IPPP3/4512-50/15-2/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2015 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach kontraktu menedżerskiego - jest prawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych w ramach kontraktu menedżerskiego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Jerzy G. (dalej "Wnioskodawca", "Zarządzający") jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą obejmującą świadczenie usług zarządzania i doradztwa w zakresie zarządzania (PKD 2007 - 70.22.Z) na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego (VAT-R) od dnia 1 stycznia 2015 r. w zakresie podatku od towarów i usług, rejestrując się, jako czynny podatnik podatku VAT.

W dniu 1 stycznia 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką Polskie Inwestycje Rozwojowe SA (dalej "Spółka") umowę, na podstawie której zobowiązał się do świadczenia na rzecz Spółki usług polegających na osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki wraz z reprezentacją Spółki na zewnątrz, tj. wobec organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i innych podmiotów trzecich w ramach pełnienia funkcji Prezesa Zarządu Spółki (dalej: "Kontrakt", "Umowa").

Zakres obowiązków i uprawnień Wnioskodawcy określają postanowienia Kontraktu menedżerskiego, powszechnie obowiązujące przepisy prawa, w tym w szczególności przepisy ustawy z 13 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: "k.s.h."), postanowienia Statutu Spółki oraz Regulaminu Zarządu oraz uchwał organu nadzorczego Spółki.

Na podstawie kontraktu menadżerskiego Wnioskodawca zobowiązał się do prowadzenia spraw Spółki i jej reprezentowania z najwyższą starannością i sumiennością ocenianą przy uwzględnieniu profesjonalnego charakteru działalności. Z kontraktu wynika także, iż wszelkie obowiązki z zakresu zarządzania Spółką Wnioskodawca powinien wykonywać ze starannością, jakiej wymaga się od firmy zewnętrznej zajmującej się profesjonalnie zarządzaniem cudzymi interesami i jest on odpowiedzialny za niezachowanie takiej staranności. Umowa zakłada, że Wnioskodawca zobowiązany jest do osobistego wykonywania swoich obowiązków związanych z funkcją i nie zlecania ich osobom trzecim. Ponadto, w ramach postanowień określających sposób wykonywania przez Wnioskodawcę czynności kontrakt przewiduje, że Zarządzający wykonuje swoje główne obowiązki w miejscu przez siebie wybranym, może to być siedziba Spółki, siedziba Wnioskodawcy oraz miejsca, które wymagają tego ze względu na działalność Spółki. Zadania Wnioskodawcy zgodnie z zawartym kontraktem wykonywane są w czasie przez niego wybranym, z uwzględnieniem potrzeb Spółki, zapewniającym prawidłową realizację kontraktu.

Zgodnie z zawartym kontraktem Zarządzającemu za świadczenie usług polegających na zarządzaniu Spółką przysługuje zryczałtowane miesięczne wynagrodzenie w określonej kwocie zwane w Umowie "Wynagrodzeniem Bazowym". Ponadto Rada Nadzorcza może przyznać Wnioskodawcy dodatkowe wynagrodzenie, którego uwarunkowania, parametry ekonomiczne i wysokość określone zostały w załączniku do zawartego kontraktu ("Wynagrodzenie Dodatkowe") Kalkulacja Wynagrodzenia Dodatkowego zależy od osiągnięcia w danym roku kalendarzowym ustalonych wskaźników finansowych. Należne Wnioskodawcy wynagrodzenie podlega ponadto podwyższeniu o kwotę wydatków poniesionych w danym miesiącu przez Zarządzającego związanych bezpośrednio z realizacją przez niego przedmiotu kontraktu (wydatki na telefon, samochód itp). W szczególności są to koszty podróży odbywanych w interesie Spółki (w kraju i zagranicą), w tym koszty transportu, noclegów, pobytu oraz spotkań, o ile są to koszty udokumentowane, uzasadnione oraz bezpośrednio związane z wykonywaniem kontraktu.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy otrzymywane od Spółki, będzie rozliczane, jako przychód z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z przepisem art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od tego przychodu Spółka, jako płatnik pobierać będzie zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz odprowadzać należne składki na ubezpieczenia zdrowotne.

Zgodnie z warunkami kontraktu wynagrodzenie należne Wnioskodawcy Spółka wypłaca na podstawie wystawianych przez Zarządzającego faktur z uwzględnieniem podatku VAT. Wnioskodawca opodatkowuje, zatem świadczone przez siebie usługi związane z zawartym kontraktem menadżerskim podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z zapisami § 4 kontraktu menadżerskiego Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki lub osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z kontraktu. Ponadto, zgodnie z zapisami § 2 ust. 2 Umowy Zarządzający odpowiada za działania osób z usług, których korzysta przy wykonywaniu Kontraktu, jak za działania własne. Wnioskodawca zawarł umowę ubezpieczenia dotyczącą odpowiedzialności cywilnej oraz kontraktowej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług zarządzania. Umowa ubezpieczenia została zawarta na własny koszt Wnioskodawcy, na okres pełnego roku kalendarzowego z sumą ubezpieczenia 1.000.000 złotych. Istnieje obowiązek ponawiania umowy ubezpieczenia przez czas wykonywania funkcji Prezesa zarządu na podstawie Kontraktu menadżerskiego.

Kontrakt menadżerski został zawarty na 3 lata i 6 miesięcy, przy czym Wnioskodawca uprawniony jest na podstawie zapisów Kontraktu do przerwy w wykonywaniu czynności zarządzania w ilości 30 dni roboczych, w każdym roku kalendarzowym. Za czas przerwy Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie w niezmienionej wysokości.

Przedmiotem składanej interpretacji indywidualnej jest wątpliwość Wnioskodawcy, czy w zaistniałym stanie faktycznym jest on zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT świadczonych przez niego usług w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynności realizowane przez Wnioskodawcę, będącym Prezesem Zarządu Spółki, na podstawie Kontraktu menedżerskiego stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym nie podlegają pod wyłączenie zawarte w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT, w konsekwencji czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo opodatkowując wynagrodzenie za świadczone usługi (zarówno w zakresie Wynagrodzenia Bazowego, jak i Wynagrodzenia Dodatkowego) podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadcząc opisane w stanie faktycznym usługi na podstawie Kontraktu menadżerskiego jest podatnikiem od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym powinien dokumentować świadczone na rzecz Spółki usługi (zarówno w zakresie Wynagrodzenia Bazowego, jak i Wynagrodzenia Dodatkowego) fakturą z wykazanym podatkiem należnym z uwagi na fakt, iż Umowa nie wyłącza odpowiedzialności zarządzającego za niewykonywanie lub nienależyte wykonanie obowiązków wynikających z kontraktu względem osób trzecich, co oznacza wykonywanie ich w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Według ustawy o podatku od towarów i usług jest, bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Przez świadczenie należy, zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z kolei art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy stanowi, iż za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, nie uznaje się czynności, z tytułu, których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiądzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności, co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Natomiast zgodnie z art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, uważa sią m.in. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiąbiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o PIT.

Jak słusznie zauważył TK w wyroku z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn.: K 50/05, w przypadku opodatkowania podatkiem od towarów i usług działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w przepisach art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku PIT, należy każdorazowo zbadać, jaki jest kształt wzajemnych relacji, praw i obowiązków podmiotu w stosunku do podmiotu zlecającego te czynności. Każda umowa zlecenia i podobna do niej może, pomimo pozornego podobieństwa, różnić sią choćby jednym szczegółem, decydującym o wyłączeniu czynności wykonanych na jej podstawie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub objąciu jej tym podatkiem.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobą fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiądzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności, co do warunków

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiądzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony, co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Jednakże nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT, odnoszące sią do odpowiedzialności należy rozumieć, jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Nie będzie, więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą, co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem VAT.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w przywołanych orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz, którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku zdaniem Wnioskodawcy nie zachodzą wszystkie trzy przesłanki określone w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, bowiem ze stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł kontrakt menedżerski ze spółką akcyjną, mocą, którego pełniąc funkcję prezesa zarządu zobowiązał się do zarządzania spółką. Zakres zarządzania obejmuje reprezentowanie oraz prowadzenie wszystkich spraw zarządzanego podmiotu. Zgodnie z kontraktem wszelkie obowiązki z zakresu zarządzania spółką powinny być wykonywane ze starannością i Wnioskodawca jest odpowiedzialny za niezachowanie takiej staranności. Wnioskodawca sprawuje swoje czynności w siedzibie spółki w takich ramach czasowych, jakie niezbędne są do sprawnego zarządzania, jednakże jednocześnie powinien być stale dostępny dla spółki w sprawach wymagających jego osobistego zaangażowania, z tego względu z pewnością nie można uznać, że Wnioskodawca ma stałe godziny pracy jak wymaga się tego przy umowach o pracę. Wnioskodawcy przysługuje prawo do korzystania z pewnych składników majątku spółki. W umowie przewidziano, że Wnioskodawca jest obowiązany stosować się do przepisów Kodeksu spółek handlowych, postanowień statutu spółki oraz regulaminu zarządu oraz uchwał organu nadzorczego.

Za świadczenie usług zarządzania Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie, składające się z części stałej i części zmiennej. Ponadto spółka ponosi wszelkie prawidłowo udokumentowane wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, w tym koszty delegacji służbowych i szkoleń. W zakresie odpowiedzialności Wnioskodawcy, kontrakt menedżerski przewiduje, iż Wnioskodawca odpowiada wobec spółki lub osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków z niej wynikających. Odpowiedzialność jest niezależna od odpowiedzialności ponoszonej z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu spółki w zakresie określonym przepisami k.s.h. oraz innymi przepisami prawa. W celu zagwarantowania ww. zobowiązań Wnioskodawca zawarł na własny koszt umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Obowiązek posiadania przez Wnioskodawcę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej trwa przez cały okres obowiązywania kontraktu menedżerskiego, zaś możliwość zgłaszania roszczeń na podstawie umowy ubezpieczenia przysługiwać będzie podmiotom pokrzywdzonym nawet do 36 miesięcy po ustaniu umowy ubezpieczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy wskazany opis sprawy w kontekście powołanych przepisów ustawy o podatku VAT pozwala na uznanie, że w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego nie występuje stosunek prawny taki, jak pomiędzy pracodawcą a pracownikiem w przypadku zawarcia umowy o pracę. Wnioskodawca nie ma ściśle zakreślonych ram czasowych świadczenia usług. Nie ma obowiązku wykonywania swoich czynności w siedzibie spółki, ani w godzinach jej pracy. W ramach świadczonych przez siebie usług nie podlega kierownictwu innych osób. Wnioskodawca sam kształtuje sposób i miejsce wykonywania usług wynikających z kontraktu menedżerskiego kierując się koniecznością starannego wykonywania usług objętych kontraktem menedżerskim. Wnioskodawca, bowiem wszelkie obowiązki powinien wykonywać "ze starannością, jakiej wymaga się od firmy zajmującej się profesjonalnie zarządzaniem cudzymi interesami". Wnioskodawcy, mocą postanowień kontraktu, pozostawiono swobodę wyboru miejsca wykonywania usług - zobowiązany jest jedynie wykonywać czynności w czasie i miejscach, które są niezbędne do należytego i sprawnego zarządzania spółką. Zatem z powyższego wynika, że Wnioskodawca może wykonywać w dowolnym miejscu i czasie czynności określone Kontraktem.

Artykuł 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT w zakresie, w jakim odnosi się do kwestii odpowiedzialności, należy rozumieć, jako odpowiedzialność zleceniodawcy, w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. W takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności Zleceniobiorcy. Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Ponieważ Zarządzający ponosi odpowiedzialność za wykonywane przez siebie usługi również względem innych podmiotów aniżeli sama spółka oraz ponosi ryzyko związane z brakiem wystarczającej staranności w podejmowanych działaniach, nie można mieć wątpliwości, iż ponosi tym samym ryzyko gospodarcze związane ze świadczonymi przez siebie usługami w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Ryzyko ekonomiczne znajduje z kolei odzwierciedlenie w konstrukcji wynagrodzenia, jakie przewidziano w umowie. Jest ono, bowiem w dużej mierze uzależnione od oceny, jakości świadczonych przez Zarządzającego usług. Tym samym postanowienia umowy w zakresie wynagrodzenia, nie pozostawiają wątpliwości, że nie jest to stosunek, który ma cechy stosunku pracy, co uniemożliwia zastosowanie wyłączenia z VAT do przedmiotowej umowy.

Z powyższego wynika również, że określony względem Wnioskodawcy warunek odpowiedzialności za wykonanie czynności w ramach kontraktu menedżerskiego, który decyduje o uznaniu czynności za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełniony.

Celem realnego zagwarantowania wykonania przez Wnioskodawcę zobowiązania wynikającego z nałożonego na niego rygoru odpowiedzialności jest konieczność ubezpieczenia w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Wyraża się to w warunkach zawartego Kontraktu, według których Zarządzający zobowiązany był do zawarcia indywidualnej umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, o sumie ubezpieczenia nie niższej niż 1.000.000 złotych. Wyjątkowo z powyższego obowiązku Zarządzający może się zwolnić za zezwoleniem Rady Nadzorczej spółki, pod warunkiem, że ustanowi inną formę zabezpieczenia (np. hipoteka, gwarancja bankowa).

W rezultacie powyższego stwierdzić należy, że odpowiedzialność Wnioskodawcy została ukształtowana w sposób odmienny niż odpowiedzialność pracownika za szkody wyrządzone w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych. Kontakt menedżerski, jako nienazwana umowa cywilnoprawna mająca za przedmiot świadczenie usług należy do kategorii tzw. umów starannego działania z elementami umowy rezultatu. Również zgodnie z zawartym kontraktem, menedżer ponosi odpowiedzialność za niedołożenie należytej staranności w zarządzaniu spółką jakiej wymaga się od firmy zajmującej się profesjonalnie zarządzaniem cudzymi interesami.

Zwrócenia uwagi wymaga fakt, iż członkowie zarządu spółek kapitałowych również z mocy prawa ponoszą odpowiedzialność względem osób trzecich poza samą spółką (tekst jedn.: względem wierzycieli spółki, wspólników czy wreszcie Skarbu Państwa) można przywołać chociażby art. 291 k.s.h., zgodnie, z którym jeżeli członkowie zarządu umyślnie lub przez niedbalstwo podali fałszywe dane w oświadczeniu, o pokryciu kapitału zakładowego, odpowiadają wobec wierzycieli spółki solidarnie ze spółką przez trzy lata od dnia zarejestrowania spółki lub zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego. Odpowiedzialność taka wynika również z art. 299 § 1 k.s.h., który stanowi, że jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Ponadto art. 300 k.s.h. stanowi, że przepisy ww. art. 291 i 299 nie naruszają praw wspólników oraz osób trzecich do dochodzenia naprawienia szkody na zasadach ogólnych. W przepisach k.s.h. można by znaleźć jeszcze szereg innych tego typu przepisów, które sytuują odpowiedzialność zarządu względem osób trzecich.

Podstawą prawną odpowiedzialności członków zarządu spółki kapitałowej może być także art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, zgodnie, z którym osoby zobowiązane do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości spółki - członkowie zarządu, ponoszą odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną wskutek niezłożenia tego wniosku w terminie.

Zważywszy na fakt, że menedżer ponosi odpowiedzialność za wykonywane przez siebie usługi również względem innych podmiotów aniżeli sama spółka oraz ponosi ryzyko związane z brakiem wystarczającej staranności w podejmowanych działaniach nie można mieć wątpliwości, iż ponosi on tym samym ryzyko gospodarcze związane ze świadczonymi przez siebie usługami w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Ryzyko ekonomiczne znajduje z kolei odzwierciedlenie w konstrukcji wynagrodzenia, jakie przewidziano w kontrakcie menedżerskim. Jest ono, bowiem w dużej mierze uzależnione od wyników osiąganych przez menedżera, a więc od starannego działania w zarządzaniu spółką.

Konkludując, zważywszy na wskazane powyżej aspekty prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w ramach, której zawarł on ze spółką, w której pełni funkcję Prezesa zarządu, kontrakt menedżerski o świadczenie usług w zakresie zarządzania, przewidujący zarówno brak podporządkowania wobec spółki, jak i ponoszenie pełnej odpowiedzialności za podejmowane przez siebie działania, należy skonstatować, że stosunek prawny łączący Wnioskodawcę ze spółką nie nosi cech właściwych zarówno stosunkowi pracy, jak i stosunkowi do niego zbliżonemu.

W świetle powyższej argumentacji na gruncie ustawy o podatku VAT z uwagi na niespełnienie wszystkich negatywnych przesłanek wynikających z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku VAT, usługi świadczone na podstawie kontraktu należy uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca postępuje prawidłowo opodatkowując podatkiem VAT otrzymywane wynagrodzenie.

Na potwierdzenie powyższej argumentacji wypada przywołać stanowiska organów podatkowych zawartych m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 września 2014 r., sygn. ITPP1/443-624/14/BK, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 września 2014 r., sygn. IBPP2/443-551/14/AB, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. IPPP2/443-1278/13-3/DG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.