IPPP3/4512-212/16-4/ISK - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 9 marca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 15 kwietnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 7 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczone 11 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego uzupełniony pismem z dnia z dnia 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 15 kwietnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 7 kwietnia 2016 r. (skutecznie doręczone 11 kwietnia 2016 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 maja 2000 r. na podstawie "przydziału lokalu użytkowego na warunkach własnościowych" wydanego przez Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej, Wnioskodawczyni wraz z mężem Jackiem Z. nabyli na zasadach wspólności ustawowej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego.

W dniu 4 listopada 2009 r. na podstawie umowy darowizny dokumentowanej aktem notarialnym repertorium A. sporządzonym przez notariusza mąż Wnioskodawczyni Jacek Z. za zgodą Wnioskodawczyni z majątku wspólnego objętego obowiązującą ich wspólnością ustawową podarował Wnioskodawczyni do jej majątku osobistego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego. Wnioskodawczyni darowiznę przyjęła.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej od 1999 r.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 15 kwietnia 2016 r.) Wnioskodawczyni dodała, iż nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej od września 1999 r.

Przedmiotowy lokal użytkowy Wnioskodawczyni nabyła z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej. Po nabyciu lokalu użytkowego był on wykorzystywany na prowadzenie działalności gospodarczej przez męża Wnioskodawczyni.

W stosunku do sprzedawanego lokalu użytkowego Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczającymi poza zwykłe formy ogłoszenia mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowego lokalu. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowego lokalu użytkowego.

Przedmiotowy lokal użytkowy od stycznia 2015 r. jest przedmiotem umowy najmu, przychody z tego najmu są opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy transakcja sprzedaży lokalu użytkowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni, transakcja sprzedaży lokalu użytkowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm,), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem sprzedaż lokalu stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni wskazała, iż w dniu 24 maja 2000 r. na podstawie "przydziału lokalu użytkowego na warunkach własnościowych" wydanego przez Zarząd Spółdzielni Mieszkaniowej, Wnioskodawczyni wraz z mężem Jackiem Z. nabyli na zasadach wspólności ustawowej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego.

W dniu 4 listopada 2009 r. na podstawie umowy darowizny mąż Wnioskodawczyni Jacek Z. za zgodą Wnioskodawczyni z majątku wspólnego objętego obowiązującą ich wspólnością ustawową podarował Wnioskodawczyni do jej majątku osobistego spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego.

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i nie prowadzi działalności gospodarczej od września 1999 r.

Przedmiotowy lokal użytkowy Wnioskodawczyni nabyła z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej. Po nabyciu lokalu użytkowego był on wykorzystywany na prowadzenie działalności gospodarczej przez męża Wnioskodawczyni.

Przedmiotowy lokal użytkowy od stycznia 2015 r. jest przedmiotem umowy najmu, przychody z tego najmu są opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) regulujące kwestie najmu.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że najem wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług najmu nieruchomości jest działalnością gospodarczą, a podmiot wykonujący te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w przepisach regulujących ten podatek.

Zatem w ocenie tut. Organu w przedmiotowej sprawie występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Przedmiotowy lokal użytkowy jak wskazała Wnioskodawczyni został nabyty z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej, był on wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej męża, a od stycznia 2015 r. jest przedmiotem umowy najmu, który jak wskazano wyżej również wypełnia definicję działalności gospodarczej.

Zatem w odniesieniu do ww. lokalu nie można uznać, że stanowi on majątek osobisty Wnioskodawczyni, niewykorzystywany do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego planowana przez Wnioskodawczynię sprzedaż lokalu użytkowego stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwych stawek lub przy zastosowaniu zwolnienia od podatku, gdyż Wnioskodawczyni będzie działała dla tej transakcji jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzący działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.