IPPP3/4512-1025/15-6/ISZ - Opodatkowanie przekazania wynagrodzenia w ramach umowy wspólnego przedsięwzięcia i sposobu jego dokumentowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 29 stycznia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 4 lutego 2016 r.) oraz uzupełnionym w dniu 9 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.) na wezwanie organu z dnia 29 lutego 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 2 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania przekazania wynagrodzenia w ramach umowy wspólnego przedsięwzięcia i sposobu jego dokumentowania (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji wspólnego zadania (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) - jest prawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania wynagrodzenia w ramach umowy wspólnego przedsięwzięcia i sposobu jego dokumentowania (pytanie nr 1) oraz w zakresie opodatkowania wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji wspólnego zadania (pytanie nr 2).

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 stycznia 2016 r. oraz pismem z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 14 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 lutego 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej sp. z o.o.) została zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców KRS w 2003 r. Wspólnikami są Piotr B. i Jerzy P. Główną działalnością podmiotu jest sprzedaż hurtowa niewyspecjalizowana. Ponadto spółka prowadzi sprzedaż hurtową maszyn, urządzeń oraz dokonuje napraw i konserwacji urządzeń. Spółka nie posiada zaległości podatkowych i nie są prowadzone wobec spółki żadne postępowania egzekucyjne w administracji.

Wspólnicy spółki z o.o. wraz z samą spółką z o.o. zawarli umowę spółki komandytowej powołując tę spółkę celem prowadzenia działalności niewyspecjalizowanej, naprawy i konserwacji maszyn, instalowaniu maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia. F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej sp.k.) została zarejestrowana w marcu 2015 r. - posiada kamplementariusza (F. sp. z o.o.) oraz dwóch komandytariuszy (Jerzy P. i Piotr B.). Do chwili obecnej oba podmioty działają niezależnie, prowadząc odrębne księgi rachunkowe, ewidencję podatkową oraz rozliczając się odrębnie ze swoimi kontrahentami i pracownikami (współpracownikami) poszczególnych spółek. Zarówno sp. z o.o. jak i sp.k. są aktualnie czynnymi podatnikami VAT i podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości dochodu. Obie spółki działają na trudnym rynku produkcji/konserwacji maszyn oraz sprzedaży hurtowej niewyspecjalizowanej.

Ponieważ pojedynczo spółka z o.o. i sp.k. nie są w stanie wykonać niektórych zleceń ze względu na wymagania techniczne (zaplecze personalne), Wnioskodawca rozważa zawarcie ze spółką komandytową umowy, która pozwoliłaby ustalić sposób ponoszenia kosztów przy realizacji zleceń z udziałem sp. z o.o. i sp.k. Spółki zamierzają zawrzeć umowę z art. 5 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - umowę o wspólnym przedsięwzięciu. Po stronie spółki z o.o. będzie występował Prezes Zarządu, zaś sp.k. będzie reprezentować Wiceprezes Zarządu komplementariusza.

Celem umowy jest prowadzenie stałego wykonywania czynności wspólnego przedsięwzięcia, przy jednoczesnym zachowaniu pełnej separacji obu działalności gospodarczych - spółek handlowych na gruncie przepisów prawa cywilnego i podatkowego. Ponadto zamiarem stron umowy jest także ustalenie podziału zysków i strat prowadzonego wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego. Umowa będzie sporządzona początkowo poprzez ustalenie ogólnych warunków współpracy. Do tej umowy przewidziane są załączniki, które będą regulowały wszelkie zmiany w zakresie sposobu ponoszenia kosztów lub modyfikacji charakteru wydatków poszczególnych stron. Umowa o wspólnym przedsięwzięciu, na gruncie cywilnym jest umową nienazwaną, do której w sprawach nieuregulowanych stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy zlecenia. Pracownicy poszczególnych spółek będą wykonywać standardowe zadania, przewidziane w ich umowach o pracę na rzecz dotychczasowego pracodawcy - nie będzie delegacji pracowników do innych spółek. Zamiarem stron nie jest powołanie spółki cywilnej, odrębnego podatnika VAT lub innej formy, która stanowiłaby odrębny od spółek podmiot prawny. Strony nie będą także w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu tworzyć konsorcjum lub inne formy prawnej np. holding, spółka cicha.

Umowa będzie zawarta na czas nieokreślony, w formie zwykłej pisemnej. Strony mogą rozwiązać niniejszą umowę przy zachowaniu 7-dniowego terminu wypowiedzenia. W razie utraty statusu czynnego podatnika przez jedną ze stron, realizacja umowy zostaje zawieszona. Strony współpracujące nie odpowiadają za wzajemne rozliczenia spółek z organem podatkowym i organem rentowym. W przypadku gdy jedna ze stron podejmie decyzję o zakończeniu działalności gospodarczej pod firmą działającą w momencie zawarcia umowy oraz o powołaniu nowej firmy lub działalności gospodarczej w innej formie prawnej winna powiadomić drugą stronę pisemnie lub za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej. W zależności od wyniku ukończonych zadań strony mogą dochodzić wzajemnych roszczeń (np. z tytułu opóźnienia w realizacji danej części przedsięwzięcia przez stronę przedsięwzięcia) odrębnie od roszczeń wynikających z umowy o wspólnym przedsięwzięciu. Strona wspólnego przedsięwzięcia, która zawiera umowę z kontrahentem (partnerem biznesowym, zleceniodawcą itp.) dokonuje czynność we własnym imieniu i na swoją rzecz - w odniesieniu do stosunków wobec osób trzecich.

Przychód ze wspólnego przedsięwzięcia określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Przez stratę należy rozumieć sytuację gdy strony przedsięwzięcia (lub początkowo tylko jedna z nich) ponoszą koszty w celu wykonania zadania (wspólnego przedsięwzięcia), a zlecający wykonanie zadania nie wywiązuje się w terminie z płatności bądź uiszcza je w sposób niezgodny ze zleceniem. Strony mogą - za obopólnym porozumieniem - w sposób dowolny decydować o sposobie ponoszenia straty. Kosztami realizacji wspólnego przedsięwzięcia przez strony tej umowy będą wydatki na pracowników danej spółki, zakup materiałów/towarów, know-how, prawo do klienteli, wydatki na zakup usług/dóbr niematerialnych celem realizacji przedsięwzięcia. Wydatek ponoszony przez każdą ze spółek (związany z prowadzoną działalnością gospodarczą) będzie uprawniał do odliczenia VAT z tej faktury jedynie tę spółkę, która poniosła ten wydatek, i na którą sprzedawca wystawił fakturę. Nie jest wykluczone, aby jeden z podmiotów (np. sp.k. na rzecz sp. z o.o.) przekazywał drugiemu środki pieniężne w celu zakupu towaru lub realizacji zadania w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

Spółka z o.o. i spółka komandytowa są odrębnymi podatnikami VAT i sprzedaż pomiędzy sobą usług/ towarów dokonują poprzez wystawienie faktury nabywcy. W ramach wspólnego przedsięwzięcia może wystąpić taka sytuacja gdy zlecający (po wykonaniu zlecenia) poprosi o jedną fakturę za całe zlecenie, w wysokości określonej w umowie spółek współpracujących ze zlecającym. Uzasadnieniem takiego sposobu ewidencjonowania zlecenia jest chęć uproszczenia rozliczeń pomiędzy zlecającym a podmiotami współpracującymi. Zlecający może zwracać uwagę na szybkość wykonania usługi oraz brak dodatkowych obowiązków w fakturowaniu, jakie wystąpiłyby w sytuacji otrzymania przez zlecającego faktur zarówno od sp.k., jak i sp. z o.o.

Przyjmując zatem, że spółka F. sp. z o.o. sp.k. wystawi fakturę w całkowitej kwocie netto ustalonej w umowie ze zlecającym (wspólne przedsięwzięcie będzie realizowane zarówno przez sp.k. i sp. z o.o., które poniosą wydatki w sposób określony w umowie) wraz z właściwą stawką VAT, to zapłata zostanie uiszczona przelewem na konto wystawcy faktury (sp. z o.o. sp.k.). Gdy F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. otrzyma zapłatę ww. wysokości, dokona uiszczenia VAT z tytułu tej faktury na konto organu podatkowego. Pozostałą kwotę netto podzieli w proporcji przewidzianej w umowie o wspólnym przedsięwzięciu. Kwota przelewu na konto spółki z o.o. nie zostanie poprzedzona fakturą, gdyż zdaniem Wnioskodawcy sp.k. przekazuje jedynie otrzymaną należność (przysługującą sp. z o.o.) na konta współpracującego (F. sp. z o.o.). Zlecający wykonanie zadania z tytułu umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie będzie dokonywał żadnej zapłaty bezpośrednio na konto spółki z o.o., gdyż zapłata za fakturę wystawioną przez F. sp. z o.o. sp.k. obejmuje wszelkie roszczenia współpracujących spółek względem zlecającego. Wspomniany sposób rozliczenia będzie uregulowany w umowie o wspólnym przedsięwzięciu i umowie zlecenia pomiędzy zlecającym a spółkami realizującymi zlecenie. Ze strony wykonawców umowę podpiszą osoby reprezentujące spółkę z o.o. oraz spółkę komandytową.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że strony umowy wspólnego przedsięwzięcia zawierają umowę ze sobą. Jednocześnie zawrzeć mogą umowę ze Zleceniodawcą. Wtedy zlecenie realizowane jest wspólnie przez oba podmioty w taki sposób jak zostanie to określone w umowie o wspólnym przedsięwzięciu. Bezpośrednio ze Zleceniodawcą umowę zlecenia na wykonanie danego zadania będą zawierać wspólnie (razem) Wnioskodawca i sp.k. Wykonawca realizuje zlecenia, które zlecił mu i spółce komandytowej Zleceniodawca. W umowie o wspólnym przedsięwzięciu nie można wyróżnić podwykonawcy gdyż Wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy.

Strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie dokonują pomiędzy sobą odpłatnej dostawy towarów/usług. Wszystkie towary jakie nabywają w ramach wspólnej realizacji zlecenia są dokonywane w interesie Zleceniodawcy. Dopuszczalne jest aby strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu kupowały razem towar do realizacji zlecenia (lub nabywali usługi) i przy tej okazji, drugi wykonawca przekazywał środki pieniężne wykonawcy aby ten kupił bezpośrednio od sprzedający towary.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku przekazania Wnioskodawcy środków przez spółkę komandytową, które otrzymała od zleceniodawcy jako zapłatę za zadanie w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, spółka z o.o. powinna wystawiać spółce komandytowej fakturę VAT, czy też może ewidencjonować otrzymaną kwotę za pomocą innego dokumentu księgowego (np. noty uznaniowej).

2. Czy Wnioskodawca może udokumentować przekazanie wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji zadania w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu na podstawie noty obciążeniowej, a nie fakturą VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpowiedź na pytanie 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa o wspólnym przedsięwzięciu zawarta pomiędzy F. sp. z o.o. a F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. nie będzie tworzyć nowego podatnika VAT. Dodatkowo strony umowy nie będą dokonywały czynności na rzecz drugiej strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu, tylko bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy. Skoro zleceniodawca wybiera formę rozliczenia w postaci zapłaty za jedną fakturę wystawioną przez F. sp. z o.o. sp.k., to o ile obie strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu wyrażają na to zgodę, można dopuścić do tego typu rozliczeń. Celem Wnioskodawcy jest zapewnienie zleceniodawcy najkorzystniejszych warunków realizacji umowy, także w wymiarze minimalnych obowiązków dokumentacyjnych. Wystawiona faktura na spółkę komandytową zostanie w kontekście art. 86 ustawy o VAT rozliczona jedynie przez spółkę sp.k. Wartość netto z tej faktury zostanie podzielona odpowiednio do proporcji określonych w umowie o wspólnym przedsięwzięciu pomiędzy sp.k. a sp. z o.o. Środki przypadające sp. z o.o. zostaną przekazane przelewem bankowym przez sp. z o.o. sp.k. niezwłocznie po otrzymaniu ich od zlecającego. W związku z obowiązkowymi elementami faktury (art. 106e ustawy o VAT), będzie ona zawierać jedynie dane F. spółki z o.o. sp.k. i jej NIP, REGON oraz nr w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiot faktury zostanie ustalony w oparciu o charakter zlecenia, mając na względzie, iż zadanie zostało zrealizowane w ramach wspólnego przedsięwzięcia. Odbiorcą wspólnej usługi będzie zleceniodawca.

Mając na względzie interpretację sądową pojęcia usługi w rozumieniu VAT - usługą jest każde odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów i które przejawia się tym, że świadczeniobiorca wynosi z niego, choćby nawet potencjalną, korzyść (wyrok NSA z 13 czerwca 2013 r., I FSK 1128/12 oraz z 29 lutego 2012 r., I FSK 562/11). Spółka komandytowa nie świadczy żadnej usługi na rzecz sp. z o.o. Odpłatność za wykonane czynności na rzecz zleceniodawcy zostaje dokonana za pośrednictwem sp. z o.o. sp.k., która występuje w charakterze przekaziciela - nie pobiera żadnej prowizji z tytułu przekazu środków. Takie stanowisko zaprezentował także WSA w Poznaniu - wyrok z 23 kwietnia 2013 r., I SA/Po 171/13, stwierdzając - "rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia, nie mogą być same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeśli równocześnie nie towarzyszy im świadczenie usługi". Warto wskazać, że w kontekście analizy orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, transakcje dokonywane pomiędzy sp. z o.o. a sp.k w ramach wspólnego przedsięwzięcia także nie spełniają przesłanek uznania ich za odpłatne usługi w rozumieniu VAT (tak TSUE C-498/99. LEX nr 83900, C-16/93. publ LEX nr 83886).

Umowy zawierane przez podatników należy oceniać według woli stron oraz rzeczywistego charakteru stosunku prawnego (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 czerwca 2010 r., IPPP1-443-383/10-4/AS). W ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie powstaje spółka cywilna, konsorcjum, holding lub inny odrębny podmiot.

Nie ma podstaw, aby strony tej umowy rozliczały się także poprzez wystawianie sobie wzajemnych faktur, gdyż nie wykonują dla siebie czynności, dostawy towarów etc. Spółka z o.o. nie wykonuje usług dla F. sp. z o.o. sp.k. i nie przekazuje jej na własność żadnych towarów (podobnie sp.k. wobec F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością).

Wzajemne rozliczenia finansowe pomiędzy stronami umowy, dotyczące przenoszenia kosztów wykonania zadania w części przypadającej na daną spółkę, jak również dokonywania podziału przychodów zgodnie z ustalonymi udziałami w ramach umowy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność przekazania zapłaty za fakturę wystawioną przez sp. z o.o. sp.k. nie powinna być dokumentowana fakturą VAT. Nawet w odniesieniu do konsorcjum (którym nie jest stosunek opisywany we wniosku), organy podatkowe są zdania, że faktura pomiędzy współpracującymi spółkami powinna być wystawiona, gdy jedna ze spółek świadczy usługę na rzecz drugiego podmiotu (tak interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 marca 2010 r., IPPP1-443-57/10-4/AS). Faktura służy jedynie do dokumentowania czynności opodatkowanych (nawet VAT zw.) podatkiem od towarów i usług i nie może być wykorzystywana przy czynnościach nieobjętych VAT (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 16 grudnia 2011 r., I SA/Rz 760/11).

Zdaniem Wnioskodawcy spółka z o.o. nie świadczy żadnych usług (art. 8 ustawy o VAT; nie dokonuje dostawy towarów) na rzecz spółki komandytowej, dlatego też przekazanie Spółce z o.o. środków wynikających z otrzymanej zapłaty przez zlecającego wykonanie wspólnego przedsięwzięcia nie może być dokumentowane przez wystawienie faktury, lecz należy je ewidencjonować innym dokumentem księgowym, np. notą uznaniową. Spółka z o.o. nie dokonuje obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu zapłaconej przez zleceniodawcę faktury, gdyż w pełnej wysokości czyni to wystawca faktury - F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. (art. 86 ww. ustawy). Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w obowiązującej linii orzeczniczej organów podatkowych i sądów administracyjnych (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lutego 2010 r., IPPP3/443-1102/09-2/MPe).

Odpowiedź na pytanie 2.

Wedle stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego powyżej, spółka komandytowa wykonując część swojego zadania w ramach wspólnego przedsięwzięcia robi to na rzecz i korzyść zlecającego (a nie spółki z o.o.). Dopuszczalne jest także aby jedna ze spółek w ramach ww. umowy dokonywała przelewów bankowych (środki pieniężne) celem zakupu towaru, usług lub innych materiałów/dóbr niezbędnych do realizacji zadania. Jest to uzasadnione tym, iż np. w sklepie na zakup towaru będzie wystawiona jedna faktura przy płatności z konta jednej spółki. Skoro w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, to nie ma podstaw aby przelew środków pomiędzy spółką komandytową a sp. z o.o. dokumentować fakturą VAT lecz innym dokumentem księgowym.

Podobne stanowisko zajął WSA w Poznaniu w wyroku z 10 maja 2013 r., I SA/Po 148/13. Dokument księgowy - inny niż faktura, jest najwłaściwszy do dokumentowania środków przekazywanych na rzecz Wnioskodawcy przez sp.k.

Wnioskodawca w pełni podziela i identyfikuje się ze stanowiskiem WSA w Warszawie z 21 lutego 2013 r., III SA/Wa 2207/12, w którym stwierdzono: "operacje księgowe polegające na dostosowaniu ponoszonych przez podatnika kosztów i uzyskiwanych przychodów do właściwych okresów sprawozdawczych pod postacią rozliczeń międzyokresowych dokonywanych na podstawie art. 39 i 41 ustawy o rachunkowości, jeżeli dokonywane są niezależnie od fakturowanych dostaw i usług, nie mogą same w sobie stanowić czynności opodatkowanych. Nie wiążą się one ani z przeniesieniem władztwa ekonomicznego do określonych rzeczy, ani ze świadczeniem usług połączonych z uzyskiwaniem od innego podmiotu jakiegokolwiek wynagrodzenia".

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli jedna ze stron umowy o wspólnym przedsięwzięciu przekaże drugiej stronie tej umowy środki celem pokrycia wspólnego wydatku (np. zakup maszyny, towaru), wynikającego z faktury wystawionej na rzecz spółki, która otrzymała te środki pieniężne, to jeśli spółką otrzymującą będzie Wnioskodawca, to nie wystawia on w stosunku do sp.k. faktury (lecz np. notę obciążeniową), gdyż spółka z o.o. sp.k. nie płaci bezpośrednio sp z o.o. za żadną czynność opodatkowaną. Spółka z o.o. traktowana jest jedynie jako przekaziciel tych środków na rzecz podmiotu, wobec którego strony wspólnie ponoszą koszt w partycypacji określonej w umowie o wspólnym przedsięwzięciu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

* opodatkowania przekazania wynagrodzenia w ramach umowy wspólnego przedsięwzięcia i sposobu jego dokumentowania (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1) - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji wspólnego zadania (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast świadczenie usług to - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z tym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wynagrodzenie musi być przy tym wyrażone w pieniądzu, co nie oznacza, że musi mieć ono postać pieniężną, gdyż wynagrodzenie (odpłatność) jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową (np. zapłatą może być towar lub usługa).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 i pkt 4 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą

* (pkt 1) sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,

* (pkt 4) otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego (art. 108 ust. 2 ustawy o VAT).

Ad. 1.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że rozważa zawarcie ze spółką komandytową umowy, która pozwoliłaby ustalić sposób ponoszenia kosztów przy realizacji zleceń z udziałem sp. z o.o. (Wnioskodawcy) i sp.k. Do chwili obecnej oba podmioty działają niezależnie. Zarówno sp. z o.o. jak i sp.k. są czynnymi podatnikami VAT i podlegają w Polsce opodatkowaniu od całości dochodu. Spółki zamierzają zawrzeć umowę o wspólnym przedsięwzięciu (art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Celem umowy jest prowadzenie stałego wykonywania czynności wspólnego przedsięwzięcia, przy jednoczesnym zachowaniu pełnej separacji obu działalności gospodarczych - spółek handlowych na gruncie przepisów prawa cywilnego i podatkowego. Zamiarem stron nie jest powołanie spółki cywilnej, odrębnego podatnika VAT lub innej formy, która stanowiłaby odrębny od spółek podmiot prawny. Strony nie będą także w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu tworzyć konsorcjum lub innej formy prawnej np. holding, spółka cicha.

Ponadto zamiarem stron umowy jest także ustalenie podziału zysków i strat prowadzonego wspólnego przedsięwzięcia gospodarczego.

W zależności od wyniku ukończonych zadań strony mogą dochodzić wzajemnych roszczeń (np. z tytułu opóźnienia w realizacji danej części przedsięwzięcia przez stronę przedsięwzięcia) odrębnie od roszczeń wynikających z umowy o wspólnym przedsięwzięciu.

Strona wspólnego przedsięwzięcia, która zawiera umowę z kontrahentem (partnerem biznesowym, zleceniodawcą itp.) dokonuje czynność we własnym imieniu i na swoją rzecz - w odniesieniu do stosunków wobec osób trzecich. Przychód ze wspólnego przedsięwzięcia określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Jednocześnie Strony mogą - za obopólnym porozumieniem - w sposób dowolny decydować o sposobie ponoszenia straty.

Wnioskodawca wskazał, że w ramach wspólnego przedsięwzięcia może wystąpić taka sytuacja, gdy zlecający (po wykonaniu zlecenia) poprosi o jedną fakturę za całe zlecenie, w wysokości określonej w umowie spółek współpracujących ze zlecającym. Przyjmując, że spółka F. sp. z o.o. sp.k. wystawi fakturę w całkowitej kwocie netto ustalonej w umowie ze zlecającym (wspólne przedsięwzięcie będzie realizowane zarówno przez sp.k. i sp. z o.o., które poniosą wydatki w sposób określony w umowie) wraz z właściwą stawką VAT to zapłata zostanie uiszczona przelewem na konto wystawcy faktury (sp. z o.o. sp.k.). Gdy F. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością sp.k. otrzyma zapłatę ww. wysokości, dokona uiszczenia VAT z tytułu tej faktury na konto organu podatkowego. Pozostałą kwotę netto podzieli w proporcji przewidzianej w umowie o wspólnym przedsięwzięciu. Zapłata za fakturę wystawioną przez F. sp. z o.o. sp.k. obejmuje wszelkie roszczenia współpracujących spółek względem zlecającego. Wspomniany sposób rozliczenia będzie uregulowany w umowie o wspólnym przedsięwzięciu i umowie zlecenia pomiędzy zlecającym a spółkami realizującymi zlecenie.

W uzupełnieniu wniosku, Spółka wskazała, że strony umowy wspólnego przedsięwzięcia zawierają umowę ze sobą. Jednocześnie zawrzeć mogą umowę ze Zleceniodawcą. Wtedy zlecenie realizowane jest wspólnie przez oba podmioty w taki sposób jak zostanie to określone w umowie o wspólnym przedsięwzięciu. Bezpośrednio ze Zleceniodawcą umowę zlecenia na wykonanie danego zadania będą zawierać wspólnie (razem) Wnioskodawca i sp.k. Wykonawca realizuje zlecenia, które zlecił mu i spółce komandytowej Zleceniodawca. W umowie o wspólnym przedsięwzięciu nie można wyróżnić podwykonawcy gdyż Wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy. Strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie dokonują pomiędzy sobą odpłatnej dostawy towarów/usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą sposobu dokumentowania przez Wnioskodawcę otrzymanych środków finansowych od F. sp. z o.o. sp.k., z tytułu rozliczeń wypracowanego zysku w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu.

Należy wskazać, że w przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, zawarcie Umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie ma na celu powstania nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Umowa o wspólnym przedsięwzięciu nie konstytuje odrębnego podmiotu prawnego. Zatem, relacji zachodzących pomiędzy stronami tej umowy (F. sp. z o.o. sp.k. i F. sp. z o.o.), nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń. Wnioskodawca we wniosku wyraźnie wskazał, że celem umowy jest prowadzenie stałego wykonywania czynności wspólnego przedsięwzięcia, przy jednoczesnym zachowaniu pełnej separacji obu działalności gospodarczych - spółek handlowych na gruncie przepisów prawa cywilnego i podatkowego.

Wobec tego, w przedstawionych okolicznościach przedsiębiorcy działający w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu są odrębnymi podatnikami VAT.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie "dostawa towarów" w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestia "odpłatności" była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council, EU:C:1988:120: "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem".

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, EU:C:1994:80, gdzie Trybunał zauważył, że czynność: "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy".

Wobec tego, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, elementy powyższe nie występują w ramach wewnętrznych rozliczeń przychodów pomiędzy stronami umowy wspólnego przedsięwzięcia.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, jak wskazał Wnioskodawca, strony wspólnego przedsięwzięcia, zawierają umowę ze sobą. Jednocześnie oba podmioty zawierają umowę ze Zleceniodawcą. Bezpośrednio ze Zleceniodawcą umowę zlecenia na wykonanie danego zadania będą zawierać wspólnie (razem) Wnioskodawca i sp.k. Wykonawca realizuje zlecenia, które zlecił mu i spółce komandytowej Zleceniodawca. W umowie o wspólnym przedsięwzięciu nie można wyróżnić podwykonawcy gdyż Wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy. Jednocześnie, strona wspólnego przedsięwzięcia, która zawiera umowę z kontrahentem (partnerem biznesowym, zleceniodawcą itp.) dokonuje czynność we własnym imieniu i na swoją rzecz - w odniesieniu do stosunków wobec osób trzecich.

Wobec tego, beneficjentem prac wykonywanych zarówno przez Wnioskodawcę jak i przez F. sp. z o.o. sp.k. będzie tylko i wyłącznie Zleceniodawca. Wnioskodawca nie wykonuje w zamian za uzyskane środki od F. sp. z o.o. sp.k. żadnych czynności na rzecz tej spółki.

W tym przypadku nie dochodzi do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad towarami ani do rzeczywistych świadczeń pomiędzy stronami umowy o wspólnym przedsięwzięciu (tekst jedn.: Wnioskodawcy i F. sp. z o.o. sp.k.). Nie można zidentyfikować korzyści o charakterze majątkowym, jakie w związku z takim rozliczeniem uzyskuje F. sp. z o.o. sp.k.

Okolicznością, która w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT decyduje o opodatkowaniu jest odpłatność za świadczoną usługę, którą należy rozumieć jako wynagrodzenie należne za dane świadczenie. Jest ono najczęściej określane umową pomiędzy stronami transakcji i stanowi skutek określonego przysporzenia. Trudno taką cechę przypisywać operacji księgowej dokonywanej przez F. sp. z o.o. sp.k. na rzecz Wnioskodawcy. Brak jest takiego stosunku prawnego, z którego wynikałaby wzajemność świadczenia F. sp. z o.o. sp.k. przybierającego postać rozdziału przychodów całego przedsięwzięcia. Nie jest to zatem świadczenie wzajemne. Z postanowień umowy nie wynika, że F. sp. z o.o. sp.k. pozostaje dłużnikiem Wnioskodawcy z tytułu świadczenia na ich rzecz usługi rozdziału przychodów. Rozdział ten w odpowiednich proporcjach wynika z mocy samej umowy pomiędzy stronami wspólnego przedsięwzięcia oraz ze Zlecającym, a nie z jakiegoś świadczenia wzajemnego, do którego zobligowana została Spółka komandytowa.

Wobec tego przekazanie Wnioskodawcy środków z tytułu rozliczenia przychodów dokonywanego przez F. sp. z o.o. sp.k., które to zgodnie z Umową określone jest proporcjonalnie do prawa do udziału w zyskach, nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT, lecz innym dowodem księgowym np. notą księgową.

Tym samym Wnioskodawca słusznie stwierdził, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w przypadku przekazania Wnioskodawcy środków przez spółkę komandytową, które otrzymała od zleceniodawcy jako zapłatę za zadanie w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, spółka z o.o. nie jest zobowiązana do wystawienia spółce komandytowej faktury, a otrzymaną kwotę może ewidencjonować za pomocą innego dokumentu księgowego (np. noty uznaniowej).

Jednakże, w przedstawionych we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca z tytułu wykonywanych przez siebie czynności jest zobowiązany do wystawienia dla Zleceniodawcy faktury, zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że przychód ze wspólnego przedsięwzięcia określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Przy tym, w uzupełnieniu wniosku podniósł, że bezpośrednio ze Zleceniodawcą umowę zlecenia na wykonanie danego zadania będą zawierać wspólnie (razem) Wnioskodawca i sp.k. Wykonawca realizuje zlecenia, które zlecił mu i spółce komandytowej Zleceniodawca. W umowie o wspólnym przedsięwzięciu nie można wyróżnić podwykonawcy, gdyż Wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy. Strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie dokonują pomiędzy sobą odpłatnej dostawy towarów/usług. Wszystkie towary jakie nabywają w ramach wspólnej realizacji zlecenia są dokonywane w interesie Zleceniodawcy.

Wobec tego, Wnioskodawca z tytułu zawartej Umowy ze Zlecającym oraz z F. sp. z o.o. sp.k., realizuje na rzecz Zlecającego dostawy towarów oraz świadczenie usług, za które to otrzymuje zapłatę w postaci przychodu ze wspólnego przedsięwzięcia, określonego proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Okoliczność, że środki pieniężne Wnioskodawca uzyska od spółki komandytowej, a nie bezpośrednio od Zlecającego w przedmiotowej sprawie nie jest decydująca, gdyż, jak Wnioskodawca wskazał, wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy. Przy tym, jak wynika z wniosku, strona wspólnego przedsięwzięcia, która zawiera umowę z kontrahentem (partnerem biznesowym, zleceniodawcą itp.) dokonuje czynność we własnym imieniu i na swoją rzecz - w odniesieniu do stosunków wobec osób trzecich. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca wykonuje zlecone mu czynności przez Zlecającego w zamian za wynagrodzenie. Bezpośrednim beneficjentem działań Wnioskodawcy jest Zlecający. Świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy - wynagrodzenie określone jako przychód ze wspólnego przedsięwzięcia, określonego proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału).

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca na rzecz Zlecającego dokonuje dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy oraz świadczy usługi, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Czynności te, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przy tym, jak wynika z wniosku, czynności te Wnioskodawca wykonuje na rzecz innego podatnika podatku.

Natomiast, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku.

Wobec tego, Wnioskodawca zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, z tytułu dostawy towarów oraz świadczenia usług w ramach zawartej umowy ze Zlecającym, jest zobowiązany do wystawienia faktury na jego rzecz.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z powyższej zasady wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Treść umowy cywilnoprawnej jest indywidualną sprawą stron, które ją zawierają i zależy od ich uzgodnień. Jednakże w ocenie tut. Organu, nie można poprzez zawarcie odpowiedniej treści umowy cywilnoprawnej wywodzić korzystnych dla siebie skutków podatkowych w postaci preferencji podatkowych.

Fakt, że Wnioskodawca wraz z F. sp. z o.o. sp.k. oraz Zlecającym postanowią, że to F. sp. z o.o. sp.k. wystawi jedną fakturę za całe zlecenie, w wysokości określonej w umowie spółek współpracujących ze zlecającym, nie pozwala na uznanie, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania oraz odprowadzenia podatku należnego z tytułu wykonanych czynności opodatkowanych na rzecz Zlecającego. Okoliczność ta, skutkuje zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy w powiązaniu z ust. 2 tego przepisu, obowiązkiem zapłaty podatku z tytułu tak wystawionej faktury przez F. sp. z o.o. sp.k. Nie ma w tym konkretnym przypadku znaczenia stosunek cywilnoprawny łączący strony, tzn. w jaki sposób strony określiły zamówienie bądź umówiły się na rozliczenie transakcji. Niezależnie bowiem od tego, jak strony określiły przedmiot umowy, o opodatkowaniu określonego działania decyduje faktyczna czynność, z którą ustawa o VAT wiąże obowiązek wystawiania faktur, a nie ustalenia umowne między podmiotami.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie. Tym samym mimo że Organ uznał, że spółka z o.o. nie jest zobowiązana do wystawienia spółce komandytowej faktury, w sytuacji w której Wnioskodawca otrzyma od F. sp. z o.o. sp.k. środki pieniężne przekazane od zleceniodawcy jako zapłatę za zadanie w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, to oceniając stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Ad. 2.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że kosztami realizacji wspólnego przedsięwzięcia przez strony tej umowy będą wydatki na pracowników danej spółki, zakup materiałów/towarów, know-how, prawo do klienteli, wydatki na zakup usług/dóbr niematerialnych celem realizacji przedsięwzięcia. Wydatek ponoszony przez każdą ze spółek (związany z prowadzoną działalnością gospodarczą) będzie uprawniał do odliczenia VAT z tej faktury jedynie tę spółką, która poniosła ten wydatek, i na którą sprzedawca wystawił fakturę. Spółka z o.o. i spółka komandytowa są odrębnymi podatnikami VAT. Nie jest wykluczone aby jeden z podmiotów (np. sp.k. na rzecz sp. z o.o.) przekazywał drugiemu środki pieniężne w celu zakupu towaru lub realizacji zadania w ramach wspólnego przedsięwzięcia.

W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie dokonują pomiędzy sobą odpłatnej dostawy towarów/usług. Wszystkie towary jakie nabywają w ramach wspólnej realizacji zlecenia są dokonywane w interesie Zleceniodawcy. Dopuszczalne jest aby strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu kupowały razem towar do realizacji zlecenia (lub nabywali usługi) i przy tej okazji, drugi wykonawca przekazywał środki pieniężne wykonawcy aby ten kupił bezpośrednio od sprzedających towary.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy może on udokumentować przekazanie wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji zadania w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu na podstawie noty obciążeniowej, a nie fakturą VAT.

W przedstawionych we wniosku okolicznościach Wnioskodawca nie świadczy na rzecz F. sp. z o.o. usług o których mowa w art. 8 ust. 1. Nie dokonuje też dostaw towarów.

Wnioskodawca we wniosku wyraźnie wskazał, że bezpośrednio ze Zleceniodawcą umowę zlecenia na wykonanie danego zadania będą zawierać wspólnie (razem) Wnioskodawca i sp.k. Wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy. Przy tym, Strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie dokonują pomiędzy sobą odpłatnej dostawy towarów/usług. Wszystkie towary jakie nabywają w ramach wspólnej realizacji zlecenia są dokonywane w interesie Zleceniodawcy. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazał, że wydatek ponoszony przez każdą ze spółek (związany z prowadzoną działalnością gospodarczą) będzie uprawniał do odliczenia VAT z tej faktury jedynie tę spółką, która poniosła ten wydatek, i na którą sprzedawca wystawił fakturę. Dopuszczalne jest aby strony umowy o wspólnym przedsięwzięciu kupowały razem towar do realizacji zlecenia (lub nabywali usługi) i przy tej okazji, drugi wykonawca przekazywał środki pieniężne wykonawcy aby ten kupił bezpośrednio od sprzedający towary.

Skoro, jak wskazał Wnioskodawca, w umowie o wspólnym przedsięwzięciu nie można wyróżnić podwykonawcy gdyż Wykonawca (sp. z o.o.) oraz drugi wykonawca (sp.k.) wykonują bezpośrednio zlecenie na rzecz Zleceniodawcy oraz Wnioskodawca i F. sp. z o.o. sp.k. nie dokonują pomiędzy sobą sprzedaży usług/towarów - to w sytuacji, gdy F. sp. z o.o. sp.k. będzie przekazywał na rzecz Wnioskodawcy środki pieniężne w celu zakupu towaru lub realizacji zadania w ramach wspólnego przedsięwzięcia, wówczas otrzymane środki pieniężne nie są zapłatą za nabywane przez F. sp. z o.o. sp.k. ww. towary/usługi.

Beneficjentem nabywanych przez Wnioskodawcę towarów/usług jest Zlecający, a nie F. sp. z o.o. sp.k. Wnioskodawca nie wykonuje na rzecz F. sp. z o.o. sp.k. żadnej czynności skutkującej przeniesieniem władztwa towarów, uzyskaniem korzyści z określonego zachowania. Wnioskodawca jednoznacznie wksazał, że wszystkie towary jakie nabywają sp. z o.o. i sp. z o.o. sp.k. w ramach wspólnej realizacji zlecenia są dokonywane w interesie Zleceniodawcy. Przy tym, każda ze stron umowy jest odpowiedzialna za realizowanie własnego zleconego zadania. Strona wspólnego przedsięwzięcia, która zawiera umowę z kontrahentem (partnerem biznesowym, zleceniodawcą itp.) dokonuje czynność we własnym imieniu i na swoją rzecz - w odniesieniu do stosunków wobec osób trzecich. W zależności od wyniku ukończonych zadań strony mogą dochodzić wzajemnych roszczeń (np. z tytułu opóźnienia w realizacji danej części przedsięwzięcia przez stronę przedsięwzięcia) odrębnie od roszczeń wynikających z umowy o wspólnym przedsięwzięciu.

Wobec tego, F. sp. z o.o. w zamian za przekazanie przez spółkę komandytową środków pieniężnych w celu zakupu towaru lub realizacji zadania w ramach wspólnego przedsięwzięcia nie wykonuje na rzecz tej spółki żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca z tytułu przekazania wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji zadania w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu nie jest zobowiązany do wystawienia faktury, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Przekazanie Wnioskodawcy wkładu pieniężnego przez spółkę komandytową na rzecz realizacji zadania w ramach umowy o wspólnym przedsięwzięciu, nie powinno być dokumentowane fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, a innym dokumentem księgowym, np. notą obciążeniową.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana została w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy, nie wywołuje natomiast skutków prawnych dla partnera przedsięwzięcia, spółki F. sp. z o.o. sp.k.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.