IPPP3/4512-536/16-4/JŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2016 r. (data wpływu 21 lipca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 4 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone dnia 11 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie, który nie był przedmiotem najmu - jest prawidłowe.

* opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie, który był przedmiotem najmu - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie. Wniosek został uzupełniony w dniu 12 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 4 sierpnia 2016 r. (skutecznie doręczone dnia 11 sierpnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 1978 r. na zasadzie współwłasności wraz z małżonkiem na podstawie ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych do majątku prywatnego nabyła grunt o powierzchni 4 407 m². Małżonek zmarł 15 grudnia 1993 r. W dniu 24 września 1998 r. zostało wydane postanowienie o nabyciu spadku po mężu, na mocy którego Wnioskodawczyni odziedziczyła wraz z dziećmi jego część gruntu, każdy po 1/4 udziału, czyli po 550,87 m². Od 24 września 1998 r. Wnioskodawczyni posiada w swoim majątku prywatnym 5/8 wyżej wymienionego gruntu, czyli 2 754,37 m². Każde z dzieci Wnioskodawczyni po 1/8 udziału w gruncie czyli po 550,87 m².

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę.

Dnia 15 listopada 2012 r. firma deweloperska na podstawie umowy najmu wynajęła od Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli część działki. Od 15 listopada 2012 r. do 28 sierpnia 2013 r. była to część działki o powierzchni 150 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 93,75 m². Od 28 sierpnia 2013 do 1 września 2014 r. powierzchnia części wynajmowanej działki tej samej firmie wynosiła 450 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 281,25 m². Od 1 września 2014 r. do 30 września 2014 r. była wynajmowana część działki o powierzchni 1350 m². Udział Wnioskodawczyni

w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 843,75 m². Od 30 września 2014 r. do 19 maja 2016 r. była wynajmowana część działki o powierzchnia 1800 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 1 125 m².

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, więc za wynajem części działki Wnioskodawczyni wystawiała faktury i od wynajmu naliczała 23% podatek VAT.

W dniu 19 maja 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała cały swój udział w działce wynoszący 5/8 czyli 2 754,37 m² firmie, która wcześniej dzierżawiła od Wnioskodawczyni część tej działki zgodnie z opisem powyżej. Sprzedaż odbyła się na podstawie aktu notarialnego i nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni poinformowała, że:

1. Przed sprzedażą udziału w gruncie (działce) nie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Teren nie był ogrodzony. Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, nie starała się o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedanej części działki;

2. Przed sprzedażą Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mające na celu dokonanie sprzedaży gruntów;

3. Grunt (działka), w którym Wnioskodawczyni sprzedała swój udział był i jest gruntem niezabudowanym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu transakcji sprzedaży udziału Wnioskodawczyni w gruncie powstał obowiązek zapłaty podatku VAT? Czy całą transakcję sprzedaży Wnioskodawczyni powinna opodatkować podatkiem VAT, czy tylko proporcjonalnie do ostatnio wynajmowanego udziału?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Zdaniem Wnioskodawczyni transakcji tej nie powinna opodatkowywać podatkiem VAT, ponieważ grunt nabyła w ramach majątku prywatnego. Sprzedaż udziału Wnioskodawczyni w gruncie stanowi przychód z tytułu jednorazowego zbycia części majątku osobistego. Fakt sprzedaży udziału we współwłasności gruntu, stanowiącego majątek osobisty, a wcześniejsze wynajmowanie tylko części udziału Wnioskodawczyni podmiotowi gospodarczemu, nie może stanowić przesłanki obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu transakcji sprzedaży całego udziału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie, który nie był przedmiotem najmu jest prawidłowe, natomiast w zakresie opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie, który był przedmiotem najmu jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z opisu okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w 1978 r. na zasadzie współwłasności wraz z małżonkiem do majątku prywatnego nabyła grunt o powierzchni 4407 m². W dniu 24 września 1998 r. zostało wydane postanowienie o nabyciu spadku po mężu, na mocy którego Wnioskodawczyni odziedziczyła wraz z dziećmi część gruntu, każdy po 1/4 udziału, czyli po 550,87 m². Od 24 września 1998 r. Wnioskodawczyni posiada w swoim majątku prywatnym 5/8 wyżej wymienionego gruntu, czyli 2754,37 m².

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę.

Dnia 15 listopada 2012 r. firma deweloperska na podstawie umowy najmu wynajęła od Wnioskodawczyni i pozostałych współwłaścicieli część działki. Od 15 listopada 2012 r. do 28 sierpnia 2013 r. była to część działki o powierzchni 150 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 93,75 m². Od 28 sierpnia 2013 do 1 września 2014 r. powierzchnia części wynajmowanej działki tej samej firmie wynosiła 450 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 281,25 m². Od 1 września 2014 r. do 30 września 2014 r. była wynajmowana część działki o powierzchni 1350 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 843,75 m². Od 30 września 2014 r. do 19 maja 2016 r. była wynajmowana część działki o powierzchnia 1800 m². Udział Wnioskodawczyni w wynajmowanym gruncie wynosił 5/8, czyli Wnioskodawczyni wynajmowała 1125 m².

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT, więc za wynajem części działki Wnioskodawczyni wystawiała faktury i od wynajmu naliczała 23% podatek VAT.

W dniu 19 maja 2016 r. Wnioskodawczyni sprzedała cały swój udział w działce wynoszący 5/8 czyli 2754,37 m² firmie, która wcześniej dzierżawiła od Wnioskodawczyni część tej działki zgodnie z opisem powyżej. Sprzedaż odbyła się na podstawie aktu notarialnego i nie została opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Przed sprzedażą udziału w gruncie (działce) Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Teren nie był ogrodzony. Wnioskodawczyni nie ponosiła wydatków na uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, nie starała się o uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedanej części działki. Przed sprzedażą Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mające na celu dokonanie sprzedaży gruntów. Grunt (działka), w którym Wnioskodawczyni sprzedała swój udział był i jest gruntem niezabudowanym.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy z tytułu transakcji sprzedaży udziału w gruncie powstał obowiązek zapłaty podatku VAT oraz czy całą transakcję sprzedaży Wnioskodawczyni powinna opodatkować podatkiem VAT, czy tylko proporcjonalnie do ostatnio wynajmowanego udziału.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwe zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych wyjaśnień, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W świetle przedstawionej treści wniosku i przywołanych przepisów trudno w analizowanej sprawie Wnioskodawczynię uznać za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą części udziału w gruncie, która nie była przedmiotem najmu. Brak jest przesłanek wskazujących na to, że Wnioskodawczyni w odniesieniu do sprzedaży części udziału w gruncie, stanowiącej majątek prywatny, działała w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wskazała Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Przed sprzedażą Wnioskodawczyni nie podejmowała również żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mające na celu dokonanie sprzedaży gruntów. Zatem, zbycie części udziału w gruncie, która nie była przedmiotem najmu nie była dokonana w ramach działalności gospodarczej. Sprzedaż ww. udziału w nieruchomości gruntowej nastąpiła w ramach rozporządzania własnym majątkiem i była działaniem w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym, sprzedaż części udziału w nieruchomości gruntowej należącej do Wnioskodawczyni, która nie była przedmiotem najmu, która to część gruntu - jak Strona wskazała - stanowiła majątek prywatny Wnioskodawczyni nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W niniejszych okolicznościach sprawy wskazano ponadto, że część udziału w nieruchomości gruntowej była przedmiotem najmu na rzecz firmy deweloperskiej. W związku z tym zostały zawarte umowy najmu. Zatem, w ocenie tut. Organu w przedmiotowej sprawie udział Wnioskodawczyni w gruncie, który był przedmiotem najmu, wykorzystywano w sposób, który jednoznacznie przesądza, że sprzedaż przedmiotowej części gruntu wypełnia przesłanki działalności gospodarczej.

Co prawda, grunt pierwotnie został nabyty do majątku prywatnego Wnioskodawczyni, jednak na przestrzeni kilku lat udział Wnioskodawczyni w gruncie w różnych częściach był wynajmowany firmie deweloperskiej. Zatem, Wnioskodawczyni nie wykorzystywała posiadanej części udziału w gruncie wyłącznie do własnych potrzeb, lecz również w celach najmu.

Najem nieruchomości gruntowej był przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawczyni i w związku z przedmiotowym wynajmem gruntu Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Tym samym, nie można się zgodzić z Wnioskodawczynią, że sprzedaż udziału w gruncie, który był przedmiotem najmu stanowi przychód z tytułu jednorazowego zbycia części majątku osobistego.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Powyższe w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawczyni nie wykorzystywała całości posiadanego udziału w gruncie do potrzeb osobistych, lecz wykorzystywała część własnego udziału w celach najmu. Wprawdzie z wniosku nie wynika aby Wnioskodawczyni nabyła ww. działkę w celach najmu, jednak należy zauważyć, że właśnie w taki sposób była ona wykorzystywana przez Wnioskodawczynię, która zajmowała się wynajmem posiadanego udziału w gruncie, wystawiając stosowne faktury VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ww. ustawy - Kodeks cywilny regulujące kwestie najmu.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że najem wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług najmu nieruchomości jest działalnością gospodarczą, a podmiot wykonujący te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w przepisach regulujących ten podatek.

Zatem, w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy z tytułu sprzedaży tylko tej części udziału w gruncie, która była przedmiotem najmu na rzecz firmy, która wcześniej dzierżawiła część działki od Wnioskodawczyni. Należy zatem stwierdzić, że dostawa ww. części działki Wnioskodawczyni będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym, dokonując sprzedaży udziału w gruncie, Wnioskodawczyni powinna opodatkować podatkiem od towarów i usług wyłącznie tą część udziału w nieruchomości gruntowej, która była przedmiotem najmu w celach zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zatem zwolnione od podatku od towarów i usług w oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

* przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;

* teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy.

Dokonując analizy okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku, należy wskazać, że niniejsza nieruchomość gruntowa objęta jest obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego i grunt ten przeznaczony jest pod zabudowę. Zatem część nieruchomości gruntowej należąca do Wnioskodawczyni, o której mowa w niniejszym wniosku, skoro zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest pod zabudowę, jest terenem budowlanym, w myśl ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z tym dostawa części udziału w gruncie, nie będzie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Ponieważ w odniesieniu do części udziału w przedmiotowej nieruchomości, która była przedmiotem najmu nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy nieruchomości wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawczyni nabyła grunt o powierzchni 4407 m² na zasadzie współwłasności wraz z małżonkiem na podstawie ustawy o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych do majątku prywatnego. Następnie, na mocy postanowienia o nabyciu spadku po mężu Wnioskodawczyni odziedziczyła wraz z dziećmi jego część gruntu, każdy po 1/4 udziału, czyli po 550,87 m². Udział Wnioskodawczyni w przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie był wykorzystywany wyłącznie do działalności zwolnionej, bowiem - jak już wskazano - część udziału w gruncie Wnioskodawczyni był przedmiotem najmu. Tym samym, dostawa ww. części udziału w przedmiotowej nieruchomości gruntowej, która była przedmiotem najmu nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem dostawa udziału w części nieruchomości gruntowej, w stosunku do których Wnioskodawczyni występuje w roli podatnika podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%.

Reasumując, w omawianej sprawie Wnioskodawczyni w zakresie sprzedaży tej części udziału w nieruchomości gruntowej, która nie była przedmiotem najmu nie jest zobowiązana do opodatkowania tej transakcji, natomiast w odniesieniu do sprzedaży tej części udziału w gruncie, która była przedmiotem najmu, Wnioskodawczyni wystąpiła w roli podatnika podatku od towarów i usług i jest zobowiązana do opodatkowania tej części transakcji stawką podatku w wysokości 23%. Jednocześnie, od tej części udziału w gruncie, dla Wnioskodawczyni powstał obowiązek zapłaty ww. podatku.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie, który nie był przedmiotem najmu jest prawidłowe, natomiast w zakresie opodatkowania i zapłaty podatku od sprzedaży udziału w gruncie, który był przedmiotem najmu jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na wniosek Zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, w związku z tym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, natomiast współwłaściciele chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinni wystąpić z oddzielnymi wnioskami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.