IPPP3/4512-136/15-2/MC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego na postawie art. 89a ustawy - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku należnego na postawie art. 89a ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.

1. Zgodnie z umową o współpracy z dnia 2 stycznia 2010 r. z O. Sp. z o.o. Kancelaria w dniu 1 grudnia 2011 r. wystawiła Fakturę VAT za należne wynagrodzenie wynikające z ww. umowy. Omawiana faktura została przesłana do odbiorcy pismem z dnia 1 grudnia 2011 r.

2. Stosownie do ustawy o rachunkowości w dniu 13 stycznia 2012 r. przesłano do O. Sp. z o.o. potwierdzenie salda, które zostało odebrane dnia 16 stycznia 2012 r.

3. W okresie pierwszego kwartału 2012 r. były prowadzone rozmowy z Prezesem Zarządu O. Sp. z o.o. celem opłacenia omawianej faktury. W tym okresie pomimo upłynięcia terminu płatności nie można było stwierdzić, że brak płatności jest uprawdopodobniony, tym bardziej że w korespondencji mailowej oraz w trakcie rozmów dłużnik deklarował opłacenie zaległych należności w całości. Dnia 10 kwietnia 2012 r. zostało wysłane ponowne pismo dotyczące zapłaty zaległej faktury oraz umowy o zakazie konkurencji - pismo to również zostało odebrane.

4. W związku z obietnicami zapłaty oraz brakiem uregulowania zobowiązania w dniu 16 kwietnia 2012 r. zostało wysłane wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o skorygowaniu należnego podatku VAT. Pisma te nie zostały już odebrane.

5. Do dnia 4 maja 2012 r. były prowadzone rozmowy telefoniczne i drogą mailową, w których to obiecywano rozliczenie. Po upływie 150 dni i braku odpowiedzi na pisma skierowane do dłużnika na podstawie mojego pełnomocnictwa w dniu 10 maja 2014 r. Kancelaria Adwokacka przesłała wezwanie do Spółki O. Sp. z o.o. do dobrowolnego spełnienia świadczenia.

6. W związku z brakiem reakcji ze strony dłużnika w dniu 22 listopada 2012 r. do Sądu Rejonowego został złożony nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

7. Stosownie do przedstawionego wniosku Sąd Rejonowy, VII Wydział Gospodarczy wydał Nakaz Zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 marca 2013 r. wraz z postanowieniem z dnia 3 czerwca 2013 r.

8. Zgodnie z nakazem zapłaty oraz postanowieniem w czerwcu 2013 r. sprawę skierowano do Komornika Sądowego w celu wszczęcia egzekucji przeciwko dłużnikowi: O. Sp. z o.o.

9. Komornik Sądowy w dniu 25 września 2014 r. wydał postanowienie w sprawie - umorzeniu wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji przeciwko O. Sp. z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z postanowieniem z dnia 25 września 2014 r. od Komornika Sądowego w sprawie umorzenia wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji, Wnioskodawca może skorygować deklarację VAT-7 za miesiąc maj 2012 r., w którym to upłynął termin 150 dni od dnia przekroczenia terminu płatności i skorzystać z ulgi na złe długi.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z "ulgi na złe długi" do czasu rozstrzygnięcia sporu przez Sąd i Komornika. W ocenie Wnioskodawcy w art. 89a nie ma żadnych zapisów, które uniemożliwiłyby skorzystanie do czasu rozstrzygnięcia sporu z "ulgi na złe długi".

Natomiast w myśl ust. 1a) powołanego artykułu, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 118 Kodeksu Cywilnego 2 leni okres przedawnienia roszczeń przewidziany jest dla przedsiębiorcy z tytułu powstałej sprzedaży, a więc z tytułu nieuregulowanej płatności za fakturę czy z tytułu odsetek za nieterminowe rozliczenie faktury. Natomiast art. 123 bieg przedawnienia przerywa się:

1. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Roszczenia stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu lub innej instytucji powołanej do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczenie sądu polubownego, a także stwierdzone ugodą zawartą przed sądem lub sądem polubownym albo przed mediatorem i zatwierdzone przez sąd - termin przedawnienia wydłuża się do lat 10-ciu.

Stanowisko

Odzyskanie podatku VAT wymagało spełnienia określonych wymagań prawnych, ze względu że Prezes Zarządu O. Sp. z o.o. przez cały czas deklarował, że ureguluje wszystkie należności. Nie wywiązanie się ze zobowiązań przez Spółkę zmusiło Wnioskodawcę w listopadzie 2012 r. do skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Po otrzymaniu stosownego wyroku wszczęto procedurę windykacji należności.

W związku z umorzeniem przez Komornika Sądowego we wrześniu 2014 r. oraz stwierdzeniem bezskuteczności egzekucji przeciwko O. Sp. z o.o. zdaniem Wnioskodawcy ma on prawo do skorzystania z ulgi na złe długi i odzyskania podatku należnego w deklaracji VAT-7 w kwocie 4.600,00 PLN z faktury VAT. Nadmienić należy, iż wierzytelność nie zostanie zaspokojona, gdyż dłużnik Spółka O. Sp. z o.o. nie posiada już majątku, który mógłby zaspokoić wierzytelność nabywcy.

Stosownie do przedstawionego wyżej opisu stanu faktycznego Wnioskodawca uważa, że ma prawo pomimo upływu dwóch lat do skorygowania deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2012 r., czyli z terminem upływu 150 dni od terminu płatności. Wnioskodawca uważa, że termin dwóch lat ustał w momencie skierowania sprawy do sądu. Przed tym terminem nie było uprawdopodobnione, że należność Wnioskodawcy nie zostanie zapłacona.

Wnioskodawca oświadcza, że w sprawie objętej przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa lub postępowanie kontrolne oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Możliwość rozliczenia podatku należnego w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności uregulowana została przez ustawodawcę w Dziale IX Rozdziale 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

Należy zauważyć, że na podstawie art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Na podstawie powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że w stosunku do należności powstałych przed 1 stycznia 2013 r., których nieściągalność została uprawdopodobniona do 31 grudnia 2012 r., zastosowanie mają przepisy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.), podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Artykuł 89a ust. 1a ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.) stanowi, że nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.), przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że zastosowanie regulacji prawnej zawartej w art. 89a ust. 1 ustawy jest możliwe, o ile zainteresowany spełni uprzednio wszystkie warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy.

Niespełnienie któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do uznania, że w takiej sytuacji brak jest możliwości zastosowania przewidzianego w art. 89a ust. 1 ustawy, rozwiązania prawnego.

Jednym z warunków, które muszą być spełnione, aby możliwym było zastosowanie regulacji art. 89a ust. 1 ustawy, jest to aby od daty wystawienia faktury, dokumentującej wierzytelność, nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym faktura została wystawiona.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, zgodnie z umową o współpracy z dnia 2 stycznia 2010 r. z O. Sp. z o.o., w dniu 1 grudnia 2011 r. wystawił fakturę VAT za należne wynagrodzenie wynikające z ww. umowy. Omawiana faktura została przesłana do odbiorcy pismem z dnia 1 grudnia 2011 r. Stosownie do ustawy o rachunkowości w dniu 13 stycznia 2012 r. Wnioskodawca przesłał do O. Sp. z o.o. potwierdzenie salda, które zostało odebrane dnia 16 stycznia 2012 r. W okresie pierwszego kwartału 2012 r. Wnioskodawca prowadził rozmowy z Prezesem Zarządu O. Sp. z o.o. celem opłacenia omawianej faktury. W tym okresie pomimo upłynięcia terminu płatności nie można było stwierdzić, że brak płatności jest uprawdopodobniony, tym bardziej że w korespondencji mailowej oraz w trakcie rozmów dłużnik deklarował opłacenie zaległych należności w całości. Dnia 10 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wysłał ponowne pismo dotyczące zapłaty zaległej faktury oraz umowy o zakazie konkurencji - pismo to również zostało odebrane. W związku z obietnicami zapłaty oraz brakiem uregulowania zobowiązania w dniu 16 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca wysłał wezwanie do zapłaty wraz z zawiadomieniem o skorygowaniu należnego podatku VAT. Pisma te nie zostały odebrane. Do dnia 4 maja 2012 r. były prowadzone rozmowy telefoniczne i drogą mailową, w których obiecywano rozliczenie. Po upływie 150 dni i braku odpowiedzi na pisma skierowane do dłużnika na podstawie pełnomocnictwa Wnioskodawcy w dniu 10 maja 2014 r. Kancelaria Adwokacka przesłała wezwanie Spółki O. Sp. z o.o. do dobrowolnego spełnienia świadczenia. W związku z brakiem reakcji ze strony dłużnika w dniu 22 listopada 2012 r. do Sądu Rejonowego został złożony nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Stosownie do przedstawionego wniosku Sąd Rejonowy, VII Wydział Gospodarczy wydał Nakaz Zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 19 marca 2013 r. wraz z postanowieniem z dnia 3 czerwca 2013 r. Zgodnie z nakazem zapłaty oraz postanowieniem w czerwcu 2013 r. sprawę skierowano do Komornika Sadowego w celu wszczęcia egzekucji przeciwko dłużnikowi: O. Sp. z o.o. Komornik Sądowy w dniu 25 września 2014 r. wydał postanowienie w sprawie - umorzeniu wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji przeciwko O. Sp. z o.o.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy.

Jak wskazano powyżej jednym z warunków niezbędnych do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy jest to, aby od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została ona wystawiona.

Tak więc możliwość skorzystania z "ulgi na złe długi" w odniesieniu do nieściągalnej wierzytelności wygasa po upływie dwóch lat, licząc od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca nieuregulowaną wierzytelność.

W analizowanej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca, faktura dokumentująca przedmiotową wierzytelność została wystawiona 1 grudnia 2011 r. Zatem biorąc pod uwagę fakt, że od końca roku, w którym została wystawiona faktura dokumentująca przedmiotową wierzytelność minęło więcej niż 2 lata, a tym samym nie został spełniony warunek wynikający z art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy, Wnioskodawca nie ma możliwości skorygowania podatku należnego od przedmiotowej wierzytelności na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy. W związku z powyższym badanie pozostałych warunków zawartych w art. 89a ust. 2 ustawy stało się bezprzedmiotowe.

Na powyższe rozstrzygnięcie nie ma wpływu fakt, że Wnioskodawca skierował sprawę na drogę postępowania sądowego. Ustawodawca nie przewidział możliwości przedłużenia bądź zawieszenia terminu, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy. Termin, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 5 ustawy jest wprost określony w ustawie o podatku od towarów i usług i nie ma związku z przedawnieniem wierzytelności. Biegnie więc niezależnie od przesłanek przerywających lub zawieszających bieg terminu przedawnienia.

Tym samym Wnioskodawca nie może skorygować deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2012 r. i skorzystać z ulgi na złe długi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że Organ właściwy do wydania interpretacji indywidualnej nie przeprowadza postępowania dowodowego, nie jest zatem ani obowiązany ani uprawniony do analizy dołączonych do wniosku dokumentów ani do wykorzystania ich treści przy ocenie stanowiska Wnioskodawcy. Organ ten jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę, zadanym pytaniem i stanowiskiem Wnioskodawcy w sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.