IPPP3/443-944/10-5/KC - Zakup licencji jako import towaru.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 10 grudnia 2010 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP3/443-944/10-5/KC Zakup licencji jako import towaru.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu 27 września 2010 r.), uzupełnione pismem w dniu 25 listopada 2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 15 listopada 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia zakupu licencji od podmiotu z USA na nośniku jako importu towaru - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 listopada 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozliczenia zakupu licencji od podmiotu z USA na nośniku jako importu towaru.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest nadawcą programu telewizyjnego i jednocześnie jest producentem miesięcznych ramówek TV realizowanych na potrzeby innej stacji telewizyjnej. Spółka otrzymuje od zamawiającej stacji ogólne wytyczne co do zawartości każdej ramówki, sprowadza we własnym imieniu i na własną rzecz filmy i seriale, oraz produkuje własne programy stanowiące treść ramówki.

Spółka na potrzeby własne sprowadziła z USA filmy na kasetach BETA, które wykorzystywać będzie m.in. do produkcji ramówki telewizyjnej. Zgodnie z umową licencyjną zawartą z licencjodawcą (firmą z USA) spółka zobowiązana była do dokonania opłat licencyjnych z góry. Otrzymanie zapłaty przez spółkę amerykańską było warunkiem wysłania nam kaset. Zgodnie z umową licencyjną spółka na prawo do skopiowania zawartości kaset i udzielenia sublicencji na emisję na wskazanej antenie telewizyjnej. Kasety "matki" są odsyłane.

Spółka nie udziela nadawcy ramówki sublicencji na zakupione filmy w takim zakresie w jakim ją otrzymała lecz umieszcza je w nowym produkcie jakim jest ramówka, czyli zestawiony materiał video gotowy do emisji. Ramówka zawiera więc nie tylko sprowadzone filmy i seriale (udźwiękowione wcześniej przez Spółkę we własnym zakresie do polskiej wersji językowej) ale również polskie produkcje, których producentem jest również Spółka oraz reklamy, materiały autopromocyjne, elementy oprawy graficznej stacji itp. Gotowy materiał video Spółka przekazuje nadawcy innej stacji telewizyjnej.

Spółka więc nie przekazuje nadawcy bezpośrednio sublicencji na zakupione filmy czy seriale zagraniczne, ale używa zakupionych licencji do wykonania nowej, bardziej skomplikowanej usługi przygotowania kompleksowej ramówki której elementem są zakupione licencje, ale też licencje na polską wersję językową do filmów/seriali zagraniczny (bez udźwiękowienia licencja zagraniczne nie nadaje się do gospodarczego wykorzystania na terytorium Polski), licencje na elementy autopromocji, oprawy graficznej czy licencje na pozycje ramówki bezpośrednio wyprodukowane przez Spółkę. Licencja na wszystkie pozycje ujęte w miesięcznej ramówce obejmuje więc zawsze okres 1 miesiąca i taką ilość emisji, w jakiej dana pozycja występuje w ramówce.

Innym słowem, zakupione zagraniczne filmy czy licencje są częścią składową bardziej skomplikowanej usługi a nie są przedmiotem samodzielnego obrotu na terytorium Polski (np. nie są kopiowane na kasety/DVD i sprzedawane jako towary). Zakupione filmy/seriale Spółka może też wykorzystać na antenie własnego programu telewizyjnego.

Spółka od zakupionych z USA filmów rozliczyła import usług, zgodnie z ustawą o VAT i wykazała tę operację w deklaracji VAT.

Urząd Celny potraktował operację sprowadzenia kaset jako import towarów i zastosował procedurę odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem od cła. Pobrał od Spółki zabezpieczenie na poczet należności celnych oraz podatku VAT. Jako wartość celną towaru przyjął wartość kasety (nośnika usług,) oraz wartość samej licencji (usługi). Następnie od tak obliczonej wartości celnej towaru obliczył należności celne, po czym od tak obliczonej wartości celnej towaru powiększonej o cło obliczył podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy Spółka prawidłowo wykazała operację zakupu licencji (tj. w momencie dokonania zaliczki rozliczyła tę operację jako import usług i wykazała tę operację w deklaracji VAT).

2.

Czy, w związku z tym, że Spółka rozliczyła VAT od importu usług w dacie otrzymania przez licencjodawcę zaliczki, powinna być obciążona tym podatkiem przez urząd celny.

Zdaniem Spółki, została ona dwukrotnie obciążona podatkiem VAT - raz, z tytułu importu usługi, drugi raz od importu towarów poprzez nieprawidłowe obliczenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT, co - mimo, że te środki pieniężne zostaną Spółce zwrócone - powoduje niepotrzebne zamrażanie gotówki. Podkreśla się, iż intencją Spółki było wejście w posiadanie praw do samych filmów a nie zakup kaset, a zatem dokonała importu usługi a nie towarów. Kaseta stanowi jedynie nośnik usługi.

Spółka uważa, iż Urząd Celny nie powinien obciążać podatkiem VAT licencji, ponieważ stosując taka procedurę powoduje podwójne ich opodatkowanie. włączył do wartości celnej towaru kwotę opłat licencyjnych i od tak obliczonej wartości celnej towaru naliczył cło.

Zdaniem Spółki, Spółka prawidłowo wykazała operację zakupu licencji jako import usług i w momencie dokonania zapłaty zaliczki wykazała tę operację w deklaracji VAT.

Zdaniem spółki jako wartość celną towaru powinna być wzięta wartość samych kaset, a jako podstawę opodatkowania podatkiem VAT wartość kaset powiększona o należności celne od wartości kaset.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) dalej zwaną ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega:

1.

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług,

2.

eksport towarów,

3.

import towarów,

4.

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem,

5.

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez import towarów rozumie się, według art. 2 pkt 7 ustawy, przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Wnioskodawca podaje w niniejszym wniosku, iż na potrzeby własnej działalności producenckiej sprowadziła z USA filmy na kasetach BETA, które będzie wykorzystywać do produkcji ramówki telewizyjnej. Zgodnie z umową, Spółka ma prawo skopiować zawartość kaset i udzielenia sublicencji na wskazanej antenie telewizyjnej a następnie odesłać kasety do licencjonodawcy. Urząd celny potraktował ten zakup jako import towarów i zastosował procedurę odprawy czasowej z całkowitym zwolnieniem z cła, pobrał od Spółki zabezpieczenie na poczet należności celnych oraz podatku VAT. Jako wartość celną towaru przyjął wartość kasety (nośnika usług,) oraz wartość samej licencji (usługi). Następnie od tak obliczonej wartości celnej towaru obliczył należności celne.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy do podstawy opodatkowania w imporcie towarów dla potrzeb podatku VAT, należało dodać wartość usługi nabycia licencji, w sytuacji, gdy Spółka rozliczyła nabycie tej usługi jako import usług, zgodnie z ustawą o VAT i wykazała tę transakcję w deklaracji podatkowej VAT.

Definicja legalna importu usług zawarta jest w art. 2 pkt 9 ustawy, gdzie stwierdza się, że przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 29 ust. 14 ustawy, podstawą opodatkowania w imporcie towarów objętych procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych przywozowych oraz procedurą przetwarzania pod kontrolą celną jest wartość celna powiększona o cło, które byłoby należne, gdyby towary te były objęte procedurą dopuszczenia do obrotu. (...)

Z kolei w ust. 15 tego artykułu stwierdza się, że podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 13 i 14, obejmuje, o ile elementy takie nie zostały do niej włączone: prowizję, opakowania, transport i koszty ubezpieczenia, które zostały już poniesione albo będą poniesione do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju. Przez pierwsze miejsce przeznaczenia rozumie się miejsce wymienione w dokumencie przewozowym lub innym dokumencie, na podstawie którego towary są importowane. Elementy, o których mowa w zdaniu pierwszym, wlicza się do podstawy opodatkowania, również gdy powstają one w związku z transportem do innego miejsca przeznaczenia na terytorium Wspólnoty, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu.

Należy mieć jednak na uwadze przepis art. 29 ust. 17 ustawy o VAT w myśl którego, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru albo w przypadku gdy podatek został rozliczony przez usługodawcę.

Przepis art. 29 ust. 17 ustawy o VAT wskazuje również, kiedy wyjątkowo nie dochodzi do importu usług jako odrębnej czynności opodatkowanej. W wyliczonych w przepisie przypadkach, tzn. wówczas, gdy wartość usługi z importu zwiększa podstawę opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wartość usługi z importu zwiększa wartość celną importowanego towaru lub podatek z tytułu świadczenia usług jest rozliczany przez świadczącego usługę w istocie nie dochodzi w ogóle do importu usług, tzn. nie powstaje obowiązek zastosowania procedury rozliczania podatku przez usługobiorcę.

Mając zatem na uwadze cytowane wyżej przepisy oraz fakt, iż import usługi nabycia licencji do zakupionych filmów jest związany z importem towarów do Polski, czyli kasety BETA, która jest nośnikiem usługi, a wartość tej usługi na mocy odrębnych przepisów, zwiększa wartość celną importowanego do Polski towaru, u Wnioskodawcy nie wystąpi konieczność określania podstawy opodatkowania dla ww. usługi z importu a co za tym idzie wykazywania takiej transakcji w swojej deklaracji podatkowej.

Reasumując, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie miał obowiązku wykazywania w deklaracji podatkowej VAT transakcji zakupu licencji od podmiotu z USA jako importu usług, gdyż w związku z obowiązkiem rozliczenia importu towaru, jakim była kaseta BETA, wartość nabywanej usługi licencji na zakupione filmy zwiększyła, zgodnie z odrębnymi przepisami wyliczoną, wartość celną importowanego towaru. Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl