwoju przedsiębiorców, niestabilnym rynkiem gospodarczym i pogarszającą się sytuacją Wnioskodawcy w prowadzonych działalnościach a bardzo korzystnym położeniem przedmiotowej nieruchomości, wystąpił z wnioskiem o warunki zabudowy dla tejże nieruchomości w dalszym ciągu bez zamiaru jej odsprzedaży, ale z myślą iż być może sam rozpocznie na tym terenie działania przynoszące dochód Wnioskodawcy, rodzinie Wnioskodawcy i krajowi. Wnioskodawca uzyskał decyzję o warunkach zabudowy:

* decyzja o warunkach zabudowy z 14 października 2014 r., ustalająca warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo-usługowo-biurowego wraz z parkingiem, pylonem reklamowym oraz dwoma szambami szczelnymi,

* decyzja nr o warunkach zabudowy, z 14 października 2014 r., ustalająca warunki j szczegółowe, zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie hotelu z restauracją barem i salą konferencyjną wraz z parkingiem, pylonem reklamowym oraz trzema szambami szczelnymi,

* decyzja nr o warunkach zabudowy, z 14 października 2014 r., ustalająca warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku usługowego - salonu samochodowego z serwisem z częścią socjalno-biurową w tym myjnią z kioskiem obsługi, z parkingiem i pylonem reklamowym oraz dwoma szambami szczelnymi, z treści której załącznika nr 2 "Wyniki analizy zagospodarowania obszaru" wynika, że dominująca funkcja to zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna oraz usługowa. Funkcja planowanej inwestycji stanowić będzie kontynuację zabudowy w formie budynków usługowych.

3. Przedmiotowa nieruchomość zakupiona przez Wnioskodawcę i jego żonę w roku 2005, po jakimś czasie została ogrodzona najtańszą siatką leśną w celu zabezpieczenia jej przed niepożądanymi działaniami (wyrzucanie śmieci, nielegalna wywózka gruzu) i były to jedyne czynności jakie zostały przez Wnioskodawcę podjęte, niemające na celu podnoszenia wartości działki a jedynie zabezpieczenie przed ewentualnym wandalizmem. Poza tym Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań zmierzających do jakiegokolwiek podniesienia wartości nieruchomości.

4. Żadne działania marketingowe nie były przez Wnioskodawcę podejmowane w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, która to została sprzedana firmie graniczącej z przedmiotową działką i to firma zwróciła się do Wnioskodawcy z propozycją zakupu.

5. W ciągu dziesięciu lat podczas, których Wnioskodawca był właścicielem przedmiotowej nieruchomości była ona raz jedyny udostępniona odpłatnie Fundacji na podstawie faktury VAT w roku 2013.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwe jest, że czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność sprzedaży przedmiotowej działki w stanie faktycznym opisanym powyżej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwalnia się od podatku:

(...)

9. dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane,

(...).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - według art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza to, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg (powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich).

Zatem jak wynika z powyższego orzeczenia, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie tego gruntu nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i w związku z tym zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2005 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną Elżbietą nabył do majątku prywatnego, od osób prywatnych, niezabudowane grunty orne. W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów co do wykorzystania tej nieruchomości - na pewno zamiarem nie była jej sprzedaż. Przedmiotowa nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana w działalnościach gospodarczych prowadzonych przez Wnioskodawcę. Dla przedmiotowej nieruchomości nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Z uwagi na korzystne położenie nieruchomości, ale także z myślą o tym, że może rozpocznie na nieruchomości działania przynoszące dochód, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy. Wnioskodawca ogrodził nieruchomość siatką leśną. Wnioskodawca nie prowadził działań marketingowych w celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca udostępnił odpłatnie nieruchomość Fundacji na podstawie faktury VAT w 2013 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy czynność sprzedaży nieruchomości niezabudowanej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy uznać, że dokonując sprzedaży nieruchomości niezabudowanej Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość jako lokatę kapitału, bez zamiaru dalszej odsprzedaży i nie wykorzystywał jej w żadnej prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wnioskodawca jednorazowo udostępnił przedmiotową nieruchomość Fundacji, wystawiając fakturę z tego tytułu, niemniej jednak okolicznością która przesądziła o oddaniu w najem przedmiotowej nieruchomości była jej lokalizacja (Fundacja była sąsiadem Wnioskodawcy) a nie zamiar prowadzenia działalności gospodarczej w tym zakresie. Z wyjątkiem uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości oraz zabezpieczenia jej przed niepożądanymi działaniami takimi jak wyrzucanie śmieci, nielegalna wywózka gruzu (ogrodzenie działki siatką) Wnioskodawca nie podjął żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia nieruchomości jak również nie podejmował działań marketingowych w celu jej sprzedaży. Z wniosku wynika, że sprzedaż nieruchomości nie była wynikiem aktywnych działań Wnioskodawcy, lecz propozycji firmy graniczącej z przedmiotową działką, która sama złożyła ofertę zakupu.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie nieruchomości nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tej nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zatem dokonując transakcji zbycia nieruchomości niezabudowanej Wnioskodawca nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i nie występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, w związku z czym planowana sprzedaż nieruchomości niezabudowanej mieścić się będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1370) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl