IPPP3/4512-506/16-5/KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.) uzupełnionym w dniu 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 11 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego przez Rolnika na rzecz Wnioskodawcy - jest prawidłowe,

* braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego przez Wnioskodawcę na rzecz docelowego inwestora - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu 29 sierpnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 11 sierpnia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (sprecyzowane w uzupełnieniu z dnia 25 sierpnia 2016 r.):

Wnioskodawca w grudniu 2010 r. zawarł z osobą prywatną (rolnikiem) umowę przedwstępną na zakup gruntu o areale około 22500 m². W styczniu 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną na sprzedaż gruntu - po zrealizowaniu transakcji z rolnikiem (zbywcą) - docelowemu inwestorowi, który planuje zamknięcie transakcji w całości lub w części do 15 lutego 2017 r. Wnioskodawca informuje ponadto, że zbywca (rolnik) nabył przedmiotowy grunt w drodze darowizny. Grunt ten nie był wykorzystywany przez zbywcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie działał on jako czynny podatnik tego podatku. Zbywca nie podejmował ani nie zamierza podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu; nie podejmował ani będzie podejmować jakichkolwiek działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy mające na celu dokonanie sprzedaży. Grunt, który Wnioskodawca zamierza nabyć, jest niezabudowany, natomiast decyzją Rady Gminy z lipca 2011 r. jest przeznaczony do zabudowy przemysłowo-usługowej i obsługi komunikacyjnej. Zbywca uiszcza podatek rolny. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca nie zamierza nabyć gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza sprzedać grunt w takim stanie w jakim go zakupi, w związku z czym Wnioskodawca nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych. Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczającymi poza zwykłe formy mające na celu dokonanie sprzedaży. Grunt Wnioskodawca zamierza sprzedać docelowemu inwestorowi bez zbędnej zwłoki (jak najszybciej). Przed sprzedażą Wnioskodawca nie zamierza użytkować gruntu w żaden sposób, w tym wykorzystywać go do czynności zwolnionych od podatku. Grunt Wnioskodawca zamierza nabyć wspólnie z żoną do majątku prywatnego. Przeniesienie własności gruntu na Wnioskodawcę i małżonkę planowane jest w I kw. 2017 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zakup gruntu od rolnika oraz sprzedaż tego gruntu docelowemu inwestorowi podlegają opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. uważam, że zarówno transakcja nabycia, jak i sprzedaży gruntu nie podlegają podatkowi od towarów i usług (VAT), gdyż chodzi o teren niezabudowany, którego wykorzystanie stanowić będzie suwerenną decyzję inwestora, na którą ani zbywca, ani Wnioskodawca - jako nabywca, a następnie zbywca - nie mamy wpływu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* prawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego przez Rolnika na rzecz Wnioskodawcy

* nieprawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego przez Wnioskodawcę na rzecz docelowego inwestora.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika z tytułu wykonania takiej czynności.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kwestii opodatkowania dostawy towarów (np. gruntów, nieruchomości) istotne jest również, czy dokonujący dostawy w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zauważyć należy, że określenie, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, czy jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w grudniu 2010 r. Wnioskodawca zawarł z osobą prywatną (rolnikiem) umowę przedwstępną na zakup gruntu o areale około 22500 m². W styczniu 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną na sprzedaż gruntu - po zrealizowaniu transakcji z rolnikiem (zbywcą) - docelowemu inwestorowi, który planuje zamknięcie transakcji w całości lub w części do 15 lutego 2017 r. Wnioskodawca informuje ponadto, że zbywca (rolnik) nabył przedmiotowy grunt w drodze darowizny. Grunt ten nie był wykorzystywany przez zbywcę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie działał on jako czynny podatnik tego podatku. Zbywca nie podejmował ani nie zamierza podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu; nie podejmował ani będzie podejmować jakichkolwiek działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy mające na celu dokonanie sprzedaży. Grunt, który Wnioskodawca zamierza nabyć, jest niezabudowany, natomiast decyzją Rady Gminy z lipca 2011 r. jest przeznaczony do zabudowy przemysłowo-usługowej i obsługi komunikacyjnej. Zbywca uiszcza podatek rolny. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast Wnioskodawca nie zamierza nabyć gruntu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza sprzedać grunt w takim stanie w jakim go zakupi, w związku z czym Wnioskodawca nie zamierza podejmować jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych. Wnioskodawca nie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczającymi poza zwykłe formy mające na celu dokonanie sprzedaży. Grunt Wnioskodawca zamierza sprzedać docelowemu inwestorowi bez zbędnej zwłoki (jak najszybciej). Przed sprzedażą Wnioskodawca nie zamierza użytkować gruntu w żaden sposób, w tym wykorzystywać go do czynności zwolnionych od podatku. Grunt Wnioskodawca zamierza nabyć wspólnie z żoną do majątku prywatnego. Przeniesienie własności gruntu na Wnioskodawcę i małżonkę planowane jest w I kw. 2017 r.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość czy zakup gruntu od rolnika (Zbywcy) oraz sprzedaż tego gruntu docelowemu inwestorowi podlegają opodatkowaniu VAT.

Analiza przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, treści powołanych przepisów prawa, jak również aktualnego orzecznictwa sądowego, prowadzi do stwierdzenia, że brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać rolnika (Zbywcę) za podatnika podatku od towarów i usług w związku z zamiarem sprzedaży przedmiotowego gruntu na rzecz Wnioskodawcy.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży przedmiotowego gruntu, rolnik (Zbywca) będzie działał w charakterze handlowca, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z wniosku wynika, że nabycie gruntu przez rolnika (Zbywcę) nastąpiło w drodze darowizny. Ponadto Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany przez rolnika (Zbywcę) do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, w związku z czym nie działał on jako czynny podatnik tego podatku. Zbywca nie podejmował ani nie zamierza podejmować żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, nie podejmował ani nie będzie podejmować jakichkolwiek działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy mające na celu dokonanie sprzedaży.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że rolnik (Zbywca) dokonując planowanej na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży przedmiotowego gruntu, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka sprzedaż nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, ale będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania.

Tym samym, w opisanej sytuacji rolnik (Zbywca), sprzedając przedmiotowy grunt stanowiący jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja zbycia na rzecz Wnioskodawcy przedmiotowego gruntu, o których mowa we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast odnosząc się do sprzedaży przedmiotowego gruntu przez Wnioskodawcę na rzecz docelowego inwestora należy stwierdzić, że w niniejszej sytuacji wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż przedmiotowego gruntu stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca w grudniu 2010 r. zawarł przedwstępną umowę na zakup przedmiotowego gruntu z rolnikiem (Zbywcą), po czym w styczniu 2016 r. zawarł przedwstępną umowę sprzedaży tego gruntu z docelowym inwestorem. Ponadto Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że po dokonanej transakcji nabycia ww. gruntu od rolnika (Zbywcy) zamierza bez zbędnej zwłoki (jak najszybciej) sprzedać przedmiotowy grunt docelowemu inwestorowi. Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca zakupi przedmiotowy grunt z zamiarem jego odsprzedaży. Charakter poczynionej czynności, tj. zakup gruntu, który nie jest przeznaczony na potrzeby osobiste wskazuje, że nabycie przedmiotowego gruntu ma formę lokaty kapitału, którego dokonano z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych poprzez inwestycję środków pieniężnych, tj. z zamiarem odzyskania zainwestowanych środków w przyszłości (poprzez sprzedaż). Z powyższego wynika, iż zamiar wykorzystania przedmiotowego gruntu dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie jego zakupu.

W związku z przedstawionymi okolicznościami sprawy, uznać należy, że rodzaj podjętego przez Wnioskodawcę działania, świadczy o zorganizowanym charakterze sprzedaży i powoduje, że planowana sprzedaż gruntu przybiera formę zawodową (profesjonalną) w zakresie obrotu nieruchomościami. Działanie to wykracza poza zakres zarządu majątkiem prywatnym i należy je uznać za działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Fakt, że Wnioskodawca dokona nabycia przedmiotowego gruntu z zamiarem jego odsprzedaży świadczy o wykorzystaniu nieruchomości do celów zarobkowych. Powyższa okoliczność powoduje, że opisanej czynności nie można interpretować jako rozporządzanie majątkiem prywatnym, lecz jako świadome działanie, zmierzające do osiągnięcia korzyści materialnych z tytułu jego sprzedaży. Tym samym sprzedaż przedmiotowego gruntu nie będzie stanowiła zwykłego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawca będzie działał w tym zakresie jak handlowiec.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż ww. gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Według regulacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Przy czym, art. 2 pkt 33 ustawy stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany" oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Przepis art. 2 pkt 33 ustawy w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotowy grunt jest niezabudowany, natomiast decyzją Rady Gminy z lipca 2011 r. jest przeznaczony do zabudowy przemysłowo-usługowej i obsługi komunikacyjnej. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ponieważ są to grunty przeznaczone pod zabudowę.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tekst jedn.: teren ma charakter budowlany) to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

* brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,

* towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że przed sprzedażą nie zamierza użytkować przedmiotowego gruntu w żaden sposób, w tym wykorzystywać go do czynności zwolnionych od podatku. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowego gruntu nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Bowiem jak wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2, jak i pkt 9 ustawy, w związku z czym, sprzedaż przez Wnioskodawców ww. gruntu docelowemu inwestorowi podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowego gruntu podatkiem od towarów i usług stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego przez Rolnika na rzecz Wnioskodawcy oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu niezabudowanego przez Wnioskodawcę na rzecz docelowego inwestora.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla rolnika (Zbywcy), który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.