IPPP3/443-940/10-2/MG - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupionych części samochodowych, wykorzystanych następnie do naprawy uszkodzonych samochodów własnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2010 r. (data wpływu do tut. Organu 24 września 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych części samochodowych wykorzystanych następnie do naprawy własnych uszkodzonych samochodów oraz opodatkowania zużycia tych części - jest prawidłowe.

W dniu 24 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupionych części samochodowych wykorzystanych następnie do naprawy własnych uszkodzonych samochodów oraz opodatkowania zużycia tych części.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów oraz części do nich. W ramach powyższej działalności Spółka wykorzystuje samochody demonstracyjne, testowe, zastępcze, samochody służbowe użytkowane przez pracowników. Samochody o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok są wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Pozostałe samochody stanowią towar handlowy, wykazywany w składnikach majątkowych Spółki jako zapas towarów.

Przedmiotowe samochody są ubezpieczone w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC oraz AC. W przypadku, gdy samochody ulegną uszkodzeniu na skutek szkody komunikacyjnej, Spółka dokonuje ich naprawy we własnym zakresie. Rozliczenie kosztów naprawy z towarzystwem ubezpieczeniowym ukształtowane jest w ten sposób, ze Spółka wystawia na towarzystwo notę obciążeniową, załączając do niej kalkulację kosztów. Do przeprowadzenia powyższych napraw zużywane są części, które zostały uprzednio nabyte przez Spółkę i zewidencjonowane jako towary handlowe. Części te pobierane są do napraw z magazynu Spółki. Towarzystwo ubezpieczeniowe wypłaca Spółce odszkodowanie, które również pokrywa wartość części zużytych do naprawy samochodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie części zużytych do naprawy samochodów we własnym zakresie, jednocześnie zaś zużycie tych części nie rodzi dla Spółki obowiązku naliczenia VAT należnego.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie części zużytych do napraw samochodów, w zakresie w jakim samochody wykorzystywane są do działalności opodatkowanej VAT, jednocześnie zaś zużycie tych części nie rodzi dla Spółki obowiązku naliczenia VAT należnego.

Zdaniem Spółki, za słusznością jej stanowiska przemawia szereg opartych na przepisach prawa argumentów przedstawionych poniżej.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

* odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług,

* towary i usługi, w związku z których nabyciem wystąpił VAT naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Nie ulega wątpliwości, iż samochody demonstracyjne, testowe, zastępcze, czy też samochody służbowe użytkowane przez pracowników, mają związek z działalnością prowadzoną przez Spółkę, warunkując wręcz osiąganie przychodów z tej działalności. W obecnej sytuacji rynkowej, klienci serwisów oczekują otrzymania samochodu zastępczego na czas wykonywania usług serwisowych. Podobnie powszechną praktyką staje się testowanie samochodów przed ich nabyciem. Również samochody służbowe stają się powszechnym narzędziem pracy, który ułatwia wykonywanie obowiązków służbowych.

W konsekwencji, należy uznać, iż samochody wykorzystywane są do działalności opodatkowanej VAT. Jeżeli więc przedmiotowe części zamienne zużywane są przez Spółkę w celu przywrócenia zdolności technicznej pojazdom Spółki, tj. zdolności do wykorzystania w prowadzonej działalności, Spółce powinno przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego. W sytuacji zaś, gdy dany samochodów wykorzystywany jest zarówno do działalności opodatkowanej i zwolnionej, odliczenia VAT należy dokonać zgodnie ze strukturą VAT.

Stanowisko spółki znajduje potwierdzenie w piśmie Urzędu Skarbowego w Radomsku z dnia 17 stycznia 2007 r. Jeżeli więc powyższe wydatki, tj. zakup części zamiennych w celu przywrócenie stanu technicznego i użytkowego samochodu, tj. jego pierwotnej funkcji na tym samym poziomie technicznym, (...) to Podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących przedmiotowe wydatki, jeżeli służą sprzedaży opodatkowanej. (sygn. US III/443-48/06).

Jednocześnie dla Spółki nie powstaje obowiązek naliczenia VAT należnego w związku ze zużyciem części do naprawy własnych samochodów. W przedstawionym powyżej stanie faktycznym Spółka dokonuje napraw samochodów na własną rzecz, czyli na rzecz przedsiębiorcy prowadzącego działalności gospodarczą, w związku z tą działalnością. Spółka nie dokonuje w tym wypadku przekazania towarów na rzecz innych podmiotów. Jednocześnie należy podkreślić, iż w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, ustawodawca rozróżnia czynności przekazania od zużycia towarów, a ponadto poddał opodatkowaniu zużycie określonych w tym przepisie towarów, tylko gdy spożytkowane są na cele osobiste ściśle wymienionych osób. W analizowanej sytuacji dochodzi zaś do zużycia na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z przytoczonego przepisu wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane w sposób bezpośredni i bezsporny z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.

Należy zaznaczyć, iż towary i usługi, przy nabyciu których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego, a także przypadki nie stanowiące podstawy do dokonania ww. obniżenia lub zwrotu, ustawodawca wymienił w art. 88 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej samochodów oraz części samochodowych. W ramach przedmiotowej działalności wykorzystuje samochody demonstracyjne, testowe, zastępcze, oraz samochody służbowe użytkowane przez pracowników. Samochody te są ubezpieczone w ramach obowiązkowego ubezpieczenia OC oraz AC. W przypadku gdy samochód zostaje uszkodzony Wnioskodawca naprawia go we własnym zakresie wykorzystując do tego celu zakupione w ramach prowadzonej działalności części samochodowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie części zużytych do naprawy samochodów we własnym zakresie a zużycie tych części nie rodzi dla Spółki obowiązku naliczenia VAT należnego.

Zdaniem Spółki, przysługuje Jej prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie części zużytych do napraw samochodów, w zakresie w jakim samochody wykorzystywane są do działalności opodatkowanej VAT, jednocześnie zaś zużycie tych części nie rodzi dla Spółki obowiązku naliczenia VAT należnego.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż stosownie do ww. art. 86 ust. 1 ustawy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy zakupie części zużytych do naprawy samochodów we własnym zakresie. Powyższe wynika z faktu, iż Spółka dokonała zakupu tych części w celu wykorzystania ich do wykonywania czynności opodatkowanych.

Odnosząc się do obowiązku naliczenia podatku VAT należnego od części zużytych do naprawy samochodów wskazać należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zatem z art. 7 ust. 2. ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Opodatkowaniu nie podlega zatem zużycie towarów przez podatnika na cele działalności gospodarczej, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników lecz zużycia te mają (pośredni) związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Z opisu sprawy wynika, iż w przypadku gdy wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej samochody zostają uszkodzone Wnioskodawca naprawia je we własnym zakresie zużywając do tego celu zakupione w ramach prowadzonej działalności części samochodowe. Oznacza to, iż w przedmiotowej sprawie zużyte części samochodowe w dalszym ciągu będą związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Zatem zużycie części do naprawy samochodów we własnym zakresie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT przy zakupie części zużytych do napraw samochodów we własnym zakresie, jednocześnie zużycie tych części nie rodzi obowiązku naliczenia podatku VAT należnego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.