IPPP3/443-921/13-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2013 r. (data wpływu 7 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie możliwości przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych - jest prawidłowe.

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w możliwości przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2010 r. międzynarodowa grupa X. przeszła proces reorganizacji struktury biznesowej w Polsce. W związku z restrukturyzacją została utworzona spółka dystrybucyjna, tj. X. P.T Sp. z o.o., której zadaniem jest przede wszystkim działalność dystrybucyjna i marketingowa na terytorium kraju w stosunku do wyrobów tytoniowych wyprodukowanych m.in. w składzie podatkowym X. Polska S.A. zlokalizowanym w Augustowie. Wyroby wyprodukowane w tym składzie podatkowym są również przemieszczane, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, do innych składów podatkowych prowadzonych przez X Polska w innych lokalizacjach na terytorium kraju.

X. prowadzi również działalność dystrybucyjną w odniesieniu do wyrobów tytoniowych nabywanych w drodze wewnątrzwspólnotowego nabycia z innych krajów Unii Europejskiej (UE), z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy.

W odniesieniu do wyrobów tytoniowych produkowanych w składzie podatkowym X. Polska, które to wyroby jeszcze przed opuszczeniem jednego ze składów podatkowych prowadzonych przez ten podmiot, są sprzedawane X. T, Spółka jest podatnikiem podatku akcyzowego na podstawie przepisu art. 13 ust. 3 w związku z przepisem art. 8 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym. Innymi słowy, w odniesieniu do tych wyrobów tytoniowych, X. T jest podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu wyprowadzenia, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, własnych wyrobów tytoniowych ze składu podatkowego należącego do X. Polska.

W odniesieniu do wyrobów tytoniowych nabywanych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy z innych państw UE, Spółka jest również podatnikiem podatku akcyzowego z tytułu ich wyprowadzenia z jednego ze składów podatkowych prowadzonych przez X. Polska.

Obecnie Spółka dokonała istotnej zmiany struktury w procesie dystrybucji wyrobów tytoniowych (w szczególności papierosów) oferowanych na polskim rynku. Zmiana ta polega na skróceniu łańcucha dostaw poprzez częściowe zrezygnowanie z pośrednictwa dużych dystrybutorów w tym procesie. W efekcie, zdecydowana większość wyrobów tytoniowych dystrybuowanych na polskim rynku będzie sprzedawana i dostarczana przez Spółkę bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej (a nie jak obecnie przez hurtownie wyrobów tytoniowych). W nowej strukturze, wyroby tytoniowe będą dostarczane przez sieć przedstawicieli handlowych (będących pracownikami Spółki), którzy dostarczając fizycznie towar, będą jednocześnie wystawiać faktury nabywcom. Nabywcami (poza dużymi sieciami handlowymi oraz innymi kluczowymi klientami) będą placówki handlowe takie jak sklepy, stacje benzynowe, restauracje, kioski, etc.

Spółka zawierając poszczególne transakcje sprzedaży z poszczególnymi nabywcami zamierza zaoferować podzielenie się z nimi częścią ryzyka handlowego, polegające na możliwości zwrotu niesprzedanych wyrobów w określonych umową okolicznościach. Zwrot ten dokumentowany byłby poprzez faktury korygujące wystawiane nabywcom w momencie odbioru wyrobów tytoniowych podlegających tej procedurze. Wyroby te następnie byłyby transportowane do składów podatkowych Spółki w celu dalszego nimi zadysponowania. Jedną z okoliczności uprawniających do dokonania zwrotu byłaby utrata ważności znaków akcyzy nałożonych na wyroby tytoniowe uprzednio sprzedane nabywcom. Zgodnie z art. 136 ust. 6 akcU znaki akcyzy naniesione na opakowania jednostkowe wyrobów tytoniowych lub na wyroby tytoniowe w danym roku kalendarzowym zachowują ważność do ostatniego dnia lutego następnego roku kalendarzowego. Po tym terminie, znaki akcyzy tracą swoją ważność i zgodnie z art. 117 ust. 3 akcU nie mogą być przedmiotem dalszej sprzedaży, lecz zgodnie z art. 116 ust. 3 akcU, jeżeli przeznaczone są do sprzedaży, powinny zostać oznaczone legalizacyjnymi znakami akcyzy. Ze względu na wymogi określone w art. 126 ust. 2 akcU oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2013 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. z 2013 r. poz. 56) większość nabywców nie będzie w stanie zakupić banderoli legalizacyjnych, których nałożenie jest warunkiem prowadzenia dalszej sprzedaży takich wyrobów tytoniowych. Natomiast Spółka posiada rzeczywiste możliwości zakupu banderoli legalizacyjnych i ich nałożenia na ww. wyroby lub alternatywnie zniszczenia tych wyrobów albo wykorzystania ich do produkcji nowych wyrobów tytoniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przestawionym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych od podmiotów, które wcześniej te wyroby nabyły od Spółki oraz udokumentowania tego zwrotu fakturą korygującą, również w momencie gdy znaki akcyzy (banderole) nałożone na te wyroby tytoniowe utraciły już ważność, tzn. w terminie późniejszym niż ostatni dzień lutego roku następującego po roku, w którym oznaczone są te banderole.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych od podmiotów, które wcześniej te wyroby nabyły od Spółki oraz udokumentowania tego zwrotu fakturą korygującą, również w momencie gdy znaki akcyzy (banderole) nałożone na te wyroby tytoniowe utraciły już ważność, tzn. w terminie późniejszym niż ostatni dzień lutego roku następującego po roku, którym oznaczone są te banderole.

Zgodnie z art. 136 ust. 6 akcU, znaki akcyzy naniesione na opakowania jednostkowe wyrobów tytoniowych lub na wyroby tytoniowe w danym roku kalendarzowym zachowują ważność do ostatniego dnia lutego następnego roku kalendarzowego. Oznacza to, że znaki akcyzy nałożone na opakowania jednostkowe wyrobów tytoniowych, np. w 2013 r. będą ważne do dnia 26 lutego 2014 r. a po tym terminie ważność utracą. Konsekwencją utraty ważności znaków akcyzowych, zgodnie z art. 117 ust. 3 akcU jest m.in. brak możliwości sprzedaży na terytorium kraju wyrobów oznaczonych tymi znakami bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy. W przypadku wyrobów akcyzowych oznaczonych nieprawidłowymi znakami akcyzy, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z art. 116 ust. 3 akcU możliwe jest jedynie nałożenie legalizacyjnych znaków akcyzy, jeżeli wyroby te są przeznaczone do dalszej sprzedaży. Nie jest możliwe oznaczenie takich wyrobów ponownie - znakami podatkowymi akcyzy. Jednakże, jak wskazano w zdaniu poprzednim, przesłanką nałożenia znaków legalizacyjnych jest przeznaczenie do dalszej sprzedaży. Kwestią kluczową jest więc interpretacja pojęcia sprzedaży, a w szczególności zagadnienia - czy zwrot towaru dokonany przez nabywcę dostawcy, udokumentowany wystawieniem przez tego ostatniego faktury korygującej - mieści się w tej definicji. Takie stanowisko zostało przyjęte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 26 maja 2009 r. sygn. IPPP3/443-151/09-3/CS. Zdaniem Spółki interpretacja ta jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 akcU, sprzedaż to czynność faktyczna lub prawna, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot. Literalne brzmienie tego przepisu mogłoby sugerować, iż w definicji tej mieści się również czynność polegająca na zwrocie wyrobów akcyzowych przez ich nabywcę - dostawcy. Taka wykładnia abstrahowałaby jednak całkowicie od realiów gospodarczych, a systemowo oznaczałaby pułapkę dla detalicznych sprzedawców wyrobów tytoniowych, którzy w znakomitej większości nie są w stanie spełnić wymogów określonych dla podmiotów wnioskujących o sprzedaż banderol legalizacyjnych, a co za tym idzie nie mieliby żadnej możliwości wykonania jakichkolwiek czynności prawnych w stosunku do wyrobów, oznaczonych banderolami, które uległy przeterminowaniu. Jedynym rozwiązaniem byłoby w tej sytuacji ich zniszczenie, pomimo tego, iż wyroby takie w momencie przeterminowania banderoli mogą być w pełni przydatne do spożycia i potencjalnie możliwe do oferowania konsumentom.

W powszechnej praktyce gospodarczej (jak również zgodnie z przepisami podatkowymi w zakresie VAT) zwrot towarów udokumentowany wystawieniem faktury korygującej przez dostawcę - nabywcy, nie jest tożsamy z odkupieniem/odprzedażą towaru. W tym drugim przypadku, udokumentowanie transakcji następuje poprzez wystawienie faktury sprzedaży przez nabywcę pierwotnemu dostawcy. Chociaż w obydwu przypadkach rezultat jest identyczny, tzn. towar powraca do dostawcy, to jednak nie ma wątpliwości, iż odbywa się to w drodze zupełnie różnych transakcji. W przypadku odprzedaży/odkupienia następuje odwrócenie uprzednio dokonanej sprzedaży - mamy więc do czynienia z dwoma sprzedażami dokonanymi pomiędzy tymi samymi podmiotami w różnych kierunkach (dokumentują je dwie faktury VAT). W przypadku zwrotu dostawca i nabywca godzą się niejako na "zniesienie skutków pierwotnej sprzedaży". W ten sposób następuje wyłącznie odwrócenie skutków transakcji pierwotnej, albo powrót do stanu sprzed tejże transakcji. Zwrot nie skutkuje więc przeniesieniem prawa własności bądź posiadania na nowego nabywcę/posiadacza, ale przywróceniem własności towaru dostawcy. Można powiedzieć, iż jest to niejako "anulowanie" jeśli nie samej transakcji sprzedaży, to przynajmniej jej skutków w sferze własności towaru. Z tego właśnie powodu, zwrot towaru, inaczej niż sama sprzedaż, nie jest dokumentowany fakturą sprzedaży wystawianą przez jego wcześniejszego nabywcę, ale jedynie fakturą korygującą wystawianą przez pierwotnego dostawcę oraz dodatkową notą przyjęcia towaru przez Spółkę.

Odmienny charakter odkupienia/odprzedaży towaru w stosunku do jego zwrotu potwierdza nie tytko prawo podatkowe (w zakresie VAT), ale również przepisy w zakresie podatku dochodowego oraz rachunkowości. W tym pierwszym przypadku mamy do czynienia z transakcjami, które po stronie dostawcy są co do zasady, księgowane jako - najpierw przychód a następnie koszt, natomiast w drugim przypadku zaksięgowany będzie najpierw przychód a następnie jego zmniejszenie.

Również część przepisów akcU w kwestii pojęcia sprzedaży wyraźnie nie obejmuje tym pojęciem zwrotu towaru. Wniosek taki można wysnuć z przepisów art. 9a ust. 2 (dotyczącego wyrobów węglowych) czy też art. 100 ust. 5 dotyczącego samochodów osobowych. Zwrot towaru nie mieści się bowiem w definicji sprzedaży z art. 535 kodeksu cywilnego i nie jest też przewidziany w innych rodzajach transakcji wymienionych w ww. przepisach akcU.

Przeciwko wykładni, zgodnie z którą zwrot towaru, należy zrównać z pojęciem sprzedaży, przemawia również cel przepisów regulujących oznaczanie wyrobów znakami skarbowymi akcyzy, w tym również art. 116 ust. 3 oraz 117 ust. 3 akcU. Celem nadrzędnym tych regulacji jest legalizowanie obrotu wyrobami podlegającymi banderolowaniu, a więc zapewnienie, że w obrocie tym występują wyłącznie wyroby, pochodzące z legalnych źródeł i oferowane do sprzedaży ostatecznym konsumentom zgodnie z obowiązującymi przepisami. W przypadku zwrotu nie dochodzi do obrotu, ani też nie dochodzi do sprzedaży detalicznej. Przeciwnie - zwrot od detalisty do dystrybutora oznacza, że towar jest wycofywany z obrotu i, że w tym momencie nie zostanie zaoferowany do sprzedaży (przynajmniej dopóki dystrybutor nie ureguluje statusu wycofywanych towarów). Nie istnieje więc ryzyko naruszenia ww. przepisów poprzez dopuszczenie do sprzedaży wyrobów oznaczonych nieprawidłowymi znakami akcyzy (a jeśli nawet takie ryzyko istnieje, to z pewnością jest ono mniejsze jeżeli wyrobami akcyzowymi zarządza podmiot będący czynnym płatnikiem tego podatku niż w przypadku pozostawienia takich wyrobów w rękach sprzedawcy detalicznego, który nie posiada wymaganego dla procedur akcyzowych doświadczenia w tym zakresie).

Niezależnie od argumentów podniesionych powyżej, należy bardzo wyraźnie podkreślić, iż zdecydowana większość nabywców (punktów detalicznych) w stanie faktycznym opisanym we wniosku, nie byłaby w stanie przeprowadzić procedury legalizacji wyrobów tytoniowych, oznaczonych przeterminowanymi banderolami podatkowymi. I nie chodzi tutaj jedynie o kwestię mniejszych możliwości i sprawności organizacyjnej takich podmiotów. Wynika to wprost z przepisów regulujących procedurę zakupu banderoli legalizacyjnych, a w szczególności z art. 120 ust. 2 akcU oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2013 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy (Dz. U. z 2013 r. poz. 56). Art. 126 ust. 2 pkt 3 akcU wprost stanowi, iż podmiot składający wniosek o sprzedaż banderoli legalizacyjnych jest obowiązany przedstawić potwierdzenie rejestracji, o której mowa w art. 16, tj. rejestracji jako podatnika akcyzy. Z kolei, art. 126 ust. 2 pkt 6 akcU określa wymóg przedstawienia jednego z zezwoleń akcyzowych na prowadzenie określonej działalności w tym zakresie. Wymogi te zostały potwierdzone i doprecyzowane w § 8 ust. 1 pkt 3 oraz 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 stycznia 2013 r. w sprawie oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy.

Nie ulega żadnym wątpliwościom, że nabywcy prowadzący punkty sprzedaży detalicznej, nie mają możliwości spełnić ww. wymogów, ponieważ (a) nie są i nie mogą być zarejestrowanymi podatnikami akcyzy; (b) nie posiadają i nie mogą posiadać zezwoleń akcyzowych. Natomiast, ww. przepisy nie pozostawiają w tym zakresie swobody decyzyjnej organom celnym wydającym decyzje o sprzedaży banderoli legalizacyjnych. Tym samym, jest oczywistym, że tego rodzaju podmioty, nie są w stanie uzyskać prawa do zakupu banderoli legalizacyjnych, a więc - we własnym zakresie - nie mają one możliwości dokonania procesu legalizacji posiadanych wyrobów tytoniowych. Ponieważ, nie mogą one również sprzedać tych wyrobów bez legalizacji, to przy założeniu, że nie mogłyby również dokonać zwrotu do podmiotu, który proces legalizacji jest w stanie przeprowadzić - oznaczałoby to, że przydatne do spożycia wyroby - podmioty te byłyby obowiązane zniszczyć, bez możliwości uzyskania jakiejkolwiek rekompensaty. Taka sytuacja niewątpliwie naruszałaby swobodę działalności gospodarczej i Konstytucyjne wolności w tym zakresie.

Z perspektywy organów podatkowych w tym momencie mógłby zostać podniesiony argument, że przecież punkty sprzedaży detalicznej mogłyby przecież dokonać zwrotu wyrobów tytoniowych zanim dojdzie do przeterminowania banderol. Jednakże, byłby to argument zupełnie abstrahujący od realiów gospodarczych. Z biznesowego punktu widzenia, dostawca wyrobów tytoniowych nie może zaakceptować sytuacji, w której przyjmuje zwrot wyrobów jeszcze "sprzedawalnych" ponieważ mogłoby to prowadzić do próby całkowitego przerzucenia ryzyka gospodarczego z detalisty na dystrybutora. Oznacza to, że mógłby on pozbywać się w ten sposób wyrobów tylko dlatego, że nie jest w stanie ich sprzedać, niezależnie od tego jaki jest powód takiej sytuacji i niezależnie od tego w jakiej mierze wynika to z jego własnych błędów.

Na marginesie wyłącznie należy zauważyć, iż potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy, a więc potwierdzenie, że będzie on uprawniony do przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych z przeterminowanymi banderolami, nie skutkowałoby dla Skarbu Państwa żadnymi dodatkowymi konsekwencjami. Okoliczność przyjęcia takiego zwrotu w celu nałożenia banderoli legalizacyjnych nie skutkowałaby wszakże powstaniem roszczenia o zwrot podatku akcyzowego - przeciwnie Skarb Państwa uzyskałby w ten sposób dodatkowy dochód ze sprzedaży banderoli legalizacyjnych. Również przeznaczenie przyjętych wyrobów tytoniowych do zniszczenia lub nawet wykorzystania do produkcji nie skutkowałoby skutecznym roszczeniem o zwrot podatku akcyzowego, ponieważ w świetle powszechnego stanowiska organów podatkowych (niezakwestionowanego przez sądy administracyjne) przeterminowanie banderoli nie może być przyczyną reklamacji, o której mowa art. 83 lub 83a akcU skutkującej uprawnieniem do zwrotu akcyzy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 136 ust. 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, znaki akcyzy naniesione na opakowania jednostkowe wyrobów tytoniowych lub na wyroby tytoniowe w danym roku kalendarzowym zachowują ważność do ostatniego dnia lutego następnego roku kalendarzowego.

Jednocześnie stosownie do art. 117 ust. 3 ustawy wyroby akcyzowe podlegające obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy nie mogą być przedmiotem sprzedaży na terytorium kraju bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy.

Natomiast w myśl art. 116 ust. 3 ustawy obowiązek oznaczania wyrobów akcyzowych legalizacyjnymi znakami akcyzy powstaje w przypadku wystąpienia poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy, w szczególności znakami uszkodzonymi, w przypadku gdy wyroby te przeznaczone są do dalszej sprzedaży.

Przy tym zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 21 ustawy przez sprzedaż rozumie się czynność faktyczną lub prawną, w której wyniku dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot.

Zgodnie z brzmieniem powyższych przepisów regulujących podatek akcyzowy wyroby tytoniowe nie mogą być przedmiotem sprzedaży na terytorium kraju bez ich uprzedniego prawidłowego oznaczenia odpowiednimi znakami akcyzy. W przypadku wystąpienia poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych nieoznaczonych, oznaczonych nieprawidłowo lub nieodpowiednimi znakami akcyzy w przypadku gdy wyroby te przeznaczone są do dalszej sprzedaży istnieje obowiązek oznaczania takich wyrobów legalizacyjnymi znakami akcyzy. Natomiast znaki akcyzy naniesione na opakowania jednostkowe wyrobów tytoniowych lub na wyroby tytoniowe w danym roku kalendarzowym zachowują ważność do ostatniego dnia lutego następnego roku kalendarzowego.

Jednocześnie stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12.

Na mocy art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT w przypadku gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań podatnik wystawia fakturę korygującą.

Na podstawie powyższych przepisów regulujących podatek od towarów i usług w przypadku gdy dokonano zwrotu towarów podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka dokonała istotnej zmiany struktury w procesie dystrybucji wyrobów tytoniowych (w szczególności papierosów) oferowanych na polskim rynku. W efekcie, zdecydowana większość wyrobów tytoniowych dystrybuowanych na polskim rynku będzie sprzedawana i dostarczana przez Spółkę bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej (a nie jak obecnie przez hurtownie wyrobów tytoniowych). W nowej strukturze, wyroby tytoniowe będą dostarczane przez sieć przedstawicieli handlowych (będących pracownikami Spółki), którzy dostarczając fizycznie towar, będą jednocześnie wystawiać faktury nabywcom. Nabywcami (poza dużymi sieciami handlowymi oraz innymi kluczowymi klientami) będą placówki handlowe takie jak sklepy, stacje benzynowe, restauracje, kioski, etc. Spółka zawierając poszczególne transakcje sprzedaży z poszczególnymi nabywcami zamierza zaoferować podzielenie się z nimi częścią ryzyka handlowego, polegające na możliwości zwrotu niesprzedanych wyrobów w określonych umową okolicznościach. Zwrot ten dokumentowany byłby poprzez faktury korygujące wystawiane nabywcom w momencie odbioru wyrobów tytoniowych podlegających tej procedurze. Wyroby te następnie byłyby transportowane do składów podatkowych Spółki w celu dalszego nimi zadysponowania. Jedną z okoliczności uprawniających do dokonania zwrotu byłaby utrata ważności znaków akcyzy nałożonych na wyroby tytoniowe uprzednio sprzedane nabywcom.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca zamierza przyjmować zwroty wyrobów tytoniowych od podmiotów, które wcześniej te wyroby od Spółki nabyły w sytuacji, gdy znaki akcyzy nałożone na te wyroby utraciły już ważność. Niniejszy zwrot Wnioskodawca będzie dokumentował fakturą korygującą. Z cytowanych przepisów wynika, że na terytorium kraju prawidłowo oznaczone odpowiednimi znakami akcyzy muszą być wyroby przeznaczone do sprzedaży. Natomiast ze sprzedażą mamy do czynienia w sytuacji gdy występuje czynność faktyczna lub prawna, w wyniku której dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności przedmiotu sprzedaży na inny podmiot. Zatem w przedmiotowym przypadku przyjmowane przez Spółkę zwroty wyrobów tytoniowych nie będą stanowić sprzedaży w rozumieniu przepisów ustawy. W wyniku tych zwrotów nie dochodzi do przeniesienia posiadania lub własności wyrobów tytoniowych na inny podmiot. W konsekwencji Spółka będzie uprawniona do przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych od podmiotów, które wcześniej te wyroby nabyły od Spółki w sytuacji gdy znaki akcyzy nałożone na te wyroby tytoniowe utraciły ważność i dokumentowania ich fakturą korygującą.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania), tj. możliwości przyjęcia zwrotu wyrobów tytoniowych. Natomiast inne kwestie przedstawione w przedmiotowym wniosku, tj. możliwość zakupu banderoli legalizacyjnych przez nabywców wyrobów tytoniowych sprzedawanych przez Wnioskodawcę nie są zgodnie z art. 14 § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone w wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.