IPPP3/4512-1058/15-2/JF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych od wspólnoty dokumentujących rozliczenie kosztów wspólnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych od wspólnoty dokumentujących rozliczenie kosztów wspólnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

M. Sp. z o.o. jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka rozważa zakup nowego lokalu, w którym będzie mieściło się biuro Spółki. Biuro będzie służyło Spółce do prowadzenia działalności gospodarczej, czyli świadczenia usług opodatkowanych VAT. Spółka nie przewiduje wykonywania jakichkolwiek czynności zwolnionych z VAT.

Lokal, do którego zakupu przygotowuje się Spółka, jest samodzielnym lokalem o przeznaczeniu innym niż mieszkalny, który stanowi odrębną nieruchomość (wyodrębniona własność lokalu), zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Lokal ma założoną własną księgę wieczystą.

Lokal usytuowany jest w większej, kilkukondygnacyjnej nieruchomości, w której znajdują się wyłącznie lokale o wyodrębnionych własnościach, o przeznaczeniach innych niż mieszkalne. W nieruchomości, w której znajduje się Lokal, nie ma zatem ani jednego lokalu mieszkalnego. Wszystkie lokale, to lokale użytkowe, przeznaczone do prowadzenia biur (na piętrach) oraz sklepów (na parterze). We wszystkich lokalach prowadzona będzie działalność gospodarcza.

W skład nieruchomości wchodzą również części wspólne, a więc w szczególności ciągi komunikacyjne, czyli korytarze i klatki schodowe, windy oraz toalety. Toalety, przynależne do części wspólnej nieruchomości, znajdują się poza lokalami, dostęp do niech jest od korytarzy wspólnych. Toalety te przeznaczone są dla klientów czy interesantów, odwiedzających biura/sklepy znajdujące się w poszczególnych lokalach.

Właściciele lokali tworzą wspólnotę. W związku z nabyciem Lokalu Spółka automatycznie stanie się członkiem Wspólnoty, która działa w oparciu o przepisy ustawy o własności lokali.

Wnioskodawca, jako właściciel Lokalu, będzie partycypował w kosztach związanych z utrzymaniem części wspólnej nieruchomości oraz kosztami dotyczącymi całej nieruchomości, zgodnie z posiadanym udziałem w nieruchomości. Koszty Wspólne będą w szczególności następujące:

Zgodnie z informacjami uzyskami od Wspólnoty, schemat rozliczania Kosztów Wspólnych pomiędzy Wnioskodawcą a Wspólnotą będzie wyglądał następująco:

Usługi i towary związane z Kosztami Wspólnymi nabywa we własnym imieniu Wspólnota. Wspólnota otrzymuje więc faktury od zewnętrznych dostawców dotyczące Kosztów Wspólnych (np. faktury za usługi ochrony całej nieruchomości, faktury za dostawy energii elektrycznej, faktury za usługi sprzątania części wspólnych nieruchomości).

Koszty Wspólne dotyczące mediów (woda, energia elektryczna, cieplna, itp.) Wspólnota refakturuje na każdego z właścicieli lokali, proporcjonalnie do udziałów każdego właściciela w części wspólnej nieruchomości. Natomiast pozostałe Koszty Wspólne, czyli koszty zarządu nieruchomością w jej części wspólnej, które mają stałą wysokość w ciągu danego roku (koszty sprzątania, ochrony, zarządcy, itp.), Wspólnota fakturuje na właścicieli lokali, również proporcjonalnie do udziałów każdego właściciela w części wspólnej nieruchomości.

Wspólnota jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. W wystawianych przez siebie fakturach Wspólnota będzie więc wykazywała VAT należny.

Spółka będzie zatem otrzymywała od Wspólnoty faktury dotyczące Kosztów Wspólnych, z wykazanym podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych od Wspólnoty, dokumentujących rozliczenie Kosztów Wspólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych od Wspólnoty, dokumentujących rozliczenie Kosztów Wspólnych.

Podatek naliczony wynikający z faktur otrzymywanych od Wspólnoty, dotyczących Kosztów Wspólnych, będzie wynikał z nabycia przez Spółkę towarów i/lub usług i będzie związany z jej czynnościami opodatkowanymi. Zgodnie zatem z zasadą, wynikającą z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółka będzie miała pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymywanych od Wspólnoty.

UZASADNIENIE stanowiska w sprawie

a. Związek wydatków z czynnościami opodatkowanymi Spółki

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że dla oceny uprawnienia podatnika do odliczenia podatku naliczonego, w każdym przypadku istotne jest ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT, pozostają w związku z wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi (z zastrzeżeniem wyjątków określonych w art. 88 ustawy, które nie mają w niniejszej sprawie zastosowania).

Przepisy ustawy o VAT nie określają jakiego charakteru związek powinien zachodzić pomiędzy wydatkami ponoszonymi na nabycie towarów i usług a czynnościami opodatkowanymi. Powszechnie uznaje się, że związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje w sytuacji, gdy nabywane towary lub usługi wiążą się bezpośrednio z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika, np. służą dalszej odsprzedaży. Natomiast związek pośredni zachodzi, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jednakże ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT (są to wydatki kosztotwórcze, wpływające na cenę świadczonych usług lub dostaw towarów, opodatkowanych VAT).

W kontekście powyższego, zdaniem Spółki, jeżeli istnieje związek, nawet pośredni, wydatku z czynnościami opodatkowanymi Spółki, VAT naliczony od takiego wydatku można odliczyć.

W ocenie Spółki, w sytuacji opisanej we wniosku decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków dotyczących części wspólnej nieruchomości ma zatem zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Zdaniem Wnioskodawcy w analizowanym przypadku taki związek bezsprzecznie będzie istniał.

Przede wszystkim, wydatki dotyczące części wspólnej nieruchomości, pomimo ich pośredniego związku ze świadczonymi przez Spółkę usługami warunkują w ogóle możliwość prowadzenia działalności gospodarczej w Lokalu. Bez ich poniesienia Spółka nie mogłaby w ogóle prowadzić działalności gospodarczej w nieruchomości, a w konsekwencji bez tych wydatków niemożliwe byłoby dokonywanie przez Spółkę sprzedaży opodatkowanej. Oczywistym jest bowiem, iż zakup przez Spółkę lokalu użytkowego celem prowadzenia w nim działalności gospodarczej warunkuje automatycznie konieczność ponoszenie wydatków na funkcjonowanie części wspólnej. Tym samym bezsprzecznie należy uznać, iż poniesienie przez Spółkę wydatków związanych z ogólnym funkcjonowaniem części wspólnych nieruchomości jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z Lokalu przez Spółkę.

Zadbane i odpowiednio utrzymane części wspólne nieruchomości są konieczne dla prowadzenia działalności gospodarczej w Lokalu - korytarze i toalety muszą być czyste, windy muszą być sprawne i bezpieczne, żeby klienci mogli i przede wszystkim chcieli korzystać z usług oferowanych w biurach, z oferty sklepów, itd. Nieruchomość musi zachęcać klientów (tych obecnych jak i potencjalnych) do tego, aby w jak najbardziej komfortowych warunkach mogli skorzystać z usług jakie oferuje im Spółka. Jest to zatem kwestia odpowiedniego wizerunku Spółki, ale również czysto technicznych potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej w Lokalu. Zatem cały budynek musi być bezpieczny i musi oferować przyjazne środowisko pracy, żeby pracownicy Spółki czuli się w Lokalu dobrze oraz żeby majątek Spółki, znajdujący się w tym Lokalu, był odpowiednio zabezpieczony.

b. Kwestia refakturowania kosztów wspólnych na Spółkę w kontekście prawa do odliczenia

Zdaniem Spółki dla możliwości skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczącego Kosztów Wspólnych nie ma znaczenia fakt, że Wspólnota będzie refakturowała Koszty Wspólne na rzecz Spółki, czyli że Spółka będzie otrzymywać faktury od Wspólnoty.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż rozwiązanie oparte na zasadzie refakturowania kosztów nie jest sprzeczne z przepisami ustawy o VAT. Możliwość refakturowania wydatków poniesionych w imieniu własnym, ale na rzecz osoby trzeciej wynika bezpośrednio z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W zakresie dostaw towarów nie wprowadzono do ustawy o VAT analogicznego przepisu, co nie stoi na przeszkodzie możliwości refakturowania dostaw towarów. Możliwość refakturowania usług oraz towarów przez podmiot, który ma tylko zawartą umowę z dostawcą, ale faktycznie nie korzysta ze świadczeń, na rzecz podmiotu korzystającego, potwierdził TSUE w wyroku w sprawie C-42/14 Wojskowa Agencja Mieszkaniowa. Z wyroku tego wynika, że jeżeli wynajmujący podpisuje we własnymi imieniu umowę, na podstawie której nabywa świadczenia na rzecz wynajmowanej nieruchomości, to wynajmujący nabywa te świadczenia i następnie je odsprzedaje najemcy. TSUE zauważył, że najemca wprawdzie korzysta bezpośrednio z tych świadczeń, jednakże nie nabywa ich u wyspecjalizowanych podmiotów trzecich.

Zatem w kontekście powyższego, podkreślenia wymaga, iż faktycznym nabywcą usług w zakresie części wspólnych nieruchomości będzie Wnioskodawca i inni właściciele lokali znajdujących się w nieruchomości. Wspólnota nabywa usługi od podmiotu zewnętrznego, np. od firmy zajmującej się ochroną mienia, nabywa je w imieniu własnym (realizując interesy zbiorcze wszystkich członków Wspólnoty), ma bowiem zdolność do czynności prawnych, ale nabywa je na rzecz poszczególnych właścicieli lokali. W efekcie Wspólnota będzie refakturować (odsprzedawać) Koszty Wspólne na rzecz Wnioskodawcy (proporcjonalnie do udziału Lokalu Spółki w całej nieruchomości).

Taki system rozliczeń pomiędzy Wspólnotą i właścicielami lokali wydaje się najbardziej optymalny. Wspólnota stanowi odrębny podmiot od właścicieli lokali, posiadający zdolność do czynności prawnych (jest to jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej), będący samodzielnym podatnikiem VAT, stworzonym do realizacji wspólnych interesów właścicieli lokali. Wspólnota podpisuje umowy z dostawcami usług i towarów wykorzystywanymi przez wszystkich właścicieli lokali, dbając w imieniu wszystkich właścicieli o części wspólne nieruchomości. Dzięki takiemu rozwiązaniu umowy np. na dostawy prądu nie muszą być odrębnie negocjowane i podpisywane przez każdego właściciela lokalu z osobna, tylko jest podpisywana przez Wspólnotę. Odbiorcą energii elektrycznej jest więc Wspólnota i następnie Wspólnota w odpowiednich częściach refakturuje koszty energii na poszczególnych właścicieli lokali.

c. Interpretacja ogólna a szczególna sytuacja Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki w analizowanej sytuacji nie znajdą zastosowania wnioski wynikające z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 21 czerwca 2011 r., nr PT8/033/I01/AEW/11/ PT-571.

Interpretacja ta została bowiem wydana dla sytuacji, w których wspólnota jest tworzona przez ogół właścicieli lokali, wśród których przeważają lokale mieszkalne. Skoro nieruchomość składa się głównie z lokali mieszkalnych, wówczas części wspólne nieruchomości realizują przede wszystkim charakter mieszkaniowy, a więc niezwiązany z czynnościami opodatkowanymi, czy z działalnością gospodarczą w ogóle. Wobec tego wydatki dotyczące powierzchni wspólnych nieruchomości wykorzystywanych na cele mieszkaniowe członków wspólnoty, nie stanowią elementu kosztotwórczego jakichkolwiek czynności opodatkowanych VAT i z tej perspektywy należy uznać, że związany z nimi podatek naliczony nie podlega odliczeniu. W takiej sytuacji Wspólnota - jako ogół właścicieli korzystających dla celów mieszkalnych - może być traktowana jako konsument np. usługi naprawy dachu. Usługa ta nie służy w żadnym zakresie czynnościom opodatkowanym, tylko zaspokaja potrzeby mieszkaniowe właścicieli lokali.

Zupełnie inna będzie natomiast sytuacja Spółki, jako członka Wspólnoty, gdzie Koszty Wspólne przyporządkowane przez Wspólnotę do Lokalu Wnioskodawcy związane będą tylko i wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę.

W takim przypadku podatek naliczony z faktur otrzymanych od Wspólnoty, dotyczący ponoszonych Kosztów Wspólnych, powinien podlegać odliczeniu przez poszczególnych właścicieli lokali, czyli również przez Spółkę.

d. Neutralność podatku VAT

W opinii Wnioskodawcy, rozliczanie przez Wspólnotę Kosztów Wspólnych w systemie refakturowania będzie służyło zapewnieniu neutralności podatku VAT, bowiem poprzez refakturowanie tego rodzaju kosztów na Spółkę, podatek naliczony będzie mógł być przez nią odliczony.

W ocenie Spółki, nawet w przypadku istnienia pewnych wątpliwości dotyczących kwalifikacji rozliczeń dokonywanych pomiędzy Wspólnotą a jej członkami (jako sprzedaż, czy jako wewnętrzne rozliczenia), wyrażonych w interpretacji ogólnej, wątpliwość ta nie może stanowić przeszkody eliminującej efektywne odliczenie VAT naliczonego od wydatków związanych z częścią wspólną nieruchomości, które służą (w proporcjonalnej części, fakturowanej przez Wspólnotę na Spółkę) czynnościom opodatkowanym Spółki.

W orzeczeniu TSUE w sprawie C-280/10 Kopalnia Odkrywkowa Polski Trawertyn, Trybunał stwierdził: "Należy zatem dojść do wniosku, że jeżeli na podstawie prawa krajowego wspólnicy, mimo iż mogą być uważani za podatników dla potrzeb podatku VAT, nie mogą powołać się na czynności opodatkowane dokonane przez Polski Trawertyn w celu uwolnienia się od kosztu podatku VAT związanego z czynnościami inwestycyjnymi zrealizowanymi na potrzeby i cele działalności rzeczonej spółki, to przy odliczeniu podatku VAT ta ostatnia powinna mieć możliwość uwzględnienia wskazanych czynności inwestycyjnych, aby mogła być zagwarantowana neutralność ciężaru podatkowego (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Faxworld, pkt 42). (...) W świetle powyższych rozważań na pierwsze pytanie prejudycjalne należy odpowiedzieć, iż art. 9, 168 i 169 dyrektywy 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one przepisom krajowym, które nie umożliwiają ani wspólnikom spółki, ani tejże spółce dochodzenia prawa do odliczenia podatku naliczonego poniesionego w związku z wydatkami inwestycyjnymi dokonanymi przez rzeczonych wspólników przed zawiązaniem i rejestracją powyższej spółki, na potrzeby i cele jej działalności gospodarczej."

Trybunał uznał w tym wyroku, że sytuacja, w której polskie przepisy dotyczące VAT nie umożliwiło ani spółce, ani jej wspólnikom odliczenia VAT naliczonego od wydatków inwestycyjnych, jest nie do pogodzenia z zasadą neutralności VAT. W ocenie TSUE, należy zapewnić taką procedurę, nawet wbrew krajowym przepisom, która umożliwi odliczenie VAT naliczonego, czy to wspólnikom, na których została wystawiona faktura, czy też spółce zawiązanej przez tych wspólników (poprzez zwrot tego podatku wspólnikom lub przez umożliwienie uwzględniania VAT naliczonego w rozliczeniach zawiązanej spółki).

Zdaniem Trybunału, zachowanie zasady neutralności VAT jest nadrzędnym celem, do którego należy dostosować krajowe procedury lub wręcz stworzyć takie procedury, w razie ich braku.

Biorąc pod uwagę zaprezentowane podejście TSUE do konieczności zachowania zasady neutralności VAT, Spółka jest zdania, że przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków dotyczących części wspólnej nieruchomości, ponieważ będą one miały związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez Spółkę.

System refakturowania, który będzie stosowany przez Wspólnotę, umożliwia te odliczenie, zatem musi zostać uznany za prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez sprzedaż natomiast, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Jednostka powstała na podstawie powyższego przepisu posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Wymieniona ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną.

Z art. 13 ustawy o własności lokali wynika, że właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, jest obowiązany utrzymywać swój lokal w należytym stanie, przestrzegać porządku domowego, uczestniczyć w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, korzystać z niej w sposób nie utrudniający korzystania przez innych współwłaścicieli oraz współdziałać z nimi w ochronie wspólnego dobra.

Zatem właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu oraz uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej, przez którą - na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali - rozumie się jedynie grunt oraz część budynku i urządzenia nie służące wyłącznie właścicielom lokali (np. klatki schodowe, parkingi, instalacje energetyczne itd.).

Natomiast art. 14 ustawy o własności lokali wskazuje, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

Z powołanych przepisów ustawy o własności lokali nie wynika, aby uregulowania te odnosiły się wyłącznie do wspólnoty tworzonej przez właścicieli lokali o charakterze mieszkalnym. Wspólnota tworzona na podstawie przepisów ustawy o własności lokali jest wspólnotą właścicieli lokalu o charakterze - zarówno mieszkalnym, jak i niemieszkalnym (użytkowym). Poza tym należy zauważyć, że wspólnota właścicieli lokali (mieszkalnych, jak i użytkowych) realizując wspólny interes właścicieli występuje w odmiennych rolach w przypadku nabycia towarów i usług na potrzeby utrzymania poszczególnych lokali właścicieli oraz w przypadku nabycia towarów i usług w ramach zarządu nieruchomością wspólną. Różnica wynika z roli, jaką pełni wspólnota w odniesieniu do zarządu nieruchomością wspólną i poszczególnych lokali właścicieli.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka rozważa zakup lokalu z przeznaczeniem na biuro Spółki. Spółka nie przewiduje wykonywania jakichkolwiek czynności zwolnionych z VAT. Lokal ten jest samodzielnym lokalem stanowiącym odrębną nieruchomość (wyodrębniona własność lokalu), zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W związku z nabyciem Lokalu Spółka stanie się członkiem Wspólnoty działającej na podstawie przepisów ustawy o własności lokali. Wnioskodawca, jako właściciel Lokalu, będzie partycypował w kosztach związanych z utrzymaniem części wspólnej nieruchomości oraz kosztami dotyczącymi całej nieruchomości (wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody) w zakresie części wspólnej nieruchomości (ogrzewanie i oświetlenie korytarzy, klatek schodowych, toalet w części wspólnej, woda zużywana w toaletach w części wspólnej), koszty użytkowania windy (energia do napędu windy, remonty i bieżąca konserwacja windy), wydatki na utrzymanie porządku i czystości (sprzątanie części wspólnych, czyli toalet w części wspólnej, korytarzy, klatek schodowych), koszty wynagrodzenia zarządcy nieruchomości, koszty ochrony nieruchomości). Usługi i towary związane z Kosztami Wspólnymi nabywa we własnym imieniu Wspólnota (np. faktury za usługi ochrony całej nieruchomości, faktury za dostawy energii elektrycznej, faktury za usługi sprzątania części wspólnych nieruchomości).

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazuje, że nabywając towary i usługi celem zaopatrzenia poszczególnych lokali, Wspólnota dokonuje nabycia w swoim imieniu, jednakże na rzecz właścicieli poszczególnych lokali, którzy dokonują na poczet tych zakupów stosownych opłat. W takim przypadku środki uiszczane przez właścicieli poszczególnych lokali na ich utrzymanie stanowią w istocie zapłatę za odsprzedawane im przez Wspólnotę towary i usługi. W konsekwencji w odniesieniu do rozliczania wydatków związanych z utrzymaniem poszczególnych lokali, ponoszonych m.in. z tytułu zakupu przez Wspólnotę towarów i usług do tych lokali, znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże przedmiotem wątpliwości Spółki jest prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych od Wspólnoty, dokumentujących rozliczenie Kosztów Wspólnych.

Odnosząc się do wątpliwości Spółki należy wskazać, że nabywając towary i usługi dla nieruchomości wspólnej, Wspólnota nie wykonuje żadnych czynności na rzecz właścicieli, ale działa w imieniu własnym i na własny rachunek, jako podmiot stosunków zobowiązaniowych wynikających z zarządu nieruchomością wspólną, którego działanie jest finansowane przez właścicieli wyodrębnionych lokali mających udziały w nieruchomości wspólnej. Z tych też względów należności, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali uiszczane przez członków Wspólnoty tytułem pokrycia kosztów związanych z nieruchomością wspólną nie są objęte przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Odbiorcą i konsumentem nabywanych usług i towarów jest Wspólnota, jako podmiot odrębny od jej członków. Wobec tego opłaty z tytułu pokrycia Kosztów Wspólnych (zarządu nieruchomością) nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Brak zatem podstaw do fakturowania przez Wspólnotę wewnętrznych rozliczeń (Kosztów Wspólnych) między Wspólnotą, a jej członkami w związku z ponoszonymi kosztami zarządu nieruchomością wspólną. Wobec tego Spółka nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Wspólnotę z tytułu zarządu nieruchomością wspólną (Kosztów Wspólnych).

Prawo do odliczenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną Spółka wywodzi z faktu, że Wspólnota, której członkiem jest Spółka, dotyczy właścicieli lokali użytkowych, a nie mieszkalnych. W odpowiedzi na to należy wskazać, że ustawa o własności lokali nie rozróżnia wspólnoty właścicieli lokali mieszkalnych i niemieszkalnych. Zatem użytkowe przeznaczenie nieruchomości będącej własnością Spółki nie ma znaczenia dla rozliczania kosztów wspólnych zarówno przez Wspólnotę,jak i odliczenie Spółki.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.