IPPP3/4512-350/16-5/KP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.) uzupełnionym w dniu 29 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości niezabudowanej w sytuacji gdy nie ma uchwalonego planu zagospodarowania planu zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu została wydana i nie jest jeszcze ostateczna - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 maja 2016 r. wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości niezabudowanej w sytuacji gdy nie ma uchwalonego planu zagospodarowania planu zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu została wydana i nie jest jeszcze ostateczna.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (data wpływu 4 lipca 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 20 czerwca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 27 kwietnia 2016 r. Pan Tomasz Antoni S. (dalej: "Sprzedający") oraz G. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością P. spółka komandytowo - akcyjna (dalej: "Kupujący") podpisali Umowę sprzedaży oraz ustanowienie hipoteki (dalej: "Umowa"), na podstawie której Sprzedający przeniósł na rzecz Kupującego własność niezabudowanej nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę ewidencyjną nr 207/10 o obszarze 33.585,00 m², położoną w W., obrębie X. (dalej: "Nieruchomość"), dla której Sąd Rejonowy w P, Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą (dalej: "KW"), Sprzedający i Kupujący są dalej łącznie zwani "Stronami".

Zgodnie z KW, sposób korzystania z Nieruchomości określono jako "R" - grunty orne, natomiast zgodnie z wypisem z rejestru gruntów wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej (nr kancelaryjny: wydany dnia 25 kwietnia 2016 r.) Nieruchomość stanowi grunty orne oznaczone symbolami "RIIIb" i "RIVa". Nieruchomość zlokalizowana jest na obszarze, na którym brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, co zostało potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez Wójta Gminy (wydane dnia 21 kwietnia 2016 r.), które zostało załączone do Umowy.

Na dzień podpisania Umowy nie została wydana ostateczna decyzja o warunkach zabudowy Nieruchomości. Co prawda, na wniosek Sprzedającego z dnia 21 kwietnia 2011 r. została w dniu 26 października 2015 r. wydana przez Wójta Gminy decyzja nr 6/2015 o warunkach zabudowy, jednak od niniejszej decyzji zostało złożone odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Na dzień podpisania Umowy (oraz złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wydało orzeczenia w sprawie ww. decyzji o warunkach zabudowy Nieruchomości, wobec czego brak jest ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy Nieruchomości.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że Zbywca nabył grunt, o którym mowa we wniosku, w drodze dziedziczenia (wraz ze swoją matką) w 2000 r., a następnie - w roku 2006 - dokonany został dział spadku i w konsekwencji Zbywca stał się jedynym właścicielem gruntu. Wskazać w związku z tym należy, iż nabycie przez Zbywcę gruntu nastąpiło w ramach czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Tym samym, Zbywcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przez niego gruntu (nieruchomości) będącego przedmiotem zakupu przez Wnioskodawcę. Ponadto Zbywca przez cały okres kiedy był właścicielem (a wcześniej współwłaścicielem) gruntu (nieruchomości) - grunt nie był wykorzystywany przez Zbywcę do żadnych czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych z podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa Nieruchomości dokonana przez Sprzedającego na rzecz Kupującego jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej: "UPTU") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: "VAT") podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 UPTU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 UPTU).

Nieruchomość spełnia powyższą definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 UPTU, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 UPTU podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, przy czym - zgodnie z art. 146a pkt 1 UPTU - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 UPTU przewiduje jednak zwolnienie od podatku VAT dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, przy czym art. 2 pkt 33 UPTU definiuje tereny budowlane jako grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów nr PT10/033/12/207/WL1/13/RD 58639 z dnia 14 czerwca 2013 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (dalej: "interpretacja MF"), " (...) od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były, zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług".

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, na dzień podpisania Umowy (oraz złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar, na którym znajduje się Nieruchomość, jak również brak jest ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy Nieruchomości, która potwierdzałaby budowlane przeznaczenie Nieruchomości, wobec czego - jak wynika z przytoczonych wyżej przepisów UPTU oraz Interpretacji MF, dostawa Nieruchomości podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 UPTU jako teren niezabudowany inny niż teren budowlany.

Jak bowiem wynika z wypisu z rejestru gruntów obowiązującego na dzień podpisania Umowy (wydany dnia 25 kwietnia 2016 r.), Nieruchomość stanowi grunty orne oznaczone symbolami "RIIIb" i "RIVa".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 6 i pkt 7 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

Stosownie do art. 2 pkt 33 ustawy, tereny budowlane to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199, późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego. Decyzja o warunkach zabudowy jest aktem planistycznym, którego przedmiotem jest określenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jest to akt odnoszący się do przyszłego stanu danego terenu. W wydawanej decyzji określa się uwarunkowania prawne realizacji zmian zabudowy i zagospodarowania terenu. Należy jednak podkreślić, że nadanie wskazanemu aktowi prawnemu nazwy "decyzja" nie czyni z niego wobec posiadanych cech materialnoprawnych decyzji administracyjnej. Należy wskazać, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenu, natomiast decyzja takiego przeznaczenia nie ustala. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy może odbywać się tylko w zgodzie z istniejącym przeznaczeniem terenu. Zatem decyzja o warunkach zabudowy sankcjonuje jedynie - zgodnie z ogólnym przeznaczeniem danego terenu - możliwe bądź nie zagospodarowanie terenu i sposób jego zabudowy.

Decyzja o warunkach zabudowy kształtuje stan prawny terenu, którego dotyczy, natomiast jej skutek prawny polega na tworzeniu praw i obowiązków zainteresowanych jej wydaniem stron na przyszłość, po uzyskaniu przez tę decyzję właśnie waloru ostateczności.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę".

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę. Przepis art. 2 pkt 33 ustawy, odpowiada treści wskazanego orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustala się na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawcy podpisali Umowę sprzedaży oraz ustanowienie hipoteki, na podstawie której Sprzedający przeniósł na rzecz Kupującego własność niezabudowanej nieruchomości gruntowej. Sprzedający i Kupujący są dalej łącznie zwani "Stronami". Nieruchomość stanowi grunty orne oznaczone symbolami "RIIIb" i "RIVa". Nieruchomość zlokalizowana jest na obszarze, na którym brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Na dzień podpisania Umowy nie została wydana ostateczna decyzja o warunkach zabudowy Nieruchomości. Co prawda, na wniosek Sprzedającego została wydana decyzja o warunkach zabudowy, jednak od niniejszej decyzji zostało złożone odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego. Na dzień podpisania Umowy (oraz złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej) Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wydało orzeczenia w sprawie ww. decyzji o warunkach zabudowy Nieruchomości, wobec czego brak jest ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy Nieruchomości.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawcy powzięli wątpliwość czy dostawa Nieruchomości dokonana przez Sprzedającego na rzecz Kupującego jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Jak wynika z opisu sprawy, dla omawianego gruntu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego. Dla tego gruntu została wydana decyzja o warunkach zabudowy, jednak od niniejszej decyzji zostało złożone odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie. Na dzień podpisania Umowy sprzedaży Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie wydało orzeczenia w sprawie ww. decyzji o warunkach zabudowy niniejszego gruntu, wobec czego brak jest ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy przedmiotowego gruntu.

W takim przypadku, jak opisany powyżej, tj. w sytuacji, gdy nie będzie uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego, ale będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy, wskazane tereny stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy. Bez znaczenia dla klasyfikacji danych terenów pozostaje okoliczność, że wydana decyzja nie ma jeszcze waloru ostateczności, gdyż jak wyjaśniono wyżej, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu potwierdza możliwe lub nie zagospodarowanie terenu i sposób jego zabudowy, nie zmienia jego przeznaczenia. Zatem w odniesieniu do omawianej sytuacji, wydana decyzja o warunkach zabudowy wskazuje, że dane tereny są gruntami przeznaczonymi pod zabudowę.

Zatem nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawców, zgodnie z którym, w przypadku gdy wydana decyzja nie jest jeszcze ostateczna, to transakcja taka podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Tym samym w niniejszym przypadku mamy do czynienia ze zbyciem terenu budowlanego w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a więc dla omawianej transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy (tekst jedn.: teren ma charakter budowlany) to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

* brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów,

* towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W odpowiedzi na wezwanie, czy niezabudowany grunt (nieruchomości) mający być przedmiotem zakupu przez Wnioskodawcę był przez Zbywcę wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że grunt nie był wykorzystywany przez Zbywcę do żadnych czynności zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych z podatku VAT. Zatem nie można uznać, że przedmiotowa działka była wykorzystywana wyłącznie do wykonywania czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W konsekwencji w odniesieniu do przedmiotowego gruntu nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Bowiem jak wynika z powyższych wyjaśnień niespełnienie jednego z warunków określonych w powyższym przepisie daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zarówno zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2, jak i pkt 9 ustawy, w związku z czym, sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. gruntu podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową podatku od towarów i usług.

Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania sprzedaży przedmiotowego gruntu podatkiem od towarów i usług stawką podatku w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie oraz Zainteresowanemu niebędącemu Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.