IPPP3/443-99/10-2/KC - Określenie miejsca świadczenia usług przeładunku towarów w ujęciu ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2010 r. (data wpływu 1 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia dla usługi przeładunkowej - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia dla usługi przeładunkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2009 r. wykonał na rzecz osoby trzeciej - spółki prawa handlowego z siedzibą na terytorium Republiki Czeskiej - usługi przeładunku towaru. Kontrahent Wnioskodawcy jest podmiotem zidentyfikowanym na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium Czech.

Usługi polegały na przepompowaniu płynnego amoniaku z cystern kolejowych szerokotorowych - rosyjskich - na cysterny kolejowe o węższym rozstawie osi - europejskie. Usługa została wykonana na używanej przez Wnioskodawcę stacji przeładunkowej położonej w Polsce w pobliżu B.

Celem wykonania tych usług było umożliwienie kontrahentowi z Czech przewiezienia należącego do niego amoniaku z terenu Rosji do Czech. Z uwagi na różny rozstaw osi wagony kolejowe używane na odcinku rosyjskim nie mogą poruszać się po torach kolejowych położonych w Polsce i innych krajach Unii Europejskiej. Po wykonaniu usług przeładunku, przeładowane towary zostały wywiezione z terytorium Polski przed upływem 90 dni. Transportując towar spółka z Czech korzystała z co najmniej dwóch różnych przewoźników, tj. przewoźnika rosyjskiego na odcinku do stacji przeładunkowej i przewoźnika polskiego - od stacji przeładunkowej. Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat tego, jaką stawkę podatku VAT stosował polski przewoźnik kolejowy i czy wystawione przez niego faktury w ogóle były fakturami VAT.

Odprawa celna i dopuszczenie do obrotu tego towaru została dokonana dopiero przed czeskimi organami celnymi. W momencie świadczenia usługi przeładunkowej oraz transportu tego towaru przez teren Polski, importer tego towaru, tj. kontrahent Wnioskodawcy, korzystał z procedury tranzytu.

Z tytułu wykonania tych usług Wnioskodawca wystawił faktury VAT, w których zastosował stawkę 22%. Zdaniem Wnioskodawcy w okolicznościach tej sprawy zastosowanie tej stawki było uzasadnione, kontrahent z Czech jest zaś innego zdania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle treści art. 27 i 28 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. można było przyjąć, że wykonane przez Wnioskodawcę usługi przeładunku towarów miały miejsce na terytorium Polski. W związku z tym, czy Wnioskodawca prawidłowo przyjął, że wykonane przez niego usługi objęte są podatkiem VAT i naliczył podatek VAT w stawce 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy wykonane przez niego usługi przeładunku towaru należało opodatkować podatkiem VAT w stawce 22%. Pomimo tego, że usługa przeładunku towaru była wykonywana na zlecenie podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby podatku od wartości dodanej w innym państwie wspólnotowym, to wykonane przez Wnioskodawcę usługi, nie były usługami bezpośrednio związanymi z wewnątrzwspólnotową usługą transportu towarów. Jest tak dlatego, że transport amoniaku, którego elementem był dokonany przez Wnioskodawcę przeładunek, nie był wewnątrzwspólnotowym transportem towarów.

Zgodnie z treścią art. 28 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa usługa transportu towarów ma miejsce wtedy, gdy transport towarów rozpoczyna się i kończy na terytorium dwóch różnych państw członkowskich. Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej powyżej sytuacji transport towaru rozpoczął się na terenie Rosji, a więc poza terytorium państw członkowskich. Przetransportowanie amoniaku z Rosji do Czech było bowiem jednym przedsięwzięciem logistycznym, zaś przeładunek towaru i zmiana przewoźnika były tylko elementami koniecznymi w procesie transportu towaru. W tej sprawie ważne jest również to, że towar został dopuszczony do obrotu na terytorium Unii Europejskiej dopiero w Czechach, w związku z czym w chwili dokonywania przeładunku towar ten nie posiadał statusu towaru dopuszczonego do obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowiła, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Artykuł 27 ust. 2 pkt 3 lit. b) ustawy wskazywał, iż w przypadku świadczenia usług pomocniczych do usług transportowych, takich jak załadunek, rozładunek, przeładunek i podobne czynności miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż świadczył on w 2009 r. usługi polegające na przepompowaniu płynnego amoniaku z cystern kolejowych szerokotorowych - rosyjskich - na cysterny kolejowe o węższym rozstawie osi - europejskie. Usługa została wykonana dla kontrahenta czeskiego, na stacji przeładunkowej położonej w Polsce. Towar transportowany był z Rosji do Czech. Wnioskodawca nie posiada wiedzy odnośnie stawki podatku VAT i sposobu dokumentacji usługi transportowej wykonanej dla kontrahenta czeskiego przez przewoźników.

Świadczona przez Wnioskodawcę usługa została wymieniona w katalogu usług pomocniczych do usług transportowych lecz nie można jednoznacznie przypisać jej do usługi wewnątrzwspólnotowego transportu towarów, mimo, że nabywcą jest podatnik od wartości dodanej zidentyfikowany dla transakcji unijnych. Zatem, zgodnie z zasadą określoną w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. b)., w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 31 grudnia 2009 r., miejscem świadczenia usługi pomocniczej do usługi transportowej jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone. Przy braku zastrzeżeń wynikających z art. 28, opodatkowanie usługi wykonanej na terytorium kraju dla kontrahenta czeskiego, będzie podlegało przepisom krajowym, czyli opodatkowane zostanie stawką właściwą dla usługi w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.