IPPP3/443-98/12-4/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2012 r. (data wpływu 23 stycznia 2012 r.), uzupełnionego w dniu 28 lutego 2012 r. (data wpływu 2 marca 2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP3/443-98/12-2/SM z dnia 16 lutego 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług prawa do odliczenia podatku naliczonego w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r. - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług prawa do odliczenia podatku naliczonego w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 lutego 2012 r., złożonym w dniu 28 lutego 2012 r. (data wpływu 2 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 16 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

Spółka (dalej: "Spółka", "Podatnik", Wnioskodawca") posiada siedzibę w Wielkiej Brytanii. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług ("VAT") w Polsce i w Wielkiej Brytanii. W Polsce Spółka składa deklaracje VAT-7 oraz VAT UE.Spółka w przeszłości, a w szczególności w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r. działała według następującego modelu biznesowego.

Spółka handlowała wyrobami przemysłowymi. Asortyment zawierał między innymi różnego rodzaju śruby i nakrętki. W Polsce Spółka nie wynajmowała, ani nie posiadała na własność biura. Nie zatrudniała pracowników. Nie współpracowała na podstawie umowy-zlecenia z osobami fizycznymi nie prowadzącymi własnej działalności gospodarczej.

W Polsce nie były podejmowane żadne istotne decyzje dotyczące kupowanych i sprzedawanych towarów. Centrum zarządzania znajdowało się i nadal znajduje się w Wielkiej Brytanii.Spółka przywoziła do Polski własne towary z Wielkiej Brytanii. Towary te Spółka zakupywała pewien czas przed dokonaniem transportu.Ponadto Spółka nabywała towary, które w wyniku sprzedaży były transportowane do Polski z innych Państw Członkowskich Unii Europejskiej m.in. z Wielkiej Brytanii.Spółka dokonywała również przywozu towarów na terytorium Polski z terytoriów państw niewchodzących w skład terytorium Unii Europejskiej. W tym zakresie Spółka współpracowała z agencją celną, która odpowiadała za wywiązywanie się z obowiązków celnych i podatkowych.Towary były przechowywane w magazynach, które nie były własnością Spółki. Magazyny nie były też wynajmowane. Korzystanie z magazynów było częścią kompleksowych usług logistycznych świadczonych na rzecz Spółki.

Spółka dokonywała ponadto zakupu towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT na terytorium Polski od kontrahentów, którzy posiadali siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce ("Polscy Sprzedawcy"). Za dokonane zakupy Spółka otrzymywała faktury potwierdzające zakup tychże towarów, zawierające podatek VAT.W zakresie sprzedaży, podstawową działalnością Spółki na terytorium Polski była i nadal jest sprzedaż towarów znajdujących się w Polsce do polskich podmiotów, głównie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, które były i są w momencie dokonywania sprzedaży zarejestrowanymi podatnikami VAT ("Polscy Kupujący"). W ramach tej sprzedaży towary nie opuszczały terytorium Polski. Dokonując tego rodzaju transakcji, od 1 kwietnia 2011 Spółka wystawiała faktury VAT, na których nie wykazywała podatku VAT.Ponadto Spółka dokonywała czasami transportu własnych towarów z Polski do Wielkiej Brytanii.

Sporadycznie, Spółka dokonywała również sprzedaży towarów na rzecz spółki węgierskiej. W związku z tą sprzedażą towary były transportowane z Polski na Węgry.Czasami Spółka dokonywała również sprzedaży towarów, w związku z którą towary były wywożone poza terytorium Unii Europejskiej. Należy podkreślić, że większą część obrotu Spółki w Polsce stanowiła sprzedaż na rzecz Polskich Kupujących.Powyższy model biznesowy funkcjonował w 2011 r. i prawdopodobnie nie ulegnie zmianie w najbliższej przyszłości. Jedyna zmiana zaistniała w 2011 r. polega na tym, że w zakresie lokalnych sprzedaży do Polskich Kupujących (towary nie opuszczają Polski) przed 1 kwietnia 2011 r. Spółka wystawiała faktury z podstawową stawką VAT. Począwszy od 1 kwietnia 2011 Spółka wystawiała i nadal wystawia faktury bez VAT.Ilekroć we wniosku będzie użyte sformułowanie "Ustawa o VAT", należy przez to rozumieć ustawę z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. Pytania 1.

W opinii Spółki, Spółka za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony:

w sytuacji, gdy ten podatek naliczony jest związany z towarami, które były lub są wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do dostawy towarów znajdujących się w Polsce do Polskich Kupujących. Spółka stoi na stanowisku, że bez znaczenia jest fakt, że Spółka nie wystawia faktur zawierających podatek należny, ponieważ powinien on być rozliczany przez Polskich Kupujących.

Zgodnie z art. 5 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 Ustawy o VAT podatnikami podatku VAT są między innymi osoby prawne wykonujące działalność gospodarczą, obejmującą również działalność handlowców.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi między innymi:

Opierając się na powołanych powyżej przepisach, Spółka stoi na stanowisku, że w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r.:

W związku z powyższym, zdaniem Spółki za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała ona pełne prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony, jak to szczegółowo opisano w pytaniu oraz stanowisku Spółki.

W opinii Spółki jej stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Ad. Pytania 2.

Spółka za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony:

w sytuacji gdy ten podatek naliczony jest związany z towarami, które były lub są wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do transportu towarów w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa z Polski do Wielkiej Brytanii i transakcje te stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ponadto zgodnie z art. 13 Ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy rozumieć między innymi przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15 lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 15 Ustawy o VAT podatnikami podatku VAT są między innymi osoby prawne wykonujące działalność gospodarczą obejmującą również działalność handlowców.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi między innymi:

Opierając się na powołanych powyżej przepisach Spółka stoi na stanowisku, że w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r.:

W związku z powyższym zdaniem Spółki za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała ona pełne prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony, jak to szczegółowo opisano w pytaniu oraz stanowisku Spółki.

W opinii Spółki jej stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Ad. Pytania 3.

Spółka uważa, że za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony:

w sytuacji, gdy ten podatek naliczony jest związany z towarami, które były lub są wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do dostawy towarów na Węgry lub do innych Państw Unii Europejskiej i transakcje te stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Ponadto, zgodnie z art. 13 Ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów należy rozumieć między innymi wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu dostawy towarów, na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Spółka dokonywała czynności, które rozpoznawała jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Zgodnie z art. 15. Ustawy o VAT podatnikami podatku VAT są między innymi osoby prawne wykonujące działalność gospodarczą obejmującą między innymi działalność handlowców.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi między innymi:

Opierając się na powołanych powyżej przepisach Spółka stoi na stanowisku, że w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r.:

W związku z powyższym zdaniem Spółki za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała ona pełne prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony, jak to szczegółowo opisano w pytaniu oraz stanowisku Spółki.

W opinii Spółki jej stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

Ad. Pytania 4

Spółka za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony:

w sytuacji, gdy podatek naliczony był związany ze sprzedażą towarów, w wyniku której towary były wywożone poza terytorium Unii Europejskiej i transakcje te stanowiły eksport w rozumieniu art. 2 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 Ustawy o VAT, przez eksport towarów należy rozumieć między innymi potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów, będący dostawą towarów w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT, z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli wywóz ten jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz bądź przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega między innymi eksport towarów.

Zgodnie z art. 15 Ustawy o VAT podatnikami podatku VAT są między innymi osoby prawne wykonujące działalność gospodarczą obejmującą również działalność handlowców.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 Ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 Ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi między innymi:

Opierając się na powołanych powyżej przepisach Spółka stoi na stanowisku, że w okresie od kwietnia do grudnia 2011 r.:

W związku z powyższym zdaniem Spółki za okres od kwietnia do grudnia 2011 r. miała ona pełne prawo wykazywać w deklaracji VAT-7 i odliczać w tej deklaracji podatek naliczony, jak to szczegółowo opisano w pytaniu oraz stanowisku Spółki.

W opinii Spółki jej stanowisko w sprawie jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych uznaje się za prawidłowe.

Z uwagi na fakt, iż przedstawiony opis stanu faktycznego dotyczy okresu od kwietnia do grudnia 2011 r., analizy przepisów dokonano na podstawie ich brzmienia obowiązującego po dniu 1 kwietnia 2011 r.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej "ustawą", podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 - w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.W myśl art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju,z zastrzeżeniem ust. 6.

Zatem na tle ww. przepisów, w przypadku nabycia towarów (na terytorium kraju) przez zarejestrowanego, polskiego podatnika podatku od towarów i usług, od podmiotu, nie posiadającego na naszym terytorium siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności, nabywca ten jest zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług.

Odnosząc powyższe do sytuacji opisanej we wniosku, Spółka ma prawo dokumentować sprzedaż towarów polskim podmiotom wystawiając faktury VAT nie naliczając tego podatku (zgodnie bowiem z art. 106 ust. 1a ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku), przerzucając obowiązek jego rozliczenia na nabywców, o ile nie posiada ona siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia "stałe miejsce prowadzenia działalności". Definicji takiej nie zawiera również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.).

W kwestii tej wypowiedział się natomiast Europejski Trybunał Sprawiedliwości. I tak w orzeczeniu w sprawie 168/84 pomiędzy Günter Berkholz a Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt (Niemcy), Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, że stałe miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, które charakteryzuje się pewnym minimum stałości wynikającej ze stałej obecności zarówno osób, jak i zaplecza technicznego, koniecznych dla wykonania danej działalności. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał, że samo zamontowanie urządzeń do prowadzenia działalności gospodarczej może być potraktowane jako stałe miejsce prowadzenia działalności jedynie wówczas, gdy w miejscu tym znajduje się na stałe również personel obsługujący te urządzenia.

W podobnej sprawie C-231/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg (Niemcy), Europejski Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że jedną z przesłanek stałego miejsca prowadzenia działalności jest określona minimalna skala działalności, tzn. w miejscu tym znajdują się zarówno środki rzeczowe, jak i personel, który samodzielnie może świadczyć określone czynności.

Kolejna interpretacja stałego miejsca prowadzenia działalności pojawiła się w orzeczeniu w sprawie C-190/95 pomiędzy ARO Lease BV a Inspecteur van de Belastingdienst Grote Ondernemingen te Amsterdam (Holandia). Jak potwierdził Europejski Trybunał Sprawiedliwości, nie można uznać, że usługi wykonywane są w innym miejscu niż główne miejsce prowadzenia działalności, chyba że miejsce to jest chociaż w minimalnym stopniu stałe w związku ze stałą obecnością personelu oraz środków technicznych niezbędnych do świadczenia usług (podobne stanowisko zostało wyrażone w orzeczeniu w sprawie C-390/96 pomiędzy Lease Plan Luxembourg SA a Państwem Belgijskim).

W oparciu o powyższe orzeczenia można zatem wskazać kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o "stałym miejscu prowadzenia działalności". Stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania - konieczna jest pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa, powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny.

Stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zauważyć należy, że przedmiotem działalności Spółki jest handel wyrobami przemysłowymi (asortyment obejmuje m.in. różnego rodzaju śruby i nakrętki). W Polsce Spółka nie wynajmowała, ani nie posiadała na własność biura. Nie zatrudniała pracowników. Nie współpracowała na podstawie umowy-zlecenia z osobami fizycznymi nie prowadzącymi własnej działalności gospodarczej.

W Polsce nie były podejmowane żadne istotne decyzje dotyczące kupowanych i sprzedawanych towarów. Centrum zarządzania znajdowało się i nadal znajduje się w Wielkiej Brytanii.Towary były przechowywane w magazynach, które nie były własnością Spółki. Magazyny nie były też wynajmowane. Korzystanie z magazynów było częścią kompleksowych usług logistycznych świadczonych na rzecz Spółki.Należy zatem uznać, iż nie są wypełnione ww. przesłanki do uznania, że Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Od dnia 1 lipca 2011 r. kwestia m.in. "stałego miejsca prowadzenia działalności" została uregulowana w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. U L Nr 77, str. 1). Zgodnie z art. 11 rozporządzenia:

Zgodnie z pkt (14) preambuły, aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

Rozporządzenie Rady nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stały się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, iż ww. definicja stałego miejsca prowadzenia działalności, wynikająca z Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 została oparta ma orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym zakresie, a analiza stanu faktycznego na tle tego orzecznictwa doprowadziła do wniosku, że Spółka nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium naszego kraju, należy uznać, że Spółka nie będzie także posiadać tego stałego miejsca w okresie obowiązywania ww. art. 11 Rozporządzenia (tj. od dnia 1 lipca 2011 r.).

Zatem Spółka, nie posiadająca na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej (z opisu stanu wynika, że mieści się ona w Wielkiej Brytanii), ani stałego miejsca prowadzenia działalności, wystawiając faktury VAT dotyczące sprzedaży towarów na terenie Polski na rzecz polskich podatników podatku od towarów i usług, zasadnie nie wykazuje w tych fakturach kwoty podatku należnego, przerzucając obowiązek jego rozliczenia na nabywców.

Odnosząc się zatem do prawa do odliczenia podatku naliczonego w zaistniałej sytuacji należy zauważyć, że w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Spółka dokonuje ww. opodatkowane czynności, bowiem ze stanu faktycznego wynika, że zakresie sprzedaży, podstawową działalnością Spółki na terytorium Polski była i nadal jest sprzedaż towarów znajdujących się w Polsce do polskich podmiotów, głównie spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, które były i są w momencie dokonywania sprzedaży zarejestrowanymi podatnikami VAT. W ramach tej sprzedaży towary nie opuszczały terytorium Polski. Dokonując tego rodzaju transakcji, od 1 kwietnia 2011 r. Spółka wystawiała faktury VAT, na których nie wykazywała podatku VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

Z cytowanych wyżej przepisów można wywieść podstawowe warunki, od których ustawa o podatku od towarów i usług uzależnia przyznanie danemu podmiotowi prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz zwrotu różnicy podatku od towarów i usług w omawianym trybie, a zatem:

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego:

* określonego w fakturach otrzymanych przez Spółkę z tytułu nabycia towarów na terytorium Polski od polskich sprzedawców;

* wynikającego z dokumentów celnych i deklaracji importowych w związku z dokonywanym importem;

* stanowiącego kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski,

w sytuacji, gdy ten podatek naliczony jest związany z towarami, które były lub są wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do dostawy towarów znajdujących się w Polsce do polskich kupujących, a Spółka nie rozlicza podatku należnego - obowiązek ten jest przerzucony na nabywców towarów Spółki.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zauważyć należy, iż fakt, że Spółka w składanej deklaracji podatkowej nie wykaże podatku należnego z tytułu ww. dostaw towarów nie przesądza o tym, że Spółka nie wykonuje czynności opodatkowanych. Zaznaczyć należy, że w sytuacji zastosowania w rozliczaniu podatku należnego zasady odwrotnego obciążenia, tj. rozliczania podatku przez nabywcę (tzw. reverse charge) nie można uznać, że podmiot nieposiadający stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju wykonuje czynności nieopodatkowane. Zastosowanie tej szczególnej formy rozliczenia nie ma żadnego wpływu na przedmiot opodatkowania. Czynności te zatem pozostają nadal czynnościami opodatkowanymi - dostawą towarów, choć inny podmiot niż podmiot je wykonujący składa rozliczenie w tym zakresie.

Uwzględniając powyższe, z uwagi na fakt, iż kwota podatku naliczonego w wyżej opisanych sytuacjach dotyczy towarów, które są wykorzystywane w sposób bezpośredni lub pośredni do wykonywania czynności opodatkowanych (dostawy towarów na terytorium Polski, od których podatek należny został rozliczony przez nabywców), Spółce przysługuje prawo do odliczenia tego podatku w myśl uregulowań art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad. 2-4.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 i 5 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają:

* eksport towarów;

* wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi:

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego:

* określonego w fakturach otrzymanych przez Spółkę z tytułu nabycia towarów na terytorium Polski od polskich sprzedawców;

* wynikającego z dokumentów celnych i deklaracji importowych w związku z dokonywanym importem;

* stanowiącego kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski.

Jedną z okoliczności, której dotyczy stan faktyczny przedstawiony we wniosku, jest sytuacja, gdy Spółka dokonywała transportu własnych towarów z Polski do Wielkiej Brytanii.W tym miejscu należy zauważyć, że Wnioskodawca posiada siedzibę w Wielkiej Brytanii. Jest zarejestrowany na potrzeby podatku od towarów i usług zarówno w Polsce, jak i w Wielkiej Brytanii.

Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku dochodzi do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, która jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług w myśl uregulowań art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Spółka ma zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego w wyżej opisanej sytuacji (z tytułu nabycia towarów, importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia) z uwagi na bezpośredni lub pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych (wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów).

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, że Spółka dokonywała sprzedaży towarów na rzecz spółki węgierskiej. W związku z tą sprzedażą towary były transportowane z Polski na Węgry.

W tej sytuacjo także dochodziło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, bowiem w myśl uregulowań art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem w tym przypadku Spółka ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego (z tytułu nabycia towarów, importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia) z uwagi na bezpośredni lub pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy, tj. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest także prawidłowe.

Z opisu stanu faktycznego wynika także, że Spółka dokonywała sprzedaży towarów, w związku z którą towary były wywożone poza terytorium Unii Europejskiej.

W tym przypadku dochodziło do eksportu towarów (czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy), bowiem zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy, eksport towarów to potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

W związku z powyższym z uwagi na bezpośredni lub pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (eksportem towarów), Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, importu i wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Stanowisko w zakresie pytania nr 4 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.